Απενοχοποίηση τώρα: Μου αρέσει ο Justin Bieber. Πολύ
- 2 ΣΕΠ 2015
Η αλήθεια είναι ότι από μικρή είχα ένα κάπως ιδιαίτερο γούστο στα αγόρια. Δεν ήταν λίγες οι φορές που οι δικοί μου προβληματίστηκαν για το γούστο μου στο αντίθετο φύλο. Και για του λόγου του αληθές ακολουθεί ιστορία από τα σχολικά μου χρόνια, που σε όποιον την λέω δεν την πιστεύει, αλλά μόλις με γνωρίσει λίγο καλύτερα καταλαβαίνει ότι σοβαρολογώ:
Α’ Γυμνασίου στο 2ο Λύκειο Καισαριανής και η μικρή Χάγια χωρίζει τον τέταρτο (ως τότε) μεγάλο της έρωτα για τον πρώτο της μεγάλο έρωτα. Ο Κώστας (το όνομα προφανώς και έχει αλλάξει γιατί δεν θέλω να πληγώνω κόσμο) με τα πράσινα μάτια και το ελαφρώς μεγάλο κεφάλι αναλογικά με το σώμα του με άκουγε να του λέω ότι η σχέση μας θα έπρεπε να τελειώσει γιατί δεν ήμουν ερωτευμένη μαζί του.
Ο διάλογος:
“Συγνώμη Κώστα, αλλά είμαι ερωτευμένη με κάποιον άλλον και δεν μπορώ να σε κοροϊδεύω”.
“Ποιος είναι ο άλλος;”
“Ο Michael Jackson”
Ακολούθησε μία μικρή παύση και στη συνέχεια ο Κώστας έφυγε για να πάει να παίξει ποδόσφαιρο με ένα πατημένο μεταλλικό κουτάκι coca cola. Νομίζω ότι είδα τα μάτια του βουρκωμένα καθώς απομακρυνόταν, αλλά τώρα που το σκέφτομαι μάλλον έκλαιγε από τα γέλια. Δεν τον αδικώ.
Μόλις πριν δύο χρόνια έπιασα τον εαυτό μου να σκέφτεται ότι ο Τίριον από το Game of Thrones είναι σέξι. Πραγματικά με εκπλήσσω. Παρόλο που οι σύντροφοί μου μέχρι τώρα είναι πάνω από 1.70 και τη μόνη φορά που αλλάζουν χρώμα είναι το καλοκαίρι με λίγη ηλιοθεραπεία, δεν ξέρω τι να περιμένω πια από μένα. Μπορεί σε δύο χρόνια να ξυπνήσω δίπλα σε κάποιον που είναι τουλάχιστον transgender (γεια σου Caitlyn).
Χθες αφιέρωσα τουλάχιστον μία ώρα στο να βλέπω στο repeat την εμφάνιση του Justin Bieber στα φετινά VMA Awards του MTV, το τελευταίο του video clip στο οποίο ρωτάει “what do you mean” περισσότερες φορές και από εκείνον τον ημίτρελο που κυκλοφορεί στο Παγκράτι και λέει “κυρ κυρ κυρ” και το υπέρσουξο “Where Are U Now”, το οποίο είχα και την τόλμη να ποστάρω και στo facebook έτοιμη να αντιμετωπίσω τη δημόσια κατακραυγή – προς έκπληξή μού έκαναν Like.
Δεν είναι όμως η πρώτη φορά που ασχολούμαι με τον Justin Bieber. Ήταν καλοκαίρι του 2011 (ακολουθεί και άλλη ιστορία), λίγο πριν γίνω 30 ετών εγώ, ενώ εκείνος είχε πατήσει τα 17, που άκουγα το “Baby” ενώ οδηγούσα με μεγάλη ταχύτητα το αναδιπλούμενο ποδήλατό μου και κάπου κοντά στην 37η ακρόαση του τραγουδιού και ενώ έπαιρνα μία περίεργη στροφή, η ρόδα του ποδηλάτου μου χώθηκε στις ράγες του τραμ και εγώ βρέθηκα να πετάω στον αέρα σαν τον σούπερμαν χωρίς την μπέρτα και το βρακί έξω από το παντελόνι. Ομολογώ ότι αυτή ήταν μία τραυματική εμπειρία και θεώρησα ότι μάλλον το υπερπέραν μου έστελνε μηνύματα ότι στην ηλικία μου δεν θα έπρεπε να κουνιέμαι με τις ίδιες μελωδίες που χορεύει ο μικρός Νικολάκης από τον τρίτο. Έχρησα τον Justin γρουσούζη σε μία μάταιη προσπάθειά μου να κάνω τον εαυτό μου να μην ξανακούσει τραγούδι του.
Η προσπάθεια μου αυτή, όπως κατάλαβες, στέφθηκε με απόλυτη αποτυχία, γιατί το 2012 ο Justin έβγαλε το single “Boyfriend”, ενώ στο μεταξύ είχε γίνει 18 ετών, είχε για κορίτσι του (τη μεγαλύτερή του) Selena Gomez, και είχε απαλλαχθεί από την κόμμωση μανιτάρι. Επίσης είχε γίνει και μία αναβάθμιση όσο αφορά στους στίχους και στον ήχο του. To “Boyfriend”, για παράδειγμα, άνετα θα μπορούσα να φανταστώ να το τραγουδά ο άλλος Justin, o Timberlake. Και μιας και το ανέφερα μην μου πείτε ότι ο Timberlake είναι καλύτερος του Bieber, γιατί θα σας θυμήσω τις εποχές εκείνες που ως νέος ο Timberlake είχε μπουκλέ ντεκαπαρισμένο μαλλί που τύφλωνε και φορούσε ασορτί συνολάκια με το τότε κορίτσι του, την Britney Spears. Εντάξει; Εντάξει.
Μην μπορώντας να καταλάβω τι είναι αυτό που με τραβούσε στον Bieber και προκειμένου να με απενοχοποίησω, προσπάθησα να κάνω πλύση εγκεφάλου σε οποιονδήποτε άνθρωπο είχα δίπλα μου με σκοπό να τον πείσω ότι ο Bieber είναι μουσική διάνοια, κάτι σαν τον Ντα Βίντσι της ποπ. Θυμάμαι να κατεβάζω το αυτοβιογραφικό ντοκιμαντέρ “Never Say Never” και να το βλέπω με το τότε αγόρι μου, ο οποίος πείστηκε τελικά πως ο Justin είναι ταλεντάρα και όλοι οι haters “απλά δεν ξέρουν”. Καταλαβαίνεις την ικανοποίησή μου. Όλο αυτό το πήρα σαν μία προσωπική νίκη. Ήμουν πλέον μία belieber με τη βούλα.
—– Παρέμβαση από έτερη Belieber, Μάριον Παλιούρα (ακούγεται μουσική ασανσέρ) ——
Θα συμφωνήσω σε όλα με τη διευθύντριά μου, ΑΛΛΑ θα πω μόνο τούτο. Ο Biebs δε θα γίνει ποτέ Timberlake, γιατί ο Justin ο γηραιότερος άπαξ και εγκατέλειψε την καούκα, παρέμεινε θεός για πάντα. Ο Justin o junior όμως, δεν εκτίμησε τον κομμωτή που τον πήρε παιδί και τον κούρεψε και τον έκανε έναν κούκλο με ξυρισμένο κεφάλι και άφησε φράντζα. Κι όχι μια απλή φράντζα, αλλά εκείνη τη φράντζα που αν βλέπαμε τότε που ήμασταν emo, θα τον βάζαμε να κάτσει κάτω κάτω στα σκαλάκια στο Σύνταγμα (με την πλέμπα δηλαδή). Και εννοείται πως οι κάγκουρες θα πετούσαν πρώτα σε αυτόν τα αυγά. (Εξ ου και το κροκί της χρώμα – εικάζω). Πιστέυω σε έναν καλύτερο Biebs, έναν καινούριο Justin, με το μαλλί που του αξίζει: εκείνο που δε θα τον κρύβει και δε θα τον γεμίζει σπυράκια. (Και όχι δεν είναι μουσική διάνοια – αλλά είναι τρομερά ταλαντούχος performer και σίγουρα highschool crush.) Ας βγούμε από τη ντουλάπα μας Nίκη Χάγια!
Και τώρα η συνέχεια
Μετά τα όσα έβγαλε από μέσα της η αγαπητή Μαρίον, ας επιστρέψουμε στην ιστορία, γιατί αν μη τι άλλο ας μην ξεχνάμε ότι αυτό το κείμενο φέρει την υπογραφή μου πάνω πάνω.
Καθώς τα χρόνια περνούσαν και εγώ δεν ήμουν και από πάνω από την καρίερα του Bieber, κάθε φορά που τύχαινε να πέσω πάνω σε κάποια καινούργια φωτογραφία του, αυτό που έλεγα ήταν μα πόσο πολύ ομορφαίνει αυτό το παιδί. Αρχικά το σκεφτόμουν, μετά μονολογούσα χωρίς κανένας να με ακούσει, ε και όταν πια βγήκαν στη φόρα οι κοιλιακοί και οι φτερούγες και η γραμμή του Άδωνη το είπα και δυνατά να το ακούσει οποιοσδήποτε βρισκόταν δίπλα μου. Η αλήθεια είναι πως όταν είδα τη διαφήμιση για τα βρακιά Calvin Klein, ενθουσιαστήκα τόσο που για μια στιγμή ξέχασα ότι πλέον δεν υπάρχει ο Αεράκης στο Κολωνάκι και ήμουν έτοιμη να πάω να πάρω μια ντουζίνα σλιπάκια έτσι για το καλό.
Για να μην μιλήσω για το σκίρτημα που ένιωσα όταν είδα τον Justin να ποζάρει με πετσέτα στο φακό του Mario Testino. Ακόμα και αν με ενοχλούσε λίγο το βλέμμα του και αυτή η υπόννοια χνουδιού πάνω από τα χείλη, παρόλα αυτά βρήκα το αποτέλεσμα εξαιρετικό.
Η ομορφιά του Bieber είναι αυτή που ο διάσημος φωτογράφος Bruce Weber θέλει από τα μοντέλα του να έχουν #pestenamefatedenmenoiazei
Ακόμα και σήμερα που έχει αυτό το τσουλούφι, που μου θυμίζει τον Ρουβά στο Alter Ego και έναν γνωστό μου skater, μου αρέσει και έχω να προσθέσω ότι τουλάχιστον δεν είναι εξτέ. Δεν ξέρω γιατί, αλλά είναι πρώτη φορά στη ζωή μου που βρίσκω τόσο γοητευτικό έναν κάγκουρα. Εντάξει, η δεύτερη. Μου αρέσει και ο Macklemore.
Επίσης, και για να κλείσω επιτέλους το κείμενο γιατί είμαι σίγουρη ότι είσαι ένα βήμα πριν αφήσεις σχόλιο ότι μάλλον όταν ήμουν μικρή πρέπει να έπεσα από την κούνια, θεωρώ πως ο Justin Bieber διαθέτει χιούμορ από τα λίγα (και το χιούμορ ξέρεις είναι ένδειξη ευφυίας) και τρανή απόδειξη γι αυτό είναι το Roast of Justin Bieber, το οποίο προβλήθηκε στο Comedy Central και στο οποίο ο Justin δέχθηκε με στωικότητα όλες τις καφρίλες που ακούστηκαν γι αυτόν από διάσημα χείλη της showbiz.
Σε αφήνω με αυτά τα videos, το οποίο θα απολαύσεις είτε είσαι belieber είτε όχι.
Και για το τέλος:
Justin ξέρεις που θα με βρεις. Γρρρρρ.