Πριγκίπισσα Diana: Το σύμβολο των γυναικών που αγαπήθηκε όσο καμία άλλη

Η Diana Spencer γεννήθηκε την 1η Ιουλίου του 1961. Οι γονείς της ήταν ευκατάστατοι και είχαν στενούς δεσμούς με τη βασιλική οικογένεια. Όταν πέθανε ο παππούς της, ο πατέρας της Edward John Spencer κληρονόμησε τον τίτλο του κόμη του όγδοου του Spencer, κληροδοτώντας στην ίδια την Diana τον τίτλο της Λαίδης.

Στις 24 Φεβρουαρίου του ’81, το παλάτι ανακοινώνει τους αρραβώνες του διαδόχου του θρόνου με τη νεαρή Νταϊάνα. Η χαρά του κόσμου τεράστια. Ο γάμος που ακολούθησε είχε 3.500 καλεσμένους και 750 εκατομμύρια τηλεθεατές.

Μία νέα σελίδα ανοίγει στο παλάτι και άλλη μία ξεκινά να γυρίζει, αυτή της ζωής της όμορφης ξανθιάς κοπέλας που έμελλε να γίνει η «Πριγκίπισσα της Καρδιάς» μας.

Βλέποντας τα γεγονότα αποστασιοποιημένα, θα λέγαμε πως το ευτυχές γεγονός του γάμου έκρυβε μέσα του μία τραγική ειρωνεία. Ήταν η αρχή του τέλους της. Φόβος για το άγνωστο περιβάλλον στο οποίο εισερχόταν; Φόβος για το μέλλον της σε μία αποστειρωμένη συνθήκη με κανόνες και αυστηρό πρωτόκολλο; Φόβος για τον Κάρολο; Φόβος για τα αδηφάγα Μέσα; Όλα ξεχωριστά κι όλα μαζί.

Οι γυναίκες τη λάτρεψαν. Ταυτίστηκαν μαζί της. Έζησαν από τον καναπέ τους την παραμυθένια μετάβασή της από τον κόσμο των «θνητών» στα ανάκτορα του Buckingham. Δεν ήταν γαλαζοαίματη και κατάφερε να γίνει μέλος (;) της βασιλικής οικογένειας της Αγγλίας.

Το πιο λαοφιλές μέλος της βρετανικής βασιλικής οικογένειας. Αυτή η αγάπη του κόσμου ήταν το ισχυρότερο όπλο της και το μεγαλύτερο εμπόδιο στον γάμο της. Ο πρίγκιπας Κάρολος δεν μπόρεσε ποτέ να αποδεχθεί πως ο λαός αγάπησε την Diana πολύ παραπάνω από εκείνον.

Σε κάθε περιοδεία τους έβλεπε το συγκεντρωμένο πλήθος να μάχεται να καθίσει στην πλευρά του δρόμου στην οποία θα καθόταν η Diana πάνω στην άμαξα. «Μακάρι, να είχα δύο να τις βάλω αριστερά και δεξιά για να είστε ευχαριστημένοι» είχε πει.

Μέσα από τα δικά της βήματα, ήξεραν πως υπάρχει ελπίδα για κάτι παραπάνω. Ποιος να ήξερε τότε πως αυτό το πολυπόθητο παραπάνω θα ήταν μοιραίο.

Η Diana ήταν μητέρα, σύζυγος και φιλάνθρωπος. Πλησίαζε τον κόσμο, τον αγκάλιαζε, τον κοιτούσε στα μάτια. Δεν δίσταζε να επιστρέφει στο παρελθόν της και ήταν για εκείνη πρόσκαιρα λυτρωτικό.

Οι γυναίκες την αγάπησαν για την απλότητά της. Μπόρεσαν να βρουν μία γυναίκα πρότυπο και να ταυτιστούν μαζί της. Ποτέ και καμία γυναίκα σε όλο τον κόσμο δεν την είδε ανταγωνιστικά.

Οι ερωτικές περιπέτειες του Καρόλου γίνονταν γνωστές και η Diana γινόταν ακόμη πιο αρεστή, λόγω της στάσης που κρατούσε.

Το φιλανθρωπικό της έργο την καθιέρωσε και της χάρισε μία περίοπτη θέση στην καρδιά κάθε ανθρώπου. Έδωσε αγώνα κατά του AIDS, αγκάλιασε φορείς και κατάφερε να διαλύσει τον μύθο που ήθελε την ασθένεια να μεταδίδεται με την αφή.

Ήταν παρούσα όπου υπήρχε ανάγκη και πόνος. Ήθελε να προσφέρει στον συνάνθρωπο χωρίς να ζητά ανταλλάγματα. Η ανιδιοτέλειά της ήταν θαυμαστή.

Το παραμύθι όμως της Diana είχε λύκους κακούς και μάγισσες. Είχε υπέρμετρα σκοτάδια, πόνο και αυτοκαταστροφικές τάσεις. Το 1992 ανακοινώνεται από το παλάτι ότι το ζευγάρι βρίσκεται σε διάσταση. Το 1996 εκδίδεται το διαζύγιό τους. Προς έκπληξη του παλατιού, ο λαός δεν της γυρνά την πλάτη, αντιθέτως γίνεται ακόμα πιο αγαπητή. Η βασιλική οικογένεια βλέπει τα ποσοστά της δημοφιλίας της να καταρρέουν εξαιτίας της εξωσυζυγικής σχέσης του Καρόλου με την Καμίλα.

Τα media οργιάζουν. Την κυνηγούν ανηλεώς και κάθε της κίνηση βρίσκεται υπό καταγραφή. Τα Μέσα είχαν εμμονή, τώρα μπορούμε πια να το αναγνωρίσουμε ξεκάθαρα.

Τον Ιούνιο του 1997 γνωρίζει τον Βρετανό δισεκατομμυριούχο Dodi Fayed. Νιώθει ευάλωτη, νιώθει γοητευμένος. Συνάπτουν σχέση, ερωτεύονται και περνούν χρόνο μαζί. Οι φωτογράφοι κάνουν τα πάντα για μία λήψη της. Οι πρώτες κοινές τους φωτογραφίες γίνονται εξώφυλλο και το παλάτι δυσανασχετεί εμφανώς.

Η βασίλισσα αισθάνεται ντροπιασμένη για τις επιλογές της, την ίδια στιγμή που ο Κάρολος έχει δεσμό με την Καμίλα χωρίς να κοιτά τύπους και πρωτόκολλο. Η θλιμμένη πριγκίπισσα δέχεται πόλεμο, γεγονός που την ισχυροποιεί ακόμη περισσότερο στις συνειδήσεις των γυναικών.

Η Diana προσπαθεί να ζήσει μία φυσιολογική ζωή. Η μοίρα είχε γραφτεί. Τίποτα φυσιολογικό δεν θα μπορούσε να υπάρξει από εδώ και στο εξής για αυτά τα εκπληκτικά μπλε μάτια.

Στο πλευρό του Dodi έχει βρει, μάλλον, την ευτυχία και την αγάπη που τόσο τραυματικά της στέρησε ο Κάρολος. Οι ευτυχισμένες στιγμές θα είναι λίγες, πολύ λίγες, όπως και οι μέρες που θα απέμεναν. Σε πείσμα των βασιλικών πολέμιών της η Diana ήθελε να ζήσει μία κανονική ζωή. Ήθελε τα παιδιά της να έχουν μία χαρούμενη μητέρα. Ήθελε να μεγαλώσει τους δυο γιους της με τον πιο φυσιολογικό τρόπο, όπως να περιμένουν στη σειρά στα McDonald’s, να επισκέπτονται μουσεία και να διασκεδάζουν με την ψυχή τους.

31 Αυγούστου 1997, Παρίσι. Εκατοντάδες φωτογράφοι κυνηγούν μία μαύρη Mercedes. «Απόψε δεν θα μας πιάσετε» θα πει ο οδηγός της Diana και του Dodi, οι οποίο μόλις έχουν επιβιβαστεί έπειτα από το δείπνο τους στο Espandon, το εστιατόριο με τα δύο αστέρια Michelin του Ritz

Η μαύρη Mercedes μπαίνει στη σήραγγα Ponte del’ Alma και ελάχιστα δευτερόλεπτα μετά προσκρούει στη 13η τσιμεντένια κολόνα στήριξης της οροφής της.

Η πριγκίπισσα Diana, που καθόταν στην πίσω δεξιά πλευρά του αυτοκινήτου, τραυματίστηκε, αλλά δεν έχασε ακαριαία τη ζωή της. Ο συνοδηγός Trevor Rees-Jones, μέλος της προσωπικής ασφάλειας της οικογένειας Fayed, τραυματίστηκε ελαφρά. Μέχρι να απεγκλωβιστεί η Diana από το όχημα, στο σημείο είχαν σπεύσει φωτογράφοι στους οποίους η πριγκίπισσα ψέλλισε: «Αφήστε με ήσυχη».

Στο νοσοκομείο όπου μεταφέρθηκε, οι γιατροί προσπάθησαν να τη σώσουν, καθώς πάθαινε απανωτά καρδιακά επεισόδια, ενώ όπως διαπιστώθηκε, λόγω της σύγκρουσης, η καρδιά της, είχε μετατοπιστεί προς τη δεξιά πλευρά του θώρακα. Οι προσπάθειές των γιατρών δεν είχαν αποτέλεσμα και η πριγκίπισσα Diana έφυγε τελικά από τη ζωή στις 4 τα ξημερώματα.

Η είδηση προκάλεσε κύμα συγκίνησης σε όλο τον πλανήτη, ενώ την κηδεία της παρακολούθησαν μέσω του BBC 32 εκατομμύρια άνθρωποι μόνο στο Ηνωμένο Βασίλειο. Ο θάνατος της πριγκίπισσας Diana σκόρπισε σκοτάδι. Ο τελευταίος Αύγουστος μίας Σταχτοπούτας που πάλεψε με τους δαίμονες, αλλά δεν τα κατάφερε. Ένα παραμύθι με πολύ λάθος τέλος.