Brangelina: Γιατί ασχολούμαστε πάλι μαζί τους;
- 13 ΔΕΚ 2015
Ο έρωτάς του δεν ήταν για να διαρκέσει – ήταν «πάρα πολύ». Εκείνοι ήταν «πάρα πολύ». Πάρα πολύ διάσημοι, πάρα πολύ διαφορετικοί και πάρα πολύ όμορφοι, κάτι σαν αμερικάνικο παραμύθι αλλά από την ανάποδη : η dark queen της τάξης τα φτιάχνει με τον ξανθό κούκλο/αστέρι του football, η ομάδα κερδίζει το πρωτάθλημα, αγκαλιάζονται, φιλιούνται, καβαλάνε την μηχανή (της) και χάνονται αγκαλιά στο ηλιοβασίλεμα. Αυλαία, τριαντάφυλλα, ροκ κιθάρες. Αυτά, κανονικά δε γίνονται.
Μόνο που έγιναν. Ο Μπραντ και η Aντζελίνα ερωτεύτηκαν κόντρα σε όλες τις συμβάσεις, προκάλεσαν ένα μέγκα-σκάνδαλο, έζησαν μαζί «παράνομα» καμιά δεκαετία, μεγαλώνουν έξι παιδιά – εκ των οποίων μόνο τα τρία είναι δικά τους, βιολογικά – παντρεύτηκαν μυστικά, κάτω από τη μύτη όλου του πλανήτη. Κι αντί για μήνα του μέλιτος πήγαν στη Μάλτα και γύρισαν – παντρεμένοι πια – μια ταινία για ένα γάμο που καταρρέει. Τι δείχνει αυτό ; Πως το μεγαλύτερο power couple του Χόλιγουντ, παίζει μόνο με τους δικούς του κανόνες. Ή μάλλον, χωρίς κανόνες.
Αυτό επίσης σημαίνει πως τώρα εκείνη μπορεί να βγαίνει και να δηλώνει περίεργα πράγματα, πως δηλαδή «χαίρομαι που περνάω την εμμηνόπαυση» ή πως «είμαι 40 και ανυπομονώ να πάω 50 για να δω πώς τα κατάφερα». Κι εκείνος να φλυαρεί ακατάπαυστα για τη ρουτίνα της «πραγματικής ζωής» – αυτής, δηλαδή που τους απομένει μετά από 10 ώρες γυρισμάτων σε κάποιο πλατό, στα αεροπλάνα, στα αεροδρόμια, πριν ή μετά από τα ταξίδια τους (στην Αμερική, την Ευρώπη, την Ναμίμπια, τη Βοσνία ή οπουδήποτε αλλού στον κόσμο «πετάγεται» η Aντζι ως πρέσβειρα του ΟΗΕ) ανάμεσα σε πρεμιέρες και events, μετά από κάποιο shooting . «Στο τέλος της ημέρας, είμαι γονιός και φυσικά κάθομαι με τα παιδιά μου, τα οποία μου μιλούν για την ημέρα τους, ενώ εγώ τους βάζω να βουρτσίζουν τα δόντια τους».
Oυσιαστικά, το να κάνεις γυρίσματα για το «By the sea», επιμένει ο Μπραντ Πιτ στις συνεντεύξεις του, δεν έχει και μεγάλη διαφορά από το να βάζεις τα παιδιά για ύπνο το βράδυ. Είναι άλλο ένα από αυτά τα «ομαδικά πράγματα» που κάνεις όταν είσαι παντρεμένος, με δεδομένο πως π.χ. παίζεις σε ένα φιλμ που έχει γράψει η γυναίκα σου και όπου η ίδια σε σκηνοθετεί να κάνεις σεξ στην μπανιέρα μαζί της (σ.σ. ω Θεέ μου, αυτό, αλήθεια, ακούγεται κάπως περάξενο, έτσι δεν είναι;). Παραδέχεται πάντως πως ίσως δεν ήταν και ο σοφότερος τρόπος για να περάσει κανείς τον μήνα του μέλιτος. Και πως αυτή η ταινία, σίγουρα διαφέρει πολύ από την πρώτη φορά που οι δυό τους βρέθηκαν μαζί σε ένα πλατό, δηλαδή το 2004 για το «Μr & Mrs Smith «Μμμμ, ναι αυτή η ταινία δεν είναι καθόλου όπως εκείνη». Μμμ, ναι, οπωσδήποτε.
ΜR AND MRS SMITH
Πρώτα πρώτα, το 2004, η Aντζι δεν ήταν αυτό το υβρίδιο Μητέρας Τερέζας /Παγκόσμιου Feminist Icon που είναι σήμερα. Εκείνες τις μέρες, ήταν η σέξι, επαναστατική, σοκαριστική Τζολί, ο κόσμος τη συζητούσε περισσότερο γιατί π.χ. φορούσε το αίμα του Μπίλι Μπομπ Θόρντον σε ένα φιαλίδιο-μενταγιόν στο λαιμό της, ή γιατί φιλιόταν με τον αδελφό της στα βραβεία Όσκαρ. Ο δε Μπραντ ήταν ασφαλώς «the sexiest man alive» των γυαλιστερών περιοδικών, (αλλά είχε μόλις κάνει το Fight Club και το αποτέλεσμα πολλαπλασίαζε τις υποψίες πως είχε ΚΑΙ ταλέντο…) και το μισό του πιο «αγαπημένου ζευγαριού της Αμερικής». Το άλλο μισό ήταν η Ρέιτσελ Γκριν. Αka Tζένιφερ Άνιστον.
Το ενδιαφέρον στην όλη ιστορία πως η Άντζι δεν ήταν καν η πρώτη επιλογή για Mrs Smith (!). Το ρόλο, επρόκειτο να τον παίξει η Νικόλ Κίντμαν, μόνο που εκείνη αργούσε να τελειώσει με το «Stepford Wives», οπότε ο σκηνοθέτης Νταγκ Λάιμαν απευθύνθηκε στη Τζολί, η οποία – επίσης- αρχικά, αρνήθηκε, γιατί ήταν απασχολημένη με τα γυρίσματα του «Αlexander». Αλλά ο Μπραντ χτύπησε το πόδι του σε μια από τις σκηνές του «Τroy» κι όλο το project καθυστέρησε, ώσπου η Τζολί ξαναμπήκε στο πλάνο.
Και μετά, δεν υπήρχε πια καμιά αμφιβολία ούτε δεύτερες σκέψεις γιατί αμέσως μόλις το ζευγάρι πήρε θέση κάτω από τα φώτα και χτύπησε η κλακέτα για να «πάνε» απροβάριστα την πρώτη σκηνή, η «χημεία τους ήταν συγκλονιστική» και – ω, λυπηθείτε μας με αυτά τα κλισέ… – «μπορούσες να κόψεις την ένταση με το μαχαίρι».
Σαν να λέμε, πολλά τριαντάφυλλα και ροκ και κιθάρες και φιλιά. Μόνο που αυτά, εμείς, δεν τα είδαμε ποτέ. Το μόνο που είδαμε ήταν τους δυό τους να κοιτάζονται on screen με «εκείνον» τον τρόπο, δηλαδή σαν να βρίσκονταν κιόλας σε ένα δικό τους, ξέχωρο σύμπαν, όπου κανένας άλλος δεν ήταν προσκεκλημένος. Κι αμέσως, όλα ξεκαθάρισαν.
ΠΑΝΤΡΕΜΕΝΟΙ ΜΕ ΠΑΙΔΙΑ
Φυσικά, έκτοτε, μεσολάβησαν πολλά. Πρώτα πρώτα, ένα σύννεφο από κουτσομπολιά, φήμες, εικασίες, οργισμένες διαμαρτυρίες. Μια φωτογραφία από τα γυρίσματα που τους έδειχνε να κρατιούνται χέρι- χέρι. Η ανακοίνωση του διαζυγίου των Πιτ και Άνιστον, τον Ιανουάριο του 2005. Το σούπερ- σκάνδαλο που χώρισε τον πλανήτη σε «ομάδες Άνιστον» και «ομάδες Τζολί» (σ.σ. κυκλοφόρησαν και τα σχετικά μπλουζάκια). Το Μεγάλο Πάρτι των tabloids, με αμέτρητα εξώφυλλα που έριχναν το ανάθεμα, πότε στην «αντροχωρίστρα» και πότε στον «άπιστο». Οι μαρτυρίες του συνεργείου του φιλμ πως οn set, οι δυό τους είχαν συμπεριφερθεί «σαν επαγγελματίες, αλλά… ». Οι αδύναμες διαψεύσεις τους – όπως αυτή της Τζολί, στην αρχή στο People («To να έχω σχέση με έναν παντρεμένο άντρα, τη στιγμή που πατέρας μου είχε απατήσει τη μητέρα μου, είναι κάτι που δεν θα το συγχωρούσα στον εαυτό μου») και μετά τον Ιανουάριο του 2007, στη Vogue : «Περάσαμε πολύ καιρό σκεπτόμενοι, κουβεντιάζοντας σχετικά με το τι θέλουμε από τη ζωή και συνειδητοποιήσαμε ότι και οι δυο θέλαμε πολύ πολύ παρόμοια πράγματα. Και μετά απλά συνεχίσαμε να κουβεντιάζουμε γι’ αυτά. Παραμείναμε πολύ πολύ καλοί φίλοι -με αυτή τη συνειδητοποίηση- για πολύ καιρό. Και μετά, η ζωή εξελίχθηκε με έναν τρόπο ώστε μπορούσαμε να είμαστε μαζί. Νιώθαμε ότι αυτό ήταν που έπρεπε να κάνουμε». Στο τέλος και η διαβεβαίωση της ίδιας της Άνιστον, πέρυσι στο Hollywood Reporter πως το διαζύγιό της ήταν «ένα απ’αυτά τα πράγματα που συμβαίνουν» και πως «κανείς, δεν έκανε τίποτα κακό».
Η συνέχεια είναι γνωστή: πιο πολλές ταινίες, ένα τιμητικό Όσκαρ ανθρωπιστικής δράσης – για την Άντζι – εκατομμύρια κοινές πόζες στο κόκκινο χαλί, μερικά άσχημα κουρέματα -του Μπραντ- και περισσότερα παιδιά : η Ζαχάρα, η μικρή από την Αιθιοπία, που υιοθέτησε η Τζολί το καλοκαίρι του 2005. Η Σάιλο Νουβέλ. το πρώτο βιολογικό τους παιδί, που γεννήθηκε τον Μάιο του 2006. Ο μικρός Παξ, από το Βιετνάμ – τον υιοθέτησαν από κοινού το 2007. Και τα δίδυμα : ο μικρός Νοξ-Λεόν και η Βιβιέν- Μαρσελίν, που είναι ήδη επτά χρονών.
Όλοι μαζί συνθέτουν ένα ασυνήθιστο, πολύχρωμο πολυπολιτισμικό πάτσγουορκ, που πηγαίνει παντού. Η Αντζελίνα παίρνει πολύ συχνά μαζί της τα παιδιά της στα ταξίδια που κάνει σε Ασία, Αφρική, Ευρώπη, «για να δουν που γεννήθηκαν» όπως λέει χαρακτηριστικά. «Δεν τα διαχωρίζω. Τα αγόρια ξέρουν ότι είναι από την Ασία, αλλά θέλω να γνωρίζουν και την ιστορία από τις αδερφές τους και την πατρίδα της μαμάς τους. Αντί να πάω λοιπόν μόνο με τη Ζαχάρα στην Αιθιοπία, πάμε όλοι μαζί στην Αφρική και περνάμε θαυμάσια».
Όταν δεν ταξιδεύουν, τα παιδιά του ζεύγους Τζολί- Πιτ κάνουν μαθήματα κατ’ οίκον με δασκάλους από διάφορες θρησκείες, που μιλούν και διαφορετικές γλώσσες.
«Πάντα πίστευα ότι αν έκανα οικογένεια θα ήθελα να κάνω πολλά παιδιά. Ήθελα να επικρατεί χάος στο σπίτι» δηλώνει στις συνεντεύξεις του ο Μπραντ. «Στο σπίτι μας υπάρχει πάντα φασαρία, είτε από γέλια, είτε από φωνές, είτε από δάκρυα, είτε από τσακωμούς. Αλλά το λατρεύω».
Μες στη φασαρία, παντρεύτηκαν κιόλας, πέρυσι τον Αύγουστο, στο παρεκκλήσι του πύργου τους στη Νότια Γαλλία. (σ.σ από το 2012 που είχαν αρραβωνιαστεί επίσημα, δήλωναν πως δεν θα παντρευτούν μέχρι να νομιμοποιηθούν οι γάμοι των ομοφυλοφίλων). Ήταν ένας μυστικός γάμος, με ελάχιστους καλεσμένους, κάτι μικρό – όπως απολογήθηκαν στον lifestyle Τύπο – «για να περάσουν καλά τα παιδιά και όλοι μας, να γιορτάσουμε την αγάπη και το δέσιμο ανάμεσά μας. Αλλά επίσης, να κάνουμε και χαζομάρες και να ζήσουμε κάτι που θα αξίζει να το θυμόμαστε…».
Εκείνος δανείστηκε μια γραβάτα από τους γιούς του, εκείνη «διακόσμησε» τη υπέροχη, νυφική Versace τουαλέτα της με αστεία σκιτσάκια των μικρών. Ο Παξ βοήθησε στο ψήσιμο της τούρτας. Η Ζαχάρα και η Βιβιέν μάζεψαν λουλούδια από τον κήπο, η Σάιλο και ο Νοξ κρατούσαν τις βέρες, ο Μάντοξ συνόδευσε τη μητέρα του για να την παραδώσει στο γαμπρό. Με δύο λόγια, ήταν μια πολύ απλή, συγκινητική, οικογενειακή στιγμή (μείον την παγκόσμια φρενίτιδα, για το γάμο των δύο μέγκα-σταρ, μείον το «στρατό» των paparazzi, που καραδοκούσε για ένα ενσταντανέ κ.λπ), απολύτως ταιριαστή με τη μενταλιτέ του Mπραντ και της Άντζι, που συνοψίζεται σε δύο φράσεις: «δώσε στα media τα πάντα, εκτός από ό,τι έχει πραγματικά αξία» και «ζήσε όπως θες κι άσε τους άλλους να σε αντιγράφουν». Ο πραγματικός σταρ δεν ακολουθεί ποτέ κανέναν.
ΚΑΙ ΕΖΗΣΑΝ ΑΥΤΟΙ ΚΑΛΑ
Όχι, δεν ζουν πάντα καλά, αυτό είναι ψέμα. Το 2013 έγινε γνωστή η περιπέτεια που πέρασε ο γάμος τους, όταν η Τζολί αποφάσισε να προχωρήσει σε προληπτική διπλή μαστεκτομή – μια επιλογή που εκείνος χαρακτήρισε «απολύτως ηρωική». Εκείνη εκ των υστέρων αποκάλυψε πως ο σύντροφός της ήταν διαρκώς δίπλα της, στις εξετάσεις της, στο νοσοκομείο, σε κάθε επέμβαση, και μετά τους δύσκολους δύο μετεγχειρητικούς μήνες. Το ίδιο έγινε και φέτος, όταν προχώρησε σε νέα προληπτική επέμβαση (αφαίρεση σαλπίγγων και ωοθηκών), για να «οχυρωθεί» απέναντι στον καρκίνο. Το δικό τους λοιπόν δεν είναι ένα ροζ, χαρούμενο love story όπως στις ταινίες – αλλά πάλι, η πραγματική ζωή συνήθως δεν είναι. «Ποτέ δεν πίστευα πως θα κάνω παιδιά, πως θα ερωτευτώ, και πως θα συναντήσω τον κατάλληλο άνδρα. Όταν έρχεσαι από ένα σπίτι με διαζευγμένους γονείς, με τα χρόνια αποδέχεσαι πως μερικά πράγματα είναι παραμύθι και δεν τα αναζητάς. Αλλά με τον Μπραντ όλα αυτά τα χρόνια, έχουμε μια ιστορία. Και όταν έχεις μια ιστορία με κάποιον, είστε φίλοι σε ένα τόσο πραγματικό και βαθύ επίπεδο, που υπάρχει άνεση και μια ευκολία. Κι επίσης μια μεγάλη αγάπη, η οποία πηγάζει από τα όσα έχεις περάσει και ζήσει με τον άλλον».
Κι ίσως αυτό είναι που μας κάνει να μην μπορούμε να ξεκολλήσουμε τα μάτια μας από πάνω τους – όχι τόσο επειδή είναι πολύ όμορφοι ή πολύ διάσημοι ή γενικώς «πάρα πολύ». Επειδή πέρα, μετά, πίσω από τα σκάνδαλα, το θόρυβο των media, τον χολιγουντιανό μύθο των Brangelina νιώθεις ότι έχεις να κάνεις με δύο ανθρώπους που αληθινά αγαπάνε, νοιάζονται, φροντίζουν ο ένας τον άλλο. Και ξέρεις πως αυτό είναι το πιο «πάρα πολύ» παραμύθι απ’όλα.