Λεωνίδας Κακούρης: Οι απώλειες που τον στιγμάτισαν και η κατάθλιψη
- 3 ΜΑΡ 2020
Μπορεί το ευρύ κοινό να τον γνώρισε ως στυγερό και αμείλικτο Δούκα Σεβαστό στις «Άγριες Μέλισσες» αλλά στην πραγματικότητα ο Λεωνίδας Κακούρης είναι προσωποποίηση της γλυκύτητας. Κάτι τέτοιο τουλάχιστον απέπνεε συνομιλώντας με τον Νίκο Χατζηνικολάου στην εκπομπή «Ενώπιος Ενωπίω». Και μη φανταστείς ότι αυτή η συζήτηση με τον ηθοποιό καταπιάστηκε με εύκολα θέματα. Οι θάνατοι που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στη ζωή του, ήταν ένα από τα θέματα που αναλύθηκαν για να καταλάβεις.
Ο Λεωνίδας Κακούρης μίλησε για την απώλεια του πατέρα του αλλά και της αδερφής του στην εφηβεία και μετεφηβεία του. Ο Λεωνίδας Κακούρης γεννήθηκε στη Γερμανία και πέρασε τα πρώτα του χρόνια εκεί. Γύρισε στην Ελλάδα όταν πήγαινε στο δημοτικό. Η επανένωση με την οικογένειά του όμως, δεν έφερε απόλυτα το ευτυχισμένο τέλος που ίσως όλοι ονειρεύονταν. «Ήμουν 17 στα 18 όταν έχασα τον πατέρα μου», είπε ο Λεωνίδας Κακούρης, που παραδέχτηκε ότι συνειδητοποίησε ότι ο πατέρας του είχε φύγει από τη ζωή όταν τον έψαξε για να του πει ότι πέρασε στο Πανεπιστήμιο.
«Όταν έχασα την αδελφή μου ήμουν 13 και εκείνη 9 ετών. Πλέον έχουν περάσει πολλά χρόνια, αλλά υπήρξε αυτή η δυσκολία αντικειμενικά. Έφερα και ένα χρέος μετά γιατί ο πατέρας μου σκοτώθηκε με ένα ταξί που δούλευε. Πλήρωσε πολύ άσχημα ότι δεν φορούσε ζώνη. Και κατόπιν εργαζόμουν και ξεχρέωνα το αυτοκίνητο», είπε για τους δύο αυτούς θανάτους που σημάδεψαν την οικογενειακή του ζωή.
Όπως είπε ο ίδιος αυτό που τον βοήθησε περισσότερο να επανεκκινήσει τον εαυτό του και να γιατρέψει «κάποιες πληγές και κάποιες τρύπες από τις οποίες τρύπωνε το κρύο», όπως είπε, με τα παιδιά του και τη σχέση που έχτισε μαζί τους. «Λειτουργούν ιαματικά για την ψυχή μου», σημείωσε.
Η κατάθλιψη και ο τρόπος που το αντιμετώπισε
Ο Λεωνίδας Κακούρης μίλησε επίσης για την περίοδο κατά την οποία βίωσε την κατάθλιψη.
«Είναι τόσο άδικο για τον καθένα από εμάς να βιώνει αυτή την εσωτερική φυλακή», είπε σχολιάζοντας το γιατί επέλεξε να μιλήσει ανοιχτά για τη μάχη του με την κατάθλιψη. «Είναι ένα μέρος από το οποίο δεν μπορείς να ξεφύγεις με τίποτα. Αν η φυλακή είναι μέσα σου, όπου και αν ταξιδέψεις, υπάρχει. Δεν είναι τυχαίο που έχουν αυξηθεί οι ασθένειες και οι καταθλίψεις. Έχει να κάνει με την πίεση, τον τρόπο ζωής, με το ότι θέλουμε να αποκτήσουμε χίλια πράγματα, όταν βομβαρδιζόμαστε από εκατομμύρια πληροφορίες. Δεν προλαβαίνουμε να σταθούμε», είπε.
«Μπορεί να βλέπουμε πολλά αλλά γνωρίζουμε ελάχιστα από την ουσία των πραγμάτων. Δεν προλαβαίνουμε καν να αφομοιώσουμε αυτά που μαθαίνουμε. Δεν υπάρχει ούτε ο χρόνος και μέσα σε μια ημέρα θα έχουν έρθει άλλες πληροφορίες που καπακώνουν τις προηγούμενες. Όλα αυτά μένουν μέσα σου σαν ένα αγκάθι. Δεν είναι καμιά σοβαρή ασθένεια, αν την κοιτάξεις, αν βρεις έναν άνθρωπο. Έχει να κάνει σίγουρα με την παιδική ηλικία. Απενοχοποιείσαι κι εσύ. Τα βγάζεις όλα στο φως για να φύγει η μούχλα», κατέληξε ο Λεωνίδας Κακούρης. Ο ίδιος τόνισε ότι η βοήθεια που χρειάζεται ο άνθρωπος σε μια τέτοια περίπτωση είναι αυτή του ειδικού και όχι μόνο της άμεσης οικογένειας και των φίλων.
