Ο Αύγουστος Κορτώ έκανε πιο σωστή επισήμανση για το “Adolescence”
- 21 ΜΑΡ 2025
Το Adolescence βρίσκεται στην κορυφή του Netflix, καθώς και στο επίκεντρο του κοινωνικού διαλόγου. Και είναι απόλυτα λογικό. Η μίνι βρετανική σειρά 4 επεισοδίων καταπιάνεται με ένα από τα πιο επίκαιρα ζητήματα της σύγχρονης κοινωνίας, που αφορά την εφηβική βία. Τα επεισόδια αποκαλύπτουν ουσιαστικά πώς ένας φαινομενικά φυσιολογικός 13χρονος που μεγαλώνει σε μια φυσιολογική οικογένεια χωρίς τοξικότητα και περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας μπορεί να ριζοσπαστικοποιηθεί χωρίς να το αντιληφθεί κανείς λόγω του σχολικού εκφοβισμού που δέχεται, αλλά και της αφιλτραριστής και αρνητικής επιρροής από social media. Ο έφηβος Jamie Miller συλλαμβάνεται από την αστυνομία στο σπίτι του και οδηγείται για ανάκριση καθώς κατηγορείται για τον φόνο μιας συμμαθήτριάς του με μαχαίρι.
Το μίνι αστυνομικό δράμα με το πρωτότυπο σενάριο αλλά και τη διαφορετική σκηνοθετική ματιά, δεν δίνει ουσιαστικά απαντήσεις για το τι ακριβώς συμβαίνει και ποιος φταίει, αφήνοντας τον θεατή να βγάλει συμπεράσματα μόνος του. Για τον λόγο αυτό, προκύπτουν διαφορετικές αναλύσεις απ’ όσους έχουν δει ήδη τη σειρά, αλλά και απ’ όσους ασχολούνται με ζητήματα που αφορούν την ψυχική υγεία. Ο Αύγουστος Κορτώ είναι ανάμεσά τους.
Αύγουστος Κορτώ: Η πιο σωστή επισήμανση που έκανε για τη σειρά Adolescence
Όσα έγραψε ο συγγραφέας και μεταφραστής για τη σειρά Adolescence:
«Με αφορμή το Adolescence:
Η σειρά, προσπαθώντας να δώσει μια ερμηνεία στο απόκοσμο φαινόμενο ενός 13χρονου δολοφόνου, εστιάζει στη διαβρωτική επιρροή της τοξικής αρρενωπότητας, και στην ουσία αναπαράγει τον ανακουφιστικό μύθο: όλα τα παιδιά είναι αγνά κι αθώα, κι αν προβούν στο έγκλημα, πάει να πει πως παρασύρθηκαν.
Όμως η συμπεριφορά του πιτσιρικά, από τη συντριβή του μετά τη σύλληψη, μέχρι την επιθετικότητα προς την ψυχολόγο, κατά τη γνώμη μου παραπέμπει σ’ ένα άλλο φαινόμενο: Την κοινωνιοπάθεια.
Η συγκεκριμένη διαταραχή διαγιγνώσκεται συνήθως κατόπιν εορτής, έπειτα από βιασμούς ή γυναικοκτονίες, γιατί οι κοινωνιοπαθείς, αν κι έχουν υποανάπτυκτο υπερεγώ και σχεδόν πλήρη έλλειψη συνείδησης, μπορούν να υποδύονται με τρομερή πειστικότητα τις συναισθηματικές μεταπτώσεις των ανθρώπων που στα μάτια τους είναι αδύναμοι, αναλώσιμα αντικείμενα προς εκμετάλλευση.
Οπότε, όσο φθοροποιός κι αν είναι η επίδραση των παρανοϊκών μισογύνηδων του manosphere, θεωρώ πως η σειρά οφείλει να μας θυμίσει την αναγκαιότητα της πρόληψης στην ψυχική υγεία – το να υπάρχει σε κάθε σχολείο ψυχολόγος με επάρκεια στις σοβαρές διαταραχές, όπως η ψυχοπάθεια και η κοινωνιοπάθεια.
Κανείς δεν γεννιέται δολοφόνος – αλλά ορισμένοι άνθρωποι γεννιούνται με ψυχικά ελλείμματα που μπορούν εύκολα να τους οδηγήσουν στην κτηνώδη βία. Κι ακόμα κι αν μας προκαλούν φρίκη, οφείλουμε να τους προστατεύσουμε απ’ τον εαυτό τους, προτού η διαταραχή τους αφήσει πίσω της θύματα».
Ο Αύγουστος Κορτώ επεσήμανε, μεταξύ άλλων, την αναγκαιότητα της πρόληψης στην ψυχική υγεία και την ύπαρξη ψυχολόγου σε κάθε σχολείο. Αναγκαιότητα που κατά τη γνώμη του επισημαίνεται μέσω αυτής της σειράς.
Ο Αύγουστος Κορτώ έχει μιλήσει πολλές φορές δημόσια και ανοιχτά για τα θέματα ψυχικής υγείας που έχει αντιμετωπίσει. Έχει μιλήσει για την κατάθλιψη που έχει περάσει πολλές φορές, τις απόπειρες να αφαιρέσει την ίδια του τη ζωή και τη διπολική διαταραχή και τον αλκοολισμό που «κληρονόμησε» από τη μητέρα του.
«Όπως πολύ διπολικοί και δη αρρύθμιστοι, γιατί η μητέρα μου ήταν παραμελημένη, δεν έβλεπε ψυχίατρο, έπαιρνε χάπια στα κουτουρού και ήταν αλκοολική, όπως κι εγώ είμαι διπολικός και αλκοολικός. Η μητέρα μου δεν είχε φίλτρο. Ήταν ένας άνθρωπος, που η ψυχή του δεν είχε δέρμα. Ήταν τελείως απογυμνωμένη. Μου μιλούσε για τα αισθήματά της, τη ζωή, τον κόσμο από πολύ νωρίς σαν να ήμουν ενήλικας. Είμαι ένας άνθρωπος που επίσης δεν έχω φίλτρο», είχε δηλώσει με αφορμή τη κυκλοφορία του βιβλίου του Η μικρή λέξη αγάπη, όπου ο Αύγουστος Κορτώ ξεκλειδώνει ένα μέρος της καρδιάς του και της ζωής του.
