Εριέττα Κούρκουλου Λάτση: Το ξέσπασμα για την Αρμάτα και η ντροπή που ένιωσε όταν πήγε στις Σπέτσες
- 12 ΣΕΠ 2022
Ύστερα από ένα διάστημα αποχής από τον κόσμο του Instagram, η Εριέττα Κούρκουλου Λάτση έχει επιστρέψει δυναμικά. Μέσα από τις δημοσιεύσεις της, συνεχίζει να εκφράζει τη δική της οπτική για τη ζωή και τα πράγματα γύρω μας, αλλά και την προσωπική της κοσμοθεωρία.
Ανάμεσα στα προσωπικά της «πιστεύω» που επικοινωνεί και προωθεί μέσα από τον προσωπικό της λογαριασμό στο Instagram η Εριέττα Κούρκουλου Λάτση, συγκαταλέγονται τα δικαιώματα των ζώων, ο συνακόλουθος βιγκανισμός και ο σεβασμός στο περιβάλλον και τη Μητέρα Φύση. Πράγματα που, όπως ανακάλυψε η ίδια, δεν τηρήθηκαν στις Σπέτσες, κατά τη διάρκεια των εορτασμών της Αρμάτας. Το νησί που «έχουν αναμνήσεις από τα παιδικά χρόνια», πλέον «διαφέρει αρκετά».
Η Εριέττα Κούρκουλου Λάτση μιλάει για όλα όσα την απογοήτευσαν στις Σπέτσες
Η κόρη του Νίκου Κούρκουλου και της Μαριάννας Λάτση, λοιπόν, ύψωσε τη φωνή της και διαμαρτυρήθηκε για όσα είδε να λαμβάνουν χώρα στα 200 χρόνια της Αρμάτας, των πολυήμερων εκδηλώσεων που λαμβάνουν χώρα στις Σπέτσες κάθε χρόνο, προς τιμήν της Ναυμαχίας των Σπετσών, τον Σεπτέμβρη του 1822.
«Φέτος, ο Βύρων και εγώ αποφασίσαμε να πάμε στα 200 χρόνια της Αρμάτας, επειδή έχουμε αναμνήσεις από τα παιδικά χρόνια, τις οποίες θέλαμε να μοιραστούμε και με τον Νίκο», ανέφερε στην αρχή η Εριέττα Κούρκουλου Λάτση και εξήγησε όλους τους λόγους που την οδήγησαν να καταλήξει στο συμπέρασμα πως «η υπερηφάνεια για τον αγώνα των προγόνων μας, μετατράπηκε σε ντροπή για το τι κάνουμε σήμερα».
Οι άμαξες, τα κεφάλια μικρών γουρουνιών & τα καμένα στον βυθό, απογοήτευσαν την Εριέττα Κούρκουλου Λάτση
«Αγαπάμε ιδιαίτερα το νησί των Σπετσών, γιατί έχει καταφέρει να κρατήσει τον χαρακτήρα και την ποιότητά του, σε αντίθεση με τόσα άλλα πανέμορφα νησιά – που έχουν ξεπουληθεί κυριολεκτικά και πλέον δεν θυμίζουν σε τίποτα την όμορφη Ελλάδα μας.
Δυστυχώς όμως, η εμπειρία μας από την Αρμάτα ως ενήλικες, διέφερε αρκετά από αυτό που θυμόμασταν ως παιδιά.
Ξεκινάμε από τις άμαξες, τις οποίες χρησιμοποιεί ακόμα ο περισσότερος κόσμος για την μετακίνησή του, ενώ δεν υπάρχει ωραιότερο πράγμα από το περπάτημα στις Σπέτσες – που είναι κυριολεκτικά μια ευθεία.
Στους 35 βαθμούς, οικογένειες πέντε και έξι ατόμων, ανέβαιναν χωρίς δεύτερη σκέψη στα καρότσια με πλήρη αδιαφορία για το ευφυέστατο ζώο που θα έσερνε όλο αυτό το βάρος μέσα στην ζέστη, για να κάνουν την «βόλτα» τους.
Συνεχίζουμε στο δείπνο που (δεν) φάγαμε στο ιστορικό ξενοδοχείο του Ποσειδωνίου, όπου αντίκρισα για πρώτη φορά εδώ και χρόνια τα κομμένα κεφάλια μικρών γουρουνιών, καθ´ οδόν για να πάρω μια σαλάτα από τον μπουφέ. Δεν ξέρω αν είναι αρνητικό αυτό, μιας και λειτουργεί σαν υπενθύμιση του τι (ή μάλλον ποιον) βάζουμε στο πιάτο μας, αλλά για εμένα προσωπικά ήταν πολύ δύσκολο θέαμα.
Τέλος, χθες που κάναμε την τελευταία μας βόλτα πριν αναχωρήσει το καράβι μας για Αθήνα, ήρθαμε πρόσωπο με πρόσωπο με τις επιπτώσεις της ιστορικής αυτής εορτής, στην θάλασσα και το περιβάλλον. Έχοντας αμελήσει την τοποθέτηση ενός κατάλληλου φράγματος γύρω από το πλοίο που καιγόταν, όλα τα καμένα απόβλητα κατέληξαν στον βυθό, μολύνοντας ανεπανόρθωτα τα πανέμορφα νερά του νησιού.
Η υπερηφάνεια για τους προγόνους μας, που μετατρέπεται σε ντροπή για το σήμερα
«Η υπερηφάνεια, λοιπόν, που κάποτε αισθανόμασταν για τον αγώνα των προγόνων μας, μετατράπηκε σε ντροπή για το τι κάνουμε εμείς σήμερα. Δεν μπορούμε να διατηρήσουμε άραγε τις παραδόσεις μας, με σεβασμό και αγάπη για τον κόσμο γύρω μας;», κατέληξε η Εριέττα Κούρκουλου Λάτση, θέτοντας την πιο εύλογη απορία.
