Μάνα, κουράγιο
- 26 ΙΟΥΝ 2020
Αν είσαι μαμά και νιώθεις καταπίεση, κούραση και θες να φωνάξεις για κάποιο έλεος, έλα να κάνουμε παρέα τα επόμενα λεπτά που θα διαβάζεις για την απενοχοποίηση της έξαλλης μάνας.
Τα παιδιά είναι ευτυχία. Ναι, είναι.
Η αγκαλιά τους, η μυρωδιά τους, η έκρηξη αγάπης που νιώθεις για το σπλάχνο σου δεν συγκρίνεται με κανένα άλλο συναίσθημα στον κόσμο όλο. Και επειδή ακριβώς νιώθεις όλη αυτή την αγάπη γι’ αυτά τα πλάσματα είναι τόσο δύσκολο να αποδεχτείς πως αρκετές φορές μέσα στη μέρα σιχτιρίζεις, που κάτι μάλλον δεν κάνεις σωστά και το μικρό σου αγγελούδι σε φέρνει σε όρια που δεν ήξερες ότι έχεις.
Αν είσαι από αυτές τις περιπτώσεις (σαν τη δική μου) που έχεις να κάνεις 580 πράγματα ταυτόχρονα και το/τα μικρό/ά σου ουρλιάζουν λες και τους κάνεις κάτι πολύ κακό, είναι άτακτα πέρα από κάθε φαντασία, γίνονται δύσκολα και δύστροπα τις πιο λάθος στιγμές (σε δημόσιους χώρους, στο σούπερ μαρκετ, στο ταβερνάκι, στην παραλία), δεν είσαι μόνη.
Φαντάζομαι ήσουν κι εσύ η κοπέλα που έβλεπε την κυρία στο σούπερ μάρκετ να τραβάει το χέρι του παιδιού της που έκλαιγε σα να μην υπάρχει αύριο (το πιο πιθανό χωρίς κανένα σοβαρό λόγο, μάλλον επειδή δεν του αγόρασε σοκολάτα αφού του είχε ήδη αγοράσει πατατάκια, γλειφιτζούρια και ένα άχρηστο παιχνίδι ακόμα) και είπες στον εαυτό σου:
«Εγώ δεν θα το ‘κάνα ποτέ αυτό. Το δικό μου το παιδί δεν θα το άφηνα να ουρλιάζει έτσι, άσε που ΠΟΤΕ δεν θα του έδινα να τρώει τέτοιες μπούρδες».
Και ήρθε το πλήρωμα του χρόνου, και έκανες παιδί και πήγατε μαζί στο σούπερ μάρκετ και πατατάκια του πήρες και σοκολάτα και γλειφιτζούρια και αυτό πάλι άρχισε να ουρλιάζει χωρίς λόγο κάποια στιγμή και στο βάθος του διαδρόμου είδες το βλέμμα μιας 20something να σκέφτεται αυτό ακριβώς που σκεφτόταν ο ανέμελος χωρίς παιδιά, αδαής εαυτός σου.
Δεν κάνεις κάτι λάθος. Αυτό είναι η μητρότητα. Εσύ αντιμέτωπη με το mini-you σου. Ξέρω, κάπως αλλιώς σ’ τα έλεγαν στα περιοδικά και τα social media, ακόμα και οι αγαπημένες σου φίλες που έγιναν μαμάδες πριν από σένα. Θυμήσου όμως.
Υπήρξε ένας άνθρωπος που σε είχε προειδοποιήσει (σε ένα άλλο πλαίσιο, μιας άλλης συνθήκης) αλλά δεν έδωσες σημασία.
«Δεν θα κάνεις κι εσύ παιδιά; Τότε μόνο θα με καταλάβεις». Σου θυμίζει κάτι; Τα ‘λεγε η μάνα σου αλλά εσύ το νου σου στους καφέδες και στα φτιασίδια.
Το να είσαι μητέρα είναι μια πολλή, πολλή δύσκολη δουλειά
Κανείς δεν μπορεί να προετοιμάσει μια γυναίκα για την αλλαγή που θα βιώσει σωματικά και συναισθηματικά με τον ερχομό των παιδιών της. Και σα να μη φτάνει αυτή η έκπληξη, έχει να βιώσει και την κριτική των άλλων σε σχέση με το μεγάλωμά τους.
Μην ακούτε κανένα, αλλά και να ακούσετε, να μην απαντάτε
Μην δικαιολογείστε αν ξεχάσατε τα μωρομάντηλα όταν πήγατε στην παιδική χαρά (το παθαίνω όλη την ώρα), αν το παιδί σας περνάει φάση και δεν τρώει και από φόβο ότι θα πάθει κάτι από ασιτία του δώσατε πατάτες τηγανητές από γνωστό fast food. (btw, δεν θα πάθει τίποτα αν δεν τις φάει, δεν θα πάθει τίποτα αν τις φάει μια φορά. Μην ψάχνετε δικαιολογίες αν θέλετε να κόψετε τον θηλασμό γιατί δεν αντέχετε άλλο. Δεν έχετε να δώσετε λογαριασμό στη μαμά που θηλάζει από επιλογή 2 χρόνια κι εκείνη με τη σειρά της δεν έχει να λογοδοτήσει που επιλέγει να θηλάζει το παιδί της ως νήπιο.
Η δική μου συμβουλή σε όλες τις μαμάδες είναι να φροντίζουν για την υγεία των παιδιών τους με όποιο τρόπο, να διαβάζουν, να ενημερώνονται, να αγαπάνε τα παιδιά τους στο μέγιστο και να τους αφιερώνουν χρόνο.
Το κάθε παιδί είναι διαφορετικό και θέλει να ασχοληθείς μαζί του όσο περισσότερο γίνεται για να μάθεις και να αποκωδικοποιήσεις τις αντιδράσεις του. Η κάθε μητέρα είναι ένας διαφορετικός άνθρωπος που θέλει τον δικό της χρόνο για να προσαρμοστεί στην τεράστια μετάβαση από την ανέμελη ζωή στη γεμάτη υποχρεώσεις και απαιτήσεις μητρότητα.
Η ξαδέρφη μου η Πηνελόπη, ένα από τα πιο cool άτομα που έχω γνωρίσει ποτέ, μου έστειλε σήμερα ένα μήνυμα απ’ αυτά που σου πατάνε ένα κουμπάκι και ξαφνικά παίρνεις όλες τις απαντήσεις που χρειάζεσαι. Τη θυμάμαι στην εφηβεία της να μην δίνει δεκάρα για τίποτα, αγέρωχη και κούκλα. Πάντα ήθελα να της μοιάσω. Σήμερα είναι μαμά 3 έφηβων παιδιών, και συνεχίζει να είναι cool μέσα από αυτό.
Μου έγραψε λοιπόν το εξής:
«Σου εύχομαι δύναμη και υπομονή. Θα σου χρειαστούν. Με τα παιδιά σου θα δοκιμάσεις όλες τις ανθρώπινες αντοχές, αλλά εκεί θα βρεις και το νόημα της ζωής».
Κοινώς:
Tα παιδιά μας είναι ψυχές που ήρθαν σ’ εμάς για κάποιο λόγο. Είναι οι δάσκαλοί μας, η συνέχειά μας. Μην πελαγώνεις όταν όλα μοιάζουν βουνό. Το γράφω για να το διαβάσω και να τ’ ακούσω κι εγώ.
Νομίζω πως με τον ερχομό των παιδιών περνάμε σε μια άλλη φάση της ζωής και μας δίνεται μεγάλη ευκαιρία να δούμε κατάματα όλο το φάσμα της προσωπικότητάς μας αφού καθημερινά δοκιμάζονται οι αντοχές μας και όλες οι πτυχές του χαρακτήρα μας.
Ας πάρουμε λοιπόν αυτή την ευκαιρία για να βελτιώσουμε τον εαυτό μας την ίδια στιγμή που καλούμαστε να διαμορφώσουμε τον χαρακτήρα του παιδιού μας.
Μόνο αγάπη χρειάζεται η όλη διαδικασία. Αυτή εμπεριέχει όλα τα απαραίτητα συστατικά. Και υπομονή και δύναμη όπως είπε και η σοφή ξαδέρφη Πηνελόπη.
Love
P
