Ο Αύγουστος Κορτώ μιλά για τις δύο φορές που προσπάθησε να σκοτώσει τον εαυτό του
- 11 ΣΕΠ 2023
Μιλάμε συχνά για το στίγμα που συνοδεύει την ψυχική υγεία. Το στίγμα και τη διάκριση που τη βλέπουμε να συμβαίνει ακόμα και σήμερα καμιά φορά με τραγικά αποτελέσματα. Ο τοίχος των ταμπού που συνοδεύουν την ψυχική υγεία σπάει τούβλο τούβλο όταν κανείς μιλά γι’ αυτήν. Ο Αύγουστος Κορτώ, μιλά γι’ αυτήν με κάθε αφορμή. Ο λογαριασμός του στο Facebook είναι ένας χώρος στον οποίο καταφεύγει για να μιλήσει για τη δική του μάχη απέναντι στην εξάρτηση από το αλκόολ, για τη διάγνωσή του με διπολική διαταραχή, για τα επεισόδια που έχει βιώσει στη ζωή του. Αυτή τη φορά, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Πρόληψης της Αυτοκτονίας, την Κυριακή 10 Σεπτεμβρίου, μίλησε για τις φορές που προσπάθησε να σκοτώσει τον εαυτό του.
Ο Αύγουστος Κορτώ έγραψε τα λόγια του από καρδιάς και τα απηύθυνε στους διαδικτυακούς του φίλους, οι οποίοι βρίσκονται καθώς διαβάζουν τις σκέψεις τους «στα πρόθυρα» του να κάνουν κακό στον εαυτό τους. Ο Αύγουστος Κορτώ δεν παράθεσε λόγια που όλοι αναμασούν σε αυτές τις περιπτώσεις. Απλά μίλησε για τον αυτοκτονικό ιδεασμό τοποθετώντας τον στις διαστάσεις που όφειλε. Είναι τρομακτικός, αλλά παραμένει ένα σύμπτωμα μίας ασθένειας που μπορεί να αντιμετωπιστεί. Στη δική του περίπτωση τουλάχιστον, αυτό το σύμπτωμα κατάφερε να είναι διαχειρίσιμο.
«Για την Παγκόσμια Ημέρα Πρόληψης της Αυτοκτονίας. Φίλοι στα πρόθυρα: Προσπάθησα δυο φορές να σκοτώσω τον εαυτό μου. Μα δεν σας μιλώ ως σοφός, αλλά ως αδερφός σας στην αρρώστια», ανέφερε αρχικά ο Αύγουστος Κορτώ.
«Δεν θα σας πω ότι η ζωή είναι γλυκιά, δώρο εξ ουρανού, γιατί δεν είναι. Η ζωή είναι καθημερινή ζαριά – καλή, κακή, κανείς δεν ξέρει. Δεν θα σας πω να σκεφτείτε τους ανθρώπους που σας αγαπούν – τους σκέφτεστε ήδη, κι είστε γεμάτοι ενοχές, και θέλετε να τους απαλλάξετε απ’ το βάρος. Δεν θα σας πω ότι ο θάνατος είναι οριστικός, ότι δεν υπάρχει “μετά” – το ξέρετε ήδη, και γι’ αυτό λαχταράτε το τέλος, την παντοτινή παύση του πόνου», ανέφερε ο Αύγουστος Κορτώ χωρώντας μία μεγάλη και πολύ δύσκολη «αλήθεια» στα λόγια του. Και βάζω την αλήθεια εντός εισαγωγικών γιατί αυτό που βιώνεται ως αληθινό συναίσθημα είναι, όπως γράφει παρακάτω και ο συγγραφέας, ένα σύμπτωμα.
«Θα σας πω μονάχα ότι η φωνή που σας παροτρύνει – ο αυτοκτονικός ιδεασμός, η αυτοκαταστροφική παρόρμηση – είναι ένα σύμπτωμα της αρρώστιας μας, ακραίο κι επικίνδυνο, αλλά αντιμετωπίσιμο. Θέλετε να πεθάνετε γιατί η κατάθλιψη σάς έχει διαλύσει, και κατάφερε, εξουθενωμένοι καθώς είστε, να σας πείσει πως δεν υπάρχει ελπίδα», έγραψε ο Αύγουστος Κορτώ. Κι έπειτα μίλησε για την ελπίδα που δεν χάνεται ακόμα κι όταν μοιάζει οριστικά εξαφανισμένη από τη ζωή σου. Ακόμα κι όταν η «φωνή» της ασθένειας δεν σταματά να μιλά. Και υπάρχει γιατί τίποτα δεν είναι οριστικά χαμένο ή οριστικά και μόνιμα εδώ. Όλα ρέουν, όλα αλλάζουν, ακόμα και τα συναισθήματα, ακόμα κι η ελπίδα. Τίποτα δεν είναι οριστικό μάλλον, ίσως πέρα από το τέλος όλων μας.
«Όμως πάντα υπάρχει ελπίδα. Σας το λέει άνθρωπος που βρέθηκε στο μηδέν, όπως εσείς, που πήρε πέντε χούφτες χάπια, και το μετάνιωσε, γιατί κατάλαβε ότι η φωνή του αφανισμού έλεγε ψέματα», σημείωσε ο Αύγουστος Κορτώ και συμπλήρωσε με την πιο χρήσιμη προτροπή: «Μιλήστε άμεσα, τώρα, με τον γιατρό σας, με έναν στενό φίλο που θα σας νταντέψει μέχρι να περάσει το σκοτάδι, με το 1018, τη γραμμή της Κλίμακας για την αυτοκτονία».
«Και πιστέψτε με: μια μέρα η χαρά θα ξανανθίσει κι ο ζόφος που σας πνίγει τώρα θα γίνει μια ιστορία σκληρής, γενναίας επιβίωσης», έγραψε κλείνοντας ο Αύγουστος Κορτώ. Μπορεί να σου φαίνεται ως μία πολύ γενική διαπίστωση, αλλά όπως έγραψε αργότερα στα σχόλια της ανάρτησής του ο Αύγουστος Κορτώ, μπορεί κάθε περίπτωση ασθενούς να είναι διαφορετική, αλλά κάποια συμπτώματα των ψυχικών ασθενειών είναι κοινά.
«Κάθε ασθενής είναι και μια άλλη μορφή της ασθένειας, αν και πολλά συμπτώματα είναι κοινά. Καταλαβαίνω ότι σε πάσχοντες από συχνό κι επίμονο ιδεασμό, ή χρόνιες καταθλίψεις, τα λόγια μου δεν φαντάζουν ιδιαιτέρως παρήγορα, αλλά είναι τα μόνα που έχω να προσφέρω. Γιατρός, αγωγή, σύστημα στήριξης – εφόσον υπάρχει -, εργασία και υπομονή. Δεν έχω βρει άλλη συνταγή για τη διαχείριση της αρρώστιας μου», έγραψε ο συγγραφέας.
Γιατρός, αγωγή, στήριξη, εργασία και υπομονή. Κι όλα ακόμα κι αν δεν πάνε εντελώς καλά, θα πάνε σίγουρα λίγο καλύτερα.
