Τρεις μαγείρισσες που πρέπει να γνωρίσεις το φετινό καλοκαίρι

Όμως πέρα από την Αθήνα, στα νησιά και τους προορισμούς ταυτισμένους με το θέρος της, τα πράγματα δεν είναι έτσι ακριβώς. Την περίοδο που αυτά τα μέρη υποδέχονται τους περισσότερους επισκέπτες τους, κάθε καλοκαίρι είμαστε κι εμείς που εκτός από τις πιο κρυστάλλινες παραλίες θέλουμε να δοκιμάσουμε και το καλύτερο φαγητό.

Όπου κι αν βρεθείς, σίγουρα θα ακούσεις έστω για μία μαγείρισσα η οποία τιμά την κουζίνα του -αλλά μπορεί να έχει βάλει και τα δικά της σπιρτόζικα δημιουργικά στοιχεία στις συνταγές- που θα σου μαγειρέψει λίγα και πολύ καλά. Είμαι βέβαιη Gingerάκι πως έχεις γνωρίσει κι εσύ κάποια στιγμή στις διακοπές σου μια μαγείρισσα που το φαγητό της και η προσωπικότητά της σου έκαναν την καλύτερη εντύπωση.

Σήμερα θα σου πω για τρεις γυναίκες που θαυμάζω πολύ, για τρεις μαέστρους και πρώτα βιολιά της κουζίνας τους που έχουν καταφέρει πολλά και πεντανόστιμα. Αν σαλπάρεις για την Αμοργό, την Άνδρο ή την Αστυπάλαια πρέπει να τις επισκεφθείς, το φαγητό τους θα το ευχαριστηθείς πραγματικά. Κι αν το θυμηθείς, να μου τις φιλήσεις!

Η Βαγγελίτσα της Αμοργού

Η Αμοργός είναι ένα γαστρονομικό διαμάντι, είναι σχεδόν αδύνατο να φας άσχημα σε αυτό το νησί που, αν και τον έχει τον κόσμο του δεν έχει υποπέσει στο σφάλμα του τουριστικού, προκάτ φαγητού.

Στην Κάτω Μεριά του νησιού, στην Αρκεσίνη, στο Παραδοσιακό Καφενείο «Στον Πύργο» ή «στης Βαγγελίτσας» όπως το ξέρουν πολλοί, μια νέα μαγείρισσα που ήρθε στην Αθήνα για να μάθει ζαχαροπλαστική και αρτοποιεία επέστρεψε στον τόπο της προκειμένου να σερβίρει στο κάποτε πατρικό της μητέρας της.

Η φιλόξενη και πάντα χαμογελαστή Βαγγελίτσα δουλεύει με όσα έρχονται από τα χωράφια της οικογένειας. Σερβίρει μετρημένα πιάτα, τα δικά τους τυριά, είναι φοβερή στο τηγάνι, κάνει μία από τις πιο ωραίες ρεβιθάδες των Κυκλάδων, μια χορτόπιτα όνειρο και ζυμώνει το δικό της μαύρο ψωμί.

Η Κατερίνα της Άνδρου

Όποιον και να ρωτήσεις που να έχει ψάξει το καλό φαγητό στο νησί θα γνωρίζει και το όνομά της. Αφού εργάστηκε για χρόνια στο μάρκετινγκ και τη διαφήμιση, η Κατερίνα Ρεμούνδου (ή Τάτα όπως ίσως θα ακούσεις να τη φωνάζουν) μετακόμισε μόνιμα στο νησί της και μετέτρεψε το καφενείο-κληρονομιά από τον παππού της σε ένα εστιατόριο ζηλευτό.

Ο κατάλογος «Του Ζοζέφ» ακολουθεί την εποχικότητα και είναι βασισμένος μόνο στην πρώτη ύλη που δίνει το νησί, έχει καθημερινά και τις εκπλήξεις του αναλόγως με τη διάθεση κι όσα ωραία βρει αυτή η μαγείρισσα που βγάζει τον μοναδικό της χαρακτήρα στο κάθε πιάτο.

Με θαλασσινά, όσπρια, τυριά, κάνοντας φοβερές πίτες και μαγειρευτά που έχουν κάτι το μαμαδίστικο αλλά και κάτι το εκλεπτυσμένο, με αγάπη για την παράδοση αλλά και λίγες σημερινές πινελιές, η Τάτα φτιάχνει πιάτα που θα σε κάνουν να θέλεις να ξαναγυρίσεις στα τραπέζια της.

Η Μαρία της Αστυπαλιάς

 

Έχω πολλούς λόγους να αγαπώ αυτό το νησί κι ένας από αυτούς είναι το φαγητό του, έχω γράψει πολλές φορές γι΄αυτό. Όμως τώρα Gingerάκι θα μοιραστώ μαζί σου ένα καλά κρυμμένο και πολύ νόστιμο μυστικό, ένα μέρος αυθεντικό που γυρίζει τον χρόνο πίσω σε έναν μικρό οικισμό βορειοανατολικά του νησιού.

Βρίσκεται στο Βαθύ και εξωτερικά η ταβέρνα «Γαλήνη» με τις ξύλινες κατασκευές και τις πρόχειρες ταμπέλες ίσως να σε παραξενέψει. Αλλά πρέπει να μπεις. Γιατί εκεί θα γνωρίσεις την πολυμήχανη Μαρία που χωρίς βοηθούς και σέρβις τα κανονίζει όλα μόνη της με σβελτάδα ενώ το μαγαζί της λαμποκοπάει.

Τα φρέσκα θαλασσινά και τα ψάρια έρχονται από τα δίχτυα του άντρα της, τα λαχανικά με τα οποία τα συνοδεύει είναι από το μποστάνι της, τα τυριά της είναι ντόπια. Θα τολμήσω να πω ότι η Μαρία είναι το πιο δυνατό τηγάνι των Δωδεκανήσων, είναι από αυτές τις μαγείρισσες που ξέρουν ότι η απλότητα στο φαγητό είναι ό,τι χρειάζεσαι το καλοκαίρι. Σου υπόσχομαι ότι τα καλαμαράκια και τις πατάτες της δεν θα τα ξεχάσεις ποτέ.