Αύγουστος Κορτώ: Το φιλί με τον σύζυγό του και η συγκινητική εξομολόγηση που πρέπει να διαβάσεις

Ο Αύγουστος Κορτώ και ο σύζυγός του, ήταν δύο από τα χιλιάδες πρόσωπα που βρέθηκαν στο κέντρο της Αθήνας, το Σάββατο 18 Ιουνίου για να συμμετέχουν στις εκδηλώσεις του Φεστιβάλ Υπερηφάνειας, Athens Pride 2022. Ήταν εκεί για να μας θυμίσουν ότι οι αγώνες της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας για ισότητα και ισονομία δεν έχουν τελειώσει. Ήταν εκεί για να στείλουν το μήνυμα ότι η αγάπη είναι αγάπη και ως συναίσθημα δεν κάνει τις διακρίσεις στις οποίες οι κοινωνίες επιμένουν.

Ο Αύγουστος Κορτώ φιλά τον σύζυγό του και λέει τα αυτονόητα

Από το Athens Pride 2022, ο Αύγουστος Κορτώ μοιράστηκε στη σελίδα του στο Facebook, μία φωτογραφία. Τη φωτογραφία που τον δείχνει να φιλά τον σύζυγό του, ενώ δίπλα τους βρίσκεται ο σκύλος τους που παρακολουθεί τα τεκταινόμενα. Μαζί έγραψε και το μόνο μήνυμα που αξίζει να συνοδεύει ως λεζάντα αυτή τη φωτογραφία. «Δεν προκαλεί. Δεν απειλεί. Το φιλί είναι φιλί», είπε και περισσότερα από 30.000 αντιδράσεις χρηστών του Facebook συμφώνησαν μαζί του.

Τις προηγούμενες μέρες ο Αύγουστος Κορτώ είχε γράψει στη σελίδα του στο Facebook ένα συγκινητικό κείμενο που αποτελεί την απάντηση που μπορείς να δώσεις κάθε φορά που κάποιος γύρω σου αναρωτιέται γιατί υπάρχει λόγος να νιώθει υπερήφανος για τον σεξουαλικό του προσανατολισμό, γιατί έχουμε ανάγκη το Pride και όλες αυτές τις περιττές κι αχρείαστες ερωτήσεις.

Όλα τα «γιατί» βρίσκουν τις απαντήσεις τους στο κείμενο του συγγραφέα

«Με ρωτάς, κάθε χρόνο, γιατί νιώθω περήφανος. Άφησέ με να σου πω», έγραψε ο Αύγουστος Κορτώ στη δημοσίευσή του. Κι η εξομολόγηση που ακολούθησε είχε όλα τα «γιατί» που προέρχονταν από τα βιώματα του συγγραφέα, από τη δική του προσωπική ιστορία, από τα εμπόδια που συνάντησε στην πορεία του μόνο και μόνο γιατί ο δικός του σεξουαλικός προσανατολισμός ήταν διαφορετικός.

«Γιατί οι γονείς μου, που με λάτρευαν, με ήθελαν αλλιώτικο, κι αρνιόντουσαν ένα ζωτικό κομμάτι της ψυχής μου.

Γιατί μικρός δεν τολμούσα να πω ποιος είμαι, κι έτσι πέρασα τα παιδικά μου χρόνια νιώθοντας ξένος, αποσυνάγωγος, μόνος.

Γιατί την εποχή που θέριζε το έιτζ, άκουγα να λένε, “Ο Θεός θα τους κάψει τους π@@@@@@@@,” και “Ευτυχώς θα γλιτώσουμε απ’ τις αδερφές” – και σκεφτόμουν: για μένα λένε.

Γιατί όταν τόλμησα να δείξω ποιος είμαι στο γυμνάσιο, βρήκα στο θρανίο μου ένα κομμάτι χαρτί που έγραφε π@@@@@@@ κολλημένο στο ξύλο με σάλιο.

Γιατί σε εκδρομή του λυκείου έβαλαν αγκάθια κάτω απ’ το σεντόνι του κρεβατιού μου.

Γιατί για χρόνια νόμιζα ότι το μόνο που μου άξιζε ήταν η δυστυχία κι η μοναξιά.

Γιατί όταν γνώρισα τον άνθρωπό μου, ο σπιτονοικοκύρης ρωτούσε επίμονα ποιος είναι, κι έλεγα “φίλος μου”. Και ντρεπόμουν φριχτά για την προδοσία.

Γιατί χρόνια μετά, όταν τόλμησα να ξεστομίσω τις τρεις πιο φυσικές λέξεις του κόσμου – “ο άντρας μου” – έγινα αντικείμενο αδιανόητου, δημόσιου διασυρμού.

Γιατί μια φωτογραφία όπου φιλιόμαστε έγινε αφορμή για μια βροχή από ύβρεις – αν δεν κρατιόμουν απ’ τα καλόκαρδα, ανθρώπινα σχόλια, θα την είχα διαγράψει, σαν κάτι βρόμικο, ντροπιαστικό.

Γιατί αν αύριο γινόμασταν γονείς, θα υπήρχαν παιδιά – αθώα, καθώς αυτά ακούνε στο σπίτι τους – που θα κορόιδευαν και θα περιθωριοποιούσαν το “παιδί των π@@@@@@@@”.

Γιατί, μετά από τόσο αγώνα, είμαι ίσος, αλλά εσύ είσαι περισσότερο ίσος από μένα», εξήγησε ο Αύγουστος Κορτώ.

«Η κοινωνία, και συγκεκριμένοι άνθρωποι, προσπάθησαν να με εξοντώσουν – να με αφήσουν λειψό, φοβισμένο, αποκλεισμένο. Και μολαταύτα επέζησα, κι είμαι, με όλα μου τα βάσανα, ολόκληρος κι ευτυχής», συνέχισε ο συγγραφέας και αναρωτήθηκε: «Δεν μου αξίζει για όλα αυτά μια μέρα περηφάνιας;».

Ρητορικό το ερώτημα, όπως καταλαβαίνεις. Ακόμα και χωρίς όλα αυτά θα του άξιζαν όλες οι μέρες υπερηφάνειας στον κόσμο. Όπως αξίζουν σε κάθε πλάσμα που αποδέχεται τον εαυτό του, τον αγαπά και ζει λέγοντας την δική του αλήθεια με τη στάση ζωής του. «Η αγάπη περισσεύει», έγραψε ο Αύγουστος Κορτώ. Κι η αγάπη, όπως και το φιλί του στον σύζυγό του, είναι αγάπη, δεν προκαλεί, δεν απειλεί. Μόνο καλύτερους μπορεί να μας κάνει.