O Μίνως Θεοχάρης βίωσε λεκτική και ψυχολογική κακοποίηση επειδή ήταν «λίγο διαφορετικό παιδάκι»
- 16 ΙΑΝ 2024
Ο Μίνως Θεοχάρης κουβαλά τραύματα. Πιθανότατα γιατί μεγάλωσε σε μια συντηρητική χώρα που δεν σέβεται α) τα ανθρώπινα δικαιώματα, β) την αυτοδιάθεση και δεν έχει μάθει την έννοια της ενσυναίσθησης στα παιδιά της. Που μεγαλώνουν με βίαια, επικριτικά και τιμωρητικά ένστικτα, πιθανότατα αναπαράγοντας γονικά πρότυπα και προκαταλήψεις. Και νόμους της ζούγκλας.
Ο ηθοποιός, παρουσιαστής και σκηνοθέτης Μίνως Θεοχάρης σε μια συνέντευξη, σχεδόν εξομολόγηση, μίλησε για τον σχολικό εκφοβισμό που υπέστη ως μαθητής. Και νιώσαμε ενοχές ως τηλεθεατές γιατί ξέρουμε ότι δεν είναι ένα μεμονωμένο παράδειγμα. Ο Μίνως Θεοχάρης άκουγε προσβολές. Χωρίς λόγο. Έπρεπε να υφίσταται βία από τους συμμαθητές του.
Τι είπε ο Μίνως Θεοχάρης; «Βίωσα bullying στο σχολείο, ήταν δύσκολα, γιατί σε ενηλικιώνει πριν από την ώρα σου. Σε κάνει να μπαίνεις σε μία διαδικασία σκέψης, ενώ δεν είναι η φάση να μπεις. Σκεφτόμουν τι κάνω λάθος, για ποιο λόγο είναι λάθος να μην ακολουθώ ακριβώς στο ντύσιμο και στον τρόπο συμπεριφοράς τους άλλους και ποιον ενοχλώ. Αυτή είναι μία αδικία που σε στιγματίζει και σε διαμορφώνει. Έφτανα στην είσοδο του σχολείου και δεν έμπαινα μέσα, πρέπει να ήταν στην Α΄ Λυκείου. Ενώ έφτανα στο σχολείο, δεν έμπαινα. Προκειμένου να μην περάσω αυτό το πράγμα που περνούσα μπαίνοντας, γιατί όσο μεγάλωνα αγρίευε η συνθήκη κι έλεγα ας μην πάω, μην περάσω πάλι από τον διάδρομο και να ακούω 10 άτομα να με κοροϊδεύουν, δεν θέλω, δεν μπορώ να το περάσω και σήμερα».
Όταν η συζήτηση έφτασε στα μαθητικά χρόνια του ηθοποιού, στην ερώτηση γιατί άλλαζε σχολεία, ο Μίνως Θεοχάρης απάντησε πως «δεν μπορούσα να προσαρμοστώ εύκολα. Υπάρχουν καθηγητές που έκαναν παράπονα».
«Ήμουν παιδάκι ιδιαίτερο. Όχι πολύ μέσα στη νόρμα των παιδιών της ηλικίας μου. Ήμουν λίγο διαφορετικό. Δεν το καταλάβαινα τότε».
Το bullying που έζησε ο Μίνως Θεοχάρης, είναι η καθημερινότητα άπειρων παιδιών σε δημόσια και ιδιωτικά σχολεία (η αδιαπραγμάτευτη πραγματικότητα είναι ότι σήμερα είναι πιο βίαιο κι εκδικητικό). Είναι τόσο μεγάλο πρόβλημα που με υπουργική απόφαση δημιουργήθηκε ψηφιακή πλατφόρμα καταγραφής ανώνυμων καταγγελιών bullying σε βάρος παιδιών και εφήβων. Tο 32,4%, των μαθητών σε όλη τη χώρα δηλώνει πώς έχει δεχτεί σχολικό εκφοβισμό, σύμφωνα με έρευνα από το Χαμόγελο του Παιδιού.
1 στα 3 παιδιά (32,4%), σε σύνολο Γεωγραφικών Περιφερειών και Σχολικών Βαθμίδων σε όλη την Ελλάδα, δέχεται εκφοβισμό. 1 στα 2 παιδιά (48,8%) στην Περιφέρεια της Πελοποννήσου, δέχεται σχολικό εκφοβισμό. Δεν ξέρω αν σοκάρουν τα ευρήματα της έρευνας (2023) του Χαμόγελου του Παιδιού με αφορμή Πανελλήνια Ημέρα κατά του Bullying. Ξέρω σίγουρα ότι ο σχολικός εκφοβισμός, είναι φυλετικός και κοινωνικός, αφού εκδηλώνεται περισσότερο σε κορίτσια και σε φτωχά παιδιά.
Κι αν πιστεύουν οι περισσότεροι ότι η αναγνωρισιμότητα είναι το μαγικό ραβδάκι που λύνει όλα τα προβλήματα, ο Μίνως Θεοχάρης ξέρει ότι είμαστε delusional:
«Πίστευα ότι με την αναγνωρισιμότητα θα έλυνε μέσα μου ένα συναισθηματικό κενό. Ότι θα λύσει το κενό σε επίπεδο αποδοχής και αγάπης. Αλλά δεν το λύνει. Πίστευα ότι θα αναγνωριστώ, θα είμαι καλά. Θέλει κόπο. Πρέπει πρώτα να αγαπήσεις τον εαυτό σου. Θέλει έναν έλεγχο που δεν σε προετοιμάζει και κανένας. Δεν σου λέει κάποιος πώς αλλάζει η καθημερινότητά σου, ο τρόπος που αντιλαμβάνονται εσένα και σε σχέση με τη δουλειά. Όλα μετακινήθηκαν πολύ γρήγορα, με καταιγιστικό τρόπο. Μου δημιούργησε ένα ταρακούνημα. Το bullying δεν σταματάει, αλλά έχεις κάνει πρόβα. Ίσως, λοιπόν, όλο αυτό που συνέβη στη δική μου ζωή, νιώθω τελικά ότι με έχει οχυρώσει με έναν τρόπο δυνατό για να αντιμετωπίσω οτιδήποτε. Πλέον δεν μπορεί να με επηρεάσει η γνώμη των άλλων. Πόσο πια; Είμαι περήφανος για τον εαυτό μου».
Ο Μίνως Θεοχάρης και οι κρίσεις πανικού
«Έχω πάει σε πολλούς ψυχολόγους, όχι μόνο σε έναν γιατί όπως καταλαβαίνετε δημιουργήθηκαν θεματάκια. Έχω πάει σε ψυχολόγο σε διάφορες φάσεις από νωρίς στη ζωή μου, ως έφηβος, ως ενήλικας και είχα πάει όταν είχα πάθει κάτι βαρβάτες κρίσεις πανικού. Κάποια στιγμή μου τέλειωσε η σερετονίνη και έπαθα κρίση πανικού, ζορίστηκα πολύ και πήγα σε ψυχίατρο – ψυχοθεραπευτή και είπα «βάλτε με μέσα». Αισθάνθηκα ότι δεν μπορώ άλλο. Ο ψυχοθεραπευτής με βοήθησε πολύ. Ένιωθα ότι δεν το έχω, ότι χαιρετάω, δεν μπορούσα να συγκροτήσω τη σκέψη μου, μου συνέβαινε πάνω στη σκηνή, ήταν πολύ άγριο. Τότε πήγα, όταν είδα ότι δεν μπορώ να ελέγξω τον εαυτό μου σκηνικά, είπα ώπα. Έπαιζα την παράσταση και ξαφνικά ένιωθα να μιλάω και το μυαλό μου όμως να σκέφτεται άλλα. Νόμιζα ότι τρελαίνομαι, ο ψυχοθεραπευτής μου εξήγησε ότι η κρίση πανικού είναι και αυτό, να μην μπορείς να ελέγξεις τις σκέψεις σου» δήλωσε ο Μίνως Θεοχάρης.
Ο Μίνως Θεοχάρης δίδαξε και ενσυναίσθηση στον καναπέ του Στούντιο 4, όταν ρωτήθηκε για την αποχώρηση του Λεωνίδα Κακούρη από την παράσταση Ο Βασιλιάς Ληρ στην οποία πρωταγωνιστεί κι ο ίδιος και δεν θέλησε να δώσει παραπάνω έκταση στο θέμα, σεβόμενος την ανακοίνωση του δικηγόρου του Λεωνίδα Κακούρη.
Έχουμε καταλάβει ότι η ελληνική κοινωνία παράγει τραυματισμένους ενήλικες με έλλειμμα αποδοχής κι αγάπης; Ναι. Και την ανικανότητα της να δει κατάματα τα αίτια για τη δημιουργία της ρητορικής μίσους προς οτιδήποτε διαφορετικό.
