Όταν τα παράτησα όλα για να πάω στον παράδεισο #lifeisabeachtv
- 2 ΟΚΤ 2020
Έχεις κάνει ποτέ μια τρελή σκέψη και να βγει αληθινή;
Σου έχει συμβεί να κλείσεις τα μάτια και να ευχηθείς να βρεθείς σε ένα ειδυλλιακό μέρος ενώ βρίσκεσαι κολλημένος στην κίνηση και ξάφνου μετά από λίγες μέρες να βρίσκεσαι εκεί; Έχεις φανταστεί ποτέ ότι θα γνωρίσεις καινούριους ανθρώπους που θα σε κάνουν να νιώσεις ότι τους ξέρεις από πάντα και θα γίνουν η έμπνευση που έψαχνες για να εξελιχθείς; Έχεις πάρει αυτή τη στιγμιαία απόφαση να μπεις σε ένα αεροπλάνο και να φύγεις για λίγο από όλα;
Αν όχι, κάν’ το.
Πριν μερικές μέρες τα έκανα όλα αυτά και έζησα για να σας διηγηθώ μια ιστορία σαν σενάριο ταινίας μικρού μήκους από αυτές που τις βλέπεις και λες «θέλω κι εγώ να μου συμβεί αυτό». Ε, λοιπόν αν θες να σου συμβεί κάτι χρειάζεται να δημιουργήσεις εσύ τις συνθήκες, γιατί τίποτα δεν πρόκειται να γίνει αν δεν το έχεις ποθήσει πολύ. Κι εγώ έχω να σας ομολογήσω πως ο βαθύτερος πόθος μου για την ιδανική καθημερινότητα περιλαμβάνει πάντα μια παραλία με διάφανα νερά και άμμο, καλόκαρδους ανθρώπους, αγνές πρώτες ύλες τροφής και αγάπη. Τα είχα όλα αυτό το 4ήμερο που πέρασα στα Χανιά. Πάνω απ’ όλα όμως αυτό που βίωσα και είναι και ο λόγος που γράφω αυτό το κείμενο, είναι πως η χαρά και η ευτυχία της ζωής βρίσκεται στην τόλμη που οφείλουμε να έχουμε για να δημιουργούμε την πραγματικότητα μέσα στην οποία θέλουμε να ζούμε.
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Life is a beach TV: Απλά, λιτά κι ονειρεμένα
Υπάρχει μια εκπομπή στην ελληνική τηλεόραση που δεν μοιάζει με καμία άλλη και γι’ αυτό είμαι μεγάλη, πολύ μεγάλη fan.
Το “Life is a Beach” είναι μια ταξιδιωτική εκπομπή για αυτούς που αγαπούν τον λιτό τρόπο ζωής και έχουν πιάσει το νόημα πως τα λίγα, αν είναι τα σωστά, είναι και τα μόνα απαραίτητα.
Πολύ ψαγμένη εκπομπή για την ελληνική πραγματικότητα αλλά να που γίνονται κι αυτά. Φανατική του συγκεκριμένου μοτίβου ζωής άρα και του concept της εκπομπής λοιπόν, δεν θα μπορούσα παρά να εύχομαι να γινόταν ένα θαύμα να συμπορευτώ για λίγο με αυτά τα σούπερ cool τυπάκια που τα χάζευα να ταξιδεύουν με φανταστικά pick up tracks (που είναι και η αδυναμία μου) φουλ εξοπλισμένα και μάχιμα να διασχίσουν τις πιο άγριες υδάτινες ομορφιές του κόσμου.
Σε μια συζήτηση που είχα σε ανύποπτο χρόνο με το πρώην ραδιοφωνικό μου ταίρι και αγαπημένο πλάσμα, Μάκη Παπασημακόπουλο, ο οποίος δεν ήξερε τι ξεστόμιζε όταν μου είπε πως το “Life is a beach” θα κάνει ένα οδοιπορικό στην Κρήτη, πετάχτηκα σαν πεντάχρονο που είδε μπροστά του να τρώνε μια λαχταριστή σοκολάτα και είπα:
«Θέλω κι εγώωωωωω!»
Από το θέλω να κάνω κάτι, μέχρι να το κάνω τελικά, ένα κάρο εμπόδια και υποχρεώσεις δρόμος.
Είμαι ένας άνθρωπος με καθημερινότητα πολύ οικεία σε πολλούς από εσάς, που κάνει 5 δουλειές, είμαι μαμά 2 παιδιών και η νοικοκυρά του σπιτιού μας. Περνάνε τα πάντα απ’ τα χέρια μου και πραγματικά το σενάριο YOLO, πάμε να κάνουμε ελεύθερο κάμπινγκ στο Κεδρόδασος μέσα στο Σεπτέμβριο με μια παρέα που δεν ήξερα, ήταν μάλλον επιστημονικής φαντασίας με κάποια στοιχεία μαύρης κωμωδίας και με μεγάλες πιθανότητες να εξελιχθεί σε splatter.
Έλα που όμως αν κάτι μ’ έχει μάθει η ζωή είναι να ακούω πάντα το ένστικτό μου και τις ανάγκες μου. Περνάω μια μεταβατική αλλά υπέροχη φάση, που έρχεται στη ζωή ενός ανθρώπου όταν φτάνει στο σημείο να πετύχει συγκεκριμένους στόχους που έχει θέσει για τον εαυτό του. Στη δική μου περίπτωση ο στόχος ήταν η οικογένεια. Δεν τον λες και εύκολο. Είναι αυτός που κρύβει μέσα του χιλιάδες άλλους μικρότερους αλλά υπερβολικά σημαντικούς στόχους. Όταν λοιπόν φτάσεις να νιώσεις μια συναισθηματική ολοκλήρωση αυτόματα ξεκινάς να κάνεις καινούρια όνειρα και επιθυμείς να καλύψεις τις καινούριες ανάγκες που σου έχουν δημιουργηθεί.
Καιρό τώρα οραματιζόμουν μια συγκεκριμένη στιγμή στη ζωή μου που ένιωθα πως ήθελα να κρατήσει για πάντα. Θυμάμαι να είμαι ξαπλωμένη μπρούμυτα μαζί με τη Sushi, το αγαπημένο μου σκυλί στη ζεστή άμμο του Σίμου στη λατρεμένη μου Ελαφόνησο, και να νιώθω αυτό που λένε, ιδανικές συνθήκες. Λες και η παραλία αυτή ήταν το σπίτι μου κι εγώ άνηκα εκεί όπως οι κέδροι της. Θυμάμαι να σκέφτομαι πως όταν τα πράγματα θα δυσκολεύουν στην καθημερινότητα μου θα φέρνω στο μυαλό μου αυτή τη στιγμή για να νιώθω καλά. Είναι χρόνια που το κάνω αυτό. Είναι χρόνια που σκέφτομαι πως χρειάζομαι να δημιουργήσω ξανά μια τέτοια άγκυρα στο χρόνο για να γυρνάω σ’ αυτή όταν τα πράγματα θα δυσκολεύουν. Είναι χρόνια που μαζί με τον Φώτη λέμε, σε κάτι μεσημεριανά τηλέφωνα που κάνουμε μεταξύ μας όταν και οι δυο είμαστε πνιγμένοι στη δουλειά ή κολλημένοι στην κίνηση, να τα παρατήσουμε όλα και να πάρουμε ένα αεροπλάνο να φύγουμε για λίγο.
Φτάσαμε στην Κρήτη Πέμπτη απόγευμα
Μπήκαμε στο φανταστικό pickup track του Χάρη και πήγαμε για φαγητό σ’ ένα μαγικό εστιατόριο που έφτιαξε ένας τύπος και συνδυάζει τη μεξικάνικη κουζίνα με τα πιο φρέσκα κρητικά προϊόντα. ‘Ένας υπέροχος σουρεαλισμός είχε ξεκινήσει. Είχα να πιω αλκοόλ 5 χρόνια λόγω εγκυμοσύνων και θηλασμού. Χασκογελούσα από χαρά μαζί με μια παρέα ανθρώπων που δεν ήξερα αλλά ένιωθα σα να τους ξέρω χρόνια. Κλισέ θα μου πείτε, αλλά όταν συμβαίνει αυτό το κλισέ πόσο υπέροχο είναι το συναίσθημα.
Οι μέρες μου γέμισαν θάλασσα, γέλια μέχρι δακρύων, πανέμορφες συζητήσεις και ανεμελιά. Πόσο μου είχε λείψει να είμαι ανέμελη.
Κοιμήθηκα αγκαλιά με τον άντρα των ονείρων μου στην άμμο μιας άγριας παραλίας κάτω από ένα κέδρο και στον πιο στολισμένο ουρανό που έχω δει ποτέ μου, ξύπνησα και βούτηξα στα τέλεια νερά του Λιβυκού πελάγους, έκανα πρωινή γιόγκα με τους υπέροχους καινούριους μου φίλους, έτρεξα και έπαιξα σα να μην υπάρχει αύριο μαζί με τη Μπύρα, ένα boxer ίδιο, ολόιδιο με το δικό μου που δεν ζει πια, έφαγα ντοματίνια με αλάτι που έβγαλα με τα χέρια μου απ’ τις πέτρες της ακρογιαλιάς.
Στη φωτογραφία που συνοδεύει αυτό το κείμενο θα δείτε την καινούρια άγκυρα που δημιούργησα για να οραματίζομαι όταν το έχω ανάγκη.
Οι 4 ημέρες που κατάφερα να κλέψω από τη ζωή της πόλης ήταν αποκαλυπτικές και ικανές να μου χαρίσουν την ισορροπία που έψαχνα και να με ταρακουνήσουν τόσο ώστε να θέσω τους καινούριους στόχους που θα μου χαρίσουν τη γαλήνη της ψυχής μου και άρα την ευτυχία της οικογένειας μου που είναι ο καθημερινός μου πόθος.
Εμπιστεύσου τη ροή της ζωής, το ένστικτο και τις βαθιές, καλοπροαίρετες ανάγκες σου και θα δεις πως είσαι ικανός να δημιουργήσεις τις συνθήκες που χρειάζεσαι για να είσαι ευτυχισμένος.
Σπάσε τη συνήθεια της μεμψιμοιρίας και τόλμησε να οραματίζεσαι συχνά τα όνειρά σου. Μόνο τότε μπορείς να τα κάνεις πραγματικότητα.
Δημιούργησε μια στενή σχέση με τη φύση που είναι το ουσιαστικό σου σπίτι και άρα η απόλυτη συνθήκη για να νιώσεις πραγματικά ελεύθερος.
Φώτη, Χάρη, Μαρία, Κατερίνα, Εύα, Ελένη, Αλέξανδρε, Βασίλη και Μπύρα, σας ευχαριστώ.
Life Is A Beach
Love
P