Άλκηστις Ζιρώ: Οι παιδικές φωτογραφίες και το πιο σπουδαίο «ευχαριστώ» που μοιράστηκε για τα γενέθλιά της
- 21 ΜΑΡ 2025
Περίπου την ίδια ευχή που είχε κάνει κλείνοντας τη συνέντευξή της με την Πηνελόπη Μποσταντζόγλου για το LadyLike, επανέλαβε στα γενέθλιά της η Άλκηστις Ζιρώ. Η ηθοποιός που φέτος πρωταγωνιστεί στην παράσταση Ανεξάρτητα Κράτη στο θέατρο Χώρα είχε γενέθλια και μοιράστηκε 2 παιδικές της φωτογραφίες και ένα μακροσκελές κείμενο μέσω του οποίου θέλησε να ευχαριστήσει τους δικούς της «υπερανθρώπους», τους φίλους και τους γονείς της.
«Υγεία, αγάπη και λευτεριά στην Παλαιστίνη», ευχήθηκε κλείνοντας το γενέθλιο post της, επαναλαμβάνοντας έτσι την ευχή που είχε δώσει μέσω του LadyLike για τη νέα χρονιά. Στην ανάρτηση που πραγματοποίησε στις 20 Μαρτίου η Άλκηστις Ζιρώ, βλέπεις ότι τα χαρακτηριστικά της δεν έχουν αλλάξει πολύ μέσα στο χρόνο. Το χαμογελαστό, χαριτωμένο παιδάκι στον φακό κοιτάζει με τον ίδιο τρόπο και χαμογελά με τον ίδιο τρόπο στη ζωή, όπως ακριβώς και εκείνη.
Για το πώς οι φίλοι, αλλά και οι γονείς της πλουτίζουν τη ζωή της είχε μιλήσει νωρίτερα στο μακροσκελές της post. Σε αυτό αποκάλυψε μάλιστα ότι την επομένη των δικών της γενεθλίων, η μητέρα της, Ρούλα, έχει τα δικά της γενέθλια. Η ηθοποιός έχει γεννηθεί στις 19 Μαρτίου και η μητέρα της στις 20 Μαρτίου, την ημέρα που η Άλκηστις Ζιρώ έκανε την παρακάτω δημοσίευση.
«Τι θα έκανα χωρίς αυτούς;», αναρωτιέται σε αυτό το ευχαριστήριο post η Άλκηστις Ζιρώ και προσπαθεί να εκφράσει την ευγνωμοσύνη της στα πρόσωπα που τόσο αγαπά. Αναλυτικά το κείμενο που δημοσίευσε είναι το εξής:
«Ας πούμε γενέθλιο-ευχαριστήριο ποστ vol II
“Τι θα έκανα χωρίς αυτούς;” Αυτή είναι μια ερώτηση που γυροφέρνει συχνά πυκνά μέσα στο κεφάλι μου κοιτάζοντάς τους, κάνει γκελ επιστρέφει, ξαναφεύγει και πάλι από την αρχή. Τα τελευταία 24ωρα όμως είναι καρφωμένη, εδώ στο κέντρο του μυαλού μου. Τι σκατά θα έκανα χωρίς αυτούς;
Χωρίς τους υπερανθρώπους μου; Που μαζί τους μεγαλώνω, μαθαίνω, παθαίνω, ωριμάζω και εξελίσσομαι. Που είναι εκεί σε κάθε πτώση και κάθε ανάβασή μου στη ζωή. Που με φροντίζουν και με προστατεύουν χωρίς να με περιορίζουν. Που κάθε φορά που τους χαζεύω νιώθω ο πιο τυχερός άνθρωπος που πάτησε το πόδι του στη γη. Που τα σύνθετα τα κάνουν απλά, τα δύσκολα, υποφερτά και την ομορφιά γύρω τους την πολλαπλασιάζουν. Που βάζουν φρένο σε ό,τι με τρομάζει και με ακινητοποιεί. Που τόσο απλά και ειλικρινά με αγαπούν.
Οι φίλοι μου, οι φίλοι μου, οι φίλοι μου.
Όμως έχω λίγο ακόμα χρόνο να μιλήσω για τους άλλους υπερανθρώπους μου; Φυσικά και έχω, γενέθλιο post είναι, ότι θέλω κάνω.
Η άλλη ερώτηση που κόβει βόλτες στο κεφάλι μου είναι:
“Τι θα κάνω χωρίς αυτούς;”
Η απάντηση πάντα μου φέρνει δάκρυα και με φοβίζει. Για να μη ζω με τον φόβο αυτής της απάντησης, επιλέγω να τους χαίρομαι τώρα, να τους φροντίζω και να τους ευγνωμονώ για την τρυφερότητα, την ζεστασιά και την ελευθερία που μου χάρισαν απλόχερα. Μια ελευθερία χωρίς ναι μεν αλλά. Ελευθερία ατόφια, να δοκιμαστώ και να παλέψω για ό,τι αγαπώ, χωρίς να κρατάω πισινές, χωρίς plan b. Με γνώμονα πάντα αυτό που λέει η ψυχή μου. Ρούλα και Αχιλλέα, είστε υπέροχοι τύποι. Πέραν του ότι ήμουν το πιο γρήγορο σπερματοζωάριο, στάθηκα και το πιο τυχερό καθώς κάνατε τα πάντα για να έχω εγώ και ο Γκυ μια ζωή γεμάτη χαρά.
Σήμερα λοιπόν η Ρούλα μου έχει γενέθλια. Ναι μια μέρα διαφορά -θα ήταν τέλειο να είμαστε ίδια μέρα- αλλά βλέπετε ανυπομονούσα να γνωρίσω την πιο ωραία τύπισσα, που θα γνώριζα ποτέ. Την τύπισσα που όταν ρωτάω τις φίλες μου τι θέλουν να γίνουν όταν μεγαλώσουν μου απαντάνε “Ρούλα” και δικαίως.
Χρόνια γεμάτα ζωή μαμά μου.
Σας ευχαριστώ πολύ όλους για τις ευχές σας. Τις ανταποδίδω στο μέγιστο.
Υγεία, αγάπη και λευτεριά στην Παλαιστίνη».
Η Άλκηστις Ζιρώ φέτος εμφανίστηκε στην ελληνική τηλεόραση μέσα από τη σειρά της ΕΡΤ, Αρχελάου 5, ενώ συνεχίζει να πρωταγωνιστεί, όπως ήδη σου έγραψε, στην παράσταση Ανεξάρτητα Κράτη. Για το νέο ελληνικό κοινωνικό έργο του Αντώνη Τσιοτσιόπουλο και τη συμμετοχή της σε αυτό είχε πει χαρακτηριστικά στη συνέντευξή της για το LadyLike και την Πηνελόπη Μποσταντζόγλου:
«Το έχω πει πολλές φορές πως δεν διανοούμαι ένας καλλιτέχνης να μην είναι κοινωνικοπολιτικά ενεργό ον. Να μην σε καίει μέσα σου να φωτίσεις και να μιλήσεις για πράγματα που γίνονται γύρω μας και δίπλα μας. Να μην θέτεις μέσα από την δουλειά σου ερωτήματα, όχι μόνο στους θεατές, αλλά και σε σένα τον ίδιο.
Για μένα η σκέψη και μόνο ότι έστω ένας θεατής θα φύγει πιο προβληματισμένος από την εκάστοτε παράσταση που συμμετέχω, μου δίνει κίνητρο και ελπίδα. Και δεν μιλάω μόνο ως ηθοποιός, αλλά κυρίως ως άνθρωπος».
