10 διάσημοι που έχουν βιώσει τι σημαίνει ρατσισμός και μίλησαν γι’ αυτό

Τι είναι ο ρατσισμός; Σύμφωνα με τον ορισμό του από το λεξικό Merriam Webster είναι 1) μια πεποίθηση ότι η φυλή είναι θεμελιώδης καθοριστικός παράγοντας των ανθρώπινων χαρακτηριστικών και ικανοτήτων και ότι οι φυλετικές διαφορές παράγουν μια εγγενή ανωτερότητα μιας συγκεκριμένης φυλής, επίσης: συμπεριφορά ή στάσεις που αντανακλούν και ενισχύουν αυτήν την πεποίθηση: φυλετικές διακρίσεις ή προκαταλήψεις 2) α) η συστημική καταπίεση μιας φυλετικής ομάδας προς το κοινωνικό, οικονομικό και πολιτικό όφελος μιας άλλης, β) ένα πολιτικό ή κοινωνικό σύστημα που βασίζεται στον ρατσισμό και έχει σχεδιαστεί για να εκτελεί τις αρχές του.

Στην εποχή μας σύμφωνα με τον Πιες Αντρέ Ταγκιέφ (2005) ζούμε ένα «διαφορετικό ρατσισμό» που εστιάζει στις πολιτιστικές και κοινωνικές διαφορές των «φυλών» και όχι στις βιολογικές που εξάλλου η σύγχρονη επιστήμη έχει απορρίψει.

Οι άνθρωποι που θα δεις παρακάτω έχουν βιώσει τις συνέπειες του ρατσισμού. Έχουν βρεθεί στην πλευρά των ανθρώπων που βίωσαν τις διακρίσεις και έχουν μιλήσει γι’ αυτές σε συνεντεύξεις τους. Το κοινό τους, εκτός από το ότι έχουν βιώσει τον παραλλογισμό του ρατσισμού στο πετσί τους είναι ότι είναι εξαιρετικά επιτυχημένοι στον τομέα της επαγγελματικής τους ενασχόλησης. Είναι διάσημοι, αλλά πριν γίνουν διάσημοι χρειάστηκε να αντιμετωπίσουν καταστάσεις σαν αυτές που έχουν κατά καιρούς περιγράψει.

Idra Kayne

Ο πατέρας της Idra Kayne είναι από την Ουγκάντα. Γνώρισε την Ελληνίδα μητέρα της τη δεκαετία του ’70, ερωτεύτηκαν και απέκτησαν εκείνη και τον αδερφό της. Η Idra Kayne μεγάλωσε στην Κυψέλη κι όπως έλεγε στη Vogue: «Εκεί πήγα σχολείο, εκεί έκανα τους πρώτους μου φίλους, εκεί άκουσα για πρώτη φορά “Δεν σε παίζω γιατί είσαι μαύρη”. Από μικρή ηλικία κατάλαβα καλά ότι το χρώμα του δέρματός μου, θα μου φέρει δυσκολίες, ότι η καταγωγή μου μπορεί για κάποιους να γίνει αιτία χλευασμού, σκληρού ρατσισμού, λεκτικής βίας, περιθωριοποίησης κι ενός αδιανόητου μίσους».

Η ίδια ένιωσε τον ρατσισμό από μικρή ενώ κυνηγούσε το όνειρό της να γίνει τραγουδίστρια, κάνοντας μαθήματα στο Ωδείο της γειτονιάς της. «Σχεδόν κάθε φορά που περνούσα για να πάω στο μάθημά μου, έπεφτα πάνω σε μια παρέα συνομηλίκων μου, που έφτυναν και με έβριζαν χυδαία. “Μαύρη, άντε από ‘κει ρε μαύρη”, ήταν το πιο light που άκουγα. Νομίζω ότι έχω άπειρα τέτοια περιστατικά να αφηγηθώ», έλεγε η ίδια στη Vogue.

«Στο Λύκειο, τα πράγματα έγιναν πιο σκληρά. Είχα μεγαλώσει αρκετά, τα χαρακτηριστικά του σώματός μου είχαν ωριμάσει και για πολλούς ήμουν η “πόρνη”. Έμπαινα στο τρόλει και με ρωτούσαν “πόσα παίρνω”, σίγουροι ότι για να είμαι μαύρη, δεν υπήρχε περίπτωση να μην εξασκώ την πορνεία. Αργότερα, ως φοιτήτρια, δούλευα σέρβις σ’ ένα μπαρ στου Ψυρρή. Κάθε βράδυ, όταν τελείωνα τη δουλειά, έβγαινα στην Αθηνάς για να πάρω ταξί. Η ίδια ιστορία κι εκεί. Δεν μπορούσα να είμαι μια κοπέλα που μόλις έχει τελειώσει τη δουλειά της και ψάχνει μεταφορικό για να επιστρέψει σπίτι της. Ήμουν, ξανά, μια μαύρη πόρνη που έκανε την πιάτσα της», είχε διηγηθεί στην ίδια συνέντευξη.

«Μου έχει τύχει να με αποκαλέσουν και πίθηκο ή να με πουν αραπίνα», είχε πει σε άλλη εξομολόγησή της στην εκπομπή DoT, σε μία συνέντευξη που είχε δοθεί την περίοδο μετά τη δολοφονία του George Floyd από αστυνομικό στις ΗΠΑ.

«Όταν έμαθα για τον George Floyd ένιωσα αυτό που λένε “πάγωσε το αίμα μου”», είχε πει γι’ αυτό στη Vogue. «Η Ελλάδα, φυσικά, δεν πάει πίσω. Η αστυνομική βία είναι μια πραγματικότητα και για εμάς. Ξέρεις για πόσους μαύρους μαθαίνω ότι συλλαμβάνονται στο κέντρο της πόλης και μετά εξαφανίζονται χωρίς να μάθει ποτέ κανείς το πώς και το γιατί; Δεν είναι μόνο ότι θα σε βρίσουν στο δρόμο γιατί είσαι μαύρος, δεν είναι ότι θα αρνηθούν να κάτσεις δίπλα τους στην κενή θέση του λεωφορείου. Είναι ότι το μίσος ορισμένων, μπορεί να κοστίσει τη ζωή σου», τόνιζε σε άλλο σημείο.

Ελένη Φουρέιρα

Η Ελένη Φουρέιρα για χρόνια έκρυβε την καταγωγή της από την Αλβανία, και στο podcast του Fipster (Φίλιππος Ιωάννου) είχε εξηγήσει γιατί.

«Όταν ήμουν 20 χρονών, δεν θυμάμαι, και ήρθα στην Ελλάδα και μεγαλώνοντας μπήκε στο αίμα μου ότι ήταν κακό να είσαι από την Αλβανία, γιατί κάπως σε βρίζουν, χωρίς βέβαια μικρή να αντιλαμβάνομαι γιατί γίνεται αυτό. Μεγαλώνοντας έγινε ένα αγκάθι στη ψυχούλα μου στο οποίο κάθε φορά που έλεγα σε μια παρέα ότι είμαι από την Αλβανία, τους κοίταγα για να δω αντιδράσεις», ανέφερε η Ελένη Φουρέιρα.

«Θα ήθελα να μην είχα βιώσει τον ρατσισμό για να μην έχω αγκάθι και να πω “παιδιά είμαι από την Αλβανία. Δεν είναι ωραίο, δεν είναι σούπερ, δεν είναι οκ;”. Δυστυχώς αυτό δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικό σε μια τέτοια εποχή, που ήταν το 2005. Δεν θα άλλαζε αυτό. Θα έπρεπε να ήταν αλλιώς αλλά δεν ήταν. Μιλάω για την Ελένη που τότε ξεκινούσε την καριέρα της, τι άγχος είχε. Αυτό που έχω βιώσει με έκανε αυτό που είμαι πια και θα το πω στο παιδί μου», πρόσθετε η τραγουδίστρια.

«Δεν είχα το θάρρος, αλλά ούτε πίστευα σε εμένα. Ρε αγάπη μου, είχα πάει σε δισκογραφική και όταν έκλεισα την πόρτα μου είπαν μετά: “Έλα μωρέ τώρα το αλβανάκι θέλει να κάνει και καριέρα”.

Θα γυρίσει να μου πει κάποιος “εσύ που ντρεπόσουν…”, όχι δεν ντρεπόμουν εγώ. Δεν ντρέπεται ένα παιδί να πει ότι είναι γκέι. Φοβάται την αντίδραση του κόσμου. Μακάρι να άλλαζε. Εγώ μέσα μου είμαι πολύ καλά. Θα μάθω στο παιδί μου ό,τι θέλει να κάνει και να είναι περήφανος γι’ αυτό. Το έχω βιώσει και είναι πολύ περίεργο συναίσθημα. Η μικρή Ελένη δεν είχε τα κότσια τότε να το πει», δήλωνε η Ελένη Φουρέιρα.

Ιβάν Σβιτάιλο

Ο χορευτής και ηθοποιός μίλησε στην εκπομπή Μπαμπά- δες στην ΕΡΤ για τα ρατσιστικά σχόλια που δεχόταν τόσο για την καταγωγή του από την Ουκρανία, όσο και για την αγάπη του για τον χορό και πόσο αυτό άλλαξε με την αναγνωρισιμότητα που ήρθε στη ζωή του.

«Όταν ήρθα στην Ελλάδα το ’95 αντιμετώπισα βέβαια και ρατσιστικά σχόλια και ρατσισμό. Θυμάμαι όμως ότι η Θέμιδα Μαρσέλου έκανε ένα αφιέρωμα τότε για την κρατική σχολή χορού, όπου και βρισκόμουν, με είχαν πάρει σε μια εκπομπή στο MEGA και ξαφνικά μέσα σε μια μέρα άλλαξε η συμπεριφορά πολλών στο σχολείων.

Όταν υπήρχαν συμμαθητές και παιδιά από μεγαλύτερες τάξεις που με φώναζαν “μπαλαρίνα” και μου προκάλεσε τεράστια εντύπωση πως όλο αυτό άλλαξε ξαφνικά μόνο και μόνο επειδή με έδειξαν στην τηλεόραση και έκαναν αφιέρωμα για μένα», είχε πει ο Ιβάν Σβιτάιλο.

«Φυσικά και βίωσα ρατσισμό στον σχολείο. Γιατί δεν είναι συνηθισμένο ένα αγόρι να κάνει μπαλέτο. Επειδή πολύ απλά δεν υπάρχει αρκετά στην παιδεία μας και τον πολιτισμό μας. Γι’ αυτό και δημιουργούνται όλοι αυτοί οι τίτλοι και τα επίθετα.

Απλά όποιος ξαφνικά σε δει να στρίβεις δέκα πιρουέτες, θα καταλάβει ότι πρέπει να είσαι πολύ δυνατός και να έχεις φοβερό αυτοέλεγχο και αυτογνωσία για να μπορείς να ανταπεξέλθεις και ταυτόχρονα, μέσα από αυτό, να προσφέρεις συναισθήματα και να σωματοποιήσεις σχέσεις», τόνιζε στην ίδια συνέντευξη ο χορευτής και ηθοποιός.

Jerome Kaluta

Πριν από μερικά χρόνια ο Jerome Kaluta, μουσικός, συνθέτης, performer, ηθοποιός και παρουσιαστής της ΕΡΤ, είχε μιλήσει στο LadyLike για τις δικές του εμπειρίες ως παιδί που γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Ελλάδα των 90s με καταγωγή από το Κονγκό.

«Γεννήθηκα εδώ στο νοσοκομείο Αλεξάνδρας. Οι γονείς μου κατάγονται από το Κονγκό και είναι εδώ, η μητέρα μου δηλαδή, τουλάχιστον 3 δεκαετίες εδώ. Επειδή είμαι παιδί των 90’s και πήγα σχολείο στα τέλη της δεκαετίας του 1980, υπήρχε μια κατάσταση τότε που ήταν πολύ σπάνιο το φαινόμενο. Δεν είμαι πολύ αντικειμενικός σε αυτό, γιατί είχα τέλειους δάσκαλους, τέλειους συμμαθητές, δέχθηκα την πιο πολλή αγάπη που θα μπορούσα να δεχθεί άνθρωπος. Υπήρχαν άνθρωποι που με πρόσεχαν πάρα πολύ όντας ξεχωριστός αλλά όχι ως κάτι ξεχωριστό. Ήμουν ένας από όλους ήμουν φίλος σχεδόν με όλους και υπήρχαν κάποιοι που δεν ήταν φίλοι μαζί μου, αλλά όχι γι’ αυτόν τον λόγο. Το πράγμα λυνόταν τότε. Είναι όπως τώρα αν πας εκτός Αθήνας που αν ξεπεράσουν το παρουσιαστικό που μπορεί να φαίνεται περίεργο σε αυτούς, είναι ανοιχτοί, σε δέχονται και αν βρείτε τρόπο να συνεννοηθείτε δεν στέκονται καν σε αυτό», σημείωνε.

«Σε ανθρώπινο επίπεδο λοιπόν δεν το συνάντησα αυτό, αλλά σε ότι έχει να κάνει με την πολιτεία αυτό υπήρξε. Οι διαδικασίες που έχουν να κάνουν με τις άδειες παραμονής και όλα αυτά πέρα από το ότι είναι ανούσια χρονοβόρες είναι και ψυχοφθόρες. Γιατί δεν έχει να κάνει μόνο με κανόνες που οσο προχωράμε φτιάχνονται, έχει να κάνει και με την προσωπική άποψη του καθενός. Η άποψη του καθενός έχει να κάνει με το που έχει μεγαλώσει, τι πιστεύει και τι δικαιώματα μπορεί να πιστεύει ότι μπορείς να έχεις εσύ ως πολίτης μιας χώρας κλπ. Έχω συναντήσει από ατάκες “Δεν θα γίνεις Έλληνας ποτέ” μέχρι αδιαφορία στο να γίνει η δουλειά», πρόσθετε ο Jerome Kaluta.

«Κάθε αρρώστια, κάθε πληγή πρέπει να τη βρεις να την καθαρίσεις και αφού την καθαρίσεις να την φροντίσεις και με τον καιρό θα επουλωθεί. Αλλά δεν θα επουλωθεί μόνη της πρέπει να την προσέξεις. Αυτό είναι ο ρατσισμός, είναι μια πληγή, και αυτό πρέπει να κάνουμε. Ίσως πιο νέος να ήμουν πιο επιθετικός ή να θύμωνα πιο πολύ. Θυμώνω εξίσου αλλά θεωρώ οτι πρέπει να τονιστεί ότι είμαστε όλοι μας θύματα της πιο αρχαίας κομπίνας, που είναι το διαίρει και βασίλευε. Ότι νομίζουμε ότι μπορούμε να πετύχουμε περισσότερα πράγματα χώρια. Αυτό είναι το πιο μεγάλο ψέμα που μας έχουν πει εδώ και αιώνες και ακόμα μασάμε με αυτό. Πιο πολλά έχουμε να κερδίσουμε μαζί παρά χώρια», πρόσθετε στο δικό του μήνυμα για την Παγκόσμια Ημέρα για την Εξάλειψη των Διακρίσεων.

Shaya

Τη Shaya που κατάγεται από τη Δανία και τη Γουιάνα και μετανάστευσε στην Ελλάδα σε ηλικία 11 ετών τη γνώρισες μέσα από το reality show popstars του Mega και την σύνθεση των Hi – 5 μέσα από αυτό. Η φωνή, η κίνηση, το ταλέντο, το πείσμα της την έκαναν να ξεχωρίσει και να συνεχίσει μια επιτυχημένη σόλο καριέρα μετά τη διάλυση του συγκροτήματος. Στο ξεκίνημά της όμως τα πράγματα δεν ήταν ρόδινα.

«Θα έλεγα ότι τον έχω βιώσει τον ρατσισμό, κυρίως από τις δισκογραφικές εταιρείες. Μετά την διάλυση των HI-5 μου έλεγαν από τις εταιρείες ότι οι Έλληνες είναι λίγο ρατσιστές, έχεις καεί επειδή έχεις περάσει από συγκρότημα… Μου έλεγαν να ισιώνω τα μαλλιά μου για να μοιάζω λίγο πιο Ευρωπαία, να με δεχτούν πιο εύκολα. Είχα τσαντιστεί. Είπα “και θα τραγουδήσω στα αγγλικά και θα δείτε ότι οι Έλληνες δεν είναι ρατσιστές” και εν τέλη δεν ήταν και ποτέ δεν θα είναι ρατσιστές. Στην πλειοψηφία οι Έλληνες δεν είναι ρατσιστές, πάντα σε όλες τις χώρες υπήρχαν και θα υπάρχουν ρατσιστές, δυστυχώς υπάρχουν και στην Ελλάδα κάποιες ρατσιστικές απόψεις και νοοτροπίες, αλλά όχι τόσο πολύ», έλεγε η ίδια στο LadyLike.

«Δεν θα έλεγα ότι έχει συμβεί κάτι που να μου σημαδέψει την προσωπικότητα μου. Θα έλεγα ότι ρατσισμό έχω βιώσει στα πρώτα χρόνια του τραγουδιού, κάτι που βιώνουν όλα τα νέα παιδιά πάνω κάτω σε ορισμένα σχήματα, στα πρώτα τους βήματα. Όμως όλα τα ξεπέρασα πολύ γρήγορα και προχώρησα μπροστά», πρόσθετε η τραγουδίστρια.

Ησαΐας Ματιάμπα

Στην εκπομπή Ελένη είχε μιλήσει ο τραγουδιστής και ηθοποιός Ησαΐας Ματιάμπα για τον ρατσισμό που είχε δεχτεί στην Ελλάδα εξαιτίας του χρώματος του δέρματός του.

«Ρατσισμό βίωσα τόσο όσο. Από τα παιδιά της ηλικίας μου έπαιρνα αγάπη και τίποτα άλλο. Ο ρατσισμός υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει για πάντα κι ας λένε ότι στην Ελλάδα δεν υπάρχει ρατσισμός.

Δεν θα ξεχάσω όταν πήγα στο Α.Τ. να βγάλω ταυτότητα και ο αστυνομικός είπε “Τι γυρεύουν όλοι οι μαύροι εδώ;”. Πείσμωσα κι έλεγα “Θεέ μου βοήθησε με να γίνω γνωστός, ώστε να δείξω σε κάποιους ότι το διαφορετικό δεν είναι κακό», έλεγε.

«Περπατούσα στον δρόμο και έβλεπα κάποιους να περπατάνε πιο γρήγορα γιατί νόμιζαν ότι θα τους επιτεθώ.

Μέχρι σε ένα σημείο το καταλαβαίνω, όμως γιατί θα πρέπει να αλλάξω εγώ την συμπεριφορά μου για να κάνω τον άλλον να αισθανθεί διαφορετικά; Το να δεχτούμε κάποιον που δεν μοιάζει με εμάς είναι μια τεράστια αλλαγή στην κοινωνία αλλά και στον άνθρωπο. Παρότι είχα γεννηθεί εδώ, δεν είχα ελληνική ιθαγένεια. Ούτε στον πατέρα μου είχαν δώσει κι ας ήταν 25 με 30 χρόνια εδώ», πρόσθετε ο Ησαΐας Ματιάμπα.

Ο ίδιος είχε διηγηθεί πιο αναλυτικά το περιστατικό ρατσιστικής αντιμετώπισης που βίωσε από τις αστυνομικές αρχές στην εκπομπή της ΕΡΤ, Μουσικό Κουτί.

«Εγώ είχα ένα περιστατικό, το πρώτο μου ουσιαστικό περιστατικό, ήταν όταν πήγα να βγάλω ταυτότητα. Και είμαστε μέσα στο τμήμα, εγώ, τα αδέρφια μου, η μαμά και ο μπαμπάς και περιμένουμε στον διάδρομο.

Ανοίγει την πόρτα ένας “καλός” υπάλληλος του τμήματος και κάνει “τι γίνεται εκεί; Τι κάνετε εσείς, όλοι οι μαύροι εδώ μέσα; Βγείτε έξω, βγείτε όλοι έξω”. Και προσπαθούσα να καταλάβω τι παίζει ρε φίλε, τι γίνεται; Όταν μπήκαμε στο αμάξι να φύγουμε το πρώτο πράγμα που λέω είναι: “Μαμά, μακάρι να μου δοθεί η δυνατότητα να βγω μπροστά, να με δουν κάποιοι άνθρωποι και να τους πω ότι το διαφορετικό δεν είναι κάτι κακό”.

Αυτός ήταν ο στόχος μου από τότε και είχα αποφασίσει ότι θα γίνω ιερέας ή μουσικός. Και έγινα μουσικός γιατί πίστευα ότι με το δεύτερο θα έχω την δυνατότητα να επηρεάσω περισσότερο κόσμο», σημείωνε.

Εμμανουήλ Καραλής

Ο Εμμανουήλ Καραλής, ο «Μανόλο» όπως τον αποκαλούν οι συναθλητές, η οικογένεια και το κοινό που τον στηρίζει, είναι ένας πολύ σημαντικός Έλληνας αθλητής στο άλμα επί κοντώ. Παράλληλα, είναι κι ένα παιδί που έχει αντιμετωπίσει από μικρό το τέρας του ρατσισμού. Είχε μιλήσει γι’ αυτό με θάρρος και ειλικρίνεια στο Sport24.gr.

Ο Εμμανουήλ Καραλής βίωσε τη ρατσιστική βία μαζί με τη δίδυμη αδερφή του, που θεωρεί πιο δυνατή από τον ίδιο. Τα δύο αδέρφια ήταν από κοινού θύματα ρατσισμού στην παιδική τους ηλικία. Ο τρόπος που αντιμετώπισε, όμως, την επιθετικότητα και τα σχόλια των άλλων παιδιών η αδερφή του, ήταν αποτελεσματική. Εκείνη (αντ)έδρασε.

«Η πρώτη ρατσιστική επίθεση ήταν στο δημοτικό, πηγαίναμε στο σχολείο και μια ομάδα παιδιών και μας έλεγαν πηγαίντε στη χώρα σας, τι κάνετε εδώ, μας έσπρωχναν. Πηγαίναμε σ’ ένα παγκάκι και κλαίγαμε. Γινόταν για πάρα πολύ καιρό. Η αδελφή του το είπε στη μητέρα του η οποία απευθύνθηκε στη διευθύντρια του σχολείου, μίλησαν στα παιδιά και τα παιδιά σταμάτησαν. Στον δρόμο βλέπω περίεργα βλέμματα, μου λένε “έλα μαύρε πήγαινε στη χώρα σου”. Ευτυχώς η οικογένειά μου με μεγάλωσε με τρόπο ώστε να λαμβάνω μόνο την αγάπη και να μην βάζω μέσα μου την κακία και το μίσος», είχε πει ο Εμμανουήλ Καραλής. Στην ερώτηση «σας χτυπήσανε;» δεν μπόρεσε να μην κλάψει με αποτέλεσμα η συνέντευξη να διακοπεί για 10 λεπτά.

«Να μιλήσουν. Σίγουρα υπάρχει λύση και θα βρεθεί μόνο αν μιλήσεις και δεν αφήσεις αυτό το πράγμα να σε βυθίσει», είχε συμβουλεύσει μέσω της συνέντευξής του να κάνουν τα παιδιά που βιώνουν παρόμοιες καταστάσεις. Εκείνος βρήκε το φως στον αθλητισμό.

Παρασκευή Κερασιώτη

Στα 19 της χρόνια η Παρασκευή Κερασιώτη μάς συστήθηκε μέσω του GNTM, στον τελικό του οποίου έφτασε. Η υπερήφανη τσιγγάνα του GNTM, όπως πολλές φορές την αποκάλεσαν οι κριτές κατά τη διάρκεια του reality μοντέλων, είχε μιλήσει στην πρωινή εκπομπή του Star και για τον ρατσισμό που έχει βιώσει λόγω της καταγωγής της.

«Έχω νιώσει ρατσισμό ως τσιγγάνα. Δεν το πίστευα ότι μπορώ να τα καταφέρω γιατί είμαι τσιγγάνα. Ήξερα ότι υπάρχει πολύ ρατσισμός. Είμαι πολύ περήφανη για αυτό που είμαι, ευχαριστώ και τον κόσμο που με έχει στηρίξει, απλά ήταν η αρχή και δεν καμία εμπειρία σε αυτό το χώρο και υπάρχει και αυτός ο ρατσισμός έξω. Πιστεύω ότι καταλαβαίνεις όταν κάποιος σε κοιτάζει κάπως. Καταλαβαίνεις τι γνώμη έχει ο άλλος για σένα», είχε πει τότε η Παρασκευή Κερασιώτη.

Στέφανος Μουαγκιέ

Στο LadyLike είχε μιλήσει ο ηθοποιός που γνώρισες μέσα από τη σειρά Γ4. Με καταγωγή από την Ουγκάντα, γεννημένος και μεγαλωμένος στην Ελλάδα, ο Στέφανος Μουαγκιέ δεν βιώσε ο ίδιος θέματα ρατσισμού μεγαλώνοντας αλλά αντιλαμβανόταν την ύπαρξή του μέσα από τον κοινωνικό κύκλο του.

«Γεννήθηκα στο Χολαργό και μεγάλωσα στον Βύρωνα. Η μάνα μου ήρθε 12 ετών στην Ελλάδα το 1974, ο πατέρας μου ήρθε το 1979. Γνωρίστηκαν εδώ. Μεγάλωσα σε μία γειτονιά που ιστορικά είναι προσφυγική, οπότε δεν είχα θέματα ρατσισμού αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν αντιλαμβανόμουν επεισόδια ρατσισμού. Είμαστε ανοιχτοί σαν κοινωνία αλλά δυστυχώς στην χώρα μας έχουμε ακόμα αρκετές εκφάνσεις του ρατσισμού πέρα από τις φυλετικές», είχε πει ο Στέφανος Μουαγκιέ.

«Στον κοινωνικό μου κύκλο που ήταν και αυτοί πρόσωπα ξενικής καταγωγής από μικρός αντιλαμβανόμουν πώς έπεφταν θύματα αστυνομικής βίας ή ρατσιστικών σχολίων. Εγώ δεν έχω προσωπική ιστορία αλλά έχω ως παράδειγμα αυτή της μητέρας μου που τελείωσε νοσηλευτική – μαιευτική και σε αυτό εργάστηκε και όταν είχε βραδινή βάρδια μία νύχτα συνάντησε αστυνομικά όργανα που τη ρώτησαν αμέσως από τη στιγμή που την είδε να κυκλοφορεί βράδυ ποιο είναι το οικονομικό αντίτιμο που παίρνει ως ιερόδουλη. Δεν με σημάδεψαν τέτοια περιστατικά γιατί η παιδεία που μας έδιναν οι γονείς μας από μικρή ηλικία ήταν τέτοια που μας έδιναν να καταλάβουμε ότι και σε εσένα τον ίδιο να συμβεί κάτι δεν πρέπει να σε αφήσει πίσω. Και οτι η διαφορετικότητά σου δεν είναι μειονέκτημά σου, ίσα ίσα μπορεί να είναι και ατού σου. Δεν με σημάδεψε κάτι, ακόμα και στα χρόνια που ήμουν αθλητής του ποδοσφαίρου που είχα ακούσει άθλια πράγματα από αυτά που συνηθίζεται να ακούγονται στο γήπεδο, δεν νομίζω ότι με στιγμάτισαν», σημείωνε.

Ειρήνη Παπαδοπούλου

Η τραγουδίστρια έχει γεννηθεί στο Καζακστάν από Έλληνες γονείς. Κι ενώ εκείνοι βίωσαν τον ρατσισμό στο Καχακστάν όπου ήταν «ξένοι», εκείνη τον βίωσε τα πρώτα της χρόνια στην Ελλάδα όπου σαν «ξένη» την αντιμετώπιζαν. Γι΄αυτές τις εμπειρίες είχε μιλήσει στο LadyLike.

«Στα πρώτα σχολικά χρόνια, συγκεκριμένα στην Α’ και Β’ δημοτικού, λόγω, μάλλον επειδή δεν μιλούσα καλά τα ελληνικά, δεν με “παίζανε” τα άλλα παιδιά! Θυμάμαι, έκανα στενή παρέα με ένα κοριτσάκι που ήταν κι αυτή Πόντια, με γονείς που είχαν έρθει από τα “ξένα” λίγο νωρίτερα από εμάς. Όταν άλλαξα σχολείο και περιοχή, στην Γ’ δημοτικό, δεν το ένιωσα αυτό. Γνώριζα πια και την γλώσσα αλλά και τα παιδιά εκεί, ήταν διαφορετικά από το προηγούμενό μου σχολείο. Πέρασα πολύ ωραία στις υπόλοιπες τάξεις στο δημοτικό», εξηγούσε η τραγουδίστρια.

«Αν μπήκα στη διαδικασία να κρύψω το ότι γεννήθηκα αλλού όταν ξεκίνησα την καριέρα μου; Δεν είχα σκεφτει να το αποκρύψω αλλά σίγουρα, θυμάμαι στιγμές που μπορεί να προσπάθησα να το απόφυγω, όχι επειδή ντρεπόμουν, αλλά για να μην μπαίνω στη διαδικασία να εξηγήσω όλη την ιστορία μου», πρόσθετε μεταξύ άλλων.

Ξένια Ντάνια

Στο itsestella.com, είχε μοιραστεί η ηθοποιός της σειράς Η παραλία της ΕΡΤ τις δικές της εμπειρίες ως κόρη λευκού πατέρα και μαύρης μητέρας που μεγάλωσε στην Ελλάδα των 90s.

«Δεν πιστεύω ότι οι Έλληνες είναι ρατσιστές. Πιστεύω, όμως, ότι η άγνοια είναι επικίνδυνη και μπορεί να οδήγησει σε ρατσιστικές συμπεριφορές και ρατσιστικά σχόλια, ακόμα και αν δεν είναι αυτός ο σκοπός. Πολλές φορές, άνθρωποι μου λένε πράγματα – καμιά φορά και κομπλιμέντα – που είναι τρομερά προβληματικά και προσβλητικά. Το θέμα είναι ότι δεν γίνονται με δόλο, αλλά από άγνοια και έλλειψη παιδείας.

Μου έχουν πιάσει τα μαλλιά άπειρες φορές άγνωστοι στον δρόμο με τη δικαιολογία ότι δεν έχουν ξανά δει άφρο, με έχουν ρωτήσει αν μαυρίζω, μου έχουν πει τι ωραίο χρώμα που έχω και ότι είμαι τυχερή που δεν είμαι πιο σκουρόχρωμη, με έχουν ρωτήσει αν ο κόλπος μου έχει μεγαλύτερο βάθος, αν έχω HIV γιατί οι Αφρικανοί έχουν AIDS. Μου έχουν πει ότι τα μαλλιά μου είναι σαν άχυρα και ότι θα μου πήγαιναν πιο πολύ ίσια, με έχουν αποκαλέσει μπάσταρδη, έχω δει ανθρώπους να βάφουν τα πρόσωπά τους με φούμο και να φοράνε περούκες με σγουρά μαλλιά για να αναπαραστήσουν μαύρους ανθρώπους, άντρες μου έχουν πει ότι δεν έχουν πάει ποτέ με μαύρη γυναίκα και μόνο που δεν μου έκλεισαν το μάτι», σημείωνε μεταξύ άλλων η Ξένια Ντάνια.

«Όλα αυτά – και ακόμα περισσότερα – μου τα έχουν πει άνθρωποι με χαμόγελο και πλήρη απουσία συνείδησης για το πόσο προσβλητικά είναι τα λόγια τους. Όταν ήμουν μικρότερη πληγωνόμουν, νευρίαζα και με έκαναν να νιώθω αδύναμη. Μεγαλώνοντας, εξοικειώθηκα με την ανθρώπινη βλακεία και κατάλαβα το πόσο σημαντική είναι η μόρφωση και η ψυχοθεραπεία», εξηγούσε.