Θανάσης Ευθυμιάδης: Η μόνη ανάρτηση για τον Σεπτέμβριο που χρειάζεται να δεις
- 1 ΣΕΠ 2022
Ο Σεπτέμβριος είναι εδώ και μαζί με εκείνον, τον πρώτο μήνα μίας νέας εποχής, ήρθε και ένας καταιγισμός από posts στα social media για να τον καλωσορίσουν. Αν είναι να δεις μόνο ένα post καλωσορίσματος του Σεπτεμβρίου και των ημερών του φθινοπώρου, κάνε μία χάρη στον εαυτό σου και δες αυτό που ανάρτησε ο Θανάσης Ευθυμιάδης.
Ο Θανάσης Ευθυμιάδης ακολουθεί μία ξεχωριστή φιλοσοφία κι έναν τρόπο ζωής που τον φέρνει σε αρμονία με τη φύση, αλλά και με τον εαυτό του. Με μία οπτική αναφορά στη φύση και μία λεκτική αναφορά στον δρόμο της ελευθερίας που προσπαθεί να βαδίσει, μας ευχήθηκε «καλό μήνα» μέσω του προσωπικού του λογαριασμού στο Instagram.
Στο video που δημοσίευσε ο Θανάσης Ευθυμιάδης, θα τον δεις να διαλογίζεται σε ένα βράχο, καθώς το νερό ενός ποταμού τρέχει ορμητικό γύρω του. Θα τον δεις να σηκώνεται και να βουτά στον καταρράκτη μπροστά του. Θα τον δεις στη «ζεν» κατάσταση στην οποία τον έχεις συνηθίσει. Και τίποτα δεν μπορεί να πάρει πιο αποτελεσματικά τα άγχη της νέας σεζόν που αρχίζει, από το κεφάλι σου, από το να φανταστείς ότι κάνεις κι εσύ αυτή τη βουτιά.
Ο Θανάσης Ευθυμιάδης συνόδευσε το video του με ένα κείμενο στο οποίο αναφέρεται στην αποδοχή των ευθυνών που φέρει ο καθένας από εμάς για τις επιλογές του, στην αποδοχή του εαυτού μας, στην τόλμη που πρέπει απαραιτήτως να συνοδεύεται κι από αρετή, αν θέλουμε να μας οδηγήσει στην ελευθερία. Ο ηθοποιός έχει βαλθεί να μοιράζεται τα πολύτιμα μαθήματα των δικών του εμπειριών μαζί μας και αυτό κάνει και με το post του για τον νέο μήνα.
«Όταν αναλαμβάνω τις ευθύνες που μου αναλογούν, ο ψυχικός πόνος μετουσιώνεται σε πολύτιμη εμπειρία. Βουτάω στην καρδιά του πόνου και τον κοιτάζω στα μάτια για όσο αντέχω. Σέβομαι την δύναμη του, παίρνω το μάθημά μου, αλλά πριν γίνει αρρώστια, με αγαπάω, με συγχωρώ, τον αποχαιρετώ και συνεχίζω τον δρόμο μου», έγραψε αρχικά ο ηθοποιός στην ανάρτησή του.
«Οι εμπειρίες είναι οι δάσκαλοι της ζωής μου. Οι εμπειρίες είναι οι αποσκευές της ζωής μου», πρόσθεσε στη συνέχεια μιλώντας για τα διδάγματα που έχει πάρει κάθε φορά που χρειάστηκε να βουτήξει «στον πόνο», όπως βουτά στον καταρράκτη, όπως βουτά στον Σεπτέμβριο. «Βαδίζω ένα πολύ όμορφο αλλά δύσκολο μονοπάτι και το μόνο που προσπαθώ είναι όταν πέφτω (ή όταν μου βάζουν τρικλοποδιά), να ξανασηκώνομαι και να συνεχίζω», ανέφερε έπειτα.
Ο Θανάσης Ευθυμιάδης προσπαθεί να βαδίσει στον δρόμο της ελευθερίας, έναν δρόμο στον οποίο θα βρίσκεται σε ειρήνη με τον εαυτό του, με τους γύρω του, με τη φύση. Κι αυτή η ειρήνη δεν μπορεί να επιτευχθεί χωρίς την ευθύνη, τον σεβασμό και την αρετή, που πολλές φορές δεν σκεφτόμαστε απαραίτητα μαζί με τη λέξη «ελευθερία». Η ελευθερία μας όμως, για να είναι αληθινή πρέπει να μην καταπατά τις ελευθερίες των άλλων, πρέπει να μην είναι παρεμβατική για τη φύση πρέπει να μην έχει μόνο κριτήριο την προσωπική επιθυμία μας.
«”Χρειάζεται αρετή και τόλμη η ελευθερία”», έγραψε συνεχίζοντας στην ίδια φιλοσοφική διάθεση ο Θανάσης Ευθυμιάδης. «Η τόλμη, από μόνη της, μπορεί να φέρει – σε κάποιους- μία αίσθηση ελευθερίας, αλλά χωρίς την αρετή, ποτέ δεν θα νιώσω ότι πρέπει να σέβομαι και την ελευθερία του άλλου, για να χαίρομαι με την δική μου. Χωρίς την αρετή, θα είμαι απλά κάποιος που το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι να περνάει καλά ο ίδιος χωρίς να νοιάζεται για τίποτα άλλο. Για να συναντήσω την αρετή, χρειάζεται να έχω εγώ το τιμόνι της ζωής μου, όχι οι δικαιολογίες μου. Ο κάθε ένας μας έχει την ευθύνη των επιλογών του, στο δρόμο για την ελευθερία», σημείωσε.
«Καλό δρόμο σε όλους. Καλό μήνα σε όλους», κατέληξε ο ηθοποιός βουτώντας στα νερά του καταρράκτη και σε εκείνα της δικής του ελευθερίας όπως τη βιώνει και όπως προσπαθεί να την κατακτά.
Ο Θανάσης Ευθυμιάδης βαδίζει σε έναν δρόμο, που τον μοιράζεται και μαζί σου. Έναν δρόμο, που μέσα από τα λεγόμενά του, δεν φαίνεται ευκολοδιάβατος, αλλά σίγουρα τον βοηθά να δείχνει τόσο «ζεν» όσο τον έχεις συνηθίσει. Και με posts του σαν κι αυτό, μπορεί να μην περιμένει απαραίτητα να τον ακολουθήσεις στον δικό του δρόμο, αλλά σου και μας ανοίγει ένα μικρό παράθυρο σε μία διαφορετική, ειρηνική ζωή. Κι αυτό είναι τουλάχιστον πολύτιμο, καθώς γυρίζεις από τον παράδεισο κάθε καλοκαιριού σου, στην απαιτητική σου καθημερινότητα, στους ρυθμούς της πόλης, στους «πολέμους» -κυριολεκτικούς και μεταφορικούς- της σύγχρονης ζωής.
Γι’ αυτό σου λέω, αν είναι να δεις ένα post για το καλωσόρισμα του Σεπτεμβρίου σήμερα, ας είναι αυτό. Είναι αρκετό.
