Μήπως η δικαιοσύνη έχασε κάπου τη μπάλα;

Συγκεκριμένα, η Kesha κατηγόρησε τον παραγωγό της εταιρείας και στενό της συνεργάτη, Dr. Luke, για σεξουαλική παρενόχληση και βιαιοπραγία σε βάρος της. Σύμφωνα λοιπόν με όσα ισχυρίστηκε η τραγουδίστρια, ο Dr. Luke της έδινε ναρκωτικά και την βίαζε, από τότε που ανακάλυψε το ταλέντο της, όταν εκείνη ήταν 18 χρονών. Αυτή η κατάσταση συνεχίστηκε για δέκα ολόκληρα χρόνια, κατά τη διάρκεια των οποίων η Kesha λέει πως υπέστη εκτός από σεξουαλική και φυσική και λεκτική βία.

Στη συνέχεια, η ίδια ισχυρίστηκε πως η προδιάθεση του Dr. Luke για βίαιη συμπεριφορά ήταν εμφανής και στα στελέχη της Sony, οι οποίοι είτε γνώριζαν τη συμπεριφορά του κι έκαναν τα στραβά μάτια, είτε απέτυχαν να την ερευνήσουν, ή να λάβουν οποιαδήποτε διορθωτικά μέτρα ή οποιαδήποτε θέση υπεράσπισης της Kesha τέλος πάντων.

Επειδή λοιπόν η Kesha δεν μπορεί νομικά να κυκλοφορήσει τη μουσική της χωρίς τον Dr. Luke, δεν έχει βγάλει κανένα νέο τραγούδι από το 2013. Κάπως έτσι και προκειμένου να υπερασπιστούν την Kesha, celebrities και άνθρωποι απ’ όλο τον κόσμο πήραν το μέρος της χρησιμοποιώντας το hashtag #FreeKesha.

Δε θα μιλήσω για τους ανθρώπους που πιστεύουν ότι η Kesha υποκρίνεται και το έκανε όλο αυτό για τα λεφτά. Με τρομάζουν λίγο.

To δικαστήριο απεφάνθη πως τα στοιχεία δεν επαρκούν κι έτσι η τραγουδίστρια δε μπορεί να σπάσει το συμβόλαιό της με την εταιρεία. Στο άκουσμα της απόφασης αυτής, η Kesha ξέσπασε σε κλάματα. Ακολούθησε ένα ντελίριο από tweets υπέρ της και 250.000$ δώρο από την Taylor Swift για να τη βοηθήσει στον αγώνα της.

O Dr. Luke έσπασε χτες τη “σιωπή του” με βροχή από tweets στα οποία υποστηρίζει πως δεν έχει κάνει ποτέ σεξ με την Kesha, ότι ήταν χρόνια φίλοι και την είχε σαν την μικρή του αδελφή, ενώ τον μεγάλωσε “φεμινίστρια μάνα”. Στα επιχειρήματά του επίσης, είναι και το ότι ο δικηγόρος της Kesha, Mark Geragos, εκπροσωπούσε τον Scott Peterson και τον Chris Brown, οπότε στην πραγματικότητα δε νοιάζεται τόσο για τα γυναικεία δικαιώματα, αλλά και το ότι η Kesha δεν είναι πράγματι αναγκασμένη να δουλεύει μαζί του.

Η αλήθεια είναι πως όλη αυτή η ιστορία με διχάζει ποικιλοτρόπως. Απ’ τη μία είναι εξαιρετικά τραγικό να είσαι υποχρεωμένη όχι απλά να δουλεύεις με τον χειρότερο εφιάλτη σου, αλλά να του δίνεις και ποσοστά από τα κέρδη σου. Από την άλλη είναι εξίσου αποκαρδιωτικό το πώς έχει οργανωθεί η αμερικανική νομοθεσία, κάνοντάς το πολύ δύσκολο για μια γυναίκα – θύμα βιασμού να μιλήσει γι’ αυτό, πόσο μάλλον να πρέπει να αντιμετωπίσει κι ένα δικαστήριο που δε θεωρεί επαρκή απόδειξη το ότι το ομολογεί δημόσια.

Δεκαεννέα πολιτείες της Αμερικής, εξακολουθούν να επιτρέπουν σε βιαστές να διεκδικούν τα δικαιώματα κηδεμονίας των παιδιών που έχουν συλληφθεί από βιασμό.

Δε θα μιλήσω για τους ανθρώπους που πιστεύουν ότι η Kesha υποκρίνεται και το έκανε όλο αυτό για τα λεφτά. Με τρομάζουν λίγο. Για να μη συζητήσουμε πόσο προσβλητικό είναι για μια γυναίκα – είτε είναι pop star, είτε όχι – να υπονοείται ότι γελοιοποιείται και ψεύδεται για κάτι τέτοιο, απλά και μόνο για να “πάρει αυτό που θέλει”. Μήπως ήρθε ο καιρός να δούμε ότι όντως με το να ομολογεί κάτι τέτοιο, οποιαδήποτε γυναίκα ρισκάρει να χάσει τα πάντα ανεξάρτητα με την επαγγελματική της θέση;

Δεκαεννέα πολιτείες της Αμερικής, εξακολουθούν να επιτρέπουν σε βιαστές να διεκδικούν τα δικαιώματα κηδεμονίας των παιδιών που έχουν συλληφθεί από βιασμό, επιτρέποντας έτσι στις γυναίκες θύματα και τα παιδιά τους να είναι εφ’ όρου ζωής διαθέσιμα στον εκάστοτε βιαστή. Αυτός δηλαδή που σου επιτέθηκε, μπορεί με τα ίδια χέρια να αγκαλιάσει το παιδί σου. Καλό έτσι;

Προκειμένου λοιπόν να κάνεις τη δουλίτσα σου βάσει αποδείξεων, σχεδόν ζητάς από το ίδιο το θύμα να κάτσει να την ξαναβιάσουν, μπας και καταφέρει με κάποιον τρόπο να σου φέρει αποδεικτικό υλικό ότι αυτό όντως κάποτε συνέβη.

Ίσως πρέπει κάποτε, σε ορισμένα ζητήματα όπως αυτό να πάψει η δικαιοσύνη να απαιτεί χειροπιαστό, αποδεικτικό υλικό. Πιθανότατα ποτέ δε θα φτάσει στα χέρια του δικαστή μια κασέτα με τον βιασμό της Kesha. Αυτό σημαίνει πως η πράξη δε διαπράχθηκε; Πέρα απ’ το ότι αμφισβητούν τις λεπτομερείς περιγραφές της, την αναγκάζουν να συνεχίζει να δουλεύει “υπό τη σκέπη του”. Το γεγονός αυτό “μπορεί να την σκοτώσει”, όπως είπε η ίδια. “Ξέρω πως δε μπορώ να δουλέψω με τον Dr. Luke. Από φυσικής άποψης δε μπορώ. Δε νιώθω καμία ασφάλεια”. Προκειμένου λοιπόν να κάνεις τη δουλίτσα σου βάσει αποδείξεων, σχεδόν ζητάς από το ίδιο το θύμα να κάτσει να την ξαναβιάσουν, μπας και καταφέρει με κάποιον τρόπο να σου φέρει αποδεικτικό υλικό ότι αυτό όντως κάποτε συνέβη.

Φαντάσου να πρέπει να βλέπεις (και όχι μόνο) κάθε μέρα κάποιον που σε πλήγωσε. Όπως κι αν μεταφράζεται η πληγή στο κεφάλι σου. Δε θα περνάς πολύ καλά, είμαι σίγουρη.