Η πρώτη φορά που αποφάσισα να μην οργανώσω τις διακοπές μου

Εγώ ανήκω στην πρώτη κατηγορία, σε αυτή την κατηγορία που ψάχνει μήνες πριν πού θα πάει, σχεδιάζει πιθανές διαδρομές, σημειώνει τα tour που έχουν ενδιαφέρον, κλείνει τα εισιτήρια και τη διαμονή και φυσικά είμαι αυτή που αν κάτι δεν πάει καλά, όλη η παρέα θα την κατηγορήσει για την λάθος επιλογή. Λογικό; Μπορεί. Μπορεί και όχι. Φέτος όμως μετά από μια χρονιά γεμάτη επαγγελματικά ταξίδια και πολλή κούραση αποφάσισα πως ήρθε η ώρα να αφήσω και τις υπόλοιπες της παρέας να οργανώσουν τις διακοπές μας. Ήθελα για πρώτη φορά μετά από πολύ καιρό να μην ασχοληθώ με τίποτα, να μη χρειαστεί να ψάξω για ξενοδοχεία, για εισιτήρια και για εστιατόρια. Όπως ήταν αναμενόμενο όμως καμιά τους δεν είχε την όρεξη ή τον χρόνο να ασχοληθεί και οι τιμές στα αεροπορικά και τις διαμονές άρχισαν να ανεβαίνουν. Ο κλήρος έπεσε πάλι σε εμένα όμως αυτή τη φορά δε σκόπευα να ψάξω εγώ. Και κάπου εκεί μου ήρθε μια ιδέα, κάτι που είχα σκεφτεί αρκετές φορές αλλά δεν το είχα τολμήσει μέχρι σήμερα.

Κρουαζιέρα. Ναι, ήταν η στιγμή να δοκιμάσουμε να κάνουμε μια κρουαζιέρα. Εγώ απλά θα διάλεγα τη διαδρομή που μου άρεσε περισσότερο από τα διαφορετικά ταξίδια που προσέφερε η εταιρεία και τα υπόλοιπα θα τα άφηνα στην τύχη τους ή πιο σωστά, «στα χέρια τους». Θα είχαμε το μεταφορικό μέσο, τη διαμονή, το φαγητό αλλά και τα τουρ όλα οργανωμένα χωρίς εγώ να χρειαστεί να ασχοληθώ καθόλου. Και έτσι, τόσο απλά και εύκολα κλείσαμε ταξίδι με κρουαζιερόπλοιο της Celestyal Cruises για μερικά από τα πιο αγαπημένα μας νησιά Μύκονο, Σαντορίνη, Μήλο, Κρήτη και Σάμο. Ομολογώ πως φτάνοντας στον Πειραιά, είχα αρκετό άγχος. Είχα στα χέρια μου την κράτηση για το ταξίδι μας αλλά δεν ήξερα τίποτα άλλο. Ένας άνθρωπος που έχει συνηθίζει να οργανώνει τα πάντα πριν ταξιδέψει, δεν είναι εύκολο να αφήσει τα πάντα σε κάποιον άλλο.

Μπαίνοντας στο Crystal, στο πλοίο που θα μας φιλοξενούσε για όλη την επόμενη εβδομάδα, ένιωθα τα χέρια μου να ιδρώνουν. Πώς θα είναι άραγε οι καμπίνες μας; Το φαγητό θα είναι νόστιμο; Ισχύει ότι τα βράδια γίνονται πάρτι στο πλοίο; Θα έχει τουρ στα νησιά που θα σταματάμε; Άνοιξα την πόρτα της καμπίνας και πήρα ανάσα. Μεγάλη δίκλινη καμπίνα με παράθυρο. Τέλεια! Πολύ πιο ευρύχωρη από όσο φανταζόμουν! Στο κρεβάτι μας μαζί με τις πετσέτες βρήκα και το πρόγραμμα της ημέρας. Φοβερό! Κοίτα να δεις πόσα πράγματα μπορεί να κάνει κανείς μέσα σε ένα 24ωρο στο πλοίο. Χορό, τραγούδι, φαγητό, γιόγκα.

Η πρώτη βραδιά μάς βρήκε να χορεύουμε τα τραγούδια του Iglesias στη disco του πλοίου μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες. Πέφτοντας στο κρεβάτι συνειδητοποίησα πως η επιλογή του συγκεκριμένου ταξιδιού ήταν η καλύτερη.

Η επόμενη ημέρα μάς βρήκε στη Μύκονο όπου με λεωφορειάκια μεταφερθήκαμε στη χώρα του νησιού. Από το προηγούμενο βράδυ, μαζί με τα σοκολατάκια που βρήκαμε στο κρεβάτι μας, μας περίμενε και το πρόγραμμα της επόμενης ημέρας με τις διαφορετικές δραστηριότητες που είχαν οργανωθεί από τη Celestyal Cruises για τον πρώτο προορισμό μας, οπότε αρκούσε να επιλέξεις τι θέλεις να κάνεις και να το δηλώσεις εγκαίρως.

Η ίδια διαδικασία ακολουθήθηκε και στα επόμενα νησιά. Το καλό ήταν πως ο χρόνος που είχαμε σε κάθε νησί ήταν αρκετός και σε κάποιες περιπτώσεις όπως της Σαντορίνης, είχαμε δύο βραδιές στη διάθεσή μας. Την προηγούμενη ημέρα λαμβάναμε το πρόγραμμα της επόμενης και διαλέγαμε τι θέλουμε να κάνουμε και τι όχι. Αν θέλουμε να ακολουθήσουμε κάποιο τουρ ή να μείνουμε στο πλοίο ξαπλωμένες δίπλα από την πισίνα με το βιβλίο μας στο χέρι ή σε κάποιο από τα εστιατόρια και τα μπαρ του κρουαζιερόπλοιου.

Από τη δεύτερη ημέρα και μετά είχα εγκλιματιστεί πλήρως και ομολογώ πως απολάμβανα πολύ το να βρίσκω το πρόγραμμα της ημέρας στο δωμάτιό μου και να μη χρειάζεται να αγχωθώ για τίποτα. Κάποια μεσημέρια μάλιστα με έβρισκαν να κουβεντιάζω στους διαδρόμους με τους ανθρώπους που δούλευαν στο πλοίο, είτε στη γλώσσα μου, καθώς αρκετά άτομα από το προσωπικό ήταν Έλληνες, είτε με κόσμο από όλες τις χώρες του πλανήτη. Πάντα πρόθυμοι να βοηθήσουν, να απαντήσουν σε ερωτήσεις, να προτείνουν πράγματα. Συγκεκριμένα τα άτομα που εργάζονταν στο κατάστρωμα που ήταν οι καμπίνες μας ήταν από Κούβα, Ονδούρα και Μεξικό και λόγω της αγάπης μου για τη λατινική Aμερική και την Καραϊβική, είχα πάντα δικαιολογία να τους πιάνω κουβέντα και να συζητάμε για τις διαφορές και τις ομοιότητες των χωρών μας και της κουλτούρας τους.

Κάθε ημέρα στο πλοίο ήταν διαφορετική και μας επιφύλασσε όμορφες εκπλήξεις. Από το διαφορετικό φαγητό μέχρι τα διαφορετικά θεματικά πάρτι και τις νέες δραστηριότητες και εξορμήσεις που είχαμε στο κάθε νησί αλλά και ο καινούριος κόσμος που βρίσκαμε στο πλοίο και πιάναμε κουβέντα ήταν όλα μαζί και καθένα ξεχωριστά τα στοιχεία εκείνα που κατάφεραν να κάνουν το συγκεκριμένο ταξίδι τόσο ιδιαίτερο.

Το να μη χρειάζεται να ασχοληθείς εσύ με το πρόγραμμα της ημέρας αλλά παράλληλα να μπορείς να επιλέξεις από τις τόσες δραστηριότητες που υπήρχαν, να μη χρειάζεται να ασχοληθείς με το μεταφορικό μέσο και τη διαμονή σου γιατί πολύ απλά επιστρέφεις πάντα και κοιμάσαι στο πλοίο αλλά και το να μπορείς να καθίσεις στα διαφορετικά εστιατόρια και μπαρ του πλοίου χωρίς να σκέφτεσαι τι θα πληρώσεις καθώς έχεις προπληρώσει το σχετικό πακέτο ταξιδιού ήταν μόνο λίγα από όσα έκαναν το ταξίδι μου αυτό πραγματικά “stress-free”.

Αν κάτι με προβλημάτισε με την επιστροφή μου στον Πειραιά ήταν ότι «καλοέμαθα» τόσο πολύ που φοβάμαι πως δεν θα καθίσω να ξαναοργανώσω ταξίδι μόνη μου μετά από αυτή την εμπειρία.

Αν θέλεις να μάθεις περισσότερα μπες εδώ.