Πρώτη φορά που πήγα για μανικιούρ, (μάλλον) έκανα πιο μακριά νύχια απ’ όσο αντέχω

Όλα ξεκίνησαν όταν στο 1ο έτος της σχολής, αποφάσισα να πάω να μάθω νύχια, γιατί δεν ξέρεις ποτέ κι επίσης «μάθε τέχνη κι άστηνε κι άμα πεινάσεις πιάστηνε». Κάπου ανάμεσα σε βαρεμάρα και φοιτητική ζωή, και λίγο πριν τελειοποιήσω την τεχνική του ακρυλικού νυχιού και του gel, εγκατέλειψα τις σπουδές μου και αφοσιώθηκα στην Επικοινωνία και τα ΜΜΕ του Καποδιστριακού και στα ρακόμελα. Είχα όμως αποκτήσει αρκετή γνώση, έτσι ώστε να μη χρειαστεί ποτέ να επισκεφθώ nail bar για να μου κάνει κάποιος άλλος μανικιούρ.

Έβγαζα μόνη μου τα πετσάκια, έκανα λίμα και τα έβαφα με μοναδική ακρίβεια καθότι σχεδόν επαγγελματίας. Ιδού και οι αποδείξεις.

Όλα καλά, μέχρι που ήρθε το trend με τα nail claws, όπως τα λέω – μάλλον όχι μόνο εγώ. Τα μακριά, μυτερά νύχια, χαίρουν ευρείας προτίμησης και αποδοχής στα social media, οπότε το Instagram μου βρίθει εικόνων με μακριά, εντυπωσιακά νύχια. Μάντεψε.

Η πρώτη μου ever επίσκεψη σε nail bar

Έτσι αποφάσισα να αφεθώ στους επαγγελματίες και να δοκιμάσω το trend που μου είχε πάρει το μυαλό. Μια ωραία πρωία, εγώ και τα απολύτως κοντά και άβαφα νύχια μου (ένα άλλο trend της εποχής που επίσης ΛΑΤΡΕΥΩ), βρεθήκαμε στο Παγκράτι και συγκεκριμένα στο Anna Brazilian Beauty. Εκεί, η Άννα, κουβαλά στην πλάτη της τόση εμπειρία, που θα μπορούσε να ανταποκριθεί πλήρως στην πρόκληση που συνδύαζε τη δική μου τρέλα και το νύχι που μπορούσα να ανταποκριθεί στην καθημερινότητά μου.

Η βραζιλιάνικη τεχνική στο νύχι δεν διαφέρει – νομίζω – από την ελληνική, αλλά η προσοχή και η προσήλωση με την οποία η Άννα έχτισε ένα ένα τα νύχια μου με ακρυλικό για να τους δώσει το επιθυμητό μήκος, ήταν άνευ προηγουμένου. Η διαδικασία κράτησε σχεδόν 3 ώρες, τις οποίες έντυσαν υπέροχα ένα βραζιλιάνικο μουσικό χαλί που έπαιζε στο ραδιόφωνο, η μελωδική φωνή της Ντέμπορα που σιγοτραγουδούσε τους στίχους στα βραζιλιάνικα και η Άννα που, μετά από δική μου παρότρυνση, μου μιλούσε για τη ζωή της στην Ελλάδα.

Παράλληλα άπλωνε αυτό το μαγικό υλικό που είναι σκόνη και με τη βοήθεια ενός άλλου υλικού γίνεται σαν πάστα και έρχεται και δουλεύεται πάνω σε κάθε νύχι ώστε να του δώσεις εσύ ό,τι σχήμα θες. «Αμύγδαλο φυσικά», είπα κατηγορηματικά, καθώς αυτή είναι μια αρχή που ορίζει τη ζωή μου από πολύ νωρίς. ΠΟΤΕ ΤΕΤΡΑΓΩΝΟ ΝΥΧΙ, it’s a no no. (Μέχρι το επόμενο square nail trend, φυσικά.)

Χρήσιμα Tips:

Μπορείς να μακρύνεις κι εσύ τα νύχια σου, επιλέγοντας ανάμεσα σε ακρυλικό και gel. Η διαφορά τους είναι πως το gel τοποθετείται μεν ταχύτερα, αλλά φθείρει περισσότερο το νύχι σου αφού αφαιρείται εξ’ ολοκλήρου με τη χρήση τροχού. Το ακρυλικό τροχίζεται μέχρι ένα σημείο και στη συνέχεια αφαιρείται με ασετόν, μειώνοντας έτσι τη φθορά. Επίσης, έχεις την επιλογή της φυσικής ενίσχυσης, αν απλά σε ενδιαφέρει να μην σπάει το νύχι σου και δεν θες να του δώσεις επιπλέον μήκος. Μην δοκιμάσεις επ’ ουδενί να αφαιρέσεις το ημιμόνιμο μανικιούρ στο σπίτι (σ.σ. εκτός αν το έχεις μάθει στη σχολή).

Tο αποτέλεσμα

Τα χέρια ένιωθα πως ανήκουν σε κάποια άλλη. Αμέσως έγιναν πιο κομψά, πιο ενήλικα και πρέπει πια να κρατάω τις κούπες τεντώνοντας το μικρό δαχτυλάκι και να σπάω τον καρπό. Μιλάμε για κομψοτέχνημα. Το ότι δεν έβαλα χρώμα, οφείλεται στο ότι για λίγα δευτερόλεπτα ένιωσα στο πετσί μου το «έλα μωρέ υπερβολή». Αρκέστηκα σε ένα διακριτικό unicorn glitter. Βέβαια, μπορώ να βάζω ό,τι χρώμα θέλω τώρα, από πάνω.

Η ζωή μετά το πρώτο μου μανικιούρ

Οι φίλες μου αντέδρασαν καλά νομίζω. Δεν με έχουν δει όμως ακόμα live in action.

Κατά τ’ άλλα, η ζωή έχει κάπως αλλάξει. Ο κόσμος δείχνει να με φοβάται και ταυτόχρονα να θέλει να κάνει περισσότερο παρέα μαζί μου απ’ ό,τι πριν. Υποψιάζομαι πως αυτό οφείλεται στην πλέον διττή φύση των άκρων μου που χρησιμεύουν και ως μέσο επίθεσης/άμυνας με δυνατότητα αιματοχυσίας, αλλά και ως σπουδαίο εργαλείο ξυσίματος. Αυτή του την ευλογία ανακάλυψα όταν σε μια στιγμή που ένιωσα να «με τρώει», το κεφάλι μου, συνειδητοποίησα ότι συνέχισα να το ξύνω για ώρα που ξεπερνούσε το φυσιολογικό κι ενώ πια δεν με φαγούριζε. Ήταν απλά μια φανταστική αίσθηση μασάζ στον εγκέφαλό μου.

Πάμε τώρα στα πρακτικά

ΣΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ: Η σχέση μου με το πληκτρολόγιο και την οθόνη αφής του κινητού μου έχει περάσει πια στο it’s complicated, αφού αλλού δίνει την εντολή ο εγκέφαλος στο δάχτυλο να πατήσει, άλλο γράμμα εμφανίζεται τελικά στην οθόνη. Θα συνηθίσω(;).

ΣΤΟ ΜΠΟΞ: Είχα πολύ μεγάλο φόβο, ότι τα νύχια μου δεν θα χωράνε στα γάντια, ή ότι θα τα σκίσω. Αποδείχτηκε ότι όταν κάνουμε γροθιά καλύπτουμε με τη χούφτα τα νύχια μας, αλλά και ότι δεν είμαι η Hilary Swank στο Million Dollar Baby. Όλα καλά.

ΣΤΗΝ ΚΕΡΑΜΕΙΚΗ: Εδώ τα πράγματα δεν πήγαν ακριβώς καλά. Το ταλέντο μου με τον πηλό κάπως έπαψε να υπάρχει όταν είδε ότι τα βασικά μου εργαλεία – τα χέρια μου – έχουν υποστεί μεταμόρφωση. Μάλλον πρέπει να διαλέξω: νυχάρες ή την τέχνη μου. Ιδού το δίλημμα.

ΣΤΟ SELF CARE: Θέλει μια κάποια προσοχή όταν βάζω τις κρέμες μου και όταν βγάζω τους φακούς μου, αλλά δεν είναι ακατόρθωτο. Η τύφλωση είναι πλέον τόσο κοντά που έχει σχήμα και μορφή αμυγδάλου. Επίσης είναι αδύνατο να κουμπώσω ένα κολιέ η τα σκουλαρίκια μου. Επίσης, τα βυθιζόμενα κουμπιά – όπως αυτό στο καζανάκι – δεν είναι τα αγαπημένα μου, αφού πρέπει να διπλώσω το δάχτυλο στα δύο για να τα πατήσω.

Εν κατακλείδι

Περνάω υπέροχα με τα καινούργια μου νύχια, εκτός από τις στιγμές που θέλω να τα ξεριζώσω και δεν το κάνω γιατί είναι πρακτικά αδύνατο. Το πολύ πολύ να σπάσω το δάχτυλό μου. Είναι μια τοξική σχέση αυτή που έχουμε: τα λατρεύω και κάποιες στιγμές τα μισώ, αλλά πιστεύω πως πάντα θα γυρνάω σε αυτά. Ή έστω στην πιο μικρή, διαχειρισίμη εκδοχή τους. Εκτός αν απλά τα συνηθίσω.

Ευχαριστώ το Anna Brazilian Beauty, Σπύρου Μερκούρη 3, Παγκράτι. Τηλ: 2155558636