Ο Μιχάλης Ρακιντζής δε μένει ποτέ άπραγος

Μετά από μια περίοδο ελάχιστων εμφανίσεων στη σκηνή, περίπου από το 2003 ως το 2010, ο Μιχάλης Ρακιντζής αποφάσισε να επιστρέψει για τα καλά.

Η πρώτη μεγάλη του συναυλία μετά τη δεκαετία του ’90, έγινε το 2010. Ήταν sold out. Επικράτησε πανικός. Οι εμφανίσεις του συνεχίστηκαν.

Και τότε συνειδητοποιήσαμε ότι, στην πραγματικότητα, ποτέ δεν είχε αποσυρθεί από τον μουσικό χώρο.

Η πρώτη επαφή με τη μουσική

Ο ερασιτέχνης μουσικός πατέρας του, που έπαιζε κρητική λύρα όταν βρισκόταν στο σπίτι και δεν δούλευε στα καράβια, προσέφερε στον Μιχάλη τα πρώτα του ακούσματα στην ελληνική γλώσσα. Μεγαλώνοντας στην Αθήνα, άκουγε το σταθμό της αμερικανικής βάσης, που έπαιζε μόνο ξένη μουσική, κυρίως ροκ και χαρντ ροκ κομμάτια διάσημων συγκροτημάτων, όπως οι Deep Purple και οι Led Zeppelin.

Στις αρχές της δεκαετίας του ’80 έφυγε για το Λονδίνο, με σκοπό να σπουδάσει μηχανολογία. Η πρώτη μπάντα που δημιούργησε μετά το σχολείο ήταν οι Scraptown, με τους οποίους κυκλοφόρησε τρία άλμπουμ κι ένα single, το Viva Sahara, που έφτασε μέχρι τα αμερικανικά charts. Ο ήχος των Scraptown ήταν φανκ και ρέγγε με αρκετά στοιχεία ηλεκτρονικής μουσικής.

Ο Μιχάλης ασχολιόταν πολύ με τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές και ήταν ένας από τους πρώτους Έλληνες καλλιτέχνες που τους χρησιμοποίησαν για να συνθέσουν εξ ολοκλήρου μουσικά κομμάτια.

Το μεγάλο «μπαμ»

Το 1987 κυκλοφόρησε το πρώτο του προσωπικό άλμπουμ (που ήταν και το πρώτο του με ελληνικό στίχο), το πασίγνωστο «Μωρό μου φάλτσο», που είχε για εξώφυλλο μια γαλοπούλα – καρτούν. Στο άλμπουμ συμμετείχε η Ελένη Δήμου, με το τραγούδι «Δεν πιστεύω». Πρόκειται για μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του Μιχάλη, για ένα κομμάτι σε ελληνικό στίχο που συνδύαζε πρωτοπόρα ηλεκτρονικά στοιχεία της εποχής, όπως είχαν ενσωματωθεί στη μουσική από τους Depeche Mode, τους Pet Shop Boys και, παλιότερα, τους Kraftwerk. Η μελωδία του κομματιού έγινε μέχρι και σύνθημα από τους οπαδούς της ΑΕΚ.

 

Από το 1987 μέχρι το 1992 κυκλοφόρησαν τα μεγάλα χιτ του «Προκαλείς» (με τη νεαρή Ελένη Μενεγάκη στο βίντεο κλιπ), «Να είσαι εκεί», «Ολόκληρο φεγγάρι», «Νανά»,
«Κουνέλι».

Στο μεταξύ είχε ξεκινήσει να γράφει κομμάτια για τη Σοφία Αρβανίτη, η οποία σημείωσε επίσης πολύ μεγάλη επιτυχία στην ελληνική ποπ σκηνή. Έχουν κάνει μαζί αρκετά ντουέτα, αλλά το πιο χαρακτηριστικό κομμάτι της Σοφίας σε μουσική του Μιχάλη μάλλον είναι το «Μη μου μιλάς για καλοκαίρια».

Έκτοτε και μέχρι σήμερα, ο Μιχάλης Ρακιντζής συνέθεσε 16 χρυσούς και πλατινένιους δίσκους. Κάθε χρόνο υπέγραφε και μια νέα μουσική κυκλοφορία. Αν όχι ολόκληρο άλμπουμ, ένα single. Συνεχώς πειραματιζόταν με σχεδόν όλα τα είδη της μουσικής, ποπ, ροκ, ηλεκτρονική, ακόμα και με ανατολίτικες μελωδίες. Συνέθετε άπειρες ώρες μουσικής, δοκιμάζοντας συνεχώς κάτι καινούργιο.

Τα τελευταία χρόνια πειραματίζεται με το hard style, το είδος μουσικής που προέρχεται από την τέκνο και συνδυάζει δυνατά κρουστά με distorted ηλεκτρονικούς ήχους.

Οι διεθνείς συνεργασίες

Το 1993 ήρθε στην Ελλάδα o τραγουδιστής των Deep Purple, Ian Gillan, για να ηχογραφήσει τρία κομμάτια με τον Μιχάλη. Ένα από αυτά ήταν το «Get Away», το οποίο συμπεριελήφθη και το 2012 στο άλμπουμ – συλλογή των Ian Gillan και Tony Iommy, με τίτλο Who Cares. Τη μουσική του κομματιού έγραψε ο Μιχάλης και τους στίχους ο Πάνος Γκικοδήμας των O.P.A.

Ωστόσο, η πρώτη διάσημη συνεργασία του Μιχάλη είναι αυτή με τη Bonnie Tyler. Η Σοφία Αρβανίτη και η Bonnie Tyler ηχογραφούσαν στην ίδια εταιρία, οπότε δόθηκε η ευκαιρία, όταν η Tyler επισκέφθηκε την Ελλάδα το 1992, να ερμηνεύσουν μαζί το «The desert is in your heart», το οποίο συνέθεσε ο Μιχάλης.

Οι επιτυχίες με τους Έλληνες δημιουργούς

Οι συνεργασίες του Μιχάλη με Έλληνες καλλιτέχνες ξεκινάνε to 1986 με τον Πασχάλη Αρβανιτίδη και τη σύνθεση της μουσικής στο κομμάτι «Κατερίνα Κατερινάκι», συνεχίζονται με τον Σάκη Μπουλά και το κομμάτι «Ali – Baba» και καταλήγουν στον Βασίλη Καρρά, τον Άγγελο και τον Στέλιο Διονυσίου, καθώς και μια σειρά νέους καλλιτέχνες, για τους οποίους συνέθεσε την τελευταία δεκαετία κυρίως κομμάτια ηλεκτρονικής μουσικής.

Ειδικά η συνεργασία του Μιχάλη με τον Βασίλη Καρρά, στο τέλος των 90s έφερε μεγάλες επιτυχίες, όπως το «Μ’ έχεις κάνει αλήτη» και το «Ποια με καταράστηκε», την εποχή που τα μαγαζιά με μεγάλες πίστες γέμιζαν ασφυκτικά.

Εκτός των παραπάνω, έχει γράψει μουσική για την τηλεόραση, καθώς και για δυο ταινίες.

Η Eurovision

Το 2002, ο Μιχάλης συμμετείχε στη Eurovision με το τραγούδι «S.A.G.A.P.O.». Το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας δεν ήταν ικανοποιητικό. Η «εκκεντρική» εμφάνιση του Μιχάλη και των άλλων τριών μελών της μπάντας του στη σκηνή με μαύρα δερμάτινα ρούχα, η χορογραφία τους, η μουσική σύνθεση και το ακρωνύμιο που χρησιμοποιήθηκε ως τίτλος του κομματιού, δεν εντυπωσίασαν τους ψηφοφόρους.

Δώδεκα χρόνια μετά, είναι το τραγούδι που παίζει προτελευταίο στα λάιβ του, και στο οποίο επικρατεί πανζουρλισμός.

Who is who

Στην περίπτωση του Μιχάλη Ρακιντζή, δεν υπάρχουν ενδιάμεσες καταστάσεις: είτε σου αρέσει πολύ, είτε δε σου αρέσει καθόλου. Πρόκειται για ιδιαίτερη περίπτωση καλλιτέχνη. Διατηρεί ένα χαμηλό προφίλ, βρίσκεται μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας και βγαίνει στην τηλεόραση μια φορά το χρόνο. Αυτή τη στάση είχε και κατά τη διάρκεια της μεγάλης του επιτυχίας, στις αρχές της δεκαετίας του ’90.

Ο ίδιος είναι ένας άνθρωπος πολύ συνειδητοποιημένος και σεμνός, που ποτέ δεν «την ψώνισε», παρά τη μεγάλη επιτυχία στα «χρυσά χρόνια» της ελληνικής ποπ σκηνής.

Κρατάει τη μακροχρόνια σχέση του με την Κωνσταντίνα Στεφανοπούλου και γενικότερα την προσωπική του ζωή μακριά από τη δημοσιότητα. Θέλει να βγαίνει να μιλάει μόνο όταν έχει κάτι να πει, όχι απλά για να φανεί το πρόσωπό του σε μια οθόνη τηλεόρασης ή σε μια φωτογραφία περιοδικού.

Έχει πάντα χιούμορ, κι αυτό φαίνεται και από τα βίντεο κλιπ που έχει γυρίσει κατά καιρούς. Για παράδειγμα, στο βίντεο κλιπ του τραγουδιού «Μπορεί», φαίνεται ο ίδιος, μετά από διάφορες σκηνές σε ένα beach bar, να εξομολογείται σε έναν καθολικό παπά. Εκτός από την Ελένη Μενεγάκη, έχει συμμετάσχει σε βίντεο κλιπ του και συγκεκριμένα στο «Get Away» η εκρηκτική Βάνα Μπάρμπα.

Όση ώρα δε γράφει μουσική, ο Μιχάλης παίρνει ένα ελικόπτερο και πετάει σε διάφορα μέρη της Ελλάδας, κάνοντας πραγματικότητα το παιδικό του όνειρο να γίνει πιλότος. Στο βίντεο κλιπ του τραγουδιού «Τυχερούλα», εμφανίζεται ένα ελικόπτερο το οποίο πετάει μόνος του.

Πολλοί ίσως χαρακτηρίσουν τη δουλειά του Μιχάλη «cult». Για μένα δεν έχουν σημασία οι ταμπέλες. Σημασία έχει η αυθεντικότητα της μουσικής του. Οι αναμνήσεις που μας φέρνουν κομμάτια όπως τα «Εγώ και ο Πουφ», «14 Φλεβάρη», «Κάνε μια ευχή», «Το δαχτυλίδι» και «Ολόκληρο φεγγάρι». Η αίσθηση της αόρατης κλωστής που ενώνει το παρόν με το ανέμελο παιδικό ή εφηβικό παρελθόν μας, στο άκουσμα των μελωδιών του. Οι στιγμές που έχω ζήσει χοροπηδώντας στο ρυθμό του «Δικός σου για πάντα», κάθε φορά που ακούγεται σ’ ένα πάρτι (συνήθως γάμου, την ώρα που ο DJ παίζει «τα παλιά») είναι μοναδικές.

Διότι ο Μιχάλης, μέσα από την αγάπη του για τη μουσική και τα κομμάτια που μας έχει χαρίσει, είναι δικός μας για πάντα.

Ο Μιχάλης θα εμφανιστεί με τη μπάντα του στις 27 Δεκεμβρίου, στο Gagarin 205.

Θα είμαι πρώτη σειρά, στο κάγκελο, όπως και την προηγούμενη φορά και τη φορά πριν από αυτή.

Ποιους άλλους άντρες αγαπάμε στο Ladylike

Νίκος Κούρκουλος: Το αιώνιο ζεϊμπέκικο ενός αληθινού σταρ

Jim Carrey: Ένας ηλίθιος, πανηλίθιος χαμαιλέοντας που ξεχωρίζει