10 πράγματα που κάθε αδύνατη έχει βαρεθεί να ακούει

Στο Λύκειο, εκεί στις Πανελλήνιες, βλέπω κάτι φωτογραφίες που είμαι λίγο πιο γεμάτη έως πολύ, αλλά δεν θυμάμαι να είχα ασχοληθεί.

Γενικά δεν ασχολούμαι. Δεν έχω ζυγαριά σπίτι μου, το νούμερο που ανέφερα στην αρχή το’ χω δει σε φίλης μου.

Τρώω όσο θέλω και ό,τι θέλω και μάλλον υποσυνείδητα σταματάω πριν πάρω πολλά κιλά. Κυρίως γιατί φουσκώνω, δε μπορώ να περπατήσω, δε νιώθω καλά κλπ. Τελοσπάντων, μην τα πολυλογώ, για όλα αυτά υπάρχει κόσμος που με μισεί.

Κοπέλες που δε μπορούν να χάσουν γραμμάριο λόγω μεταβολισμού, κληρονομικότητας, αγάπης στις σοκολάτες κλπ κλπ. με τραμπουκίζουν για το γεγονός ότι είμαι αδύνατη. Τις συμπονώ, τις αγαπώ (αρκετές από αυτές) ΑΛΛΑ. Επίσης, κόσμος γύρω μου, συχνά ανησυχεί (παρά το ότι έχω κανονικό βάρος) μήπως δεν είμαι πολύ καλά. Οι άντρες δε μένουν εκτός παιχνιδιού.

Υπάρχουν μερικές φράσεις, ειδικά, που αν είχα ένα σύστημα καταμέτρησης, θα έβαζα στοίχημα πως τις έχω ακούσει πάνω από 10.000 φορές στη ζωή μου, ίσως λέω και λίγες. Ξέρω ότι δεν είμαι η μόνη, αδύνατη μου φίλη. Πάμε να δώσουμε πόνο μαζί. Μπας και κάποιος αντιληφθεί πόσο κλισέ και εκνευριστικό είναι το επόμενο Top 10.

1. “Δεν έχεις παχύνει”

Είναι εκείνες οι εποχές, που μπορεί να έχω πάρει 1 άντε 2 κιλά. Πιάνω την κοιλιά μου και το καταλαβαίνω τελοσπάντων. Τι το θέλω να μιλήσω; Όπου και να πάω να ανοίξω το εν λόγω θέμα, με διακόπτουν με παρατεταμένο χέρι, αμφισβητώντας όσα λέω. “Δεν έχεις παχύνει”, “τι λες μωρέ”, “ναι ναι τα πήρες στα αυτιά” είναι πιθανές φράσεις, σε σχετικές υστερικές αντιδράσεις. Όχι ότι το έλεγα για να μου βρουν μια λύση, απλά κουβέντα κάνουμε παιδιά, ήρεμα. Άνθρωποι είμαστε, έτσι; Εγώ γιατί το σέβομαι όταν λέτε ότι χάσατε 300 γραμμάρια;

2. “Που το βάζεις το φαΐ;”

Κλασική ερώτηση, μπορεί να είναι η κορυφαία της λίστας. Μισό λεπτάκι να αποκαλύψω επιτέλους τι παίζει, να τελειώνουμε. Όταν πάω να φάω, κάτω από το τραπέζι έχω ένα κεσεδάκι. Αντί να βάλω το φαΐ στο στόμα, το πετάω εκεί. Εκεί το βάζω το φαΐ. Εκεί βάζουν το φαΐ που κάνουν πως τρώνε και όλες οι αδύνατες. Όλο το αδύνατο σύμπαν ένας μεγάλος κεσές. Ξέρω ήταν κακό, αλλά και αυτό που ακούμε δεν είναι καλύτερο.

3. “Πάλι τρως;”

“Mα καλά, πάλι είσαι με τη σφολιάτα στο στόμα; Tιιι θα γίνει με την κατάσταση σου πια”. Κι αν δεν είναι σφολιάτα, είναι κάτι άλλο, γιατί κακά τα ψέματα, τον αδύνατο τον άνθρωπο στον στόμα τον κοιτάνε. ΑΚΟΥΣ ΜΑΡΙΟΝ; Μια φορά τη μέρα να τρως, ε αυτή τη φορά κάποιος θα βρεθεί να τη σχολιάσει και να τη σχετίσει με τα κιλά σου, κάνοντας λόγο για “κατάφωρη αδικία” ακόμα και αν η ποσότητα είναι λίγη, ακόμα και αν σκίζεσαι στα γυμναστήρια.

4. “Μη μιλάς εσύ για κιλά”

Και τώρα που είπα κιλά, ΠΩΣ ΤΟΛΜΗΣΑ; Δεν έχω δικαίωμα εγώ να μιλάω για κιλά. Εγώ και εσύ, εσύ που είσαι αδύνατη. Σιγά μη μιλήσουμε για οτιδήποτε έχει να κάνει με βάρος, δίαιτα, καλό σώμα, σοκολάτες, θερμίδες κλπ. Είμαστε εκτός παιχνιδιού πως το λένε, ας σταματήσουμε πια, τους κουράζουμε.

5. “Σιγά που έχεις κυτταρίτιδα”

Επίσης, δε μπορείς να μιλάς επουδενί και για την όψη φλοιού πορτοκαλιού. Διότι σιγά μην έχεις εσύ, η αδύνατη, κυτταρίτιδα. Τι κι αν οι συνομιλητές γνωρίζουν ότι παίζουν ρόλο και άλλα πράγματα εκτός του υπερβολικού βάρους, καμία σημασία. Δεν έχεις κυτταρίτιδα και το δίκιο σου δε θα το βρεις ακόμα κι αν είσαι σαν πορτοκάλι ολόκληρη και χρησιμοποιήσεις μεγεθυντικό φακό μετά από στριπτίζ.

6. “Λες και χρειάζεσαι γυμναστική”

Μπαίνεις σε μια συζήτηση για γυμναστήρια και γυμναστικές και τολμάς να πεις ότι τα έχεις παρατήσει τελευταία. Μέγα λάθος. Μόλις αρθρώνεις τη λέξη, κάποιος θα βρεθεί να σε συνεφέρει. Τι λες καλέ που θες και γυμναστική, δε σου φτάνει που έχεις καλά γονίδια. Άιντε πια.

7. “Στους άντρες αρέσουν τα πιασίματα”

Μια φράση που χρησιμοποιείται συχνά για να σε πείσουν να φας ή για πικάρισμα. Εγώ μαζί τους είμαι, βλέπω ωραία σώματα που ζυγίζουν πιο πολλά κιλά από εμένα. Αλλά, υπάρχουν άντρες που τους αρέσουν και οι αδύνατες. Πραγματικά. Μη μας αναγκάσουν να τους μαζέψουμε όλους και να κάνουμε θέμα.

8. “Ότι και να βάλεις ωραία θα είσαι”

Αλήθεια; Άμα βάλω κελεμπία, διχτυωτό καλσόν με μπαλαρίνες, μπορντοροδοκόκκινη μπουχάρα σε έκδοση φορέματος και υιοθετήσω στιλ λατέρνας, θα είμαι ωραία;

9. “Γιατί δεν έγινες μοντέλο;”

Καλή η πρόθεση, δε μπορώ να πω, αλλά το ότι είσαι αδύνατη δε σημαίνει ότι ήθελες σόνι και καλά να περπατήσεις σε πασαρέλες, να διαφημίζεις ρούχα κλπ κλπ. Γελάς από ευγένεια, ξεροκαταπίνεις και εξηγείς ότι όνειρο σου ήταν να γίνεις αστροναύτης. Ναι ναι, ακόμα και αυτό να πεις, κανείς δε θα σου δώσει σημασία. Σημασία είχε να κάνουν την ερώτηση.

10. “Φάε λίγο”

Εκτός από τους ανθρώπους που μονίμως σε μισούν ή κάνουν πως σε μισούν, γιατί είσαι αδύνατη χωρίς καμιά προσπάθεια, υπάρχουν και εκείνοι που θεωρούν πως το φυσιολογικό είναι να έχεις Δείκτη Μάζας Σώματος πάνω από 23.5. Έτσι, όταν σε βλέπουν, ειδικά το καλοκαίρι που διαγράφονται και τα κόκαλα – Ω ΝΑΙ ΕΧΟΥΜΕ ΚΟΚΑΛΑ- αρχίζουν τα κλασικά. Φάε λίγο, μήπως είσαι άρρωστη, σου πηγαίνουν τα λίγο παραπάνω κιλά και τέτοιες μπούρδες.

3,2,1…

Και πριν παρεξηγηθώ, γιατί βλέπω τα πληκτρολόγια ετοιμάζονται: χαίρομαι που είμαι αδύνατη, αλλά δε θεωρώ ότι έχω κάτι καλύτερο από μια κοπέλα που είναι πιο γεμάτη, από εμένα. Γενικά, απλά θα ήθελα να μην ασχολούνται οι γύρω μου πιο πολύ από ότι εγώ με τη ζυγαριά μου. Έστω αν το κάνουν για καλό, να βρίσκουν πιο πρωτότυπους τρόπους. Όχι άλλη κλισεδούρα, λυπηθείτε εμένα και κάθε αδύνατο κορίτσι εκεί έξω.

Λυ-πη-θεί-τε μας! (“ναι ναι σιγά μη σας λυπηθούμε κιόλας”, ακούω; ΝΙΚΗ; Σσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσς)