Εγώ (πότε) θα γίνω μάνα;
- 5 ΙΟΥΝ 2020
Ήθελα να κάνω παιδιά από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Ήμουν πάντα από αυτές που βλέπουν όμορφα μωράκια στον δρόμο και χαίρονται τρελά πολύ, τους κάνουν αστείες φάτσες για να γελάσουν και κάνουν τις 3-4 βασικές ερωτήσεις στη μαμά τους.
Αυτές που όταν πια απομακρύνονται, αρχίζουν να φτιάχνουν ιστορίες στο μυαλό τους για το πώς θα είναι το δικό τους μωρό και τι φανταστικά που θα τα περνάνε όταν θα πηγαίνουν βόλτες μαζί, τι ωραία που θα τα ντύνουν και τι σωστά που θα τα κάνουν όλα, όχι σαν αυτά που βλέπουν στις άλλες μαμάδες, «όχι όχι, εγώ θα είμαι καλύτερη»…
Ήμουν αυτή που όσο μεγάλωνα και οι καταστάσεις δεν ευνοούσαν για να κάνω το δικό μου παιδί, κάθε φορά που έβλεπα πια γλυκά χαριτωμένα μωράκια στο δρόμο, κάθε χρόνος που με έφερνε όλο και πιο κοντά στα 40 και όλο και πιο μακριά από τα 30, στην ωραία ιστορία που κάποτε έφτιαχνα είχε προστεθεί ένας κόμπος στο στομάχι, μια στενοχώρια μη και δεν μου συμβεί κι εμένα να είμαι αυτή η γλυκιά κυρία με το υπέροχο μωρό που κάνει βόλτες με το καροτσάκι της και της κάνουν κομπλιμέντα για το πόσο της μοιάζει το μωρό της.
Και δωσ’ του οι ερωτήσεις κάθε τρεις και λίγο από πάσα κατεύθυνση, για κάτι τόσο προσωπικό, τόσο δικό μου που στην τελική κανέναν δεν αφορούσε, κανενός άλλου τη ζωή δεν θα άλλαζε παρά μόνο τη δική μου, του συντρόφου μου και της άμεσης οικογένειάς μου.
Πώς ρωτάς μια γυναίκα πότε και αν θα κάνει παιδί κύριε Τάδε μου; Τι σε νοιάζει εσένα δηλαδή;
Τι συμπεράσματα βγάζεις για μένα αν σου πω ότι δεν ξέρω πότε ή αν θα κάνω παιδί κι ας είμαι 36 χρονών (τόσο ήμουν όταν γνώρισα τον Φώτη). Πόσες φορές δεν ένιωσα τον οίκτο στη φωνή κάποιου δημοσιογράφου όταν μου έκανε ερωτήσεις από «ενδιαφέρον», τύπου: «Θα θέλατε να κάνετε ένα παιδί»;
Δεν του πέρασε ποτέ από το μυαλό πως μπορεί να απευθύνει την ερώτηση αυτή σε μια γυναίκα που υπάρχει πιθανότητα να μην μπορεί να κάνει παιδιά;
Ή από το μυαλό ενός μακρινού συγγενή ή κάποιου συγγενικού φίλου όταν μου έλεγαν ατάκες σαν: «Ε, άντε σιγά σιγά να βρεις κι εσύ κάποιον να κάνεις κανά παιδί».
Κανά παιδί.
Λες και είναι κάτι απλό. Σαν να σου λέει «άντε δεν πας σιγά σιγά στο σούπερ μαρκετ να πάρεις αλεύρι να φτιάξεις κάνα κέικ»;
Τι είναι το παιδί κυρία Τάδε μου να το κάνεις άμα βρεις κάποιον; Και πού να τον βρω τον κάποιον; Έχει κάποιο μέρος που πας κάποια στιγμή που αποφασίζεις ότι θες να κάνεις παιδιά και διαλέγεις τον τέλειο κάποιον σου για να κάνεις τα τέλεια παιδιά σας;
Και γιατί δηλαδή να κάνω παιδί, και να μπορώ;
Τι σε κάνει να πιστεύεις ότι είμαι φτιαγμένη για να γίνω μάνα; Υπάρχει κάποιο βιβλίο που υπογράφουν οι γονείς των κοριτσιών όταν γεννιούνται που λέει πως εκεί κάπου ανάμεσα στα 30 και τα 40 θα βρούμε κάποιον και θα κάνουμε παιδιά;
Όλο αυτό το πανηγύρι με τις ερωτήσεις σχετικά με το ψεύτικο ενδιαφέρον άσχετων με την ζωή μου ανθρώπων με ενοχλούσε αφάνταστα. Υποσυνείδητα με άγχωνε πάρα πολύ γιατί μου θύμιζε συνεχώς τη συνθήκη της ζωής μου σε σχέση με κάτι που ήθελα πολύ αλλά είχα και πολύ μεγάλες πιθανότητες να μην το πετύχω.
Ο στόχος «κάνω οικογένεια» δεν είναι σαν τους άλλους στόχους
Δεν είναι ας πούμε βάζω στόχο να κάνω τη συγκεκριμένη δουλειά που μ’ αρέσει πολύ και με εκφράζει και ταυτόχρονα να βγάζω και τα χρήματα που επιθυμώ. Ε, και αν δεν κάνω αυτή τη δουλειά ή βγάζω λιγότερα χρήματα, δεν πειράζει θα το προσεγγίσω αλλιώς, θα κάνω και μια δεύτερη δουλειά και θα τη βρω την άκρη. Το να χτίσεις την οικογένειά σου είναι το πιο σημαντικό έργο της ζωής σου.
Χτίζεις τον μικρόκοσμο μέσα στον οποίο θα βρίσκεις θαλπωρή, κατανόηση. Το μέρος που θα κρύβεσαι όταν θα σου επιτίθεται το σύμπαν και θα είσαι ασφαλής. Εκεί που θα έχεις τα ίδια αυτονόητα και θα μιλάς ίδια γλώσσα. Το λιμάνι σου.
‘Όταν γνώρισα τον άντρα μου και αποφασίσαμε ότι θέλουμε πολύ να κάνουμε οικογένεια, είχα πολύ μεγάλη χαρά.
Θα γινόμουν επιτέλους μάνα! Ο καιρός περνούσε, οι ερωτήσεις άλλαξαν διατύπωση: «Πότε θα παντρευτείτε, να κάνετε κι ένα παιδάκι»; Απαραίτητη προϋπόθεση ο γάμος, βλέπεις. Το παιδάκι αργούσε και ο τόνος στις φωνές των ανθρώπων γινόταν όλο και πιο υπαινικτικός ή τουλάχιστον έτσι μου ακουγόταν εμένα.
Είχα πάει πια 39, μια ανάσα απ’ τα 40, αστεφάνωτη και άτεκνη! Η κοινωνία να πέσει να με φάει. Πάλι καλά που είχα σχέση γιατί δεν ξέρω κι εγώ τι θα γινόταν. Είχα πολλή στενοχώρια και άρχισα να μην περνάω καθόλου καλά. Μια μέρα σε μια συζήτηση που είχα με το αγόρι μου επί του θέματος, τον άκουγα με προσοχή να μου μιλάει και μια φωνή μέσα στο μυαλό μου μού έδωσε την απελευθέρωση που αναζητούσα.
«Κι αν δεν μπορούμε να κάνουμε παιδιά τι θα γίνει»;
«Εγώ μαζί σου θέλω να είμαι. Εσύ είσαι η οικογένειά μου».
Bottom line: Η οικογένεια μπορεί να αποτελείται από έναν ή πολλούς ανθρώπους. Οικογένεια είναι μόνο ο σύντροφος κάποιου και κάποιου άλλου είναι οι φίλοι του. Η ολοκλήρωση είναι μια εσωτερική διαδικασία και δεν έρχεται μόνο με τον ερχομό των παιδιών. Οι ψυχές που έρχονται στη ζωή μας για να μας ολοκληρώσουν μπορεί να είναι οποιεσδήποτε και ανά πάσα στιγμή. Πάρτε ένα νοητό τηλεκοντρόλ και πατήστε mute στον καθένα που κάνει άκομψες ερωτήσεις για την προσωπική σας ζωή και εστιάστε στο μέσα σας και στον άμεσο περίγυρό σας για να πετύχετε όλα όσα θέλετε.
Αν δεν θες να κάνεις παιδιά, είναι ok. Αν είσαι 40 και θες, και δεν έχεις κάνει ακόμα, είναι ok. Αν δεν μπορείς, είναι επίσης ok.
Η ζωή έχει αγάπη και ευκαιρίες να δώσεις και να πάρεις, παντού. Η γέννα δεν είναι αυτό που με έκανε μάνα. Η αγάπη για τα παιδιά που τελικά απέκτησα με τον Φώτη θα ήταν ίδια ακόμα κι αν τα είχε γεννήσει κάποια άλλη γυναίκα. Είμαι η μάνα τους γιατί ξαγρυπνάω δίπλα τους κάθε βράδυ φροντίζοντας να είναι ασφαλή και υγιή και γιατί είμαι εκεί για να τα αγκαλιάσω, να τα επιβραβεύσω, να τα διδάξω να αγαπάνε, και να τα κάνω χαρούμενα. Μάνα είσαι όταν αγαπάς κάποιον τόσο πολύ που του αφιερώνεις τον χρόνο που χρειάζεται για να νιώθει ασφαλής και τη φροντίδα που χρειάζεται για να είναι ασφαλής.
Η σωστή επιλογή συντρόφου με έκανε να καταλάβω πως θα ήμουν ευτυχισμένη ακόμα κι αν δεν καταφέρναμε να κάνουμε τα δικά μας παιδιά. Η αγάπη που έχουμε μεταξύ μας μας ολοκληρώνει και θα ήμασταν πανέτοιμοι να υιοθετήσουμε ένα ή περισσότερα παιδιά, κάτι που ενδεχομένως να κάνουμε κάποια στιγμή στο μέλλον όταν οι κόρες μας μεγαλώσουν. Η κάθε γυναίκα έχει δικαίωμα να θέλει ή να μην θέλει να αποκτήσει παιδιά, να παντρευτεί ή όχι. Κανείς δεν έχει δικαίωμα να κρίνει, να ρωτάει και να σχολιάζει την επιλογή της.
Αν έκαναν παιδιά μόνο αυτοί που πραγματικά ήθελαν και όχι αυτοί που το θεωρούν κοινωνική υποχρέωση, ή αυτοί που πιέζονται από το συγγενικό τους περιβάλλον, ή αυτοί που νομίζουν ότι κάνοντας παιδιά ανεβαίνουν μια σκάλα προς την προσωπική τους εξέλιξη, ο κόσμος θα ήταν ένα καλύτερο μέρος, γεμάτο από παιδιά που αγαπήθηκαν και μεγάλωσαν για να γίνουν ευτυχισμένοι ενήλικες.
Love
P