Το τέλος της φούστας είναι κοντά, αν κρίνουμε από την τελευταία φάση – τάση των celebrities

Όλο και περισσότερες διάσημες κυκλοφορούν σε κόκκινο χαλί, αλλά και σε διάφορες εκδηλώσεις χωρίς φούστα. Το εσώρουχο, φυσικά, είναι προσεγμένο, ο ποπός άλλοτε καλυμένος λίγο, άλλοτε όχι. Τα υπόλοιπα φυσιολογικά.

Ας πούμε, χθες, η Rita Ora βγήκε. Φόρεσε ωραιότατο πανωφόρι, φοβερή γόβα, λευκό πουκάμισο και έριξε πάνω από την μαύρη, ωραιότατη, κιλότα της, μια φούστα, η οποία είχε τελείωμα, αλλά όχι άλλο ύφασμα. Ήταν σαν ένα δίχτυ, που είχε πάνω του, πέρλες; Κάτι αρκετά λαμπερό πάντως. Το πουκάμισο το είχε βάλει από μέσα.

Πήγε για φαγητό και μετά για ποτό.

Απλά και καθημερινά.

Το αν κρύωνε ή όχι είναι δικός της λογαριασμός. Το αν αυτό είναι το νέο σέξι και δικός μας.

Δεν ξέρω.

Εγώ άμα δω μια κοπέλα σε ένα εστιατόριο ή σε ένα κλαμπ χωρίς την φούστα της, θα πω: Αν δεν είναι χορεύτρια, είναι μάλλον τρελή. Εκτός κι αν είναι η Rita Ora ή η Rihanna… Ή ακόμα θα αναρωτηθώ, αν τελείωσε η Lady Gaga την αφισοκόλληση στην Αθήνα και ήρθε να τσιμπήσει κάτι…

Θα μου πείτε, επειδή το κάνουν οι διάσημες, δεν σημαίνει και τίποτα.

Το ανησυχητικό, όμως, ποιο είναι; Ότι το βλέπω πλέον τόσο συχνά που νομίζω ότι αρχίζω να συνηθίζω. Αρχίζω να συνηθίσω τον κώλο που φαίνεται κάτω από τα σορτσάκια, πίσω από τις ανύπαρκτες φούστες ή τα κοντά φορέματα. Μπορεί και να σχολιάσω. Α, καλός! Α, χοντρή.

Έπινα τις προάλλες καφέ με μια φίλη μου στο Golden Hall και σχολιάζαμε το υπέρχοχο σορτσάκι που φορούσε μια κυρία, ψηλό στην μέση, μπλε σκούρο, συνδυασμένο με λευκό πουκάμισο και γόβα. Πολύ office στιλ. Μετά γύρισε πλάτη. Ο μισός ποπός της ήταν έξω.

Τώρα είναι καλό αυτό;

Για μένα, για την κόρη που δεν έχω, αλλά ίσως έχεις εσύ; Για την μόδα; Για το τι είναι σέξι πια;  Για τα τόσα τόπια ύφασμα που μένουν στο ράφι; Τώρα κάνω πλάκα, αλλά εσύ δεν το παρατηρείς; Είμαι η μόνη;

Είμαι η μόνη που μου κακοφαίνεται;

Είμαι η μόνη που νομίζω ότι πρέπει να μπει ένα ύψος στην φούστα, αλλά και την μπλούζα, εκτός κι αν αυτή κυκλοφορεί σε πασαρέλα ή πίστα;

Διότι εκεί, εκεί το καταλαβαίνω. Είναι Τέχνη, είναι δουλειά.

Για το δρόμο μιλάω.