Ουκρανία: Η Καίτη Γαρμπή κι άλλοι 5 διάσημοι έκαναν τις πιο εύστοχες αναρτήσεις για τον πόλεμο

Εν όψει αυτής της τεράστιας ανθρωπιστικής κρίσης που βιώνει η Ουκρανία και παράλληλα όλος ο πλανήτης, η αλληλεγγύη, η – με κάθε τροπο – στήριξη του ουκρανικού λαού, οι αντιπολεμικές δράσεις και τα μηνύματα συμπαράστασης, είναι τα λιγότερα που μπορεί να προσφέρει καθένας από εμάς. Τα τελευταία (τα μηνύματα συμπαράστασης), πρακτικά δεν μπορούν και δεν θα λήξουν τον πόλεμο. Ωστόσο, η διάδοσή τους έχει σπουδαία αξία για την ενθάρρυνση και τη διατήρηση του κουράγιου που ο ουκρανικός λαός πρέπει να επιδείξει τη δεδομένη στιγμή. Παρακάτω, διαβάζεις τις πιο εύστοχες αναρτήσεις των διάσημων για τον πόλεμο που μαίνεται.

Η Καίτη Γαρμπή μιλάει για τη θηριωδία του Πούτιν

«Στον πόλεμο δεν υπάρχουν «ναι μεν αλλά». Ο Πούτιν ξεκίνησε μια θηριωδία που κανείς μας δεν ξέρει πότε θα σταματήσει. Οφείλουμε να σταθούμε δίπλα σε όλα τα θύματα του πολέμου με κάθε δυνατό τρόπο».

Η Έλενα Ακρίτα τάσσεται υπέρ του πρόσφυγα, του μετανάστη, του κυνηγημένου & της ειρήνης των λαών

«Αυτό που ορισμένοι αντιμετωπίζετε τον Πούτιν ως την μετενσάρκωση του Λένιν, να το κοιτάξετε. Ένας εισβολέας είναι ο Πούτιν, ένας αντικομμουνιστής, ομοφοβικός και ρατσιστής ηγέτης που δολοφονεί και ξεριζώνει Ουκρανούς από τον τόπο τους. Κι όσο δυναμώνουν τα τύμπανα του πολέμου, τόσο πιο ξεκάθαρο γίνεται αυτό.

Ήδη πολλοί άνθρωποι πήραν τον δρόμο της προσφυγιάς.

Με τον πρόσφυγα λοιπόν.

Με τον μετανάστη λοιπόν.

Με την Ειρήνη των λαών ξεκάθαρα.

Με τον κυνηγημένο που αφήνοντας πίσω το σπιτικό του, βάζει στην τσέπη του ένα σακουλάκι χώμα της γειτονιάς που γεννήθηκε.

Όχι στον πόλεμο, όχι στον μιλιταρισμό, όχι στο ξερίζωμα των λαών. Τίποτα δεν δικαιολογεί την βία, τίποτα δεν δικαιολογεί το αίμα, τίποτα δεν δικαιολογεί τους νεκρούς στο πεδίο των μαχών και των μεγάλων συμφερόντων.

Οι άνθρωποι πρέπει να πεθαίνουν στο κρεβάτι τους. Στην αγκαλιά των αγαπημένων τους. Όσο ακατόρθωτο κι αν μοιάζει αυτό, είναι η μόνη μάχη που αξίζει να δώσουμε

Όσο για τους Ουκρανούς ναζί τους γράφω ακριβώς στο ίδιο σημείο που γράφω όλα τα ναζιστικά καθάρματα ανεξαρτήτως εθνικότητας. Εν κατακλείδι. Όποια ερώτηση κι αν κάνεις η απάντηση είναι Ειρήνη. Πασιφίστρια ως το τέλος».

Η Κλέλια Ρένεση στηρίζει την αυτονομία που χρειάζεται μία χώρα για να μην συμμετάσχει στο έγκλημα

Τόσα χρόνια μας με μανία μας εκπαίδευσαν να εξαρτόμαστε από τους άλλους. Να αγοράζουμε λεμόνια απ την Ισπανία , κατακρεουργώντας τις ντόπιες παραγωγές κ πόσα άλλα αγαθά Να αγοράζουμε το τάδε χημικό φυτοφάρμακο που δηλητηριάζει το χώμα κ για να ξαναφυτέψεις το χρειάζεσαι εκ νέου.

Να εξαρτώμαστε ενεργειακά σαν χώρα από άλλα κράτη εν έτει 2022. Μια χώρα με άπειρα χιλιόμετρα ακτογραμμή (ενεργειακοί κυμματοθραύστες) κ άπειρο ήλιο (ηλιακή ενέργεια) ή όποιο άλλο τροπο παραγωγής ενέργειας.

Ο μόνος δρόμος προς την ελευθερία είναι η αυτονομία. Ο μόνος δρόμος για να μην συμμετέχεις στο έγκλημα είναι η αυτονομία.

Και που λέει κ ο φίλος @nik0s_stef «Μας οδήγησαν σαν χώρες και καταναλωτές να εξαρτόμαστε ενεργειακά από μια στρόφιγγα… ό,τι καλύτερο για αυτούς που την ελέγχουν. Με ένα κουμπί σε 1 λεπτό πετυχαίνουν παγκόσμιο πληθωρισμό… άρα κατάσχουν περιουσίες. Οι ΗΠΑ έχουν τεράστια αποθέματα από το άδειασμα της Αραβίας … θα μπορούσε να συγκρατήσει τις τιμές κι ένα παιδάκι … Αλλά το κόλπο γκροσο είναι το κέρδος που αποκομίζουν προσχηματικά… Κι αν γνώριζαν τον Πούτιν γιατί εξαρτηθήκαν από αυτόν με δίκτυα αγωγών; Όλα στο σχέδιο τπτ τυχαίο τπτ μη ελεγχόμενο»

Υγ: Γι’ αυτό η σημερινή επανάσταση είναι μποστάνι στον κήπο σου, φωτοβολταϊκά στη σκεπή σου, λιγότερη εξάρτηση από υλικά αγαθά, περισσότερη αυτονομία.

Η Ναταλία Τσαλίκη μιλάει για τους προγόνους της από την Πολωνία, την Ουκρανία και τη Ρωσία

Αν οι πρόγονοί μου ζούσαν, τώρα η μία γιαγιά μου [από την Πολωνία] θα βοηθούσε τον παππού μου [από την Οδησσό της Ουκρανίας], να εξοπλιστεί εναντίον της άλλης μου γιαγιάς [από το Νοβοροσίσκ της Ρωσίας]…. Μικρός τελικά που είναι ο κόσμος…. Καλό μήνα, με ειρήνη εύχομαι!

Ο Αντώνης Καφετζόπουλος και οι άγουρες σκέψεις της επόμενης ημέρας

«Άγουρες σκέψεις της επόμενης μέρας

*ξέρω, είναι άγαρμπο, ενώ σκοτώνονται άνθρωποι (συμπεριλαμβάνω και Ρώσους στρατιωτικούς που ούτε ξέρουν καν γιατί βρίσκονται αντιμέτωποι με σφαίρες), να κάθομαι και να φιλοσοφώ για το μετά..* Αλλά Μου κάνει εντύπωση ότι κανείς δεν συζητά ορθολογιστικά την (ούτως ή άλλως εγκληματική) στάση του Πούτιν και της ρωσικής ηγεσίας:

– η επόμενη μέρα θα φέρει τρομερές οικονομικές επιβαρύνσεις στον κάθε Ρώσο, φτωχό ή ζάμπλουτο, αντίπαλο ή φίλο του προέδρου Πούτιν.

– η ρωσική Ομοσπονδία θα μπει σε οικονομική ύφεση

– η ρωσική ομοσπονδία έχει ήδη αρκετά θέματα ομοιογένειας και σταθερότητας [είναι θρησκευτικά/εθνοτικά/οικονομικά άνιση και πολυδιασπασμένη]

– λεφτά δεν μπορεί παρά να αντλήσει μόνο από τις κινεζικές κρατικές/ελεγχόμενες τράπεζες (Βενεζουέλα, Κούβα, Σερβία μονο ανεκδοτολογικά συζητιούνται ως πηγή ρευστότητας…)

– με μια κουβέντα, η Ρωσία μπήκε ανεπιστρεπτί σε περίοδο αναταράξεων με δική της πρωτοβουλία

– αν (και εφ’ όσον) η Κίνα την προστρέξει οικονομικά, θα το κάνει με βαρέα – κάθε είδους – ανταλλάγματα. Η ανεξαρτησία της ρωσικής Ομοσπονδίας θα περιοριστεί ανάλογα.

Τι συμβαίνει λοιπόν; Γιατί ο Πούτιν κάνει βήμα στο κενό; Γιατί, συνέχεια, με διαγγέλματα, εμφανίζεται να προωθεί για τον εαυτό του την εικόνα του απόλυτα ισχυρού, απόλυτα υπευθύνου;;

Προφανώς η προπαγάνδα αυτή δεν απευθύνεται σε εμάς τους απ’ έξω. Εμείς είμαστε λίγο πολύ χαμένο έδαφος ειδικά μετά την απροσχημάτιστη εισβολή. [*φυσικά, υπάρχουν και τα νούμερα, οι ιδεοληπτικοί, αυτοί που θεωρούν ότι τον πόλεμο τον υποκίνησαν οι αμερικανοί και κάνουν πορείες στις πρεσβείες τους, οι άλλοι που έγλειψαν και αναπαρήγαγαν (για δικούς τους πολιτικαντικούς λόγους) τη ρωσική προπαγανδιστική καραμέλα περί ναζί-Ουκρανών. Αλλά όλοι αυτοί (τώρα, μετά την εισβολή) είναι λιγότεροι και από τους ψηφοφόρους του Βελόπουλου*].

«Ζήτω η Ουκρανία!»

Έχει σαν μόνη χρήση – η προπαγάνδα Πούτιν – τη διαμόρφωση κλίματος στο εσωτερικό του ακροατήριο. Γιατί; Επειδή οι εύκολες απαντήσεις, ότι δηλαδή «ο Π. πάει», «παρανόησε», «το έχασε», «είναι δικτάτορας, έτσι κάνουν οι δικτάτορες», «δείτε και τον Χίτλερ», δεν μου φαίνονται και πολύ πειστικά και ορθολογιστικά επιχειρήματα αναρωτιέμαι: Γιατί ρε Πούτιν; Μήπως έχουμε χάσει κάτι από την εικόνα στο εσωτερικό της Ρωσικής Ομοσπονδίας; Μήπως η εξουσία του Πούτιν δέχεται – από καιρό – πολύ ισχυρότερες πιέσεις απ’ ότι έχουμε φανταστεί;

Δεν ξέρω. Εννοείται ότι δεν είμαι σε θέση να ξέρω. Αυτό που καταλαβαίνω, όμως, είναι ότι κανένας στη θέση του Πούτιν, δεν θα διακινδύνευε τόσα πολλά αν δε φοβόταν ότι χωρίς το ρίσκο μπορεί και να τα χάσει όλα… Στο μεταξύ… Ζήτω η Ουκρανία!».

Ο Αύγουστος Κορτώ προτάσσει τη βοήθεια στην Ουκρανία και την τιμωρία του φασιστικού επεκτατισμού του Πούτιν

«Αν οι εξελίξεις μας δίνουν την αίσθηση ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση αδρανεί, αυτό οφείλεται στο ότι οι ηγέτες της θέλουν αφενός να αποφύγουν μια γενικευμένη σύρραξη, κι αφετέρου να διαφυλάξουν τα συμφέροντα και την ποιότητα ζωής των πολιτών τους.

Τα σκληρά μέτρα εναντίον της Ρωσίας θα έχουν αντίποινα: καύσιμα, τουρισμός, και άλλα πολλά – θα πρέπει να κάνουμε όλοι μας κάποιες θυσίες. Να σφίξουμε το ζωνάρι. Όμως το σκεπτικό “Η ειρήνη όλων μας κι ο πόλεμος δικός σου” οδηγεί αναπόδραστα στη φρίκη. Δεν χρειάζεται να σου χτυπήσει την πόρτα ο εχθρός για να μετέχεις, ως άνθρωπος, σε κάθε πόλεμο.

Οι πρόσφυγες είναι ιερά πρόσωπα, κι η στάση μας απέναντί τους καθρέφτης της δημοκρατίας μας και μέτρο της ανθρωπιάς μας.

Αν μπορούμε να κάνουμε κάτι για να βοηθήσουμε την Ουκρανία, και να σταθούμε ενάντια στον φασιστικό επεκτατισμό του Πούτιν, οφείλουμε να το κάνουμε. Για λόγους συνείδησης, για λόγους ηθικής ακεραιότητας και ναι, ακόμα και για λόγους επιβίωσης. Γιατί αν ο αυταρχισμός μείνει ατιμώρητος, αύριο-μεθαύριο κανείς δεν θα θυσιαστεί για μας».