Πρώτη φορά που έκανα ράστα: Όλα όσα θέλεις (και πρέπει) να ξέρεις πριν το τολμήσεις

Τελευταία φορά που θυμάμαι τον εαυτό μου με καρέ, για παράδειγμα, ήταν τετάρτη δημοτικού (και αυτό μετά από πίεση της μαμάς μου, γιατί δεν καθόμουν να με χτενίσει). Από την άλλη, η τελευταία φορά που τόλμησα να τα βάψω ήταν (ξανά) στο γυμνάσιο, όταν τα είχα κάνει όμπρε. Τελικά, κατέληξα να έχω καμένες άκρες. Συμπερασματικά, και οι δυο αυτές αλλαγές, δεν είχαν πάει και πολύ καλά. Από τα παραπάνω, μάλλον δεν θα πίστευες ποτέ ότι θα κάνω τα μαλλιά μου ράστα, μερικά χρόνια μετά.

«Πας καλά; Θα καταστρέψεις τα μαλλιά σου», «μια φίλη μου τα κούρεψε καρέ μετά για να συνέλθουν». Αυτά ήταν μερικά από τα πρώτα σχόλια που είχα ακούσει όταν μοιραζόμουν αυτήν μου τη σκέψη με γνωστούς και φίλους.

Ένα καλοκαίρι, λοιπόν, όταν ήμουν ακόμα φοιτήτρια, κάπου ανάμεσα σε πρώτο και δεύτερο έτος, αποφάσισα να γεμίσω τα μαλλιά μου με αυτά τα African-inspired κοτσιδάκια (όχι τζίβες – πολλοί τα μπερδεύουν). Μετά από κάμποσα χρόνια και ενώ σκέφτομαι να τα ξανακάνω αυτό το καλοκαίρι, είμαι εδώ για να σου πω την εμπειρία μου.

Ο δρόμος προς την Κυψέλη

Παίρνω την ιστορία από την αρχή. Η πρώτη φάση ξεκινάει από την αναζήτηση του κατάλληλου κομμωτηρίου, αυτού που θα μου απέπνεε εμπιστοσύνη. Από τη στιγμή που δεν είχα κάποιον άμεσα κοντινό μου που να έχει κάνει ράστα, ξεκίνησα να ψάχνω στο Google. Αφού, λοιπόν, βρήκα ένα σχετικά καλό κομμωτήριο -με βάση τις κριτικές- και ενώ το είχα ήδη τσεκάρει το Instagram, στέλνω μήνυμα για να κλείσω το ραντεβού, δυο μήνες πριν την ημερομηνία που ήθελα. Τόση προνοητικότητα.

Κάπως έτσι, κάπου στα μέσα Ιουλίου βρέθηκα στα στενάκια της Κυψέλης. Μια περιοχή ιδιαίτερα γνωστή για τα αφρικανικά της κομμωτήρια, λόγω της μαύρης κοινότητας που ζει εκεί εδώ και χρόνια. Το κομμωτήριο βρισκόταν σε έναν υπόγειο χώρο που εξωτερικά δεν έμοιαζε με κομμωτήριο. Η αλήθεια είναι πως είχα δημιουργήσει μια άλλη εικόνα στο μυαλό μου. Στην τελική, όμως, το αποτέλεσμα είναι αυτό που μετράει.

Σε αυτό το σημείο να σου πω πως το εν λόγω κομμωτήριο, που έτυχε να επισκεφθώ πρόσφατα μετά από τόσα χρόνια για να κάνω γαλλικές κοτσίδες με extensions, έχει αλλάξει εντελώς «όψη» (πιο επαγγελματική) και παράλληλα έχει αποκτήσει αλματώδη δημοφιλία.

Η διαδικασία

Κάθομαι στην καρέκλα για να κάνω επιτέλους τα ράστα που καιρό ονειρευόμουν. Η ώρα γράφει 10 π.μ. και από το κομμωτήριο έφυγα στις 14.00 μ.μ. Επομένως, μιλάμε για μια διαδικασία που -στη δική μου περίπτωση και εκείνη την εποχή- διήρκησε 4 ώρες. Ουσιαστικά, αυτό που γινόταν όλες αυτές τις ώρες, ήταν να μου δένουν στο μαλλί, τούφα-τούφα ένα μέρος από ψεύτικο μαλλί, κάνοντας έναν ειδικό κόμπο κοντά στη ρίζα.

Ίσως κάποια πράγματα να έχουν αλλάξει πλέον, δηλαδή η διάρκεια της διαδικασίας μπορεί να έχει μειωθεί. Πάνω από το κεφάλι μου, πάντως, «δούλευαν» σίγουρα δύο (αν όχι τρεις σε κάποιες στιγμές) γυναίκες.

Όλες αυτές τις ώρες που μου έπλεκαν κοτσιδάκια, δεν θα σου πω ότι βίωσα και την πιο ευχάριστη διαδικασία της ζωής μου. Η αλήθεια είναι πως πονούσα, γιατί ουσιαστικά τα πλεξουδάκια έπρεπε να δεθούν στο μαλλί μου αρκετά σφιχτά -ώστε να μην χαλάσουν και γρήγορα.

Το ρολόι δείχνει δύο το μεσιμέρι και εγώ φεύγω από την Κυψέλη με νέο μαλλί και έναν πονοκέφαλο που διήρκησε για περίπου δύο μέρες. Από την άλλη, είναι και κάπως λογικό, αν σκεφτείς ότι το κεφάλι πρέπει να συνηθίσει το νέο βάρος των μαλλιών και το σφίξιμο από τα κοτσιδάκια -που κάπως μαγικά χαλαρώνουν (ευτυχώς) τις επόμενες μέρες.

Ράστα: Η ρουτίνα περιποίησης και η (νέα) καθημερινότητά μου για τους επόμενους μήνες

Οι πιο συχνές ερωτήσεις που δεχόμουν όσο καιρό είχα τα ράστα, ήταν σχετικές με το πώς αντέχω αυτό το βάρος στα μαλλιά μου, πώς τα έλουζα, πώς τα φρόντιζα, πώς κοιμόμουν. Έχουμε και λέμε.

• Πώς άντεξα αυτό το βάρος στα μαλλιά μου

Στην περίπτωση μου, τουλάχιστον, η πρώτη βδομάδα ήταν αυτή της προσαρμογής. Δηλαδή, από κι έπειτα δεν ένιωθα κανένα έξτρα βάρος στο κεφάλι μου. Με κάποιον τρόπο, τα ένιωθα δικά μου, μέρος των μαλλιών μου. Μόνη εξαίρεση, η φάση του λουσίματος. Το νερό εγκλωβιζόταν μέσα στα κοτσιδάκια και βάραινε το κεφάλι μου. Αυτό που έκανα ήταν να τα τυλίγω με πετσέτα για τουλάχιστον ένα μισάωρο.

• Πώς τα έλουζα

Δεν ξέρω αν υπάρχει κάποιο «μυστικό» ή tip για το πώς πρέπει να λούζονται τα ράστα. Τότε δεν είχα ρωτήσει, αλλά ούτε και μου είχαν δώσει κάποια συγκεκριμένη συμβουλή οι γυναίκες στο κομμωτήριο. Από την εμπειρία μου θα σου πω ότι ουσιαστικά έτριβα κατά κύριο λόγο -απαλά και ευλαβικά- τις ρίζες των μαλλιών μου και έπειτα -κατά μήκος και πιο «μαζικά»- τα κοτσιδάκια. Προφανώς, δεν υπάρχει τρόπος να λούσεις το κανονικό μαλλί σου, το οποίο ουσιαστικά είναι «εγκλωβισμένο» μέσα στις ψεύτικες τρίχες.

• Κάθε πότε τα έλουζα

Γενικά, είσαι ΟΚ αν τα λούζεις κάθε 4 περίπου μέρες. Η συχνότητα, βέβαια, μπορεί να εξαρτηθεί και από την εποχή που θα αποφασίσεις να κάνεις ράστα. Π.χ. τον χειμώνα μπορείς να τα λούζεις πιο αραιά απ’ ό,τι το καλοκαίρι, γιατί δεν ιδρώνεις τόσο πολύ, καθώς οι θερμοκρασίες είναι πιο χαμηλές. Εγώ προσωπικά είχα αποφασίσει να τα λούζω κάθε περίπου 5 μέρες με μια φορά την εβδομάδα. Κι ας ήταν καλοκαίρι.

Βέβαια, να σου πω ότι ουδέποτε βούτηξα το κεφάλι μου στη θάλασσα όταν πήγαινα για μπάνιο, ακριβώς για να αποφύγω το συχνό λούσιμο. Σίγουρα αυτό είναι κάτι που δεν αντέχουν να το κάνουν όλοι. Παραλία χωρίς να βουτάς το κεφάλι; Μαρτύριο για κάποιους. Εμένα, πάλι, δεν με ένοιαζε σχεδόν καθόλου. Επίσης, σημαντικό είναι ότι δεν γυμναζόμουν και γενικά δεν έκανα κάποιο είδος έντονης, σωματικής άσκησης για να ιδρώνω.

Η συχνότητα του λουσίματος, λοιπόν, θα έλεγα πως είναι κάπως προσωπική υπόθεση του καθενός -στα πλαίσια της λογικής πάντα. Μην το παρακάνουμε.

• Τα προϊόντα για το λούσιμο και η ρουτίνα περιποίησης που ακολουθούσα

Τα σαμπουάν και η μαλλακτική συνέχισαν να είναι τα ίδια με αυτά που χρησιμοποιούσα και πριν. Δεν αγόρασα κάποιο ειδικό προϊόν. Όσο για την περιποίηση, η ιδιοκτήτρια του κομμωτηρίου μού πρότεινε να χρησιμοποιώ καστορέλαιο. Οπότε, το πρωί της ίδιας ημέρας που θα τα έλουζα (ή το βράδυ της προηγούμενης), άπλωνα μια μικρή ποσότητα σε όλες τις ρίζες του μαλλιού μου. Άφηνα, δηλαδή, το καστορέλαιο να δράσει για μερικές ώρες, πριν τα λούσω το βράδυ.

• Πόσο καιρό τα κράτησα

Σε γενικά πλαίσια είναι ΟΚ να τα κρατήσεις για δύο περίπου μήνες, όπως με είχαν συμβουλέψει στο κομμωτήριο. Εγώ τα κράτησα τρεις μήνες γιατί μου άρεσαν πολύ και γιατί δεν μου είχαν χαλάσει σημαντικά.

Πώς έβγαλα (μόνη μου) τα κοτσιδάκια, μετά από τρεις μήνες

Αυτή η διαδικασία ενδεχομένως να μπορεί να γίνει στο κομμωτήριο, αλλά εγώ αποφάσισα να βγάλω μόνη μου τα ράστα. Και βασικά με τη βοήθεια της μαμάς μου. Συνολικά, η διαδικασία και με κάποιες διακοπές ανάμεσα, μας πήρε παραπάνω από 4-5 ώρες για να λύσουμε τα κοτσιδάκια και να εμφανιστεί το αληθινό μαλλί μου μετά από τόσους μήνες.

 

Η κατάσταση των μαλλιών μετά τα ράστα

Μετά από μια μαραθώνια ημέρα, λοιπόν, και αφού είχα καταφέρει να βγάλω επιτέλους όλα τα κοτσιδάκια, είχα μείνει με μια σακούλα γεμάτη ψεύτικες τούφες και ένα μαλλί πολύ σγουρό και φουντωτό.

Δεν θα σου κρύψω ότι εκείνη τη μέρα, οι τρίχες που «έχασα» όταν αρχικά χτενίστηκα και μετά λούστηκα, ήταν σημαντικά πολλές. Ένας κάποιος πανικός με έπιασε, αλλά μετά σκέφτηκα ότι υπό φυσιολογικές συνθήκες, χάνουμε από 60 έως 100 τρίχες σε καθημερινή βάση, οπότε ξαναβρήκα την ψυχραιμία μου. Στη δική μου περίπτωση, η διαφορά στον όγκο του μαλλιού μου ήταν ορατή.

Η after-ράστα περιποίηση

Ένα μικρό σοκ, λοιπόν, το έπαθα με τον μειωμένο όγκο του μαλλιού μου. Ωστόσο, με τη σωστή και συστηματική περιποίηση (πολλές μάσκες και λαδάκια, όχι hairstyling εργαλεία) και ένα καλό κούρεμα (όχι καρέ εννοείται), μέσα σε έναν περίπου μήνα το μαλλί μου επανήλθε στα φυσιολογικά του.

Το γενικότερο συμπέρασμα

Με βάση τη δική μου εμπειρία, θα πω ότι δεν αντιμετώπισα ιδιαίτερες δυσκολίες, ούτε σοβαρές επιπτώσεις όταν έβγαλα τα ράστα, αλλά και για όσο διάστημα τα κράτησα -όπως πολλοί με είχαν τρομοκρατήσει. Βέβαια, δεν έχουμε όλοι τα ίδια ποιότητα μαλλιών – ούτε και τις ίδιες αντοχές.

Κόστος: (+-100€)

Άξιζε; Ναι.

Θα το ξαναέκανα; Ναι.

Θα στο πρότεινα; Ναι, υπό προϋποθέσεις – να το αντέχει το μαλλί και η υπομονή σου.