Ο Παύλος Φύσσας μέσα από τα λόγια της μητέρας του, Μάγδας
- 18 ΣΕΠ 2023
Η εικόνα της Μάγδας Φύσσα καθώς έβγαινε από το δικαστήριο την Τετάρτη 7 Οκτωβρίου 2020, μόλις είχε ακούσει την καταδικαστική απόφαση του δικαστηρίου για τους 68 της εγκληματικής οργάνωσης Χρυσή Αυγή, θα μείνει στη συλλογική μας συνείδηση ως η εικόνα της δικαίωσης, της κάθαρσης της λύτρωσης. Μίας λύτρωσης όμως, που για να έρθει είχε προηγηθεί η απόλυτη οδύνη. Στις 18 Σεπτεμβρίου του 2013 ο γιος της, Παύλος Φύσσας, ο Killah P όπως ήταν γνωστός ως καλλιτέχνης της ραπ και άνθρωπος με αντιφασιστική δράση, έπεσε νεκρός μετά την επίθεση του Γιώργου Ρουπακιά.
Πάνε 10 χρόνια που η γη συνεχίζει αδιάκοπα να γυρίζει από τον ήλιο με έναν πολύ σημαντικό επιβάτη λιγότερο. Ο Παύλος Φύσσας δολοφονήθηκε σε ηλικία 34 ετών και για εκείνον γράφτηκαν έκτοτε χιλιάδες γραμμές, εκατοντάδες χιλιάδες λέξεις, περισσότερες μάλλον κι από τους στίχους που έγραψε στη ζωή του. Ο Παύλος Φύσσας έγινε σύμβολο του αντιφασιστικού αγώνα, έγινε το λάβαρο που υψώσαμε συλλογικά σαν κοινωνία, ζητώντας να απαλλαγούμε επιτέλους από «το αυγό του φιδιού», που είχε καταφέρει να μπει στη Βουλή, να συμμετέχει στο νομοθετικό έργο, να αποκτά ένα πρόσωπο που ξεγελούσε τους λίγους, ενώ παράλληλα πλήγωνε, μαχαίρωνε, δολοφονούσε (ηθικά και κυριολεκτικά) τους πολλούς. Έγινε σύμβολο, όπως και η μητέρα του, η Μάγδα Φύσσα, η μάνα όλων μας.
Στις 17 Σεπτεμβρίου 2003, ο Παύλος Φύσσας βγήκε συνοδευόμενος από τη σύντροφό του σε καφετέρια στο Κερατσίνι, όπου μαζί με 8 – 10 άτομα παρακολουθούσαν ποδοσφαιρικό αγώνα. Στην ίδια καφετέρια βρισκόταν μία παρέα 2-3 ατόμων κι ανάμεσα στους παρευρισκομένους προκλήθηκε ένταση. Οι 2- 3, ανάμεσά τους κι ένα μέλος της εγκληματικής οργάνωσης Χρυσή Αυγή, άρχισαν να καλούν ενισχύσεις. Η κλήση που έλαβε η αστυνομία ήταν για 50 άτομα με ρόπαλα που είχαν συγκεντρωθεί στο Κερατσίνι.
Ο επικεφαλής της ομάδας ΔΙΑΣ έστειλε σήματα στα κεντρικά της αστυνομίας ότι στο σημείο βρίσκονταν «γύρω στα 20 άτομα της Χρυσής Αυγής» που τους είπαν πως «είχαν μια διαμάχη με κάτι άτομα του γνωστού χώρου» και ότι οι αστυνομικοί προσπαθούσαν «να κατευνάσουν τα πνεύματα» και έπειτα ότι διέκρινε ότι «υπάρχουν και κάτι σιδερομπουνιές και κάτι ρόπαλα».
Σε επόμενο σήμα είπε ότι έβλεπαν άτομα της Χρυσής Αυγής να «κυνηγάνε έτερα άτομα επί της Τσαλδάρη για να τους πιάσουν». Σύμφωνα με την ανακοίνωση της αστυνομίας, την επομένη της δολοφονίας, κάποια από τα άτομα της Χρυσής Αυγής άρχισαν να τρέχουν προς την οδό Παναγή Τσαλδάρη, όπου είχαν συγκεντρωθεί περίπου 60 άτομα. Εκεί οι αστυνόμοι είδαν τον Παύλο Φύσσα αιμόφυρτο, με τραύματα από μαχαίρι στο στήθος. Πριν χάσει τις αισθήσεις του, ο Παύλος Φύσσας υπέδειξε τον Γιώργο Ρουπακιά ως υπεύθυνο της επίθεσης εναντίον του. Οι αστυνομικοί τον συνέλαβαν. Το τέλος της Χρυσής Αυγής είχε ξεκινήσει, ενώ παράλληλα ερχόταν το τέλος της ζωής του Παύλου Φύσσα.
Μέσα από τα λόγια της μητέρας του, θα τιμήσουμε τον Παύλο Φύσσα στην οδυνηρή επέτειο του θανάτου του. Μία επέτειο που τουλάχιστον ζούμε χωρίς να απαιτούμε ακόμα δικαίωση. Μία επέτειο που ζούμε πάντα με μία κρυφή ανησυχία πώς όσο μακριά μας κι αν στέλνουμε τους θιασώτες του, ο φασισμός παραμένει στη συμπεριφορά, στον τρόπο σκέψης και δράσης ανθρώπων που ζουν ανάμεσά μας. Ανησυχία που γίνεται φανερή όταν οι θιασώτες του, βρίσκουν τον τρόπο να ξαναγίνονται μέρος της πολιτικής ζωής της χώρας. Ποιος ήταν ο Παύλος Φύσσας, ο άνθρωπος που έγινε σύνθημα, έγινε αγώνας, έγινε τελικά υπέρτατη θυσία για τη δική μας λύτρωση; Η Μάγδα Φύσσα τα έχει πει όλα. Κι εμείς τα θυμόμαστε.
«Ο γιος μου ήταν ένα παιδί ζωηρό, δυναμικό και πρόλαβε να χορτάσει τις εποχές της αλάνας και του ατελείωτου παιχνιδιού. Του άρεσε πολύ το διάβασμα, είχε πολλά ερεθίσματα και τα εξέφραζε μέσω των στίχων και της μουσικής. Ο Παύλος μεγάλωσε σε μια φτωχή περιοχή και γνώρισε από νωρίς την αδικία και την ανισότητα. Κάποτε τον ρώτησα γιατί τα τραγούδια του βγάζουν τόσο πόνο κι εκείνος μου είπε: “Αν δεν με είχατε μάθει να αγαπάω, δεν θα μπορούσα να διακρίνω τη δυστυχία που υπάρχει εκεί έξω”». – Από συνέντευξή της στη Lifo.
«Ήταν παιδί με αξίες και ιδανικά που τα κράτησε μέχρι και την τελευταία του στιγμή. Για’ μένα που είμαι μάνα του, ο Παύλος είχε όλες τις χάρες, τα είχε όλα. Ήταν ένα παιδί με μεγάλη ενέργεια και με πολύ νεύρο, αλλά κι αυτά ήταν για μένα χάρες. Δεν με δυσκόλεψε ποτέ σαν έφηβος» – Από συνέντευξή της στην Εφημερίδα των Συντακτών.
«Ο Παύλος έβλεπε από μικρός την αδικία. Ζούσε με αυτή. Ερχόμαστε από μια γειτονιά που έπρεπε να αντιμετωπίσει πολλές δυσκολίες και τα παιδιά που κάνουν ραπ στη Δυτική Αττική αποτυπώνουν την αδικία στα τραγούδια τους. Ο Παύλος ήταν πάντα αντιφασίστας. Έτσι ήταν, έτσι γεννήθηκε. Ένας ελεύθερος νους. Έβλεπε την αδικία και μέσα από τους στίχους του μιλούσε για το άδικο». – Από συνέντευξη της Μάγδας Φύσσα στο Δεύτερο Πρόγραμμα της Ελληνικής Ραδιοφωνίας και στην εκπομπή Με τα πόδια μέχρι την αλήθεια.
«Μάθαινε πράγματα πηγαίνοντας δίπλα σε κινήματα, πλησίασε κάποτε και το ΚΚΕ. Πήγαινε, άκουγε, έβλεπε, αλλά κάτι στη συνέχεια δεν του άρεσε κι έφευγε. Δεν χώρεσε πουθενά». Από συνέντευξή της στην Εφημερίδα των Συντακτών.
«Όλα άλλαξαν στις 18 Σεπτεμβρίου του 2013. Τον θυμάμαι από τον Αύγουστο του ίδιου έτους να τον απασχολεί κάτι. Εκεί που ήταν χαρούμενος, βυθιζόταν στις σκέψεις του. Παρότι είχε τακτοποιήσει το εργασιακό του μέλλον, τον παρατηρούσα μερικές φορές και έδειχνε σαν να ήταν σε κατάθλιψη. Ήταν γύρω στις 5 το απόγευμα όταν τον φίλησα, τον χαιρέτησα, με την κοπέλα του τη Χρύσα, και είπαμε ότι θα πιούμε τον καφέ μας στο μπαλκόνι το επόμενο πρωί. Αυτή ήταν η τελευταία φορά που τον είδα ζωντανό». – Από συνέντευξή της στη Lifo.
«Φέρνω τον Παύλο στο μυαλό μου, ξέρω πως τους αντιμετώπισε. Ήταν πολύ γαλήνιος, πολύ όμορφος και γελαστός. Έφυγε ήρεμα. Αν υπάρχει άνθρωπος σήμερα που λέει ότι δεν ξέρει τι έγινε, είναι γιατί θέλει να μην ξέρει. Ο ίδιος ο Παύλος τους υπέδειξε τον δολοφόνο. Ένα από τα τραγούδια του “τα ζόρια” δεν μου το είχε βάλει ποτέ να το ακούσω» – Από συνέντευξη της Μάγδας Φύσσα στην εκπομπή Ελληνοφρένεια.
«Δεν μπορώ να μοιραστώ αυτό που έζησα με το παιδί μου, όταν άνοιγε η πόρτα κι άκουγα το “μάνα, πού είσαι” ή όταν, δύο μέτρα παλικάρι, χωνόταν στον λαιμό μου. Τουλάχιστον χόρτασε πριν φύγει αγάπη και φροντίδα, δεν είχε παράπονα. Για εμάς όμως σταμάτησαν όλα» – Από συνέντευξή της στην Εφημερίδα των Συντακτών.
«Όσοι ήξεραν τον Παύλο, γνωρίζουν ότι δεν θα έτρεχε εκείνο το βράδυ να φύγει. Αυτό που ήθελε ήταν να προστατεύσει τα παιδιά. Δεν νομίζω ότι περνούσε από το μυαλό του ότι θα τον μαχαιρώσουν. Ήθελε να είναι σε ένα κεντρικό σημείο» – Από συνέντευξή της στην εκπομπή Ελληνοφρένεια.
«Δεν υπάρχει κάτι χειρότερο, δεν μπορείς να το διανοηθείς, νεκρώνεις, δε ζεις, απλά αναπνέεις. Εσείς θεωρείτε ότι εγώ κάνω κάτι πολύ δυνατό. Εγώ κάνω ό,τι μπορώ να κάνω και για τον Παύλο και για όλα τα παιδιά εκεί έξω που θέλουν να είναι ελεύθερα. Ελπίζω τα παιδιά εκεί έξω να πάρουν λίγο από το φως του. Εγώ τον Παύλο μου δεν θα τον φέρω πίσω, εγώ παλεύω να καταδικαστούν οι δολοφόνοι και με αυτό τον τρόπο να σωθούν άλλα παιδιά. Να σωθούν αθώα παιδιά!» – Από συνέντευξη της Μάγδας Φύσσα στο Δεύτερο Πρόγραμμα της Ελληνικής Ραδιοφωνίας και στην εκπομπή Με τα πόδια μέχρι την αλήθεια.
