Τι είπατε;! Γιατί στο face-off Κωνσταντοπούλου – Κοσιώνη, χαμένες ήταν οι γυναίκες

Η εμμονή της στο καπέλωμα του συνομιλητή όμως και η πασιφανής ακόμα και στον τρίχρονο ανιψιό μου υστερία, την κάνουν αντιπαθή ακόμα και ανάμεσα στους ανθρώπους του ίδιου της του κόμματος. Ανεξαρτήτως των θέσεων που πρεσβεύει (οι οποίες δεν είναι άλλωστε το θέμα μας εδώ, υπάρχει εξαντλητική υπερανάλυση στον κυκλώνα απόψεων και αντιπαραθέσεων που υπάρχει γύρω από το όνομα της στα social media – πολύ πριν τον χαμό των ημερών ένεκα του δημοψηφίσματος), είναι ξεκάθαρο ότι βάλλεται από παντού για τον τρόπο που διαχειρίζεται αυτές τις απόψεις.

Η συζήτηση όμως έχει προ πολλού παρακάμψει το ζήτημα των θέσεων που πρεσβεύει, τις οποίες πολύ λογικά άλλοι τις υποστηρίζουν κι άλλοι τις αντιμάχονται με πάθος, κι έχει επικεντρωθεί σε ένα ανελέητο πόλεμο χαρακτηρισμών τόσο σεξιστικών που είναι να απορεί κανείς . 

Γιατί όμως ενοχλεί τόσο πολύ; Επειδή διακόπτει, επειδή μιλά με την έπαρση του ανθρώπου που απέκτησε βήμα και θα σου ματώσει τα αυτιά θες δε θες;

Δεν είναι η πρώτη… Πριν από εκείνη υπήρξαν και υπάρχουν αντίστοιχα ‘αδερφάκια’ στην υστερία (βλέπε Άδωνις) οι οποίοι  αντιμετωπίζονται πολύ πιο χαλαρά. Από το «άστον μωρέ αυτόν είναι γραφικός» μέχρι την αδιαφορία που η συνήθεια και η εξοικείωση προκαλεί. Οι χαρακτηρισμοί με τους οποίους στολίζουν την Κωνσταντοπούλου οι απλοί πολίτες στις ιδιωτικές τους συζητήσεις αλλά και οι πολιτικοί δημοσίως, έχουν ένα πρωτοφανές σεξιστικό πρόσημο. Ανάμεσα σε άλλα, της προσάπτουν σεξουαλικό έλλειμμα, σχολιάζουν  την ασυνήθιστη εμφάνιση της  (1,80 σε μια χώρα που ο μέσος όρος των γυναικών είναι 1,60 είναι περίεργο, really?), γίνονται ακόμη και σχόλια για τον κύκλο της.

Απαράδεκτα πράγματα που αντίστοιχοι άντρες πολιτικοί δεν έχουν ακούσει, ούτε θα ακούσουν ποτέ. Το κερασάκι στην τούρτα είναι ότι όλα αυτά συνήθως προέρχονται από άλλες γυναίκες, κυρίως. Είναι τουλάχιστον περίεργο και ιδιαζόντως αντιπροσωπευτικό πως η στάση των γυναικών προς μια άλλη γυναίκα είναι πιο σοβινιστική κι άκαμπτη από οποιουδήποτε άντρα. Όλοι ξέρουμε, ακούσαμε, διαβάσαμε, το αμίμητο τσιτάτο σχετικά με τον σύζυγο της και το πότε επιστρέφει από τα καράβια, ώστε να την ‘ικανοποιήσει’.

Ακόμη χυδαιότερα, υπάρχουν άνθρωποι που γνωρίζοντας μερικά πράγματα για το οικογενειακό ιστορικό της Προέδρου της Βουλής, επεξηγούν με την αλαζονεία ψυχολόγου δια αλληλογραφίας, πως η εριστική συμπεριφορά της ενοχλητικής ‘γλωσσούς’ οφείλεται στην ενδοοικογενειακή βία που υπέστη κατά τα παιδικά της χρόνια.

Από την άλλη, πιστή στον άκαμπτο και επιπόλαιο τρόπο αντιμετώπισης των καταστάσεων και των -όποιων η ίδια χρίζει- αντίπαλων, η κυρία Κωνσταντοπούλου, δεν το κάνει ευκολότερο να την υπερασπιστείς.

Ανώριμη να το διαχειριστεί, υπέπεσε ακριβώς στο ίδιο ακριβώς λάθος απέναντι στη Σία Κοσιώνη στην πρόσφατη συνέντευξη ναυάγιο. Με χτύπημα κάτω από τη μέση, αναφέρθηκε όλο ‘νόημα’ στον πολιτικό-σύντροφο και στην εξίσου νταρντάνα με την ίδια (Ω, η ειρωνεία!) πολιτικό και μελλοντική πεθερά της δημοσιογράφου, υπονοώντας ότι αποτελούν τις δημοσιογραφικές πηγές της.

Οι γυναίκες είναι πολύ σκληρότερες μεταξύ τους απ’ ότι οι άντρες. Ακόμη και το ίδιο θύμα αυτού του σεξιστικού bullying,  καταφεύγει στα ίδια ‘βρώμικα’ όπλα με τους μισαλλόδοξους κι ανώριμους επικριτές της. Προσοχή, δεν σχολιάζουμε την ύπαρξη επίκρισης, σχολιάζουμε την ποιότητα αυτής. Τον εκτροχιασμό του πολιτικού σχολίου σε σεξιστικό παραλήρημα. 

Η κυρία Κοσιώνη, όσο προετοιμασμένη και να ήταν για μια όχι εύκολη συνέντευξη, βρέθηκε προ εκπλήξεως και αντέδρασε με έκδηλη απορία αλλά και μάτια που έπιαναν φωτιά, χαρακτηρίζοντας το σχόλιο ανήθικο, από γυναίκα προς γυναίκα. Όπως τόσα άλλα πριν από αυτό για τα οποία καμία συνάδελφος της είτε στην τηλεόραση είτε στα online έντυπα, δεν όρθωσε κριτικό ανάστημα.

Ίσως τελικά μία πραγματικά ίσος προς ίσο συζήτηση θα ήταν αυτή της κας Κωνσταντοπούλου με μία λιγότερο δέσμια της ευγένειας της δημοσιογράφο, την ‘ισότιμη’ σε ριπές λέξεων ανά λεπτό και με αντίστοιχο σηκωμένο φρύδι,  Έλλη Στάη. Εκεί τα πράγματα θα έμπαιναν στη θέση τους.

Ή τώρα που το ξανασκέφτομαι, μάλλον όχι.