Ο Σάκης Ρουβάς ήταν έτοιμος από καιρό για το Ηρώδειο

Η πρώτη φορά που βρέθηκα στο Ηρώδειο βρίσκεται κάπου στη σφαίρα των παιδικών αναμνήσεων, ανάμεσα σε εκείνες τις μπερδεμένες εικόνες που πλάθουμε εν μέρει από τη δική μας μνήμη και εν μέρει από τις αφηγήσεις των γονιών μας. Κι αν τα περισσότερα από εκείνη τη βραδιά είναι θολά, θυμάμαι χαρακτηριστικά να ακούω για πρώτη φορά εκεί το “Μην τον κοιτάς τον ουρανό” και να ξαφνιάζομαι από την εναλλαγή του ελληνικού με τον αγγλικό στίχο, να εντυπωσιάζομαι από τη φωνή του Αλκίνοου Ιωαννίδη, να απορώ ως παιδί γιατί θέλουν τόσοι άνθρωποι να κάθονται πάνω στην πέτρα για να ακούσουν μουσική.

Το Ηρώδειο για κάθε καλλιτέχνη στη χώρα μας είναι ένα παράσημο, ένα βραβείο, μία τιμητική διάκριση, αν καταφέρει να σταθεί απέναντι στο κοινό του. Στο μυαλό μου είναι σαν ένα βραβείο Όσκαρ γιατί πάντα η πρώτη εμφάνιση θα είναι και η πλέον σημαντική, υπάρχει σοβαρή περίπτωση να το επαναλάβεις αρκετές φορές και δυστυχώς το αν θα πάρεις αυτό το βραβείο εξαρτάται από κάποιους που κρίνουν το έργο σου και αποφασίζουν αν είσαι αρκετά ικανός να βρεθείς εκεί.

Ο Σάκης Ρουβάς θα έχει τη δική του πρώτη βραδιά στο Ηρώδειο. Στις 12 Σεπτεμβρίου μαζί με τη διεθνούς φήμης σοπράνο Σόνια Θεοδωρίδου. Οι δυο τους θα ενώσουν τις υπέροχες φωνές τους για πρώτη φορά μαζί στο Ηρώδειο, πλαισιωμένοι από την Oρχήστρα Mobile, ερμηνεύοντας μεγάλες επιτυχίες του Διεθνούς και Ελληνικού Ρεπερτορίου. Ντουέτα αλλά και σόλο ερμηνείες αγαπημένων τραγουδιών και μεγάλων επιτυχιών από δημιουργούς της καρδιάς και της μνήμης μας, όπως Μίκη Θεοδωράκη, Lucio Dalla, Γιάννη Σπανό, Ennio Moriccone, Μίμη Πλέσσα κ.α.

Κι αν με ρωτάτε, αυτή τη βραδιά την είχε “κλείσει” ο Σάκης Ρουβάς πολλά χρόνια νωρίτερα.

Στο μυαλό μου οι άνθρωποι χωρίζονται σε εκείνους που εκτιμούν τη δουλειά που έχει κάνει ο Σάκης Ρουβάς τα τελευταία 30 χρόνια, οδηγώντας τον με μαθηματική ακρίβεια σε μια βραδιά σαν αυτή στο Ηρώδειο και σε εκείνους που δεν έχουν ασχοληθεί με το έργο του. Προσοχή. Δεν θα μπούμε σε μία αντιπαράθεση για fans και haters. Θα κοιτάξουμε λίγο τον καλλιτέχνη από μία απόσταση για να αναγνωρίσουμε εκείνα τα στοιχεία που τον φέρνουν στον να στέκεται δίπλα σε τίτλους όπως “ο μεγαλύτερος ποπ καλλιτέχνης της χώρας” και άλλα παρομοίως πομπώδη.

Βλέπεις, ο Σάκης Ρουβάς εμφανίστηκε από τα πρώτα χρόνια της καριέρας του με έναν αέρα πρωτοπορίας, με ένα όχημα επανασταστικότητας και καινοτομίας στην ελληνική ποπ σκηνή. Με τα ρεπορτάζ, τα περιοδικά και τους ‘γνώστες’ να μάχονται για να ανακαλύψουν ποιοι κρύβονται πίσω από όλα αυτά τα πρωτοποριακά, ποιος είχε τις ιδέες και ποιος κινούσε τα νήματα για να φτάσει ο Σάκης στα πρωτοσέλιδα σε κάθε εμφατική στιγμή της καριέρας του.

Αυτό που αγνοούσαν πάντα οι περισσότεροι είναι ότι το σύστημα γύρω από τον Σάκη Ρουβά δεν έκανε τη δουλειά για εκείνον. Ήταν απλά εκείνοι που εκμεταλλεύτηκαν το γεγονός ότι είχαν να μανατζάρουν και να ‘δουλέψουν’ έναν άνθρωπο ακούραστο, απίστευτα ευρηματικό και αδιανόητα ορεξάτο για δουλειά. Ναι, ας πάρουν credit και ένα πατ πατ στην πλάτη όλοι όσοι βρέθηκαν δίπλα του κατά καιρούς για τις δύσκολες συμφωνίες και την παρότρυνση να πιέζει ακόμα παραπέρα. Αλλά κάθε κορυφή που ερχόταν στο δρόμο του, την κατακτούσε ολομόναχος.

Κι ήταν πάντα εκείνος που αντί να επαναπαυτεί στον τίτλο που του αποδώσαμε όλοι μαζί δικαιωματικά, αναζητούσε συνεχώς το μεγαλύτερο, το διαφορετικό, το περισσότερο. Πάντα σε συνάρτηση με τη μουσική αλλά όχι πάντα πάνω σε αυτή. Εξ ου και οι εκπομπές, η στροφή στον digital κόσμο, οι τόσες και τόσες ενέργειες σε κοινωφελείς σκοπούς. Και δίπλα σε όλα αυτά, παράλληλα και πάνω από όλα αυτά, συνέχιζε μία μουσική πορεία η οποία χωρίς πυροτεχνήματα και τυμπανοκρουσίες ήταν πάντα σε σταθερές βάσεις.

Χαζεύοντάς τον σε μία συναυλία πριν δύο χρόνια, απορούσα πού έβρισκε την ενέργεια για να κάνει όσα κάνει επί σκηνής. Κι αναρωτιόμουν πώς θα είναι αυτός ο άνθρωπος σε 10 και σε 20 χρόνια από τώρα. Αν θα έχει κάνει μια στροφή στο τραγούδι ή αν ως άλλος αγέραστος Τομ Κρουζ θα συνεχίζει να υπηρετεί την ποπ σκηνή. Γιατί από εκπλήξεις, επιφυλάσσει συνεχώς πολλές.

Όχι, δεν τον είδα στο θέατρο. Ομολογώ ότι το απέφυγα σαν έναν πειραματισμό που δεν θα μπορούσα κι εγώ ο ίδιος να κρίνω. Αλλά αυτή τη συνεργασία στο Ηρώδειο ανυπομονώ πραγματικά να τη δω. Γιατί μουσικά, σε κάθε υπερβολή του, σε κάθε απόκλιση από την ποπ σκηνή, σε κάθε πειραματισμό του, ήταν πάντα άρτιος. Κι αν χαζέψεις λίγο το ρεπερτόριο το οποίο θα αγγίξει με την Σόνια Θεοδωρίδου σε λίγα βράδια από σήμερα, θα αντιληφθείς ότι με έναν τρόπο του είναι πραγματικά ταιριαστό.

Γιατί το εύρος της φωνής του, η δουλειά που βάζει σε αυτό που κάνει αλλά και αυτό το τεράστιο χαμόγελο που είδα να βάζει υπό τους ήχους τζαζ και swing μελωδιών σε ένα από τα περυσινά Χριστουγεννιάτικα πάρτι φωταγώγησης της πόλης, σε κάνουν να νιώθεις ασφαλής για όποιο ρίσκο ετοιμάζεται να πάρει.

Υπήρχαν στιγμές τα τελευταία χρόνια που αναρωτιόμουν βλέποντάς τον σε διάφορα μουσικά και κοινωνικά event, για το ποια είναι η θέση του απέναντι στο κοινό, ποιοι είναι εν έτει 2020 οι φανς του Σάκη Ρουβά και αν τον έχουν αφήσει πίσω τους σαν έναν έρωτα που έσβησε πριν από καιρό. Η απάντηση έρχεται σε κάθε αναφορά του ονόματός του σε μια παρέα, σε κάθε μικρή η μεγαλύτερη συναυλία αλλά και σε κάθε κοινωνική του εμφάνιση. Ο άνθρωπος αυτός έχει το χάρισμα να κάνει δικό του κάθε άνθρωπο που έχει απέναντί του ακόμα κι αν αυτός δεν ανήκε ποτέ σε εκείνες και εκείνους που αποστήθιζαν τα τραγούδια του. Με την ευγένεια και αυτή την ανίκητη αύρα της αυτοπεποίθησης ενός πραγματικού σταρ.

Ο Σάκης Ρουβάς έχει κερδίσει το δικαίωμα να έχει φανατικούς θαυμαστές σε κάθε ηλικιακό group. Και είναι σίγουρο ότι στις 12 Σεπτεμβρίου στο Ηρώδειο θα υπάρχει ένα μωσαϊκό ανθρώπων κάθε ηλικίας και μουσικής κατεύθυνσης. Κάποιοι σίγουροι για τις δυνατότητες αυτού του ντουέτου και κάποιοι λίγο πιο δύσπιστοι. Εκείνοι που πρώτοι την επόμενη μέρα θα κάνουν join το group των ανθρώπων που θα ανυπομονούν για άλλη μία τέτοια βραδιά στο Ηρώδειο.

Photo credits: NDP photo agency