Γυναικεία αλληλεγγύη και ξερό ψωμί

Πιστεύω πως αν οι γυναίκες ήταν στην εξουσία από τα γεννοφάσκια του κόσμου, δεν θα γίνονταν πόλεμοι, δεν θα υπήρχαν πεινασμένοι σε καμία χώρα του κόσμου και η γη θα ήταν σύμμαχος του ανθρώπου και όχι το θύμα του.

Η γυναίκα έχει συναισθήματα συμπόνοιας ριζωμένα στην καρδιά της γιατί έχει μάθει τον πόνο και ξέρει να τον αντιμετωπίζει για να μπορεί να επιβιώνει κάθε μήνα αλλά και κάθε φορά που φέρνει στον κόσμο ένα παιδί. Γι’ αυτό και δεν θα επέτρεπε να υπάρχει πόνος κι αν προέκυπτε θα τον μαλάκωνε.

Δεν μου πήγαινε πάντα καλά, αλλά το πάλευα. Πάλεψα να παίξω βόλεϊ στη γυναικεία ομάδα της γειτονιάς μου αλλά ήταν καταστροφικό. Η μπάλα σημάδευε μόνο το κεφάλι μου κι εγώ παντελώς ανίκανη να κάνω οποιαδήποτε αθλητική κίνηση εκείνη την εποχή την έτρωγα στα μούτρα και έτσι αποφάσισα πως το βόλεϊ δεν ήταν για ‘μένα. Παρ’ όλα αυτά η αίσθηση του να είμαι κομμάτι μιας ομάδας από ενεργητικές και δυναμικές γυναίκες ήταν σαφής.

Η ενέργεια των γυναικών όταν ενώνεται είναι πολύ δυνατή και μπορεί να κάνει θαύματα κι εγώ σφουγγάρι ενεργειών από παιδάκι το αντιλήφθηκα αμέσως.

Δεν το έβαλα κάτω ούτε με τη δεύτερη αποτυχημένη μου προσπάθεια να ενταχθώ σε μια γυναικεία ομάδα που καθόλου δεν με ήθελε.

Στα 11 προσπάθησα να γίνω μπαλαρίνα αλλά ο σωματότυπός μου ήταν πάντα μυώδης και τα κοριτσάκια της ίδιας ηλικίας με εμένα που έκαναν μπαλέτο από τα 3 διαφωνούσαν με την ιδέα ότι ήμουν καλή χορεύτρια κι ας είχα μόλις ξεκινήσει κι ας ήταν τα πόδια μου πιο μυώδη απ’ τα δικά τους. Για να είμαι δίκαιη, ένα ήταν το κοριτσάκι που διαφωνούσε και δεν έχανε ευκαιρία να με κρίνει σε κάθε μάθημα. Πολύ πληγώθηκα.

Ήταν και η πρώτη φορά που ήθελα κάτι πολύ και τα παράτησα. Με ταλαιπώρησε πολύ η ιδέα πως ένα άλλο κορίτσι δεν με ήθελε καθόλου. Υπάρχουν και αυτά τα κορίτσια. Αργότερα στη ζωή μου επέλεξα να μην τα αφήνω να με επηρεάζουν. Αν το καταφέρεις αυτό τα κορίτσια αυτά αποδυναμώνονται, να ξέρεις. Είναι άλλωστε οι εξαιρέσεις. Και στη γυναικεία φύση δεν αξίζει η εξαίρεσή της.

Με αφορμή δύο διαφορετικά γεγονότα θέλησα να γράψω κάτι για τη γυναικεία αλληλεγγύη. Το challenge που έτρεξε στα social media τις προάλλες μου έδωσε ακόμα μια φορά την ευκαιρία να γίνω μέλος μιας ευρύτερης γυναικείας ομάδας που δεν χρειάζεται κανένα ιδιαίτερο ταλέντο, ούτε αθλητικό ούτε καλλιτεχνικό.

Ήρθε απλά να υπενθυμίσει πως πρέπει να είμαστε αγαπημένες και ενωμένες. Πως όταν το κάνουμε μπορούμε να κάνουμε τα πάντα. Πως είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι έχουμε ίσα δικαιώματα με τα αγόρια και πως πρέπει και οφείλουμε να βοηθήσουμε τις γυναίκες σε όλο τον κόσμο να ζουν αξιοπρεπώς.

Πως η γυναικεία μας φύση δεν πρέπει να επιτρέπει σε κανέναν να μας υποβιβάζει, να μας κάνει να ντρεπόμαστε και να απειλούμαστε από σχόλια και κινήσεις αντρών στον εργασιακό μας χώρο κι όχι μόνο.

Πως είμαστε δυνατές και ικανές. Πως είμαστε αρκετές. Πως αξίζουμε. Απλά.

Κατάφερα που λέτε μεγαλώνοντας να είμαι μέλος σε πάρα πολλές ομάδες τελικά. Κατάφερα να έχω σχέσεις αγάπης με κορίτσια που γνωρίζω αλλά και με κορίτσια που δεν γνωρίζω. Είμαι τυχερή και ευλογημένη που μπορώ να επικοινωνώ μαζί σας μέσω αυτού του blog, μέσω των προσωπικών μου social media, μέσω της εκπομπής αλλά κυρίως στον δρόμο που χαιρετιόμαστε σαν να είμαστε συμμαθήτριες απ’ το σχολείο.

Πάντα νιώθω μεγάλη χαρά όταν μου δίνετε τη δυνατότητα να μοιραστώ μια εμπειρία μου μαζί σας και αργότερα όταν μου λέτε πως μ’ ένα τρόπο βρήκατε ένα δρόμο που σας βοήθησε, εγώ ψηλώνω από περηφάνια και έχω λόγο να συνεχίζω.

Γι’ αυτό πόνεσε πολύ όταν διάβασα να λένε για ‘μένα πράγματα που δεν είμαι. Σαν να με περιμένουν στη γωνία να κάνω ένα λάθος ή να πάρουν μια φράση μου και να τη μεταφράσουν όπως θέλουν.

Δεν μένω όμως σ’ αυτό. Παίρνω το σχόλιο ότι δεν ξέρω τι είναι φεμινισμός και πως είμαι καρικατούρα επειδή ήθελα να διατυπώσω μια φράση που θα με έκανε να είμαι εξίσου δίκαιη με τους άντρες όσο είμαι με τις γυναίκες και λέω:
Είμαι γυναίκα και ξέρω να αγαπώ έμπρακτα τις άλλες γυναίκες.

Όσο και να θέλει κάποιος να μου το πάρει ή να το αλλοιώσει αυτό δεν μπορεί. Είμαι στη θέση που μου αξίζει όπως κι εσύ αγαπητή που θέλεις να με κάνεις να μοιάζω με κάτι άλλο από αυτό που είμαι σαν εκείνο το κοριτσάκι τότε στη σχολή μπαλέτου. Δεν ξέρω τίποτα για τίποτα και αν έκανες σωστά τη δουλειά σου θα το ήξερες αυτό για ‘μένα. Θα έβλεπες τη μεγάλη εικόνα κι όχι ένα στιγμιότυπο από μια εκπομπή για να κρίνεις δημόσια ποια είμαι και πώς κάνω τα πράγματα.

Bottom line.

Αγαπώ τις γυναίκες πολύ, και τους άντρες επίσης. Αγαπώ τους καλούς ανθρώπους και αγαπώ το δίκαιο. Υπάρχουν άνθρωποι που βλέπουν πάντα το καλό γιατί έχουν το καλό μέσα τους και άνθρωποι που περιμένουν στη γωνία για να σε τραμπουκίσουν.

Θα είμαι πάντα με τους πρώτους.

Love
P