Στεφανία Γουλιώτη: «Έχουν υπάρξει περίοδοι που με “κατάπιε”, πήρα ψυχοφάρμακα»
- 24 ΙΟΥΛ 2024
Στο YouTube κανάλι της Άννας Μαρία Βέλλη βρέθηκε η Στεφανία Γουλιώτη και παραχώρησε μία συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης, στην οποία μίλησε για τη σημασία της ψυχικής υγείας, αλλά και για τους ρόλους που υποδύεται και αισθάνεται ότι συμπάσχει μαζί τους.
Η Στεφανία Γουλιώτη, μιλώντας για τον τρόπο που αντιμετωπίζει τις πιο έντονες στιγμές της ζωής της, εξομολογήθηκε ότι συχνά χρησιμοποιεί τον συναισθηματικό της κόσμο ως μέσο κάθαρσης και αντιμετώπισης των δυσκολιών.
Ειδικότερα, ανέφερε: «Όταν σε πνίγει ένα συναίσθημα, από το να σε πνίγει ή να κλάψεις στο μαξιλάρι σου ή να σου βγουν ψυχοσωματικά, καλύτερα πήγαινε σε μια παραλία και φώναξε. Αυτό που κάνω είναι να κλαίω. Αυτό κρατάει περισσότερο από το να φωνάξω κάπου. Στο τέλος μιας μέρας που μπορεί να ήταν πιεστική, μπορεί να μην πήρα αυτό που ήθελα, θα κάτσω στο μπαλκόνι μου, θα κάνω ένα τσιγάρο και θα κλάψω. Θα κάτσω να ζήσω το μαράζι μου. Δεν θα κάνω “έλα φύγε τώρα έχουμε δουλειές».
Ενώ εξομολογήθηκε ότι έχει πάρει και ψυχιατρικά φάρμακα σε περιόδουε της ζωής της που τα χρειάστηκε. «Έχουν υπάρξει περίοδοι που με “κατάπιε”, πήρα ψυχοφάρμακα. Υπάρχουν περίοδοι που δεν καταφέρνεις να το διαχειριστείς. Δεν κάνεις ότι δεν υπάρχει αυτό που συμβαίνει. Είμαι κομμάτια; Θα πάω στον ψυχίατρο και θα του πω δεν είμαι λειτουργική, θέλω να με βοηθήσεις. Δεν θα το αφήσω να μην μου συμβαίνει», σημείωσε.
Η ηθοποιός ανέφερε ότι μέσα από τους ρόλους που υποδύεται, «ξεσπά», ενώ λόγω του ότι νιώθει να συμπάσχει με τον πόνο των προσώπων που υποδύεται, αποκτά μια νέα οπτική για όσα την προβληματίζουν.
«Παρατήρησα όταν έχω μια παράσταση, όπως στοThe Doctor, που έκανα τον χειμώνα, τα τελευταία 20 λεπτά η πρωταγωνίστρια κάνει έναν μονόλογο για τον άνθρωπο που έχασε και τι συνέβη, το οποίο είναι για μένα μέσα μου, σπαρακτικά καθαρτικό. Εγώ δεν έχω έναν άνθρωπο για 20 χρόνια όπως είχε η Ρουθ και μου έρχονται συνειρμοί για άλλους ανθρώπους που είναι μαζί με τον άλλον 20 – 30 χρόνια. Εκεί υπήρχε κάτι πιο συναισθηματικό. Με έβαζε να κλαίω! Τα δάκρυα που έβγαιναν εκείνη την ώρα ήταν πιο πολύ για όλους τους ανθρώπους που έχουν χάσει τον άνθρωπό τους. Για τον άνθρωπο πώς έρχεται κοντά με τον άλλον άνθρωπο. Για το τι βιώνει ένας άνθρωπος ο οποίος έρχεται κοντά με τον θάνατο και πώς το διαχειρίζεται».
Και πρόσθεσε: «Τα δικά μου είναι μικρά μπροστά στο τι περνάει ο άνθρωπος… Τώρα παίζω τη Μεγάρα ,που θρηνεί τα παιδιά της. Θα κάτσω ως Στεφανία να κλάψω, επειδή αυτά που μου συμβαίνουν είναι μικρά, ενώ μαι γυναικα θρηνεί τα παιδιά της; Ή μου έρχονται οι συνειρμοί για το τι συμβαίνει δίπλα μας, στα 500 χλμ από την Κύπρο. Ανοίγεις και τα δικά σου γίνονται πιο μικρά και διαχειρίσιμα!».
Η Στεφανία Γουλιώτη, σε άλλο σημείο της συνέντευξής της, ανέφερε ότι νιώθει έντονη ενοχή για την ευημερία της σε σύγκριση με την κατάσταση άλλων ανθρώπων, ειδικά των παιδιών στη Γάζα. «Είμαι πολύ γραφική σε αυτό. Θα μιλήσω για τα παιδιά στη Γάζα, θα μιλήσω για όλα. Είμαι από αυτούς που έχω τρομερή ενοχή για το πόσο καλά είμαι. Βράδια στο μπαλκόνι μου κλαίω για αυτό. Δεν το χωράει ο νους μου πώς επιτρέπεται εγώ να είμαι έτσι και οι άλλοι άνθρωποι όχι; Γενικά είμαι πολύ ενοχική!».
