Ποια food trends των 2010s θα μας ακολουθήσουν στα 2020s και ποια θα μας αποχαιρετήσουν;

Από το avocado toast, το soft ice cream (και το παγωτό γενικότερα), τα φυτικά γάλατα και το vegan burger που μπέρδεψε ακόμα και τους πιο έμπειρους chef, αυτά είναι τα food trends της δεκαετίας που φεύγει. Ποια θα συνεχίσουν να ποζάρουν μπροστά στον φακό μας τη νέα δεκαετία και ποια θα ξεχάσουμε (ευτυχώς) για πάντα;

Είμαστε όλοι influencers

Ποιος θα μας έλεγε και θα τον πιστεύαμε, ότι η μεγαλύτερη τάση, το πιο σημαντικό food trend που έκανε την εμφάνιση του και αναπτύχθηκε με ταχύτατους ρυθμούς στη δεκαετία των 10’s, δεν θα ήταν κάποιο πιάτο ή μια τοπική κουζίνα που κατάφερε να γίνει παγκοσμίως γνωστή; Η παγκόσμια τάση να φωτογραφίζουμε το φαγητό και να το μοιραζόμαστε στα SoMe με τους φίλους μας, είναι αδιαμφισβήτητα η μόδα που θα μας ακολουθήσει και τη δεκαετία που έρχεται. Οπως αδιαμφισβήτητα το αγαπημένο # των επίδοξων food influencers είναι το #foodporn. Από κακοφωτογραφημένα με φλας φαγητά σε πάγκους κουζίνας μέχρι σχεδόν επαγγελματικές φωτογραφίες σε trendy burgerάδικα και high end εστιατόρια, γίναμε όλοι κριτικοί γεύσης μέσα σε μία δεκαετία και η ανάγκη μας να μοιραζόμαστε το φαγητό μας – πιο πολύ κι απ’ τα ηλιοβασιλέματα στα νησιά- κατέκτησε τις οθόνες μας.

Avocado toast vs. καγιανάς

Εκεί γύρω στα μέσα του 2018 έκανε την εμφάνισή του στα hip μαγαζιά της Αθήνας, για να βρεθεί μέσα σε ένα χρόνο μέχρι και στο τελευταίο καφενείο στην πιο ψηλή βουνοκορφή της Κρήτης. Το avocado toast, παγκόσμιο trend από το 2016, κατέκτησε τους Έλληνες foodies ακαριαία, φωτογραφήθηκε σαν σταρ και πέρασε χιλιάδες φορές από το timeline μας τόσο στην σπιτική όσο και στην εστιατορική εκδοχή του. Πάνω που απενοχοποιήσαμε και ξαναβάλαμε στη ζωή και τα μενού μας τον ταπεινό, παραδοσιακό καγιανά, το fancy avocado toast φαίνεται ότι ήρθε να τον παραγκωνίσει και να μείνει. Και ενώ προσωπικά δεν βρίσκω τίποτα κακό σε αυτό, με ένα απλό google search καταλαβαίνουμε ότι η κατανάλωση του δεν είναι τόσο αθώα όσο νομίζουμε.

Ολόκληρα δάση αποψιλώνονται στη Λατινική Αμερική ώστε να φυτευτούν στη θέση τους αβοκαντιές και να μπορέσουν να καλύψουν την τεράστια και απότομη ζήτηση του παγκοσμίως, ενώ για την παραγωγή 3 μόνο αβοκάντο χρειάζονται 1,000 λίτρα νερό. Παράλληλα, για την παραγωγή και μεταφορά των αβοκάντο από τις λίγες χώρες που το παραγουν στις πολλές χώρες που το ζητούν, γίνεται τεράστια εκπομπή CO2, καθιστώντας το πράσινο φρούτο από τα πιο περιβαντολλογικά ζημιογόνα φρούτα του κόσμου. Όπως φαίνεται όμως, όλα αυτά τα βαρετά περιβαλλοντικά ζητήματα δεν έχουν καμία σημασία μπροστά σε μια καλή φωτογραφία στο instagram. Όπως φαίνεται όμως, δεν θα το βλέπουμε τόσο συχνά στη νέα δεκαετία καθώς η μόδα του acai bowl κερδίζει επικίνδυνα έδαφος…

To avocado toast του Philos Athens

Is it ok to eat animals?

Το πιο τζιζ διατροφικό ερώτημα της δεκαετίας που πέρασε, όχι απλά θα μας ακολουθήσει αλλά θα γιγαντωθεί τα επόμενα χρόνια, δημιουργώντας φανατικούς εχθρούς αλλά και φανατικούς υποστηρικτές στο πέρασμα του. Όπως όλες οι μεγάλες και σημαντικές αλλαγές, έτσι και η χορτοφαγία μπήκε στη ζωή μας δυναμικά δημιουργώντας συζητήσεις επί συζητήσεων, τσακωμούς στα social media και στα τραπέζια, long reads, documentaries, νέα blogs, περιοδικά αλλά και μία ολόκληρη νέα αγορά προϊόντων που αφορά όσους αποφασίζουν να εγκαταλείψουν το κρέας και να ακολουθήσουν μια πιο ηθικό και υγιεινό τρόπο διατροφής.

Στην Ελλάδα έχουν όλοι φυσικά άποψη επί του θέματος, ακόμα κι αν δεν έχουν ιδέα περί τίνος πρόκειται και ευτυχώς η αντιδραστική στο οτιδήποτε καινούριο φύση μας, δεν άφησε το trend να κολλήσει σε κάποιο τελωνείο μας. Κι έτσι είδαμε στα ράφια των σούπερ μάρκετ τα φυτικά υποκατάστατα γάλακτος, τυριών και γιαουρτιού και μπήκαν στη ζωή μας τα pant based burgers που μοιάζουν τόσο με κρέας που μπορεί να μπερδέψουν και τον πιο έμπειρο chef.

Eνώ στο εξωτερικό η vegan κουζίνα αντιμετωπίζεται ως μία νέα, ενδιαφέρουσα, υγιεινή κουζίνα που έχει τεράστιο περιθώριο πειραματισμών για όσους την μαγειρεύουν και γευστικών ανακαλύψεων για όσους την δοκιμάζουν, στην Ελλάδα αντιμετωπίζεται ακόμα ως μία μόδα που θα περάσει, μία “επικίνδυνη”, βαρετή ή περιθωριοποιημένη κουζίνα. Τη δεκαετία που έχουμε μπροστά μας, πιστεύεται ότι το ερώτημα “is it ok to eat animals?” θα απαντηθεί μια και καλή και ότι ο βιγκανισμός θα μετατραπεί σταδιακά από trend σε συνειδητή επιλογή εκατομμυρίων ανθρώπων σε όλον τον πλανήτη.

Καλωσήρθες frozen yogurt και αντίο!

Όταν το 2015 η Αθήνα είχε περισσότερα καταστήματα frozen yogurt από περίπτερα, κάποιοι γελούσαν χαιρέκακα σκεπτόμενοι ότι η “υγιεινή” απάντηση στο παγωτό δεν θα διαρκέσει για περισσότερο από ένα χρόνο. Εξάλλου πόσες φωτογραφίες με παγωμένο γιαούρτι και χρωματιστά μπιρμπιλόνια να ανεβάσει ένας millenial στο instagram του, προτού δει ότι οι influencers που ακολουθεί στη Νέα Υόρκη έχουν περάσει ήδη στο επόμενο #foodporn trend;

Κάπως έτσι οι περισσότερες-από-όσες-χρειαζόμασταν-επιχειρήσεις frozen yogurt έκλεισαν ή άλλαξαν ταμπέλες και μηχανήματα και άρχισαν να ρολάρουν μπροστά στον πελάτη τους εντυπωσιακά ice cream rolls “από φρέσκο γάλα μικρού παραγωγού”, να φτιάχνουν απίθανες γεύσεις soft ice cream και να δημιουργούν παραμυθένια χωνάκια με marshmallows, μαλλί της γριάς και χρωματιστές τρούφες. To παγωτό επέστρεψε δυναμικά λίγο πριν φύγει η δεκαετία και αναμένεται να ανακαλύψουμε κι άλλες μορφές του τα πρώτα χρόνια των 20’s. Φήμες λένε ότι τα vegan παγωτά είναι το επόμενο talk of the town.

“Θα μου βάλετε τα φαγητά πακέτο για το σκυλάκι μου;” κι άλλες ιστορίες food waste τρόμου

Μια φράση που τα παιδιά των 90’s έχουμε ακούσει πολύ και συνεχίσαμε να την ακούμε (και λέμε καμιά φορά) μέχρι το πρώτο μισό των 10’s, ειδικά στα μεγάλα αστικά κέντρα. Για πολλά χρόνια ήταν ντροπιαστικό να παίρνεις πακέτο το φαγητό που περίσσεψε στην ταβέρνα, για να το φας την επόμενη μέρα και απόλυτα φυσιολογικό να το αφήσεις να πεταχτεί ή να το πάρεις “για τα σκυλιά” πετώντας το στον πρώτο κάδο που θα βρεις, γιατί όλοι ξέρουμε ότι αν ένα κανίς φάει αρνίσια παϊδάκια δεν θα καταλήξει καλά.

Τέλος πάντων πέρασαν τα χρόνια, ήρθε η κρίση και πλέον όχι μόνο τσεκάρουμε την “τιμούλα” της μπριζόλας προτού την παραγγείλουμε, αν δεν καταφέρουμε να την τελειώσουμε την παίρνουμε πακέτο, περήφανοι που συμβάλλουμε στη μείωση σπατάλης τροφίμων. Μετά το κατοχικό σύνδρομο των γιαγιάδων και των μαμάδων μας με τις γεμάτες καταψύξεις και τα τραπέζια για 4 άτομα με φαγητό που αντιστοιχεί σε 8, ήρθε η τάση, ή μάλλον καλύτερα η ανάγκη, του ελέγχου των τροφίμων που σπαταλάμε. Οργανώσεις όπως το ΜΠΟΡΟΥΜΕ συμβάλλουν στην ενημέρωση μας αλλά και στην καταπολέμηση του υποσιτισμού μέσω της διάσωσης και προσφοράς τροφίμων σε όσους έχουν ανάγκη.

Φεστιβάλ φαγητού: well, that escalated quickly!

Θα μπορούσαμε να πούμε ότι τα φεστιβάλ φαγητού εμφανίστηκαν στα μέσα των 10’s και πολλά από αυτά κατάφεραν μέσα σε 5 χρόνια να καθιερωθούν και να αγαπηθούν από όλες τις ηλικίες και να προσεγγίσουν μέχρι και 35,000-40,000 επισκέπτες σε ένα ΠΣΚ . Η Αθήνα φαίνεται να λατρεύει τα φεστιβάλ φαγητού όπως το Burger Fest, το Αthens Street Food Festival, το Taste of Athens και το Chocolate Fest, αλλά και τα μικρότερα της Δημοτικής Αγοράς Κυψέλης και του debop, τα θεματικά όπως το Αιθιοπικό φεστιβάλ και το Ice Cream Market και τα φεστιβάλ ειδικού ενδιαφέροντος όπως το Vegan Life Festival και το ΒΙΟ festival. Και η επαρχία όμως δεν πάει πίσω: από το Tinos Food Paths, το Taste of Mykonos ή το Lesvos Food Fest μέχρι τα φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης και άλλων επαρχιακών πόλεων, το trend των φεστιβάλ φαίνεται ότι καλά θα κρατεί και τη νέα δεκαετία. Yeahhh!

Το delivery στα καλύτερα του!

Με τον Μπίλυ είχαμε γίνει σχεδόν φίλοι. Μιλούσαμε 2-3 φορές την εβδομάδα για 1-1,5 λεπτό και ο διάλογος ήταν σχεδόν πάντα ίδιος.
Σπιτικό, παρακαλώ.
Γειά σου Βασίλη μου!
Γειά σου Μαριλού μου.
(small talk για το πώς πάει η δουλειά, αναδουλειές μωρέ ξέρεις, και στις ειδήσεις μόνο μαυρίλα βλέπεις)
Τα ίδια;
Ναι Βασίλη μου.
Έρχονται αμέσως.

Μπορεί να μην ήξερα καθόλου τον Βασίλη, τον ιδιοκτήτη του σουβλατζίδικου της γειτονιάς μου, αλλά ήταν για χρόνια μέρος της ζωής μου. Και μετά ήρθε η τεχνολογία και πιο συγκεκριμένα το 2012, όπου μία startup αποφάσισε να αλλάξει το delivery όπως το ξέραμε. Μέσα σε 7 χρόνια πετάξαμε τις στοίβες με τα φυλλάδια, αχρηστέψαμε τα σταθερά τηλέφωνα και παραγγέλνουμε τα πάντα από το κινητό μας. Ξέρουμε το σύνολο της παραγγελίας μας από πριν, δεν χρειάζεται να έχουμε μετρητά παρά μόνο για το tip του delivery boy και παραγγέλνουμε ακόμα κι από την άλλη άκρη της πόλης ή από καταστήματα που δεν έχουν καν delivery. Φυσικά η τάση αυτή όχι μόνο θα συνεχίσει και στα 20’s, αλλά προβλέπεται να εξελιχθεί ακόμα περισσότερο.

Brunch: το Κυριακάτικο άγχος των 10’s

Αν το διάστημα 2013-2016 ήσουν 25-35 τότε συμπάσχεις και ξέρεις τι θα πει “άγχος για το Κυριακάτικο brunch”. Κλείνω λοιπόν αυτό το longread με το πιο μεγάλο γαστρονομικό trend των 10’s, το γεύμα που έφερε ξανά τις παρέες κοντά τις Κυριακές -μετά τα 90’s που μαζευόντουσαν για εφημερίδες και φραπέ στη Φαίδρα και τα 00’s στο Gaspar- το brunch. Η αναζήτηση του καλύτερου brunchάδικου της πόλης, του πιο αφράτου pancake και της αληθινής mimosa, μας τρέλανε, μας πόρωσε, μας τάισε καλά για κάποια χρόνια και έγινε τελικά μέρος της καθημερινότητας μας, αφού σχεδόν κάθε καφέ και casual εστιατόριο της πόλης έχει πλέον μόνιμα brunch πιάτα στον κατάλογο τους, όλες τις μέρες και όχι μόνο τις Κυριακές.