Γιάννης Μπέζος: Το ολόσωστο σχόλιο για τη «βαθιά συνήθεια» των αντρών και με τις γυναικοκτονίες
- 19 ΔΕΚ 2024
Μπορεί κάποιες φορές να σε ξενίζει το γεγονός ότι μιλάει για τους ηλίθιους που δεν αντέχει, ότι παραδέχεται τα λάθη του ως μπαμπάς, ότι μπορεί να πει ατάκες όπως «οι μαμάδες είναι ό,τι χειρότερο υπάρχει» και να επιχειρηματολογήσει επ’ αυτού, πάντως ένα πράγμα είναι σίγουρο: ο Γιάννης Μπέζος έχει λογική σκέψη και δεν σταματά να την εκφράζει όταν του θέτει κανείς τα κατάλληλα ερωτήματα.
Ο Γιάννης Μπέζος βρέθηκε στη σκηνή του Αλ Τσαντίρι News του Λάκη Λαζόπουλου (συνεργάζονται θεατρικά στην παράσταση Ένας ήρωας με παντούφλες) και μεταξύ άλλων μίλησε για τις γυναικοκτονίες. Μίλησε για το ότι η γυναικοκτονία και η έμφυλη βία είναι ένα φαινόμενο παλιό (ο όρος αναφέρθηκε πρώτη φορά στην Αγγλία το 1801 από τον John Kerry για να περιγράψει τη «θανάτωση μίας γυναίκας» και το 1848 μπήκε στο νομικό λεξικό Wharton, ναι είναι ένα τόσο παλιά καταγεγραμμένο φαινόμενο) και πίστωσε στα θετικά της εποχής μας ότι οι καταγράφονται συχνότερα τέτοια εγκλήματα καθώς οι γυναίκες μιλούν.
«Αυτό είναι κάτι που δεν γεννήθηκε τώρα, είναι κάτι που προϋπήρχε. Ήταν πολύ κρυμμένο, ήταν σαν να ντρεπόμαστε για κάτι. Το εγγράφουμε στα πολύ θετικά ότι αυτά ονομάζονται, τα δημοσιοποιούν, οι γυναίκες μιλούν. Είναι πολύ μεγάλο πρόβλημα της παιδείας και γενικότερα, δεν είναι μόνο ελληνικό φαινόμενο. Πρέπει να πούμε ότι αυτό με τις γυναικοκτονίες ανθεί και ευδοκιμεί στις χώρες της Λατινικής Αμερικής και της Ασίας, στην Ευρώπη δεν είναι τόσο πολύ», είπε αρχικά ο Γιάννης Μπέζος κι έπειτα μίλησε για τους άντρες και μία «βαθιά συνήθεια» που αποτελεί τη μαγιά της έμφυλης βίας.
«Για τους άντρες μιλώ, έχουμε κάπως μέσα μας υποκαταστήσει το θείο και μπορούμε να κάνουμε τους άλλους ό,τι θέλουμε. Ότι η γυναίκα είναι κτήμα και ότι μπορούμε να τη χειριστούμε, όπως εμείς επιθυμούμε. Αυτό είναι βαθιά συνήθεια πολλών ετών και έχουν πολύ μεγάλη ευθύνη οι γονείς, το σχολείο, όλοι οι θεσμοί, η Πολιτεία πρωτίστως, η Εκκλησία η οποία κι αυτή παίζει μεγάλο ρόλο και βεβαίως, το πρωτοκύτταρο η οικογένεια», είπε ο Γιάννης Μπέζος τονίζοντας ότι όλοι οι παραπάνω παράγοντες είναι που πρέπει να δίνουν το παράδειγμα ότι η ανθρώπινη ζωή έχει αξία.
«Ο άνθρωπος που χτυπάει τη γυναίκα του με το σφυρί, τη σκοτώνει, την κομματιάζει, τη βιάζει, τη βρίζει ότι δεν την υπολογίζει σαν ανθρώπινο ον. Είναι πολύ βαθύ αυτό το πρόβλημα. Αυτό γίνεται διότι υπάρχει ένας μεγάλος φόβος από την πλευρά των ανδρών, είναι μια μεγάλη ανασφάλεια. Είναι έλλειψη αυτοπεποίθησης», κατέληξε στην τοποθέτησή του ο Γιάννης Μπέζος.
Στην Ελλάδα την τελευταία τετραετία, από το 2020 μέχρι σήμερα μετράμε περισσότερες από 50 γυναίκες νεκρές από τα χέρια των νυν ή πρώην συντρόφων τους. Πριν ακόμα εκπνεύσει το 2024 έχουμε 15 θύματα και πολλά από αυτά είχαν καταφύγει ήδη στις Αρχές ζητώντας βοήθεια, ενώ μία από αυτές σκοτώθηκε τελικά ακριβώς έξω από το αστυνομικό τμήμα. Οι γυναίκες μιλούν, πράγματι και αμφισβητούν τη δύναμη που έχει αυτή η «βαθιά συνήθεια» πολλών ετών (και πολλών αντρών) που τις κατατάσσει ανάμεσα στα άψυχα αντικείμενα ιδιοκτησίας του άλλου φύλλου.
Οι γυναίκες μιλούν και αντιστέκονται σε αυτές τις στερεοτυπικές αντιλήψεις που τις θέλουν κτήματα άλλων, αυτό είναι που ανέφερε και ο Γιάννης Μπέζος, αυτό είναι που δείχνουν και τα στατιστικά της αστυνομίας (3818 κλήσεις από θύματα ενδοοικογενειακή βίας στο πρώτο 5μηνο του 2024 και 1357 συλλήψεις κακοποιητών).
Το θέμα είναι ποιος τις ακούει. Ακόμα δεν μοιάζει να πιάνουμε γραμμή με όλη την κοινωνία, ακόμα μάλλον πρέπει να «πάρουμε το 0» μπας και καθαρίσει η γραμμή να ακουστούμε καλύτερα. Ακόμα φαίνεται πως έχουμε δρόμο να βαδίσουμε. Θα το κάνουμε, ελπίζουμε χωρίς να μετράμε άλλα θύματα από εδώ και πέρα.
