Η Άννα Μαρία Παπαχαραλάμπους βρίσκει ωραίες και τις ρυτίδες και τα άσπρα μαλλιά
- 2 ΑΠΡ 2024
Η Άννα Μαρία Παπαχαραλάμπους βρέθηκε καλεσμένη στην εκπομπή Mega Καλημέρα για μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη στην Ελεονώρα Μελέτη και μίλησε για την ηλικία της, τον γάμο με τον Φάνη Μουρατίδη, την απώλεια της μητέρας της και το meToo.
Αρχικά, η Άννα Μαρία Παπαχαραλάμπους σχετικά με την ηλικία επεσήμανε ότι, πρέπει να γιορτάζουμε τα χρόνια που ζούμε, καθώς τίποτα δεν είναι δεδομένο.«Δεν έχω κανένα θέμα με την ηλικία.Ο λόγος που τη λέω είναι ότι πρέπει να γιορτάζουμε τα χρόνια που ζούμε. Άλλοι δεν έχουν την ευκαιρία. Είμαι 49 στα 50. Και οι ρυτίδες είναι ωραίες και τα μαλλιά τα άσπρα είναι ωραία, γιατί είναι δείγμα ότι προχωράς σε αυτή τη ζωή». Και πρόσθεσε: «Μου έχει φερθεί καλά ο χρόνος, από εκεί και πέρα δεν πολύ τρελαίνομαι για τις πολλές αισθητικές επεμβάσεις. Έχω δει αποτελέσματα που με τρομάζουν, προτιμώ να μεγαλώνω όσο γίνεται πιο φυσικά, κάνοντας κάποια πράγματα για να βοηθήσω τον εαυτό μου».
Για το τι είναι αυτό που έχει κρατήσει ενωμένη εκείνη με τον Φάνη Μουρατίδη, απάντησε: «Δεν ξέρω τι είναι το εύκολο και τι είναι το δύσκολο, γιατί και το να χωρίσεις μπορεί να είναι το δύσκολο. Αυτό που έχω συνειδητοποιήσει εδώ και αρκετό καιρό, είναι ότι κουβαλάμε πολλούς ανθρώπους ο καθένας μας. Κουβαλάς την οικογένεια σου… Τα φαντάσματα πολλών πραγμάτων μπαίνουν σε μία σχέση και αυτό θέλει διαχείριση, γιατί στην πραγματικότητα μπορείς να μην το ξέρεις ούτε ο ίδιος. Σε πρώτο επίπεδο εγώ θεωρώ ότι κουβαλάω τη μητέρα μου. Από όταν έφυγε άρχισα να το καταλαβαίνω περισσότερο».
Με αφορμή αυτό, αναφέρθηκε και στην απώλεια της μητέρας της. «Η ασθένεια ήταν πιο εφιαλτική από τον ίδιο τον θάνατο. Η πορεία μέσα στην ασθένεια ήταν πιο δύσκολη, συνειδητοποιείς ότι ο άνθρωπος “φεύγει”, πενθείς πριν “φύγει”».
Για το συναισθηματικό κομμάτι του #ΜeToo και τον τρόπο με τον οποίο το βίωσε ο Φάνης Μουρατίδης, η Άννα Μαρία Παπαχαραλάμπους απάντησε: «Δεν μπορώ να απαντήσω για τον Φάνη. Αυτό που έχω να πω είναι ότι σίγουρα έπρεπε να είμαι σίγουρη, ότι δεν έχει πρόβλημα και ο ίδιος στο να γίνει αυτό δημόσιο. Άρα είναι κάτι που το μοιράζεσαι και στέκεται και ο άλλος δίπλα. Δέχεται να είναι μέρος αυτού του πράγματος στην σκιά». Ενώ για το αν ήταν λυτρωτικό, επεσήμανε: «Ήταν αναγκαίο τόσο, ώστε να γίνει θεραπευτικό. Τέλος, για το αν υπήρχε ουσιαστικό αποτέλεσμα, τόνισε: «Ναι, νιώθω ότι είχε αποτέλεσμα. Πράγματα που κάποτε γινόντουσαν με ευκολία και κανείς δε μιλούσε, τώρα δεν είναι έτσι».
