Τζένη Καζάκου: Οι παγίδες του επίθετού της, η αμαζόνα-Τάνια Τρύπη και η γιαγιά της

«Στη δουλειά δεν αγχώνομαι γιατί στην ουσία δεν είμαι εγώ, αλλά ένας ρόλος. Οι συνεντεύξεις με αγχώνουν. Φοβάμαι ότι θα με ρωτήσουν προσωπικά θέματα που δεν μπορώ να απαντήσω. Νιώθω τυχερή που είμαι από αυτή την οικογένεια γιατί μου έμαθαν αυτόν τον μαγικό κόσμο. Μου έκανε εντύπωση πώς οι άνθρωποι χωρίς πολλά πράγματα, έκαναν μια δική τους πραγματικότητα. Σε μια παράσταση που έπαιζε ο μπαμπάς μου, με είχαν ντύσει σαν τσιγγάνα. Έκανα το χορευτικό και ένιωσα τόσο ωραία», ανέφερε αρχικά η Τζένη Καζάκου, μιλώντας για το δημιουργικό άγχος της δουλειάς της.

Όσο για την επαγγελματική εύνοια λόγω της οικογένειάς της, η ίδια ανέφερε ότι κρύβει και παγίδες: «Είναι 50-50. Θα μου ανοίξουν πολύ πιο εύκολα κάποιες πόρτες λόγω οικογένειας. Όμως από ‘κει και πέρα, επειδή ακριβώς υπάρχει αυτό, εγώ δεν έχω το δικαίωμα να κάνω λάθος. Οπότε είμαι και πολύ αυστηρή με τον εαυτό μου».

«Αν εγώ δεν μπορώ να ανταπεξέλθω, δεν συμφέρω ούτε στον παραγωγό, ούτε στον σκηνοθέτη, γιατί το επίπεδο της δουλειάς πέφτει. Οπότε στο αποτέλεσμα είναι καθαρά στο χέρι μου εάν μπορώ ή δε μπορώ να κάνω αυτή τη δουλειά. Είναι πολύ βιωματικό επάγγελμα, δεν είναι θεωρητικό. Αν δεν σηκωθείς επάνω να το κάνεις, δεν μπορείς να εξελιχθείς. Κι ας μην ήμουν από αυτή την οικογένεια, πάντα κάποιος θα βρεθεί να πει κάτι και δεν θέλω να ζω δυστυχισμένη. Μου αρέσει που ξυπνάω και πάω στη δουλειά χαρούμενη», πρόσθεσε η Τζένη Καζάκου.

Ο παππούς-καθηγητής της, Κώστας Καζάκος

Οι αναφορές στον παππού της, Κώστα Καζάκο, τον οποίο είχε καθηγητή στο πρώτο έτος της δραματικής σχολής, αλλά και τη σπουδαία γιαγιά της, δεν έλειψαν: «Ξέρω το πώς ήταν σαν άνθρωπος η γιαγιά μου, Τζένη Καρέζη. Ήταν δυναμική, ειλικρινής, λίγο dark σαν εμένα, αλλά δεν το έδειχνε τόσο. Μακάρι να την είχα γνωρίσει. Συγκινούμαι όταν βλέπω ταινίες με τη γιαγιά μου και θα ήθελα πολύ να την είχα γνωρίσει», είπε η Τζένη Καζάκου.

Η αμαζόνα-Τάνια Τρύπη της Τζένης Καζάκου

Όσο για τη μαμά της, Τάνια Τρύπη, η ίδια σημείωσε: «Μου έχει εμπιστοσύνη. Πολλές φορές δεν χρειάζεται να μου πει κάτι, απλά με κοιτάει και κάπως συνεννοούμαστε με τα μάτια. Η μαμά μου είναι η αμαζόνα μου. Μου απέδειξε ότι σε αυτή τη δουλειά δεν χρειάζεται να κάνουμε πίσω την καριέρα για την οικογένεια, ούτε την οικογένεια για την καριέρα. Τη θυμάμαι να σηκώνεται 5 το πρωί να μαγειρεύει, να μας ετοιμάζει για το σχολείο και να πηγαίνει σε πρόβες και γυρίσματα. Όταν έχω μεγαλώσει με ένα τέτοιο προφίλ μητέρας, νιώθω ότι μπορώ να κάνω τα πάντα».