DIY με τη Νίκη: Πώς να αναστήσεις με τα χεράκια σου το παλιό ξύλινο τραπέζι που ετοιμάζεσαι να πετάξεις

Συνήθως είναι καινούργια και όλο αυτό, είναι το αποτέλεσμα του Fast Furniture, που ξεκίνησε ως δώρο και έχει γίνει «κατάρα». Κάτι που συνέβη και με το Fast Fashion, όπως και το Fast Food. Τονίστηκε ότι η δραστηριότητα επαναχρησιμοποίησης στον τομέα, θεωρείται χαμηλή. Και εδώ έρχεσαι εσύ να τους διαψεύσεις. Πώς; Αλλάζοντας ό,τι σε ενοχλεί σε αυτό που σκέφτεσαι να πετάξεις.

Καλησπέρα, DIY Με τη Νίκη εδώ.

Σε όλα μπορείς να αλλάξεις το χρώμα. Αν αλλάξεις τα χερούλια (πόμολα, λαβές), σε βεβαιώνω ότι αλλάζει άρδην αυτό που έχεις μπροστά σου. Μπορείς και να δώσεις νέα ζωή σε ένα παλιό ξύλινο έπιπλο που έχει υποστεί τις φθορές του χρόνου.

 

Εν πάση περιπτώσει, μπορείς να κάνεις πολλά. Μόνη σου.

Και δεν θέλω «δεν πιάνουν τα χέρια μου» γιατί αν η φράση είχε στα λεξικά φωτογραφία, είναι πολύ πιθανό να έβλεπες δίπλα το πρόσωπό μου.

Ώσπου σε μία από τις 100 φορές που σκέφτηκα να κάνω ανακαίνιση (προ δεκαετίας), ρώτησα επαγγελματίες πόσα χρήματα ήθελαν να αλλάξουν χρώμα στα «γεροντίστικα» (φουλ λουστραρισμένα) έπιπλά μου. Η απάντησή τους έγινε το push που χρειαζόμουν για να παρακολουθήσω σεμινάριο χρήσης chalk paint. Η σκέψη που είχα ήταν ότι, αν τα κάνω (με το συμπάθιο) σκατά, θα καταφύγω στους ειδικούς.

Όταν κατάλαβα πως δεν πρόκειται για πυρηνική επιστήμη και ότι μπορώ να διορθώσω το όποιο λάθος κάνω, πήρα τα πάνω μου. Εν τω μεταξύ, με τον καιρό ανέβαινα «πίστες» -το κομοδίνο, έγινε τραπεζάκι του σαλονιού, που έγινε μπουφές, που έγινε τραπεζαρία, που έγινε κρεβάτι και τελικά κουζίνα.

Να σου πω εδώ ότι στην αρχή έκανα μόνο λάθη. Θα σου δώσω κάποια -λίγα- παραδείγματα -αλλιώς θα γράφω μια ώρα: μπογιές «έτρεξαν» παντού, το πινέλο «έφευγε» σε μέρη που δεν ήθελα να βάψω, ενώ διέλυσα επιφάνεια από το πολύ ξύσιμο. Αυτό δεν ακούστηκε καλά και έτσι θα σου εξηγήσω ότι είχα το θράσος να χρησιμοποιήσω ηλεκτρικό παλμικό τριβείο, χωρίς να ζητήσω οδηγίες από κανέναν. Έβαλα δύναμη που σχεδόν τρύπησε το ξύλο. Μετά έμαθα πως αρκούσε απλά ένα ελαφρύ πέρασμα. Υγεία.

Έπειτα από κάθε παρασπονδία, ζητούσα τη βοήθεια επαγγελματιών -συνήθως δια τηλεφώνου. Είχα άρνηση να παρακολουθήσω σχετικά videos στο YouTube, γιατί συνήθως πρωταγωνιστούσαν σε αυτά επαγγελματίες που θεωρούσαν κάποια βήματα αυτονόητα. Συγγνώμη, αλλά για εμένα δεν υπήρχε τίποτα το αυτονόητο.

Πλέον υπάρχει μια εξέλιξη σε αυτό το «κομμάτι» στο εξωτερικό. Όχι όμως, και στην Ελλάδα. Και για αυτό έρχεται το LadyLike να τοποθετηθεί επί του θέματος. Με τη Μαριλέλλα Αντωνοπούλου συμφωνήσαμε να αρχίσουμε απλά και ταπεινά: με ένα ξύλινο τραπεζάκι που είχε «παρκάρει» η Μαριλέλλα σε μια αποθήκη για χρόνια και είχε γίνει σύγχριστο. Αποφασίσαμε να αλλάξουμε το χρώμα της επιφάνειας και να φρεσκάρουμε τα πόδια. Θα σου πω ότι αν ήξερα τι θα είχα μπροστά μου σε αυτό το πρώτο project νωρίτερα από την ημέρα της αντάμωσης, θα είχα φροντίσει να προμηθευτώ υλικά να αλλάξω και τα ροδάκια. Επιφυλάσσομαι.

Το λοιπόν: όταν είσαι rookie συνήθως δεν ασχολείσαι με το να μάθεις ποιο είναι το ακριβές υλικό του επίπλου που θες να αλλάξεις. Δηλαδή, το υπόστρωμα.

Εξηγούμαι: το πραγματικό ξύλο μπορείς να το τρίψεις με παλμικό τριβείο χωρίς φόβο, γιατί όπου και αν φτάσεις, θα συνεχίσεις να βρίσκεις ξύλο. Αν όμως, δεν είσαι σίγουρη πως πρόκειται για πραγματικό ξύλο (κάτι που δεν είναι πάντα ευδιάκριτο με την πρώτη ματιά, ακόμα και σε επαγγελματίες), καλό είναι να πας χαλαρά, με ένα γυαλόχαρτο γιατί αν δεις μπροστά σου καπλαμά, υπάρχει πρόβλημα.

Μαζεύτηκαν όμως, άγνωστες λέξεις. Που προς το παρόν δεν χρειαζόμαστε. Οπότε πάμε σε ό,τι χρειαζόμαστε. Η επιφάνεια του τραπεζιού είχε σκασίματα και «σκαψίματα». Τα πρώτα φτιάχνονται με ξυλόστοκο (βγαίνει και σε διάφορα χρώματα). Τα δεύτερα με τρίψιμο.

Αν έχει «πεταχτεί» το ξύλο σε κάποιο σημείο, υπάρχουν ειδικές κόλλες να το επαναφέρουν. Αν τα πράγματα είναι πιο σοβαρά, υπάρχει το παλμικό τριβείο (ή το δυνατό μπράτσο) να τα κάνει όλα ευθεία. Για ό,τι δεις σήμερα και σε άλλα βίντεο, θα χρειαστείς συγκεκριμένα πράγματα. Σου δίνω τη λίστα με tips.

Ό,τι θα χρειαστείς για να αναστήσεις το παλιό ξύλινο τραπέζι σου

*γάντια (εμένα με εξυπηρετούν αυτά της κουζίνας -για το πλύσιμο των πιάτων)

*ένα πινέλο (διάλεξε για υδατοδιάλυτες ουσίες και πάρε σε δυο διαφορετικά μεγέθη -χαμένα δεν θα πάνε. Μην πάρεις τα πιο φθηνά, γιατί θα βρίσκεις τις τρίχες τους παντού στα βαμμένα).

*γυαλόχαρτο (βγαίνουν σε φύλλα και όσο μεγαλύτερος είναι ο αριθμός που έχουν, τόσο πιο λείο είναι το αποτέλεσμα -το 60 αφαιρεί πιο γρήγορα το υλικό, το 180 δίνει πολύ λείο φινίρισμα).

*ρολό βαψίματος 10 cm με μικροΐνες (άνοιξε τη συσκευασία, ξέπλυνε το ρολό με νερό και χρησιμοποίησε το αφότου στεγνώσει)

*λαβή για τα ρολά (είναι μία για όλα τα μεγέθη ρολών)

*ένα primer νερού (για κάθε υλικό που βάφεις υπάρχει και ειδικό αστάρι ή βελατούρα, που κάνει πιο εύκολο και ομοιόμορφο το στρώσιμο του χρώματος).

*καλής ποιότητας χρώμα (όσο καλύτερο είναι, τόσο θα κρατήσει. Ζήτα ριπολίνη νερού, που δεν έχει έντονη μυρωδιά και είναι οικολογική. Θα σε ρωτήσουν αν θες mat, satin ή gloss. Το πρώτο δεν γυαλίζει, αλλά φθείρεται πιο εύκολα, το δεύτερο γυαλίζει ελάχιστα και κρατά περισσότερο και το τρίτο γυαλίζει-γυαλίζει και διαρκεί περισσότερο από όλα.

Το mat είναι αυτό που καλύπτει καλύτερα τις κατασκευαστικές αστοχίες).

Στο χρώμα θα βάλεις λίγο (ένα σφηνάκι) νερό και θα ανακατέψεις (έχω χρησιμοποιήσει από chopsticks έως μαχαίρια -αλλά υπάρχουν και ειδικά εργαλεία που πωλούνται).

Στα 4 πόδια που έχει το τραπεζάκι η Μαριλέλλα ήθελε να διατηρήσει το ξύλο. Αφού ξύσαμε καλά την επιφάνεια και καθαρίσαμε, χρησιμοποιήσαμε υδατοδιαλυτό, άοσμο και διάφανο βερνίκι ξύλου.

Ολοκληρώνοντας, πολλοί χρησιμοποιούν προστατευτικό βερνίκι για ξύλο -που προσφέρει μια επιπλέον προστασία από το χρόνο. Το βάζεις τουλάχιστον δυο ημέρες μετά το χρώμα -να έχει στεγνώσει εντελώς η επιφάνεια.