Μήνυμα από τον μελλοντικό εαυτό μας: μη φοβάσαι το φωτογραφικό φακό, χάρισέ μου αναμνήσεις
- 14 ΑΠΡ 2013
Όταν χαζεύετε παιδικά σας άλμπουμ, σκέφτεστε ποτέ "ιιι πώς έχω βγει έτσι εδώ" και "δες εδώ, χάλασα τη φωτογραφία"; Όχι βέβαια. Κατά πάσα πιθανότητα, όταν χαζεύετε παιδικά άλμπουμ, συγκινείστε, θυμάστε στιγμές και μέρη που είχατε ξεχάσει, γελάτε με τα ρούχα που σας φορούσε η μαμά σας και τις γκριμάτσες σας και σας πιάνει μια ακατανίκητη νοσταλγία για εκείνα τα ανέμελα χρόνια.
Ναι, έτσι ήταν κάποτε, μας έλεγαν οι μαμάδες μας “κοίτα την κάμερα” και εμείς σκάγαμε με το πιο αστραφτερό μας χαμόγελο και κάναμε ένα σωρό χαριτωμενιές στο φακό, αντιμετωπίζοντας την όλη διαδικασία σαν παιχνίδι.
Μέχρι που ήρθαν τα δύσκολα χρόνια της εφηβείας και η φωτογραφική μηχανή έγινε εχθρός.
“Μη! Έχω σπυράκια”
‘Όχι, θα φαίνομαι χοντρή!”
“Δε θέλω, είναι χάλια τα μαλλιά μου!”
Θα πίστευε κανείς πως με τα χρόνια, τα κόμπλεξ θα εξαφανίζονταν και θα βελτιωνόταν η σχέση μας με το φωτογραφικό φακό. Κι όμως. Αντιθέτως η κατάσταση γίνεται ολοένα και χειρότερη. Σκεφτείτε το εξής: πρόσφατη παγκόσμια έρευνα του Dove αποκάλυψε πως το 77% των γυναικών ντρέπονται την κάμερα, λόγω έλλειψης αυτοπεποίθησης. Εβδομήντα-εφτά. Τρομερό;
Περισσότερες μάλιστα από τις μισές που απάντησαν στο ερωτηματολόγιο, δήλωσαν πως ο λόγος που δεν τους αρέσει να φωτογραφίζονται είναι επειδή νιώθουν ανασφάλεια με την εμφάνισή τους και τις απασχολεί πάρα πολύ το πώς θα βγουν.
Ισχύει. Από την εποχή της ψηφιακής εποχής κι έπειτα, όλες μας κοιτάμε την οθόνη με αγωνία και εμμονικά διαγράφουμε τις φωτογραφίες εκείνες στις οποίες δεν έχουμε βγει καλά. Λες και μας υποχρεώνει κανείς να μοιραστούμε αυτή τη φωτογραφία με άλλους.
Το πραγματικά ανησυχητικό εύρημα της ίδιας έρευνας είναι ωστόσο ότι το 19% των γυναικών που ρωτήθηκαν, λόγω της φοβίας τους απέναντι στο φακό δεν έχουν φωτογραφίες από το γάμο τους ή την ημέρα που γεννήθηκαν τα παιδιά τους. Μεγαλώνοντας, άραγε δεν θα μετανιώσουν αυτή τους την απόφαση; Ανεξάρτητα από το πώς έχει εξελιχθεί σήμερα στα social media, η φωτογραφία δεν παύει να είναι ένας τρόπος για να απαθανατίσουμε τις ιδιαίτερες στιγμές της ζωής μας. Φανταστείτε να μην είχαμε καθόλου φωτογραφίες από τα παιδικά μας χρόνια, τις εκδρομές μας με το σχολείο, τις καλοκαιρινές μας διακοπές, τις παλιές μας παρέες. Γιατί λοιπόν να μην έχουμε στα γεράματά μας φωτογραφίες από τα 30 μας, τα 40 μας, τα 50 μας;
Λογικές σε ένα βαθμό οι ντροπές και τα νάζια, αλλά αν ο μελλοντικός μας εαυτός μπορούσε να μας μιλήσει, σίγουρα θα μας έλεγε να χαμογελάμε στο φακό πιο συχνά, να διαφυλάξουμε τις όμορφες στιγμές μας δίπλα στους αγαπημένους μας ανθρώπους και να αποδεχόμαστε τον εαυτό μας σε κάθε φάση της ζωής μας, όπως τον αποδεχόμασταν, χωρίς προβληματισμούς όταν ήμασταν παιδιά.
