Το Ladylike σπάει το ένα ρεκόρ μετά το άλλο, χάρη σε εσένα

Ο τελευταίος χρόνος μας τα είχε όλα. Αλλαγές, προσαρμογές και επιτυχίες. Τα ρεκόρ είναι για σπάνε και το κάνουμε πράξη. Τα pageviews έφτασαν τα 5.523.648. Οι unique visitors σε αριθμούς ακολούθως:

*Απρίλιος: 944.796

*Μάιος: 1.154.204

*Ιούλιος: 1.214.314

*Ιανουάριος: 1.283.396

*Φεβρουάριος: 1.422.314

*Μάρτιος: 1.612.361

Οι αλλαγές που έγιναν ήταν μία πρόκληση για όλη την ομάδα. Έπρεπε να προσαρμοστούμε στα νέα δεδομένα. Δεν ήταν όλα πάντα εύκολα όμως τα καταφέραμε. Η ομάδα έγινε παρέα μας. Κάθε μέρα κι ένα βήμα παραπέρα. Χωρίς βιασύνες, χωρίς απερίσκεπτες κινήσεις.

Σε ευχαριστούμε!

Πώς αισθανόμαστε όλες τώρα;

Δήμητρα Τσιγγενέ

Σεπτέμβρης του ’16. Δεν έχουν περάσει πολλές εβδομάδες που έχω παραιτηθεί από την προηγούμενη δουλειά μου και σκάει τηλέφωνο από τη Μαριλού Ρεπαπή. ”Θέλεις να αναλάβεις το Ladylike;” με ρώτησε κοφτά κι εγώ έμεινα να την ακούω απορημένη. Αφού με έλουσε κρύος ιδρώτας, αφού έκανα 4939408932 διαφορετικές σκέψεις μέσα στο κεφάλι μου, αφού το συζήτησα με τον σύντροφό μου, τις φίλες μου, τους γονείς μου αποφάσισα να το τολμήσω. Ψέματα δε θα πω, είχα έρθει προετοιμασμένη για τα δύσκολα. Είχαν γίνει τόσες πολλές αλλαγές το τελευταίο διάστημα στο Ladylike, που ήξερα πως δε θα ήταν εύκολο να γίνουμε ομάδα, όπως επίσης και να με καλοδεχτούν τα κορίτσια. Είχαν φύγει άτομα, είχαν έρθει νέα πρόσωπα και φοβόμουν πως θα ήταν πολύ δύσκολο να καταφέρουμε να δέσουμε σαν ομάδα και να γίνουμε φίλες. Γιατί για εμένα το βασικότερο πράγμα στη δουλειά μου είναι να συνεργάζομαι με άτομα που με κάνουν και τους κάνω κέφι.

Τον πρώτο καιρό, λοιπόν, ένιωθα έξω από τα νερά μου αλλά, ευτυχώς, αυτό κράτησε πολύ λιγότερο από όσο περίμενα. Πολύ σύντομα καταλήξαμε να  βγαίνουμε μαζί βόλτες, να τσακωνόμαστε για βλακείες, να πειραζόμαστε, να λέμε τα προσωπικά μας, να, να, να… Καταφέραμε να γίνουμε ομάδα και να σεβόμαστε η μία την άλλη.

Στην κλασική ερώτηση των φίλων μου: ”Αν μπορούσες να γυρίσεις το χρόνο πίσω θα πήγαινες και πάλι στο Ladylike;”  (ναι, μου την έχουν κάνει σχεδόν όλοι) η απάντησή μου ήταν πάντα ναι.

Να μη γνώριζα ποτέ την κυρία Δέσποινα Δημά με τα τρελά της outfits και το θεϊκό της ύφος όταν γυρνάμε βίντεο; Πίσω από το αυστηρό της καρέ και τα νέα της γυαλιά (χαχα) κρύβεται ένα καλό παιδί με κατανόηση και πολλή όρεξη. Και ναι, είναι το δεξί μου χέρι, το αριστερό μου χέρι, τα μάτια μου και τα αυτιά μου. Καλά φτάνει. Το μπλοκάκι Δέσποινα, μην ξεχνιέσαι.

Nα μη γνώριζα ποτέ τον μικρό ταλαντούχο σατανά με τα ροζ μαλλιά που με το που με είδε την πρώτη μέρα μου είπε πόσο ωραία είναι τα ροζ μου παπούτσια; Ναι, σε εσένα αναφέρομαι Μάριον Παλιούρα.

Να μη γνώριζα ποτέ τη διπλανή μου την Πιούτι, ε sorry, Χριστίνα Θεοδωροπούλου που δε χορταίνω να την ακούω να μιλά σαν τη μαμά, μη σου πω και γιαγιά μου (τυχαία τη φωνάζουμε θεία Μερόπη;). Είναι αυτή που θα ακούσει κάθε κουταμάρα που θα μου έρθει στο κεφάλι και που θα μου κάνει ό,τι χατίρι της ζητήσω, η γλυκούλα μου.

Να μη γνώριζα ποτέ την παραδιπλανή μου Νάνσυ Κωστακοπούλου ή αλλιώς Νάθυ, που ζει σε ένα παράλληλο σύμπαν στο οποίο το μόνο που επιτρέπεται να κάνεις είναι να παρακολουθείς με τις ώρες (μη σου πω και μέρες) σειρές; Ας μη σχολιάσω την τρέλα της για προγραμματισμό, ούτε εγώ έτσι. Από Ιανουάριο μου ανακοινώνει την άδεια του καλοκαιριού της, το βρίσκεις αυτό συχνά;

Nα μη γνώριζα το ξανθό λαμπερό μου κορίτσι, τη Μαριλέλλα Αντωνοπούλου που είναι η πιο ήρεμη δύναμη της ομάδας και που ό,τι κι αν της δώσεις θα το βγάλει εις πέρας; Που ακόμη κι αν κάτι δεν της αρέσει θα το υποστεί, ελπίζοντας πως θα έρθουν καλύτερες μέρες. Ζυγός είναι, καθόλου τυχαίο!

Να μη γνώριζα την Έφη Ανέστη ή αλλιώς beauty diaries ή αλλιώς ομορφοχαμό ή αλλιώς η μουρλή που θα έχει κοιμηθεί 3 ώρες το βράδυ και θα έρθει στο γραφείο με το χαμόγελο στα χείλη και δε θα σταματήσει λεπτό να φωτογραφίζει ό,τι της κάνει κέφι και να το ποστάρει στο Instagram;

Nα μη γνώριζα τον μικρό μου ήρωα τη Σία Κουλέτα που κρατάει ΜΟΝΗ της όλο το site τα σαββατοκύριακα και καταφέρνει με το ταλέντο της και την εργατικότητά της να κρατά ψηλά τα νούμερα ακόμη και όταν ο περισσότερος κόσμος καφεδιάζει;

Να μη γνώριζα μία από τις πιο έμπειρες πένες της ελληνικής δημοσιογραφίας, την Κάλλια Καστάνη; Τιμή μου να συνεργάζομαι μαζί της και να διαβάζω τα υπέροχα κείμενά της στο site το οποίο διευθύνω.

Να μη γνώριζα την Έφη Καρύδη με τον ευγενικό της χαρακτήρα και το υπέροχο στυλ της; Μα τι ηρεμία είναι αυτή που βγάζει, ας μου χαρίσει λίγη!

Να μη γνώριζα την πολυτάλαντη Ναταλί Σαϊτάκη, η οποία ξέρει να σου μιλήσει/γράψει άψογα από ζώδια, σειρές, ταινίες, μέχρι πολιτική. Εντάξει στο ορκίζομαι θα έρθουμε σύντομα να φάμε τα γλυκά που μας έχεις τάξει.

Να μη γνώριζα τη Μικαέλα Θεοφίλου που την άκουγα χρόνια στο ραδιόφωνο και που τελικά είχα την τύχη να την γνωρίσω από κοντά; Πόσο θετικός άνθρωπος, με υπέροχες ιδέες και απόψεις.

Να μη γνώριζα τη Μαριλού; Χαχα οκ, εκείνη την είχα γνωρίσει τον Ιούνιο του 2015 όποτε και είχαμε συνεργαστεί για πρώτη φορά. Η σχέση μας είναι ερωτική θα έλεγα. Υπάρχουν στιγμές που την αγαπώ και άλλες που την κοιτάζω και θέλω να την πλακώσω (συνήθως όταν κράζει με αυτό το αυστηρό ύφος που δε χαρίζει τίποτα). Μαριλού σε ευχαριστούμε για τις επιλογές σου. Χωρίς αυτές δε θα ήμασταν όλες εδώ τώρα να γιορτάζουμε με χαρά και ενθουσιασμό ένα ακόμη ρεκόρ -στη σειρά- (με 1.612.361 unique visitors έκλεισε ο Μάρτης, να τα λέμε και αυτά). Πόσα ρεκόρ μέσα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα; Σας ευχαριστούμε πολύ όλες εσάς που μας στηρίξατε αυτό τον χρόνο και γίναμε ακόμη περισσότερες 🙂

Δέσποινα Δημά

Μπροστά σε μία λευκή σελίδα notepad. Με αβεβαιότητα γράφω μία πρόταση και με σιγουριά πατάω δυνατά με τον δείκτη μου το delete. Ξανά και ξανά και ξανά. Δε θέλω να βάλω στη σειρά τις πιο όμορφές μου λέξεις. Θέλω να καταλάβω. Ίσως δεν είχα σκεφτεί ποτέ ξανά τι ήταν αυτά τα χρόνια για εμένα το Ladylike, τι ήταν αυτός ο τελευταίος χρόνος. Δεν είναι εύκολο να σου πω. Το ίδιο θα έκανα αν μου ζητούσες να σου μιλήσω για εμένα. Θα καθόμουν καλύτερα στην καρέκλα μου, θα έστρωνα τη φούστα μου, θα έτριβα τα μάτια μου, θα έμπλεκα τα χέρια μου, θα έβαζα μία τούφα πίσω από το αυτί, θα κέρδιζα χρόνο και τελικά θα σου έλεγα πως δεν ξέρω. Άδικα με περίμενες. Κάπως έτσι είναι και το Ladylike. Είναι στιγμές. Είναι από εκείνες τις στιγμές που τα έχουν όλα, είναι γεμάτες. Είναι κούραση. Είναι νεύρα. Είναι συνεργασία. Είναι γέλια. Είναι κλάμα. Είναι αποχωρήσεις. Είναι καλωσορίσματα. Είναι συζητήσεις. Είναι ιδέες. Είναι χαρές. Είναι λύπες. Είναι παρέες. Είναι προβλήματα. Είναι συγκινήσεις. Είναι όσοι πέρασαν. Είναι όσοι έμειναν. Είναι όσοι θα έρθουν. Είναι εμείς. Είναι εγώ. Το Ladylike είναι όλα αυτά. Εδώ κατάλαβα ποια είμαι, πού πρέπει να πάω, τι πρέπει να κάνω, πόσο πρέπει να πεισμώσω, πότε πρέπει να υποχωρήσω, πότε να ακούσω και πότε να μιλήσω. Πέντε χρόνια πριν ήταν για έμενα κάτι πρωτόγνωρο. Πέντε χρόνια μετά ξέρω πως είναι οι άνθρωποί του κι όχι τα ρεκόρ του. Είναι οι περήφανες φάτσες της Δήμητρας, της Νάνσυς, της Μάριον, της Μαριλέλλας, της Χριστίνας, της Έφης, της Ναταλί, της Κάλλιας, της Σίας. Με μαθαίνουν και τις μαθαίνω αλλά πάνω όλα μαθαίνουμε μαζί. Αν το Ladylike έπρεπε να έχει δίπλα μία λέξη αυτή θα ήταν το μαζί. Όλες μαζί σας ευχαριστούμε πολύ.

Μάριον Παλιούρα

Τρόμαξα, αιφνιδιάστηκα, στεναχωρήθηκα, ξεβολεύτηκα, αγχώθηκα, απηύδησα, βαρέθηκα, συζήτησα, ξανασυζήτησα, απόρησα, εξοργίστηκα, αναρωτήθηκα “τι συμβαίνει και πού πάω”, χάρηκα, εξεπλάγην, ανακουφίστηκα, εμπνεύστηκα, βελτιώθηκα. Όλα αυτά και πολλά ακόμα ρήματα στη σειρά, περιγράφουν περίπου πώς ήταν ο τελευταίος χρόνος στο Ladylike για μένα. Όταν, σαν άνθρωπος, δεν μπορείς πολύ εύκολα να νιώσεις άνετα σε ένα περιβάλλον, το πετυχαίνεις, και μετά ξαφνικά αυτό αποφασίζει να γκρεμιστεί, δεν είναι νομίζω παράλογο να νιώθεις οτι σου τράβηξαν το χαλί κάτω απ’ τα πόδια και σου έβγαλαν και τα παπούτσια.

Εγώ και η Δέσποινα είμαστε οι μόνες που έχουμε μείνει από το πρωταρχικό team του Ladylike, και σίγουρα εκείνο τον Αύγουστο του 2014 που ήρθα δεν μπορούσαμε να δούμε 1,612,361 unique visitors μακριά. Μέχρι τώρα, στα δικά μου μάτια, είναι απόλυτα ξεκάθαρο πως κάθε κίνηση έγινε για καλό και αν εμείς οι “παλιές” είμαστε μία φορά υπεύθυνες για την υποδοχή της Νάνσυς, της Δήμητρας, της Χριστίνας, της Μαριλέλλας, της Έφης και της Σίας, εγώ έβλεπα εκείνες σαν δέκα φορές περισσότερο βεβαρημένες με τον ρόλο του να γίνουμε μια νέα ομάδα. Έβγαλα την ουρά μου απ’ έξω και το ‘ριξα στον φεμινισμό και τον ανθρωπισμό. Εκείνες φρόντισαν να είναι εκτός από τις γυναίκες που πάντα ήθελα να απαρτίζουν το Ladylike, σύμμαχοι, αλλά και φίλες, με όλα όσα συνεπάγονται αυτές οι σχέσεις.

Μέσα απ’ όλα όσα είμαστε, σκληρές, κουτσομπόλες, ευαίσθητες, γλυκούλες, εκνευριστικές, περίεργες, γελοίες, εργασιομανείς, με περίοδο ή χωρίς, φεμινίστριες, χαρούμενες, στεναχωρημένες, γκρινιάρες, είμαστε αυτός ο φανταστικός αχταρμάς που δεν πίστευα ποτέ ότι μπορεί να συνυπάρξει σε ένα μόνο site, αλλά τελικά όχι μόνο τα καταφέραμε, αλλά σπάμε και ρεκόρ. Όχι ότι με νοιάζουν τα νούμερα, αλλά τις προάλλες με σταμάτησε μια κοπέλα στο μετρό και μου είπε “Σας διαβάζουμε, συνεχίστε την καλή δουλειά”. Για κάτι τέτοιες στιγμές, λέω ναι στις αλλαγές και το ξεβόλεμα, μέχρι αυτό να σε φτάσει σε ένα σημείο που νιώθεις ότι μπορείς να είσαι απόλυτα ο εαυτός σου. Τώρα αν αυτό αρέσει και σε κάτι παραπάνω από ενάμιση εκατομμύριο κόσμου, έχει καλώς.

Μαίρη Συνατσάκη

Εγώ είμαι εντελώς καινούρια σε αυτή την ομάδα αλλά τα κορίτσια του Ladylike.gr είναι οι φίλες που θα ήθελες να έχεις. Και τους αξίζει καθε κλικ που τους κάνεις. Γιατί έχουν άποψη, γιατί είναι διαβασμένες, γιατί αγαπάνε τις γυναίκες επειδή αγαπούν τον εαυτό τους, γιατί είναι δοτικές και λατρεύουν να σου μεταφέρουν όσα διαβάζεις καθημερινά εδώ. Και εγώ μαζί τους. Και ναι, θέλω να τους μοιάσω!

Νάνσυ Κωστακοπούλου

Όπως κάθομαι στο γραφείο απέναντί μου έχω την Ντίντι, aka Δέσποινα, aka την κολώνα αυτού του site ή αλλιώς εκείνη που με βλέπει να κάνω lip sync με την Britney τουλάχιστον μια φορά την εβδομάδα, με φωνάζει Νανσείδα ρυθμικά (σαν το Σουζάνα φαντάσου) όταν μπαίνω στο γραφείο και με κοροϊδεύει γιατί δεν γνωρίζω τίποτα από Survivor.

Δίπλα μου είναι η Χριστίνα, δηλαδή η πιούτι μας, που την συμβουλεύομαι όταν ψάχνω φωτογραφίες για θέματα μόδας ή διατροφής και με υποφέρει όταν έχει πέσει το σάκχαρο στο αίμα μου και με πιάνει η βλακεία (σχεδόν κάθε απόγευμα δηλαδή) και παραληρώ για σειρές/ ταινίες. Πιο δίπλα βρίσκονται η Rachel, σόρι η Δήμητρα ήθελα να πω, με τις φανταστικές μαλλούμπες της, που καταφέρνει να συνδυάζει στη μικροσκοπική της φιγούρα την αγάπη της για μονόκερους, το σπανακόρυζο και την λατρεία για οργάνωση (παραπολυφιλημου).

Αυτές που έχω πιο μακριά μου- αλλά τις ενοχλώ στο μέσεντζερ είναι η Λου ή αλλιώς αυτή που με καταλαβαίνει όποτε συγκινούμαι με βίντεο για δελφίνια/ σκυλιά/ γατιά και παθαίνω σοκ με κάποια εξέλιξη σε σειρά και η Μάριον, aka η Riri της καρδιάς μου, το κορίτσι που με υπέφερε τις πρώτες μέρες όταν δεν καταλάβαινα τη βάση και η συνοδοιπόρος μου στον αγώνα υπέρ του γκλίτερ και της εξάπλωσης του Girl Power. Τέλος η Έφη, ο ομορφοχαμός που ήρθε σαν σίφουνας και γέμισε το Ladylike με ακόμα περισσότερη ομορφιά και συμβουλές, η οποία έχει πάντα τη λύση στην τρέλα που επικρατεί στο γραφείο- μπόλικη θετική ενέργεια και μια τεράστια αγκαλιά.

Γιατί στα λέω όλα αυτά; Γιατί πριν ένα χρόνο δεν περνούσε από το μυαλό μου ότι θα αποκτήσω μια καινούργια οικογένεια, με την οποία θα κατακτήσω πολλές πρωτιές και θα δημιουργήσω κάτι ξεχωριστό, που μιλάει (πια) σε εκατομμύρια άτομα εκεί έξω. Το Ladylike είμαστε όλες εμείς, με τα στραβά και τα καλά μας. Με τις αγωνίες και τα άγχη της καθημερινότητας και την αγάπη μας να γράφουμε για όσα μας κάνουν να χαμογελάμε, να προβληματιζόμαστε αλλά και να ξεχνιόμαστε. Είμαστε μια ομάδα, που μπορεί να άλλαξε σύσταση πολλές φορές, αλλά κατάφερε να δέσει, πολύ απλά γιατί συμπληρώνει μοναδικά η μια την άλλη αλλά πάνω από όλα βοηθάει η μια την άλλη.

Ένα χρόνο (και αρκετά ρεκόρ) μετά, το μόνο σίγουρο είναι ότι το Ladylike έχει να δώσει ΠΟΛΛΑ ακόμα- just sit back and enjoy the ride.

Χριστίνα Θεοδωροπούλου

Ως Καρκίνος πιστός στη συνήθεια και υπερ-συναισθηματικός αλλά ταυτόχρονα ενθουσιώδης, μόλις εισέβαλα στην ομάδα του Ladylike ως πιούτι (η μετάφραση της Νάθυ για το beauty editor) ήμουν τόσο ενθουσιασμένη όσο και καχύποπτη. Βρήκα μία ομάδα που έφερε χρόνια στην πλάτη της και εγώ έψαχνα να βρω τον δικό μου ρόλο, πράγμα που δεν άργησε να έρθει. Μέσα σε λίγες μέρες η oμάδα του συρρικνώθηκε, μεγάλωσε, ανανεώθηκε τέλος πάντων κι εγώ έγινα η θεία Μερόπη των κοριτσιών που κάθε μέρα μπορούμε να τσακωθούμε όσο εύκολα δοκιμάζουμε κραγιόν και αρώματα και μετά να γελάσουμε και να γίνουμε μία ομάδα. Αυτή είναι η καθημερινότητά μας στο γιατί όλες έχουμε έναν κοινό στόχο. Από τη δική της σκοπιά και με τα δικά της όπλα παλεύει η καθεμία και το αποτέλεσμα έρχεται αβίαστα. Ρεκόρ τον προηγούμενο μήνα κι ακόμα πολλά που θα έρθουν. Είναι η φυσική εξέλιξη μίας ομάδας με κορίτσια (ναι είμαστε μόνο κορίτσια και τα καταφέρνουμε) τόσο διαφορετικά μεταξύ τους που ξέρουν όμως να δέχονται και να συμβουλεύουν, να ζουν στην πραγματικότητα, χωρίς να χάνουν τη φαντασία τους.

Προφανώς κι έχω νιώσει μπερδεμένη, χαμένη, απορημένη, αλλά όλα αυτά έχουν νόημα γιατί μετά νιώθω τόσο γεμάτη και χαρούμενη που έχω βάλει κι εγώ το χεράκι μου. Μου αρέσει που κάτι έχω να μάθω κάθε μέρα. Ξεκινάω με τη Νάθυ από δεξιά μου, η οποία ζει σε έναν παράλληλο κόσμο και με αφήνει να μπαίνω κι εγώ. Ευτυχώς γιατί χρειάζομαι τη γνώμη της συχνά πυκνά και ξέρει να κάνει και braids. Μετά, η Δήμητρα στα αριστερά μου, μου έδωσε κίνητρο να κάνω περισσότερα πράγματα από αυτά που είχα σκεφτεί και με επαναφέρει στο στόχο. Δεν ξέρω ποιο επίθετο να χρησιμοποιήσω γι’ αυτό, αλλά είναι αυτή που μπορεί να καταλάβει τι έχω στο κεφάλι μου σχεδόν στο 100%, σοβαρό ή αστείο, καλό ή κακό και το κατανοεί. Απέναντί της η Μάριον, μία κινούμενη πηγή έμπνευσης, με ανησυχίες, χιούμορ και φούξια μαλλιά. Άμα της μιλήσεις μία φορά και αντιληφθείς περί τίνος πρόκειται την κάνεις φίλη σου. Δίπλα της η Μαριλέλλα, η φωνή της λογικής και το παραλήρημα της ευαισθησίας ταυτόχρονα. Είναι αυτή η κοπέλα που της κάνεις κομπλιμέντο και ντρέπεται ενώ την ίδια στιγμή έχει το θάρρος της γνώμης της και την εκφράζει ξεκάθαρα και απόλυτα ειλικρινά.

Έπειτα η Δέσποινα, (απέναντί μου), τα δυο χέρια του Ladylike, στέλεχος σαν να λέμε, αφού είναι η πιο παλαιά εδώ. Πέρασε καιρός και φάσεις που τη συμπάθησα, την κοίταξα με μισό μάτι, την κατάλαβα αλλά πλέον έχουμε καταφέρει να μιλάμε και με τα μάτια πολλές φορές. Ευτυχώς που υπάρχει για να μπορώ να ικανοποιώ τον υπερκαταναλωτισμό μου. Αν της πω για ψώνια έχει αμέσως μία λίστα να μου πει. Τι καλά! Τελευταία άφιξη, η Έφη, η οποία ήρθε γεμάτη ενέργεια και με ένα σωρό ιδέες και το καλύτερο είναι ότι ξέρει τον τρόπο να τις βάλει σε τάξη. Μπορεί να έχει δημιουργήσει τον δικό της χαμό εδώ αλλά ουσιαστικά είναι έτσι ξέρει να βάζει τα πράγματα στη θέση τους. Η Μαριλού είναι η ασφάλεια του Ladylike και σίγουρα και η δικιά μου. Έχει τη λύση για τα πάντα, είναι έτοιμη να σε ακούσει και στις 3 το βράδυ ακόμα κι αν θες απλά να της γκρινιάξεις. Ξέρει που μπορεί να φτάσει η καθεμία από εμάς και με την εμπιστοσύνη που μας δείχνει θα τα καταφέρουμε. Είναι απαιτητική αλλά και με όση κατανόηση ζητάς και νομίζω κάνει καλές προβλέψεις για το μέλλον, επαγγελματικές για να μην παρεξηγηθώ! Ωστόσο, επειδή δεν κάθεται μαζί με όλες εμάς, έρχεται κάθε τόσο να μας πει ότι είμαστε η χαρά της ζωής της και να μιλήσουμε περί ανέμων και υδάτων. Πού και πού, όταν ξεμένει στο γραφείο -σχεδόν πάντα- αργά το βράδυ έρχεται να ζητήσει ρουζ, μπισκότα και καραμέλες γιατί έτσι. Εγώ το καταλαβαίνω. Η Σία είναι κι αυτή ένα βασικό κομμάτι της ομάδας, η οποία μπορεί να μην δουλεύει δίπλα μας, αλλά χωρίς αυτή δεν θα μπορούσαμε να φτάσουμε ως εδώ -1.612.361 μοναδικοί χρήστες! Αλήθεια; Όταν έρχεται ή όταν βρισκόμαστε έξω, φαίνεται ξεκάθαρα ότι είναι μία από εμάς και ζει μαζί τις ανησυχίες και τις χαρές μας.

Σταματημό δεν έχω, επομένως δεν μπορώ παρά να υποσχεθώ για ακόμα καλύτερη συνέχεια.

Μαριλέλλα Αντωνοπούλου

Πάντα με άγχωνε η ιδέα του να δουλεύω αποκλειστικά με γυναίκες. Όχι γιατί έχω τίποτα συμπλέγματα με τα άτομα του φύλου μου- άλλα μπορεί, αυτό όχι-. Ίσως να έφταιξαν εκείνοι οι 2 μήνες το καλοκαίρι που αφού τελείωσα το σχολείο έπιασα δουλειά σ’ ένα μαγαζί με ρούχα. Anyway.

Τα τελευταία 8 περίπου χρόνια της ζωής μου έγραφα μόνο για άντρες, σε αντρικά περιβάλλοντα. Άρχισα να σκέφτομαι (και) όπως εκείνοι, να τους δικαιολογώ και να τους υποστηρίζω σα να ‘μαι η μάνα του λόχου. Μυήθηκα σ’ αυτό το αναζωογοννητικό, κάφρικο χιούμορ τους, ήμουν η προστατευόμενή τους, το κορίτσι τους. Όταν άρχισα να κακομαθαίνω, κατάλαβα πως είχε έρθει η ώρα να βάλω μία άνω τελεία και να δοκιμαστώ στην αντίπερα όχθη. Εκεί που δεν θα ήμουν η μία και μοναδική τους.

Αν μου έλεγες, 3 χρόνια πριν πως σήμερα θα είμαι σε μία ομάδα μόνο με γυναίκες, θα σε κοίταζα κάπως περίεργα. Τους τελευταίους 6 μήνες όμως, το κάνω και το κάνω καλά. Χάρη σ’ εκείνες. Ξέρεις ποιες είναι.

Υπάρχουν στιγμές που άθελά μου ξεχνάω πως αυτό που γράφω θα διαβαστεί (κυρίως) από γυναίκες, που ζορίζομαι να προσαρμοστώ στον τρόπο γραφής. Στις περισσότερες έρχονται δώρα καλλυντικά, εμένα ας πούμε μου στέλνουν ακόμα μπίρες. Στις φωτογραφίσεις ντρέπομαι υπερβολικά. Η Χριστίνα μου φωνάζει που δεν φοράω κραγιόν, καμιά φορά μου ξεφεύγει και κανά μπινελίκι χοντρό. Η Νάνσυ απορεί που επιμένω να βλέπω Homeland αντί για Girls. H Έφη με λέει “ξενέρωτο νουπου” γιατί μ’ αρέσουν κάτι basic βαφτικά. Αλλά τα κορίτσια της ομάδας του Ladylike δεν είναι καθόλου τα τυπικά βαθιά χωμένα με τα μούτρα μέσα στο αβάσταχτα girly. Είναι γυναίκες με Γ κεφαλαίο, τόσο διαφορετικές μεταξύ τους και μία προς μία. Πραγματικά ΚΑΛΑ παιδιά, με κατανόηση κι αληθινές ευαισθησίες. Παρά το γεγονός ότι συνυπάρχουμε επαγγελματικά εδώ και μερικούς μήνες, η μαγιά έδεσε από νωρίς και η απόφαση της καθεμιάς μας να γίνει μέρος αυτής της ομάδας δικαιώνεται μέρα με τη μέρα. Και η Δήμητρα κάνει εξαιρετική δουλειά στο τιμόνι.

Όπως και η σοφή μας Κάλλια, που τόσο θαυμάζω για τη γραφή της, η τετραπέρατη Ναταλί μας, η Σία στην οποία πιστεύω πάρα πολύ και το ξέρει, η Έφη που θα ‘θελα να ‘χαμε κάθε μέρα στο γραφείο κι όχι μόνο για να μας ντύνει. Τα props για όλο αυτό στο οποίο έχει εξελιχθεί το Ladylike ανήκουν φυσικά στη Μαριλού, που την ευχαριστώ για όλα και κυρίως γιατί επέμεινε όταν έπρεπε. Διορατικό πλάσμα, παρότι βαζελάκι.

Μια φορά το μήνα, από τότε που ‘χω έρθει στο Ladylike η Δέσποινα, η οποία κάθεται δίπλα μου και μαζί με τη Μάριον είναι οι παλιές καραβάνες, γυρνάει και με ρωτάει με το γνώριμο ύφος:

-“Πόσο καιρό είσαι ‘δω Μαριλελλάκι”;

– “Ξέρω ‘γω; Δύο, τρεις, πέντε μήνες”;

– “Μόνο; Κι εγώ νομίζω ότι είσαι τρία χρόνια ρε παιδί μου”

Μετά κοιταζόμαστε, γελάμε συνωμοτικά και γυρίζουμε στις οθόνες μας.

Κυρίες μου, χαίρομαι βαθύτατα για τη συνεργασία μας.

Σία Κουλέτα

Ξεκίνησα στο Ladylike τον Ιούνιο του 2016. Ήταν κάτι που δεν είχα ξανακάνει, οπότε είχα διπλό άγχος για το πώς θα πάει.  Νομίζω πως τελικά προσαρμόστηκα σχετικά γρήγορα και εύκολα και πως το άγχος έφευγε σταδιακά όσο έβλεπα ότι τα πηγαίνω καλά. Μπορεί να μην είμαι κάθε μέρα με τα υπόλοιπα κορίτσια μαζί, όμως πιστεύω πως αυτούς τους μήνες έχω γνωρίσει ανθρώπους που μπορώ να συνεννοηθώ, να απευθυνθώ όταν χρειαστώ βοήθεια και φυσικά να μοιραστώ τη χαρά αυτής της διαρκούς ανόδου του Ladylike, της οποίας όλες είμαστε μέρος. Δεν ξέρω πώς θα τελειώσει αυτό το ταξίδι, όμως ξέρω πως θα βγω πιο κερδισμένη και πιο έμπειρη σίγουρα. Έχω πολύ περισσότερα που θα μπορούσα να πω αλλά δεν θέλω να κουράσω. Αυτό που σίγουρα θέλω να πω είναι ότι η επιτυχία του Ladylike είναι αντιπροσωπευτικο παράδειγμα ότι “οι παρέες γράφουν ιστορία”. Στα επόμενα, λοιπόν!

Έφη Ανέστη

“Θες να μπεις σε μια αλλιώτη παρέα”; μου φώναξα πριν από ενάμιση μήνα και μ’ ένα νεύμα μικρού παιδιού που θέλει να κάνει νέες φιλίες και να αλλάξει πραγματικά γειτονιά και χώρο (μετά από 20 χρόνια ερωτικής σχέσης με τα έντυπα), προσγειώθηκα στον κόσμο του digital και συγκεκριμένα στον κόσμο του LadyLike. 45 και κάτι ημέρες είμαι ένα μικρό κομμάτι μιας μεγάλης γυναικοπαρέας, που μ’ οδηγεί με μια παρανοική ταχύτητα σε μια συναρπαστική διαδρομή, γεμάτη από δράση (τρελή δράση. Είναι ατελείωτη η χαρά μου για όσα μαθαίνω/διαπιστώνω/ για τον ντιτζιταλόκοσμο γενικά.

Πάμε να στα πω από την αρχή. Μου δόθηκε θέση/καρέκλα/γραφείο δίπλα από την παλιά, ή πιο σωστά την παλιότερη της παρέας, τη Δέσποινα (το λες και τύχη αυτό). Το αστείο γειτονάκι μου, που μου έμαθε με περίσσια υπομονή το διαχειριστικό και ακόμη απαντάει με περίσσια χάρη σε ό,τι απίθανο θέλω να ρωτήσω/μάθω κλπ. Δηλώνω ωστόσο ξεκάθαρα υπερτυχερή που με δέχθηκαν ΟΛΕΣ ΤΟΥΣ χωρίς πολλά.

Και τις ζηλεύω λίγο που ζουν ήδη μαζί 1 χρόνο, αλλά τις συμπαθώ ήδη για τα εντατικά μαθήματα που μου χαρίζουν στα ελεύθερα λεπτά τους, προκειμένου να μάθω ονόματα, κανόνες και γωνίτσες της εδώ γειτονιάς.

Είναι όλες τους αυτές οι προσωπικότητες που κάνουν ομορφοχαμό. Η μπιουτού της παρέας, αγαπημένη Χριστίνα που είναι μια αληθινή Lady, καθώς έχει πάντα τέλειο μανικιούρ, η ταινιομανής Νάθυ μου, που μ’ αφήνει και της γκρινιάζω γιατί την ξέρω από τα παλιά, η πάραπολύόμορφη Μαριλέλλα που γνωρίζει από καλή μάσκαρα και ωραίο άρωμα, η παθιασμένη Μάριον που είναι πια γνωστή στις έξω παρέες μου ως το υπερτυπάκι (που λατρεύω ΚΑΙ για το χρώμα στα μαλλιά της) και η εκπληκτική Δήμητρά μας (διευθύντρια της γυναικοπαρέας του LadyLike), που είναι άξια λόγου όχι μόνο για το οργανόγραμμά της, αλλά και για την απαπαπαπαπαπα πορσελάνινη επιδερμίδα της (άνετα γίνεται μοντέλο σε καμπάνια για μεικάπ). Στο σημείο αυτό θέλει πολύ δυνατό χειροκρότημα (όσο και να μην το αναζητά ποτέ της) και μια σαμπάνια για να ανοίξει (πφφφφ) η Μαριλού Ρεπαπή, η διευθύντρια γυναικείου περιεχομένου της 24Μedia για όσα μέσα σ’ αυτό το χρόνο τόλμησε να αλλάξει/δημιουργήσει κλπ, έτσι ώστε αυτή η γυναικοπαρέα σήμερα να γράφει ιστορία.

Ξέρω ότι τα ρεκόρ έχουν απαιτήσεις. Ξέρω ότι η καθημερινότητα πια έχει αδιανόνητα deadlines. Ξέρω όμως ότι το LadyLike είναι σ’ αυτή την πορεία προς την κορυφή γιατί είναι μια σούπερ αυθεντική παρέα, που χαμογελάει γιατί κάνει τη δουλειά που της αρέσει. Ανησυχεί, αλλά κι ονειρεύεται. Ξυπνάει με φωτεινή επιδερμίδα, αλλά και μαύρα μάτια. Μεγαλώνει με ατέλειες και λίγα κιλά έξτρα. Ταξιδεύει και μέσα από βιβλία. Αποκοιμιέται στους καναπέδες με μια κομεντί παραμάσχαλα. Μετράει τα φιλιά, όπως και τα παγωτά (ακόμη). Συλλέγει αγκαλιές. Συμμαζεύει το σπίτι της βιαστικά. Απλώνει, όμως, ρούχα κατά χρώμα. Με λαμπερά νύχια φτιάχνει γλάστρες. Με κραγιόν στα χείλη ετοιμάζει σάλτσα pesto για τον καλό της. Ξυπνάει στις 5 το πρωί για να προλάβει τη μέρα. Συμμαζεύει τα καλλυντικά της διαρκώς. Χρησιμοποιεί ενυδατικό σέρουμ με την ίδια πειθαρχία που χρησιμοποιεί οδοντικό νήμα. Σερφάρει. Γυμνάζεται. Τρέχει. Σκέφτεται συνέχεια το επόμενο βήμα της.

Ναταλί Σαϊτάκη

Στο LadyLike είσαι πάντα ο εαυτός σου. Μιλάς για αυτά που σε απασχολούν, εκφράζεις τις ανησυχίες σου, αναζητάς το νόημα στα μικρά και τα μεγάλα περιστατικά της καθημερινότητας, γελάς, κάνεις διάλογο, διαφωνείς και συμπάσχεις μαζί με ανθρώπους που, όσο διαφορετικοί κι αν είναι, μεταξύ τους αλλά και από εσένα, μοιράζονται ένα κοινό στοιχείο: κοιτάνε πάντα μπροστά. Τα ρεκόρ από μόνα τους δεν σημαίνουν κάτι. Τα ρεκόρ στο LadyLike είναι πρώτα από όλα οι άνθρωποί του. Κι αυτό το κάνει μοναδικό.