Πού είναι αυτά τα καλοκαίρια μας;
- 12 ΙΟΥΝ 2017
Προτείνω να κάνεις μια βόλτα πίσω στα 18 σου. Εκεί που μοιραζόσουν δωμάτιο, μπάνιο, φαγητό και μπίρα. Εκεί που μοιραζόσουν αγωνίες και σχέδια. Εκεί που ξενυχτούσες με τον έρωτα, χαιρόσουν με το τίποτα και μετρούσες πραγματικά τα ψιλά για να επιστρέψεις από το νησί. Εκεί που το τάβλι, οι ρακέτες και το φλερτ μαζί του ήταν πιο σημαντικά από κάθε μνημόνιο, δουλειά ή μισθό. Προτείνω να θυμηθείς τα παλιά. Μ' αυτά και μ' αυτά θα αγαπήσεις το καλοκαίρι, που φέτος δεν λέει να 'ρθει.
Η μαμά μου ήταν εκείνη, που μου έδειξε τα πρώτα λαμπερά και ξέγνοιαστα καλοκαίρια. Μου μέτρησε αστέρια. Το θυμάμαι σαν τώρα. Ήταν μία από τις εκατοντάδες νύχτες που ξαπλώναμε χέρι με χέρι στο καυτό μπαλκόνι του σπιτιού. Κι εκεί ξαπλωμένες κι εξαντλημένες από τις καλοκαιρινές στιγμές με αλμύρα και παγωτό χωνάκι, κάναμε πατητές στα όνειρα. Όποια έλεγε το ωραιότερο κέρδιζε έξτρα ώρα παιχνιδιού. Και κέρδιζα πάντα (εντάξει, μ’ άφηνε). Μου έλεγε “μ’ έπνιξες στις σκέψεις”.
Και γελούσαμε δυνατά. Και δεν αφήναμε την ησυχία της λιτότητας να επηρεάσει τις νύχτες μας. Και ο μπαμπάς καμάρωνε τα κορίτσια του. Καμάρωνε για τον ενθουσιασμό που φλέρταρε την τελείως ανεπιτήδευτη καθημερινότητα μιας επαρχιακής οικογένειας. Ο γείτονας είχε περισσότερα χρήματα για διακοπές (με μια πιο λαμπερή καθημερινότητα), αλλά εμείς είχαμε περισσότερα όνειρα να κάνουμε (με πιο τρυφερές στιγμές). Το θυμάμαι σαν τώρα. Και σκέφτομαι σήμερα ότι το καλοκαίρι είναι μιας πρώτης τάξεως αφορμή να ονειρευτείς έτσι απλά. Χωρίς πολλά. Όπως παλιά.
Το καλοκαίρι ως αντικείμενο συζήτησης οφείλει να περιέχει ξεγνοιασιά κι αυθορμητισμό. Ερωτεύσου ξανά την εποχή εκείνη, που ήσουν παιδί ή έφηβη και που ξεχνούσες να φοβηθείς. Και έμενες με τις ώρες στα πρώτα φιλιά, στις πρώτες αγκαλιές και στα πρώτα σ’ αγαπώ με το καλοκαίρι να φωτίζει μικρές στιγμές. Για να αγαπήσεις ξανά τα καλοκαίρια σου γράπωσε τις μισοβρεγμένες προσδοκίες σου όπως τότε. Και εστίασε στο ξημέρωμα, που με μια τυρόπιτα στο ένα χέρι κι ένα γάλα με κακάο στο άλλο, μετρούσες αλλιώς τις ώρες επιστροφής από το νησί. Θυμάσαι;
Νομίζω πως θα’ χεις χρόνο το χειμώνα να σκεφτείς λάθη και παραλείψεις. Γιατί ίσως να μην έχεις δουλειά. Ή αν έχεις δουλειά, να μην έχεις λεφτά. Γι’ αυτό δώσε τώρα αρκετό χρόνο στο καλοκαίρι σου να ζήσει όπως παλιά. Ξέγνοιαστα!
Ό,τι κοιτάζεις γύρω σου ας περιέχει φέτα κι ελιές. Καρπούζι και βρεγμένα δωμάτια από τα απογευματινά μπάνια (και το άρωμα από αναζωογονητικά αφρόλουτρα να πλημμυρίζουν το χώρο).
Το καλοκαίρι σε θέλει να φέρεσαι σαν να μην υπάρχει αύριο. Αυτό.
Την αγάπη μου!
