New York, New York [φωτοάλμπουμ]: Boo Is A State Of Mind:08

Δεν είναι φυσιολογικό κάποιος να το θεωρεί αυτό κατόρθωμα αλλά! Αν αυτός ο «κάποιος» έχει την φοβιούλα του με τα αεροπλάνα τότε με νιώθει.

Οπότε ναι, το έκανα. Ρωτούσα εδώ και καιρό τον εαυτό μου αν αξίζει τον κόπο να χάνω από την ζωή μου το μεγαλύτερο πλούτο που μπορεί να σου δoθεί, βλέπε: να ταξιδεύεις, εξαιτίας αυτού του φόβου. Και ενώ είχα πολλά εσωτερικά «πέρα δώθε» αποφάσισα αυτήν την φορά, να μην του κάνω το χατίρι.

Κυρίως αυτήν την φορά δεν άντεχα να του επιτρέψω να κάνει το κουμάντo για πολλούς περισσότερους λόγους. Θα ήταν η πρώτη φορά που θα ταξιδεύαμε μαζί με την Αλίκη (η δική της πρώτη φορά στην Αμερική) και επίσης εκεί, στην πλανεύτρα Νέα Υόρκη, τα τελευταία 4 χρόνια είναι οι δυο καλύτεροί μου φίλοι. Η Νίκη και ο Αλέξανδρος. Δεν άντεχα να χάσω αυτήν την ευκαιρία να περάσω λίγο χρόνο μαζί τους.

Ταξιδέψαμε Μεγάλη Δευτέρα και μείναμε μια γεμάτη υπέροχη εβδομάδα στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού. Περπατήσαμε όσο δεν έχει περπατήσει κανένα άλλο θηλαστικό πάνω στον πλανήτη, για να γεμίσουμε το μυαλό μας με όσες περισσότερες εικόνες προλαβαίναμε, και φάγαμε όσο δεν έχει ξαναφάει άλλο θηλαστικό στον πλανήτη γιατί.. γιατί.. γιατί από θηλαστικά, είμαστε γουρουνάκια!

Η φωτογραφική δεν ξεκολλούσε από το χέρι μου και εδώ θα σας αφήσω μερικές (Με Ρι Κές, ακόμη ξεσκαρτάρω…) εικόνες από την πόλη που αγάπησα πολύ. Σαν να είσαστε η γιαγιά μου και σας δείχνω το φωτογραφικό άλμπουμ από το Αμέρικα.

 [Δεν είσαστε η γιαγιά μου. Είμαι μεγαλύτερη από όλους σας  😉 ]

 Λοιπόν, γιαγιά! Αυτό είναι το Downtown Manhattan.

Όλα τα κτίρια έχουν κάτι μπορντωροδοκόκκινο πάνω τους.

Και οι εκκλησίες επίσης.

Και τα πάρκα! Κόκκινο έχουν.

Και εδώ που δεν είναι ομοιόμορφα τα σπίτια, λένε ότι ζει η Anna Wintour. Όχι όχι γιαγιά δεν είναι ηθοποιός. Είναι η λετζεντέρι έντιτορ ιν τσιφ της Βόγκ!

Οι δρόμοι είναι γεμάτοι τέχνη! Και αυτός ο τοίχος είναι ο πιο αγαπημένος μου από όσους συνάντησα. Τον βρήκα περπατώντας στο Harlem και είναι ινσέψιο τέχνης, αφού πάνω σε αυτό το graffiti είναι κρεμασμένοι πίνακες που έχουν δημιουργίες πολλών διαφορετικών καλλιτεχνών.

Τέχνη πάνω σε τέχνη.

Σάντουιτς τέχνης!

Που την συναντάς μάλιστα και στα πιο περίεργα μέρη, όπως αυτό το γλυπτό λαγό που βρήκα ένα βράδυ σε ένα εστιατόριο.

Το φαγητό εκεί δεν ήταν κακό. Αλλά σαν αυτά τα πανκέικς που έφαγα στο Clinton’s δεν ήταν!

Δες δες κοντινό:

και δες μετά και μακρινό την ώρα που ευχαριστούσα τον μεγαλοδύναμο που τα έφερε στην ζωή μου.

Επίσης δες αυτό:

Παγωτό πάνω σε χωνάκι από ισπανικό τσούρος.

(κολλάει στο χέρι πιο πολύ από κάθε άλλου είδους παγωτό.)

Βεβαίως όμως, κάναμε τις βόλτες μας στα πάρκα παρέα με τις σελφις μας,

(έι παιδιά, η Νίκη!)

και πήγαμε και σε Off Broadway παράσταση γιατί είμαστε πάρα πολύ ψαγμένα άτομα κουλτουρέ.

(έι παιδιά, ο Αλέξανδρος!)

Το θέμα είναι ότι περπατήσαμε ένα βράδυ τη γέφυρα του Brooklyn για να καταλήξουμε μπροστά σε αυτό το θέαμα,

κι εγώ τώρα δεν μπορώ να ξεκολλήσω. Έχω πάθει μιαν αγάπη…

Είδες τι θα έχανα αν έμενα κολλημένη στο φόβο μου;

Δε θα ήταν κρίμα;

Και να ξέρεις αυτό θα θυμάμαι κάθε φορά που θα πηγαίνει το μυαλό μου σε μονοπάτια φοβικά. Ότι αυτά είναι μόνο στο μυαλό μου, αλλά όλα τα υπόλοιπα είναι εκεί έξω στον κόσμο, πραγματικά.

Και δεν θα του κάνω το χατίρι!

Σε ευχαριστούμε Νέα Υόρκη. Μας φέρθηκες τέλεια.

boo!