Οι κρυφές κασέτες της Diana: Η κατάθλιψη, η βουλιμία και οι σκέψεις να αυτοκτονήσει

Όπως διαβάζουμε στην dailymail.co.uk κανείς δεν ήξερε τι πραγματικά συνέβαινε στο γάμο της Diana και του Charles, για αυτό και εκείνη αποφάσισε να πει την ιστορία της στον Andrew Morton, με την προϋπόθεση να μην γίνει γνωστό ότι είχε κάποια ανάμειξη με την έκδοση του βιβλίου.

Η Diana εξομολογείται τις δύσκολες στιγμές που περνούσε στο πλευρό του Charles, μιλάει ανοιχτά για τις βουλιμικές τάσεις που είχε ενώ εξομολογείται ότι λίγες εβδομάδες μετά το γάμο σκεφτόταν να κόψει τις φλέβες της.

Θυμάμαι ότι ήμουν τόσο ερωτευμένη με τον άντρα μου, που δεν μπορούσα να πάρω τα μάτια μου από πάνω του. Σκεφτόμουν ότι είμαι το πιο τυχερό κορίτσι στον κόσμο. Θα με πρόσεχε. Λοιπόν, έκανα λάθος τελικά.

Το απόσπασμα που ακολουθεί, είναι δύο μέρες πριν το γάμο, στις 29 Ιουλίου του 1981

”Παντρευτήκαμε Τετάρτη. Τη Δευτέρα (27 Ιουλίου 1981) είχαμε πάει στο St. Paul’s για την τελευταία μας πρόβα και εκεί ήταν που κατάλαβα πώς θα ήταν η μέρα του γάμου. Και έκλαψα πολύ. Κυριολεκτικά κατέρρευσα, για πολλούς και διάφορους λόγους. Το θέμα της Camilla ανέκυπτε συνεχώς κατά τη διάρκεια του αρραβώνα. Προσπαθούσα απεγνωσμένα να φερθώ ώριμα αλλά δεν είχα τις βάσεις μέσα μου για να το καταφέρω και δεν είχα κανένα να μιλήσω για αυτό” [..]

”Το βράδυ πριν το γάμο είχα κρίση βουλιμίας. Έτρωγα ό,τι έβρισκα κάτι που διασκέδαζε πολύ την αδερφή μου, Jane που έμενε μαζί μου στο σπίτι. Κανείς δεν καταλάβαινε τι γινόταν. Ήμουν πολύ χάλια εκείνο το βράδυ, ήταν ένα ξεκάθαρο σημάδι του τι συνέβαινε” [..]

Καθώς περπατούσα προς τον Charles, την έψαχνα (την Camilla). Ήξερα ότι ήταν εκεί φυσικά. Την έψαξα.

”Όταν βγήκαμε έξω ήταν ένα υπέροχο συναίσθημα. Όλοι ζητωκραύγαζαν, όλοι ήταν χαρούμενοι γιατί νόμιζαν ότι ήμασταν χαρούμενοι. Και εκεί ήταν ένα μεγάλο ερωτηματικό στο κεφάλι μου. Συνειδητοποίησα ότι ανέλαβα ένα τεράστιο ρόλο, αλλά δεν είχα την παραμικρή ιδέα του τι θα κάνω- καμία ιδέα” [..]

”Η χειρότερη στιγμή ήταν όταν πήγαμε στο Broadlands (το μέρος όπου πέρασαν το πρώτο κομμάτι του γαμήλιου ταξιδιού). [..] Στο δεύτερο σκέλος του γαμήλιου ταξιδιού, που ήταν σε σκάφος, είχαμε καλεσμένους κάθε βράδυ, οπότε δεν υπήρχε χρόνος για εμάς. Δυσκολεύτηκα να το αποδεχτώ. Μέχρι τότε οι κρίσεις βουλιμίας ήταν τρομακτικές, απόλυτα τρομακτικές. Οτιδήποτε μπορούσα να βρω το έτρωγα με μανία και μετά από δύο λεπτά αισθανόμουν χάλια- πολύ κουρασμένη. Αυτό, φυσικά, επηρέασε τη συμπεριφορά μου, με την έννοια ότι τη μια στιγμή ήμουν χαρούμενη και την επόμενη πλάνταζα στα κλάματα. Θυμάμαι να κλαίω σαν τρελή στο γαμήλιο ταξίδι. Ήμουν τόσο κουρασμένη, για όλους τους λάθος λόγους”.

”Επιβιώσαμε από αυτό μια χαρά. Πήγαμε στο Balmoral απευθείας μετά το σκάφος, όλοι μας καλωσόρισαν και τότε ήταν που συνειδητοποίησα τι γινόταν. Τα όνειρά μου ήταν τρομακτικά. Τα βράδια ονειρευόμουν συνέχεια την Camilla. Είχα εμμονή μαζί της. Δεν εμπιστευόμουν τον Charles- σκεφτόμουν κάθε πέντε λεπτά ότι της τηλεφωνούσε, ρωτώντάς την πώς να χειριστεί το γάμο του” [..]

”Μείναμε εκεί (στο Balmoral) από τον Αύγουστο μέχρι τον Οκτώβριο. Αδυνάτισα πάρα πολύ. Άρχισαν να σχολιάζουν ότι φαίνονται τα κόκαλά μου. Μέχρι τον Οκτώβριο ήμουν σε χάλια κατάσταση. Είχα κατάθλιψη, προσπαθούσα να κόψω τις φλέβες μου με ξυράφι. Έβρεχε, έβρεχε, έβρεχε. Επέστρεψα νωρίτερα στο Λονδίνο για να αναζητήσω βοήθεια, όχι γιατί μισούσα το Balmoral αλλά γιατί ήμουν χάλια. Τέλος πάντων, ήρθα πίσω. Όλοι οι αναλυτές και οι ψυχίατροι που μπορείς να φανταστείς ήρθαν να με βοηθήσουν.

Μου έδιναν μεγάλες δόσεις valium. Αλλά η Diana, που ήταν ακόμα εκεί είχε αποφασίσει ότι ο χρόνος, η υπομονή και η προσαρμογή ήταν όλα όσα χρειαζόμουν. Εγώ τους έλεγα τι χρειαζόμουν. Εκείνοι μου έλεγαν ”χάπια!”. Αυτό τους έκανε χαρούμενους, μπορούσαν να πάνε το βράδυ για ύπνο, γνωρίζοντας ότι η Πριγκίπισσα της Ουαλίας δεν θα μαχαιρώσει κανέναν”. [..]

Μπορείς να βρεις την original έκδοση του βιβλίου, ”Diana: Her True Story”

Κεντρική φωτογραφία: AP Photo/Herman Knippertz