Ο Κώστας Σπυρόπουλος θυμάται τη δική του Αλίκη Βουγιουκλάκη 24 χρόνια μετά τον θάνατό της
- 23 ΙΟΥΛ 2020
Έχουν περάσει 24 χρόνια από όταν η Αλίκη Βουγιουκλάκη άφησε την τελευταία της πνοή στις 23 Ιουλίου 1996. Η ηθοποιός που ομολογουμένως ήταν η μεγαλύτερη σταρ που γνώρισε ποτέ ο ελληνικός κινηματογράφος, είχε μόλις γιορτάσει τα 62α γενέθλιά της μαχόμενη τον καρκίνο. Μια μάχη που τελικά δεν κέρδισε. Δίπλα της, την τελευταία περίοδο της ζωής της ήταν ο τότε σύντροφός της Κώστας Σπυρόπουλος.
Ο Κώστας Σπυρόπουλος, παρόλο που έχουν περάσει 24 χρόνια, δεν ξεχνά ποτέ τη δική του Αλίκη. Σήμερα την αποχαιρέτησε ακόμα μια φορά με μία κοινή τους φωτογραφία μέσω Instagram. «24 χρόνια πριν έφυγε το γλυκό πουλί της νιότης», είπε αναφερόμενος στην παράσταση που έπαιζαν μαζί στις αρχές εκείνης της δεκαετίας. Το είπε αναφερόμενος και στην ενσάρκωση της νιότης που πάντα αποτελούσε η Αλίκη Βουγιουκλάκη για όλους.
Η Αλίκη Βουγιουκλάκη γεννήθηκε στο Μαρούσι, έχασε νωρίς τον πατέρα της από τη ζωή και μεγάλωσε φτωχικά. Από μικρή αγαπούσε τη σκηνή και το 1952 έδωσε κρυφά εξετάσεις και μπήκε στη σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Οι πρώτες της εμφανίσεις στον κινηματογράφο ήταν αυτές που τις εξασφάλισαν αργότερα και την πολύχρονη συνεργασία της με τον Φιλοποίμενα Φίνο και τη “Finos Film” όπου έκανε μερικές από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της.
«Η Αλίκη στο Ναυτικό», «Η Λίζα και η άλλη», «Η κόρη μου η Σοσιαλίστρια», «Το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο», «Μανταλένα», «Η Υπολοχαγός Νατάσσα» και άλλες πολλές ταινίες της έγιναν μεγάλες εισπρακτικές επιτυχίες. Παράλληλα η Αλίκη Βουγιουκλάκη είχε γίνει θιασάρχης και σημείωνε επιτυχίες και στο θέατρο.
Με τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ είχαν συναντηθεί από πολύ νωρίς στην καριέρα του. Παντρεύτηκαν τον Ιανουάριο του 1965, αφού είχαν εντυπωθεί στη συνείδηση του κόσμου ως το πιο λαμπερό ζευγάρι της Ελλάδας. Μαζί απέκτησαν τον γιο τους Γιάννη. Χώρισαν το 1979 και ξανασυναντήθηκαν το 1984 στη σκηνή του θεάτρου και πάλι με το «Εκπαιδεύοντας τη Ρίτα».
Πολλές από τις παραστάσεις της Αλίκης Βουγιουκλάκη υπήρξαν τεράστιες εμπορικές επιτυχίες όπως τα «Καμπαρέ», «Εβίτα», «Ωραία μου κυρία» και «Πέπσι», ενώ πολεμήθηκε σκληρά από κριτικούς και συναδέλφους της, για επιλογές όπως η «Λυσιστράτη», η «Αντιγόνη» και «Η κυρία με τις καμέλιες». Η θεατρική της παρουσία έκλεισε το 1996 με το έργο «Η Μελωδία της Ευτυχίας». Διαγνώστηκε με καρκίνο καλπάζουσας μορφής και πέθανε τον ίδιο χρόνο.
Ο Κώστας Σπυρόπουλος για τη σχέση του με την Αλίκη Βουγιουκλάκη
Ο Κώστας Σπυρόπουλος γνωρίστηκε με την Αλίκη Βουγιουκλάκη το 1987, όταν έκανε οντισιόν για την παράσταση Λίγο πιο νωρίς, λίγο πιο αργά». «Τότε ούτε καν μπορούσα να διανοηθώ πόσο μακριά θα έφτανε αυτή η σχέση. Πάντα στη ζωή μου, μου ερχόντουσαν καταστάσεις παραπάνω από αυτές που θα μπορούσα να αντέξω. Και τελικά τα κατάφερνα. Η σχέση μου την Αλίκη ήταν κάτι το υπερβατικό για μένα. Τότε προέκυψε πολύ φυσιολογικά, αλλά δεν ήταν φυσιολογικό», είχε πει σε συνέντευξή του ο Κώστας Σπυρόπουλος.
«Μέχρι που ήρθε η στιγμή στις πρόβες να κάνουμε το φιλί της παράστασης. Εκεί τα ξεχνάω όλα και κάτι μαγικό συνέβη. Φιλιόμαστε κανονικά και γυρίζει η Αλίκη και λέει μπροστά στους ηθοποιούς, στον σκηνοθέτη, στους τεχνικούς: «Όπα, κοίτα απόδοση ο μικρός!», σημείωνε για το πώς άλλαξε η μεταξύ τους δυναμική και ξεκίνησαν να έρχονται κοντά.
«Όταν ξεκινήσαμε δεν υπήρχε σχέδιο. Ήταν η ώρα του ταξιδιού. Είχαμε συνενοχή. “Όσο κρατήσει” μου έλεγε. Το τι γράφανε δεν περιγράφεται! Από την άλλη, η Αλίκη έδινε και μια ελπίδα σε γυναίκες που βρίσκονταν στην ωριμότητά τους ότι η διεκδίκηση δεν σταματάει. Το ’87 φαντάσου, όχι σήμερα. Εκεί, αν θέλεις, έμαθα ότι πολλές φορές ο φθόνος είναι η κρυφή επιθυμία του άλλου. Η Αλίκη ήταν σαν ροκ σταρ. Όποιος πιστεύει ότι καριέρες που κρατάνε δεκαετίες είναι τυχαίες, για μένα είναι βλάξ και αφελής», τόνιζε στην ίδια συνέντευξη ο Κώστας Σπυρόπουλος.