Χρήστος Λούλης: «Έχω κι εγώ δεχτεί σεξουαλική παρενόχληση. Από άντρες»
- 25 ΦΕΒ 2025
Μπορεί στις ΗΠΑ το #MeToo να προκάλεσε «σεισμό» στον καλλιτεχνικό χώρο το 2017, αλλά στην Ελλάδα δυναμικά εμφανίστηκε το 2021 ξεκινώντας από τον χώρο του αθλητισμού, περνώντας έπειτα στον χώρο του θεάτρου και επηρεάζοντας τελικά το σύνολο της κοινωνίας. Ακόμα κι αν τα «γιατί τώρα;» συνέχισαν ύπουλα και υποτιμητικά να περιμένουν, το «μίλα» ήταν αυτό που έκανε δυναμικά την εμφάνισή του, οδηγώντας ανθρώπους να βγάλουν στο φως κακοποιητικές συμπεριφορές και σεξουαλικές επιθέσεις που είχαν δεχτεί στον χώρο εργασίας τους και όχι μόνο. 4 χρόνια μετά το #MeToo συνεχίζει να είναι ένα ζωντανό κίνημα, αν και το «κύμα» των καταγγελιών τουλάχιστον στον καλλιτεχνικό χώρο έχει καταλαγιάσει. Ο Χρήστος Λούλης κλήθηκε να σχολιάσει αυτές τις καταγγελίες στο πλαίσιο συνέντευξής του.
Σχολιάζοντας ότι οι καταγγελίες σεξουαλικής παρενόχλησης, (αλλά και κακοποίησης για τις οποίες πρόσωπα του καλλιτεχνικού χώρου καταδικάστηκαν σε πρώτο βαθμό και πλέον αντιμετωπίζουν εκ νέου τις κατηγορίες στο εφετείο) που προέκυψαν στις αρχές του 2021, δεν τον εξέπληξαν, ο Χρήστος Λούλης προχώρησε σε μία προσωπική εξομολόγηση που αφορά σεξουαλικές παρενοχλήσεις που ο ίδιος είχε δεχτεί από άντρες στα πρώτα του βήματα. Οι απαντήσεις του δόθηκαν σε συνέντευξή του στο Rosa.gr και προβλήθηκαν στην εκπομπή του Open, Πρωινό Σου Σου, τη Δευτέρα 24 Φεβρουαρίου.
«Όχι. Δεν με εξέπληξαν. Μα, το έχω υποστεί και εγώ. Σεξουαλικά. Έχω υποστεί σεξουαλική παρενόχληση. Όχι από γυναίκα. Από άντρα. Από άντρες. Όταν ήμουν μικρός. Αλλά εγώ ήμουν και σε μια κατάσταση 20-22 χρόνων, που μπορούσα να ρίξω και μια σφαλιάρα. Δεν είχα ρίξει ποτέ. Αλλά υπήρχε η απειλή. Και φαντάζομαι ότι ένα κορίτσι δεν μπορεί να το κάνει αυτό. Αλλά αυτό το κλίμα υπήρχε», είπε αρχικά ο Χρήστος Λούλης και συνέχισε εξηγώντας το «κλίμα» στο οποίο αναφέρθηκε.
«Όταν μπήκα στη σχολή και ξεκίνησα και βγήκα από τη σχολή και άρχισα να δουλεύω, η κυρίαρχη κουλτούρα της εποχής ήταν ότι για να κάνεις θέατρο, πρέπει να ταλαιπωρηθείς, πρέπει να μη χαίρεσαι, πρέπει να περάσεις τα πάνδεινα και πρέπει να γίνει η ψυχή σου μαύρη και να σε προσβάλλουν. Ο σκηνοθέτης, ο μεγάλος πρωταγωνιστής πρέπει να σε προσβάλλουν. Άμα δεν σε προσβάλλει κανείς, τότε δεν χαλυβδώνεσαι να κάνεις θέατρο. “Το θέατρο θέλει στομάχι”. Αυτό μας λέγανε».
Ο Χρήστος Λούλης αναγνώρισε το γεγονός ότι υπήρξε «τυχερός» που οι εμπειρίες αυτές δεν λειτούργησαν αποθαρρυντικά για τον ίδιο ώστε να συνεχίσει την πορεία του στον χώρο του θεάτρου και της υποκριτικής.
«Ήμουν πολύ τυχερός. Όπως σου είπα και πριν, όταν είσαι σε αυτόν τον χώρο, όπου τα αγόρια είναι ελάχιστα και είσαι ένα αγόρι μέσα σε αυτά, είσαι ωραίος, είσαι ταλαντούχος, είσαι δουλευταράς, θυσιάζεις τον εαυτό σου, είσαι, δηλαδή, τεφαρίκι για τον χώρο σου, ακόμα και αν κάποιος σου την πει και του την πεις και τσακωθείς, ξέρεις ότι δεν πρόκειται να σου κάνει τίποτα.
Ήμουν τυχερός όσον αφορά αυτό. Ένιωθα ότι ήμουν σπάνιο πράγμα. Αν ήμουν ένα κορίτσι, όμως, που πίσω από εμένα ήταν άλλες 300, περίπου ίδιες με εμένα, ίδιου ταλέντου, ίδια δυναμικής, μπορεί να μην ήταν έτσι εύκολο. Μπορώ να καταλάβω απόλυτα πόσο δύσκολο είναι για ένα κορίτσι που του λέει ο τάδε “δεν θα ξαναδουλέψεις ποτέ”, έχοντας την εξουσία αυτή λόγω status στη δουλειά. Εγώ δεν το ένιωσα ποτέ αυτό. Έλεγα “ωραία, μη με ξαναπάρεις εσύ, θα με πάρει κάποιος άλλος”», τόνισε ο Χρήστος Λούλης.
Όσο για το αν τελικά τα πρόσωπα που τον είχαν παρενοχλήσει στα πρώτα του βήματα στον χώρο, πρόσωπα που όπως είχε επισημάνει είχαν «εξουσία λόγω status στη δουλειά», τον πήραν και πάλι τηλέφωνο για να συνεργαστεί μαζί τους, η απάντηση του Χρήστου Λούλη είναι ενδεικτική του πόσο συνηθισμένοι μπορεί να ήταν αυτοί οι άνθρωποι στο να ασκούν τέτοιες συμπεριφορές και να παραμένουν «στο απυρόβλητο».
«Με ξαναπήρανε, φυσικά, μετά. Σαν να μην έχει γίνει τίποτα», είπε χαρακτηριστικά στη συνέντευξή του ο ηθοποιός, που αυτή την περίοδο πρωταγωνιστεί στην παράσταση Έντα Γκάμπλερ, που παρουσιάζεται στο Θέατρο Προσκήνιο σε σκηνοθεσία Δημήτρη Καραντζά.
