Madame Ginger: Το blogging, το πρόβλημα του food waste και τα αγαπημένα της μαγαζιά στην Αθήνα

Hairstyling και μακιγιάζ: The Heads / Ιωάννα Μίχου *

Styling: Έφη Καρύδη

Το σπούδασε, δούλεψε σε εστιατόρια, έπειτα έφτιαξε το blog που κατέγραφε συνταγές γιαγιάδων και τώρα είναι το λοκάλι που μάς προτείνει μαγαζιά και γεύσεις που υπάρχουν στην Αθήνα. Φιλοδοξεί να γυρίσει τον κόσμο μέσα από τις ντόπιες κουζίνες, να σταματήσει να βλέπει το φαινόμενο του food waste, ελπίζει ότι η ελληνική γαστρονομία θα επιστρέψει στην απλότητα που της ταιριάζει και ότι ο κόσμος θα στραφεί στην πιο υγιεινή διατροφή. Η Madame Ginger μάς μίλησε για όλα αυτά, με αφορμή το νέο της blog στο Ladylike.

Για την απόφασή της να γίνει food blogger

«Σπούδασα Δημόσιες Σχέσεις στην Καστοριά και μετά δούλεψα σε διαφημιστικές για 6-7 χρόνια. Αλλά επειδή το φαγητό μ’έτρωγε, πήρα την απόφαση να αφήσω τη δουλειά μου, σπούδασα μαγειρική στη Le Monde και ξεκίνησα να δουλεύω σε εστιατόρια. Την περίοδο που δούλευα σε ένα μαγαζί στην Κηφισιά με σεφ τον Χριστόφορο Πέσκια και σου σεφ τον Σωτήρη Κοντιζά, κάπως μου τη βάρεσε και ήθελα να φτιάξω πατατοκεφτέδες της προγιαγιάς μου από τη Νάξο. Είχε πεθάνει όμως και σκέφτηκα πόσο άδικο είναι να φεύγουν οι άνθρωποι και να παίρνουν μαζί τους τις συνταγές. Κάπως έτσι ξεκίνησα το blog που κατέγραφε συνταγές από γιαγιάδες ώστε να μη χαθούν στο χρόνο. Στη συνέχεια, ξεκίνησα να γράφω και άλλα πράγματα, να κάνω προτάσεις για μαγαζιά και λίγο απ’ολα».

Για το δίλημμα μαγειρική ή γευσιγνωσία

«Έλα ντε, είναι το αιώνιο δίλημμα. Με ρωτάνε και τα κορίτσια στο γραφείο «τελικά τι θέλεις να κάνεις; Να τρως ή να μαγειρεύεις για άλλους»; Ε, είναι 50-50. Δηλαδή μου αρέσει να μαγειρεύω, αλλά όχι για εμένα. Όταν είμαι μόνη μου, θα παραγγείλω σχεδόν πάντα απ’έξω αλλά μου αρέσει πολύ να φτιάχνω φαγητό για κόσμο, κυρίως οικονομικές και πρωτότυπες συνταγές. Να κάνω τραπέζια, εκδηλώσεις, να έρχεται ο κόσμος να με γνωρίζει. Αυτό το interaction μου αρέσει πάρα πολύ γιατί γίνεται με γνώμονα το φαγητό. Αγαπώ και τα δύο. Μάλλον είμαι μία διχασμένη προσωπικότητα».

Για το food blogging σήμερα

«Μου κάνει εντύπωση το ότι οι άνθρωποι ξεκίνησαν να ασχολούνται με αυτό. Εγώ άρχισα πριν από 8 χρόνια περίπου, αλλά είμαστε οι ίδιοι άνθρωποι που ήμασταν και τότε, τουλάχιστον αυτοί που τους ξέρει περισσότερο ο κόσμος. Σίγουρα υπάρχουν Instagram accounts ή blogs που φτιάχνονται συνέχεια αλλά νομίζω ότι οι άνθρωποι δεν έχουν τα εργαλεία και τον τρόπο να κάνουν αυτό που κάνω εγώ, να το κάνουν δηλαδή δουλειά. Υπάρχουν πολύ ωραία accounts που είναι πολύ συγκεκριμένα. Vegan, gluten free ή αυτά που σου δείχνουν το street food. Δυστυχώς όμως λείπει ο επαγγελματισμός, κατάλαβες; Είναι λίγο ερασιτεχνικά τα πράγματα, αλλά χωρίς να θέλω να τους κατηγορήσω. Απλά δεν νομίζω ότι υπάρχουν τα εργαλεία και οι γνώσεις. Στην Ελλάδα δεν το ξέρουμε ακόμα ως επάγγελμα. Εμένα ακόμα με ρωτάνε «και για πες, ποια είναι η κανονική σου δουλειά»; Δεν καταλαβαίνουν ότι έχω χτίσει ένα στούντιο και μία μεγάλη ομάδα που δουλεύει από πίσω, ή ότι υπάρχουν χορηγίες. Ακόμα στο μυαλό τους υπάρχει ότι είμαι μία πλούσια που απλά κάνει τη φάση της. Δεν καταλαβαίνουν ότι είναι δουλειά. Εγώ όμως δουλεύω 12-14 ώρες τη μέρα για το κανάλι μου».

Για την ελληνική γαστρονομική σκηνή

«Υπάρχει το πολύ κακό και το καλό φαγητό. Υπάρχουν ακόμα αυτά τα απαράδεκτα μαγαζιά που έχουν 20 σελίδες κατάλογο με ψάρια, λαδερά, ζυμαρικά και δυστυχώς το κάνουν αυτό για τον τουρισμό, αλλά πρέπει να τελειώσει αυτή η νοοτροπία. Πρέπει να εξελιχθούμε, έχουμε μείνει αρκετά πίσω. Δεν υπάρχουν gluten free μαγαζιά για τους ανθρώπους που έχουν κοιλιοκάκη ή vegan για εκείνους που δεν τρώνε κρέας και γαλακτοκομικά. Η νέα ελληνική κουζίνα έχει λίγα καλά εστιατόρια αλλά είναι ακριβά, δεν υπάρχει το concept φθηνό και μοντέρνο. Και αυτό που θεωρώ τεράστιο λάθος στη γαστρονομία στην Ελλάδα είναι ότι έχουμε τόσους μετανάστες και πρόσφυγες και αντί να εκμεταλλευτούμε την κουλτούρα τους ανταλλάσσοντας γαστρονομικές ιδέες, τους έχουμε στα φανάρια για να μας καθαρίζουν τα τζάμια. Ενώ στο Λονδίνο στη Νέα Υόρκη, αυτοί οι άνθρωποι αξιοποιούνται».

Για τα τωρινά trends στο φαγητό

«Τα παγκόσμια trends είναι πολύ συγκεκριμένα. Η healthy κουζίνα έχει ανέβει φουλ, είτε αυτό σημαίνει ελαφριά γεύματα αλλά πολύ νόστιμα, είτε βιγκανισμός, είτε super foods. Στην ΑΘήνα υπάρχει μία τάση αλλά και πάλι, αν πας σε μία ταβέρνα, δύσκολα θα βρεις κάτι».

Για την απόφασή της να γίνει pescatarian

«Έχω γίνει pescatarian. Μόνο κρέας δεν τρώω. Τρώω ψάρι, γαλακτοκομικά, δεν θα φάω και δεν θα μαγειρέψω κρέας, αλλά και πάλι, επειδή δε μου αρέσουν τα άκρα, αν βρεθώ σε μία παρέα και υπάρχουν φανταστικά κεφτεδάκια, θα φάω ένα. Δε νομίζω ότι θα καταστραφεί ο κόσμος.

Γενικά όσο ενημερώνεσαι, τόσο εξελίσσεσαι. Όχι μόνο για τη βιομηχανία του κρέατος και για τα ζώα, αλλά και για την υγεία μας. Είχα αρχίσει να ενημερώνομαι για το θέμα, είχα κάνει πέρυσι μία προσπάθεια που πήγε άπατη, επειδή δεν είχα πολλές επιλογές όταν έβγαινα έξω. Αλλά όσο περνάει ο καιρός, τα πράγματα βελτιώνονται. Και επειδή το αγόρι μου είναι vegetarian, ήταν πιο εύκολο να μαγειρεύουμε στο σπίτι. Απέχω τους τελευταίους 10 μήνες. Εξάλλου, η ελληνική κουζίνα είναι κατεξοχήν χορτοφαγική, άσχετα αν εμείς βάζουμε ζαμπόν στο τοστ, και τρώμε μόνο σουβλάκι ή πίτσα με πεπερόνι. Η ελληνική κουζίνα έχει ρεβιθάδες, γεμιστά, λαδερα, μπριάμ το καλοκαίρι, σούπες το χειμώνα. Ο κόσμος παλιά έτρωγε κυρίως κρέας το Πάσχα γιατί δεν είχε λεφτά».

Για το junk food

«Πραγματικά δεν έχει σημασία αν τρως κρέας ή όχι. Εγώ πραγματικά το λατρεύω. Ειδικά το vegan είναι σούπερ λιπαρό, σούπερ παχυντικό και απολαυστικό».

Για την επιστροφή στο slow food

«Δε νομίζω ότι υπάρχει επιστροφή στο slow food. Υπάρχει επιστροφή στο γρήγορο φαγητό. Όλοι θέλουμε γρήγορες συνταγές για να φάμε γρήγορα, όταν αργεί το delivery παίρνουμε τηλέφωνο γιατί βιαζόμαστε και όλοι θέλουμε να κάτσουμε σε ταϋλανδέζικο στο Κουκάκι και να φάμε γρήγορα. Όσο πιο γρήγορα τόσο το καλύτερο. Το καλό είναι ότι υπάρχει επιστροφή και στο κλασικό φαγητό. Κάποτε σνομπάραμε τη φασολάδα και τώρα τη φτιάχνουμε στα σπίτια μας.».

Για το πρόβλημα του food waste

«Από πού να αρχίσω; Θα ξεκινήσω από τους γάμους και τα πανηγύρια. Αυτό που πάνε και τρώνε τρία πιάτα και όλο αυτό το φαγητό πετιέται. Η κλασική ελληνική νοοτροπία. Πηγαίνουμε στις ταβέρνες δύο άτομα και παραγγέλνουμε για τέσσερις, πάμε τέσσερις και παίρνουμε για δώδεκα. Όταν δεν το τρώμε, δεν το ζητάμε πακέτο, αλλά το αφήνουμε εκεί για να πεταχτεί. Το ίδιο κάνουμε και στο σπίτι μας.

Η δική μου γενιά, τουλάχιστον, έχει το κατοχικό σύνδρομο. Παίρνουμε φρούτα που καταλήγουν στα σκουπίδια, τη στιγμή που υπάρχουν άνθρωποι που ψάχνουν στους κάδους για να βρουν φαγητό. Πρέπει κάτι να γίνει στα εστιατόρια. Σταμάτα τον πελάτη όταν παραγγέλνει τόσο. Ή βάλε μία σημείωση στον κατάλογο. «Αν περισσέψει το φαγητό σας, θα σας βάλουμε πακέτο ή θα το δώσουμε στο τάδε ίδρυμα».

Πού βλέπει να οδεύει το concept του φαγητού;

«Ο κόσμος ξαναμπαίνει στην κουζίνα να μαγειρέψει, βγαίνει όμως και πιο πολύ έξω. Κάπως υπάρχει μία ισορροπία. Δεν μπορώ να προβλέψω πού θα πάει αλλά ο κόσμος μαγειρεύει περισσότερο από τότε που ξεκίνησα. Σίγουρα και αναγκαστικά, θα πάει στο πιο υγιεινό ή τουλάχιστον έτσι θέλω να ελπίζω».

Tα αγαπημένα της μαγαζιά στην Αθήνα

«Μμμ δύσκολη επιλογή. Αν μιλάμε για γλυκά, μου αρέσει πολύ το I Cake You στα Εξάρχεια. Έχει φανταστικά, τεράστια κέικ, brownies, τέλειο cheesecake και μπισκότα που με κάνουν και προσκυνώ. Μου αρέσει επίσης πολύ το Dickie Dee στη Βουλής για παγωτό μηχανής, αλλά όχι το παλιό στιλ, έτσι όπως το ξέρουμε, απλό και πάμφθηνο. Εδώ θα βρεις τέλεια υλικά και υψηλή ποιότητα.

Τα 3 αγαπημένα μου ασιατικά είναι το ταιλανδέζικο Tuk Tuk, το ιαπωνικό Phu Man Chu, γιατί έχουν και τα δύο εξαιρετικούς σεφ, και το Nolan για πιο high dining, με τον αγαπημένο μου Κοντιζά (ναι, είναι ο αγαπημένος μου σεφ). Επιλέγω σταθερά το Noel για την all year round γιορτινή του ατμόσφαιρα, τα πιάτα του Νίκου Θωμά και το καλύτερο Bloody Mary της πόλης. Θα πάω στο Smak για το υπέροχο πεϊνιρλί του, που συνδυάζει τις γεύσεις και τα υλικά της Δράμας και της Ιταλίας. Μου αρέσει πολύ το Άνετον, που έφυγε από την Πεύκη και θα ανοίξει σύντομα στο κέντρο, και από ιταλικά, το Cupola και το Alex στο Κολωνάκι. Τέλος, αν θες να φας σωστό burger, θα πας στο Juicy Grill και υπάρχει το Βeyond Meat που είναι vegan, το βρίσκεις σε διάφορα μαγαζιά και αν το φάει κρεατοφάγος, δεν πρόκειται να καταλάβει ότι δεν είναι από κρέας».

Για το κανάλι της “Madame Ginger” και την εκπομπή “EatLikeALocal”

«Θα ήθελα πάρα πολύ να διευρυνθεί όλο αυτό και να μπορέσω να κάνω επεισόδια και στο εξωτερικό. Έχω δείξει δύο επεισόδια από την Πολωνία, ένα στην Κρακοβία και ένα στη Βαρσοβία, αλλά αυτό έχει τεράστιο κόστος, τόσο από άποψη παραγωγής όσο και από μετάφρασης υλικών. Αν κάποια στιγμή βρούμε το budget, θα το ήθελα πολύ αλλά με υπότιτλους, ώστε να μπορεί να το συμβουλεύεται και για εκείνος που έρχεται στην Ελλάδα να φάει».

Aπό την Κλέλια Φατούρου

*Eυχαριστούμε το κομμωτήριο ”The Heads”.