Οτιδήποτε έχεις θελήσει είναι στην απέναντι πλευρά του φόβου

Για όσους δεν γνωρίζετε την Έρρικα Πρεζεράκου προσωπικά, να σας ενημερώσω πως είναι ένας άγγελος, όπως ακριβώς φαντάζεστε να είναι οι άγγελοι, χωρίς καμία υπερβολή. Έχει καρδιά ανοιχτή για όλους, είναι πάντα μα πάντα διαθέσιμη να σε βοηθήσει, όταν και όποτε της το ζητήσεις.

Η γυναίκα αυτή έχει άμεση σύνδεση με τη ψυχή της και το ανώτερο καλό. Βλέπει το καλό στα πάντα. Δεν ξέρω πώς μπορώ να σας το περιγράψω ακριβώς αλλά αυτό το πλάσμα έχει βρει τον τρόπο να αντιλαμβάνεται τα πράγματα με θετικό πρόσημο ακόμα και όταν όλα είναι εναντίον της. Δεν ξέρω πόσοι απο εσάς ξέρετε πως όταν ερωτεύτηκε τον αθλητισμό ήταν 25 χρονών και κανείς δεν πίστευε πως υπήρχε περίπτωση να καταφέρει το οτιδήποτε σε αυτή την ηλικία. Πόσο μάλλον να στεφθεί πανελλήνια πρωταθλήτρια και Βαλκανιονίκης μέσα σε 3 χρόνια από τη μέρα που έπιασε το κοντάρι του άλματος επί κοντώ.

Είναι η ζωντανή απόδειξη όλων όσων σας λέω μέσα από αυτό το blog. Η Έρρικα βάζει στόχους και πάει και τους παίρνει. Αγαπάει χωρίς όρια και διακρίσεις, συγχωρεί και βλέπει ομορφιά παντού.

Δουλεύω κάθε μέρα με τον εαυτό μου για να γίνω σαν την Έρρικα. Δουλεύω για να καταφέρω οι κόρες μου να γίνουν γυναίκες και άνθρωποι σαν εκείνη.

Πέρα απ τα προφανή χαρίσματά της η γυναίκα αυτή είναι μια λίστα από αρετές που επιδιώκω να έχουν τα παιδιά μου.

Είναι ακέραιη, γεμάτη αγάπη, χωρίς φόβο, έτοιμη να αντιμετωπίσει κάθε είδους θεριό, με δουλεμένα όλα της ταλέντα, με ένα χαμόγελο διάπλατο όσο δεν πάει, πανέμορφη εξωτερικά όσο και μέσα της.

Ζούμε σε πολύ παράξενους καιρούς. Ζούμε σε «άγνωστους» καιρούς. Αυτή είναι μάλλον η σωστή λέξη. Δεν έχουμε ξαναζήσει πανδημία, δεν έχει χρειαστεί να μείνουμε μόνοι μας με τον εαυτό μας για 2 μήνες σε ένα σπίτι χωρίς κοινωνική ζωή, όπως την ξέραμε. Η ζωή έχει γίνει εντελώς απρόβλεπτη. Θυμάμαι τη δεκαετία του 90 σαν ένα όνειρο. Όλα κυλούσαν υπέροχα. Καμία ανησυχία, κανένας φόβος.

Τώρα ξαφνικά, τον φόβο μπορείς σχεδόν να τον μυρίσεις στον αέρα.

Κορονοϊός, πλυμμήρες, πυρκαγιές, εκρήξεις, φονικά, όλα ξαφνικά. Δεν ξέρω πόσο ξαφνικά όντως είναι όλα αυτά ή είναι το αποτέλεσμα χρόνων παράλογης συμπεριφοράς.

Αυτό που ξέρω είναι πως ο φόβος, ακινητοποιεί. Ο φόβος είναι το αντίθετο της αγάπης.

Και όταν έκανα εικόνα την Έρρικα να πέφτει στο νερό και να τραυματίζεται, φοβήθηκα, δεν σας κρύβω, και σπάνια λέω αυτή τη λέξη. Είπα μέσα μου, πως αν αυτό το πλάσμα με την τόσο ανοιχτή καρδιά πάθει κάτι τόσο κακό, τόσο ξαφνικά τόσο παράλογα, θα χάσω την πίστη μου για πάντα.

Και μετά είδα το τελευταίο της ποστ στο instagram πριν το ατύχημα.

Everything you ever wanted is on the other side of fear.

Οτιδήποτε έχεις θελήσει είναι στην απέναντι πλευρά του φόβου.

Η πρώτη μου σκέψη ήταν πως ήταν το πιο ειρωνικό πράγμα που έχω δει.

Και μετά όταν είδα τα καλοσυνάτα της μάτια να καθησυχάζουν και να ευχαριστούν τον κόσμο που ανησυχούσε για την έκβαση της υγείας της με μια αίσθηση βαθιάς ευγνωμοσύνης, χωρίς ίχνος μεμψιμοιρίας και αυτολύπησης, κατάλαβα.

Η Έρρικα είδε το φόβο κατάματα και τον νίκησε. Γιατί όλα όσα έχει θελήσει είναι όλα όσα έχει παλέψει με όλο της το είναι να αποκτήσει και τα κατάφερε.

Πιο πολύ απ’ όλα, την αγάπη.

Ο τρόπος που αντιμετωπίζει τη ζωή αυτή η γυναίκα είναι παράδειγμα για όλους μας. Η ζωή είναι απρόβλεπτη και δεν μπορούμε να τη ζούμε με αγνωμοσύνη. Δεν μπορούμε να επαναπαυόμαστε στην καλή μας τύχη και να νομίζουμε ότι θα κρατήσει για πάντα. Οφείλουμε να δουλεύουμε τον εαυτό μας για να γινόμαστε καλύτεροι άνθρωποι για μας και για τους άλλους.

Χρειάζεται να μπορούμε να βλέπουμε πέρα απ τα εμπόδια που θα παρουσιαστούν στο δρόμο μας και να τα αντιμετωπίζουμε σαν ευκαιρίες εξέλιξης. Όλα τα φαινομενικά δύσκολα θέματα της ζωής μας είναι μεταμφιεσμένες ευλογίες αρκεί να είσαι ανοιχτός να τις δεις.

Ας αγαπάμε με την καρδιά μας ανοιχτή.

Ας σταματήσουμε να φοβόμαστε.

Ας είμαστε αισιόδοξοι.

Έρρικα σ’ ευχαριστώ.

Περαστικά γρήγορα.

Love

P