Angelina Jolie: Η “αμαρτωλή” που έγινε η “Μητέρα Τερέζα” των προσφύγων

Ήταν ανορεκτική και καταθλιπτική. Σκεφτόταν σοβαρά να γίνει εργολάβος κηδειών(!). Στα 24 έπαθε νευρικό κλονισμό και νοσηλεύτηκε 3 μέρες σε ψυχιατρική κλινική. Αργότερα, αντάλλαξε την νοσηρή εμμονή της με τον θάνατο, με μια επιθετική, μοιραία σεξουαλικότητα – πότε, φιλιόταν πονηρά με τον εαυτό της στα οσκαρικά red carpets , πότε κυκλοφορούσε μ’ ένα μπουκαλάκι περασμένο στο λαιμό, που είχε μέσα του το αίμα του εραστή  της.

 

Και για πολύ καιρό, καιγόταν ωραία κάτω από τα φώτα. Δηλώσεις, γρήγοροι γάμοι, ακόμα πιο γρήγορα διαζύγια, η αμφιφυλοφιλία της, ο Μπραντ, η Τζεν, το σκάνδαλο που της χάρισε τον τίτλο της ”γυναίκας- δηλητήριο” ή της αχόρταγης ”αντροχωρίστρας του Χόλιγουντ”.

Και ύστερα, ξαφνικά, τα τελευταία χρόνια, όλα άλλαξαν. To 2005 –όταν η Αντζελίνα υιοθέτησε ένα μωρό από την Αιθιοπία, (σ.σ. τη Zαχάρα), οι αιτήσεις στα αμερικάνικα γραφεία υιοθεσιών για ορφανά της Αιθιοπίας, διπλασιάστηκαν. Το 2013,  όταν ανακοίνωσε  πως  προχώρησε σε διπλή μαστεκτομή για προληπτικούς λόγους, σχεδόν σε όλα τα κέντρα γονιδιακού ελέγχου  για καρκίνο του μαστού της υφηλίου, επικράτησε ελεγχόμενη φρενίτιδα.

Κατά βάθος, μέσα μου είμαι – και θα είμαι πάντα- εκείνο το πανκιό με τατουάζ. Ακόμα δεν μπορώ να καταλάβω πως μου επιτρέπουν την είσοδο σε ορισμένα κτίρια με υψηλά standards ασφαλείας

Το Time κάνει εξώφυλλα για το ”φαινόμενο Aντζελίνα”, το δε  Forbes την περιλαμβάνει, σχεδόν, κάθε χρόνο στη λίστα του με τα 100 πρόσωπα που έχουν την μεγαλύτερη επιρροή”, παγκοσμίως». Α ναι! Ένα πράγμα που ξέρει να κάνει καλά η Άντζι, είναι να επηρεάζει. 

Τι είναι το φαινόμενο Aντζελίνα

Η πραγματική ερώτηση είναι άλλη: γιατί ; Ναι, πιθανότατα η Αντζελίνα είναι ”η πιο όμορφη γυναίκα του πλανήτη”, και ναι, αν έβαζες κάτω τα εξώφυλλα που της έχουν κάνει μόνο τα αμερικάνικα media μόνο τα τελευταία δέκα χρόνια, θα πήγαινες περπατώντας στη Νέα Υόρκη και πίσω. Αλλά στην πραγματικότητα είναι η Τζολί είναι απλώς μια ηθοποιός που δεν έχει κάνει ούτε μια αληθινά καλή ταινία μετά τo 2008 και την Ανταλλαγή. (Εντάξει, τουλάχιστον, το Maleficent, το 2014, ήταν ένας εμπορικός θρίαμβος – πράγμα που δεν μπορεί κανείς να πει και για τα  χαμηλόφωνα, εναλλακτικά δράματα, που σκηνοθετεί η ίδια με σκοπό να ευαισθητοποιήσει το κοινό για τον ένα ή τον άλλο σκοπό…)

 

Παρ΄όλα αυτά, η Τζολί είναι σούπερ σταρ και η ζωή της είναι μια διαρκής μιντιακή φρενίτιδα απλωμένη στα μανταλάκια. Πού βρίσκεται; Τι κάνει στην Ειδομένη, στη Σιέρα Λεόνε, στην Καμπότζη, στο Λος Άντζελες, στη Βοσνία; Θέλει έβδομο παιδί; Θα υιοθετήσει; Περνάει ο γάμος της κρίση; Θα παντρευτεί; Πότε; Τσακώνεται με τον Μπραντ; Έχει κατάθλιψη; Είναι ανορεκτική; Παλιότερα, κάποιος θαυμαστής της είχε ”τσεπώσει” 529.99 δολάρια, βγάζοντας σε δημοπρασία, ένα «βάζο με τον αέρα της», μαζεμένο από το κόκκινο χαλί, και την πρεμιέρα του ”Mr and Mrs Smith”.

Υπερβολή; Μπορεί αλλά όχι για την Άντζι, που μοιάζει να έχει όλο τον πλανήτη, τυλιγμένο σε μια κλωστή γύρω από το μικρό της δαχτυλάκι. Οι δημοσιογράφοι, οι κριτικοί, οι fashionistas, ο κόσμος όλος τη λατρεύει, το CNN υποκλίνεται και εξαίρει το απίστευτο κουράγιο της, την συναισθηματική και καλλιτεχνική της εξωστρέφεια, τον τρόπο που μετέτρεψε το star-power, σε δύναμη του καλού. H Tζολί, σημειώνει, ”καταργεί τα στερεότυπα, δεν είναι απλώς μητέρα, ή εργαζόμενη, ή σταρ, ή ανθρωπίστρια – τα καταφέρνει να είναι όλα αυτά ταυτόχρονα”.  Μόλις πέρυσι, σε έρευνα που διενήργησε μεγάλη διεθνής εταιρεία δημοσκοπήσεων, σε 23 χώρες που συγκεντρώνουν τα 2/3 του πληθυσμού του πλανήτη, η Τζολί αναδείχθηκε ως ”η γυναίκα που θαυμάζει ο περισσότερος κόσμος”.

Η στιγμή που άλλαξε τη ζωή της

Πως τα κατάφερε; Με έναν απλό τρόπο: άνοιξε την καρδιά και τα μάτια της.  Και για πρώτη φορά, είδε. Όπως έχει πει η ίδια στις συνεντεύξεις της, ”η πρώτη φορά που βρέθηκα σε στρατόπεδο προσφύγων ήταν στη Σιέρα Λεόνε, το 2001 – είχαν ακόμα εμφύλιο πόλεμο. Στην ουσία, ήταν ένα καταφύγιο για όσους είχαν χάσει χέρια ή πόδια στον πόλεμο. Ένα στρατόπεδο ακρωτηριασμένων. Μέχρι σήμερα, πρέπει να είναι το χειρότερο μέρος που βρέθηκα ποτέ. Δεν είχα ξαναδεί ποτέ κάτι παρόμοιο. Αλλά από μια άποψη, τώρα, είμαι ευγνώμων που είχα αυτή την εμπειρία, γιατί με άλλαξε προς το καλύτερο.

Ήμουνα πιτσιρίκα, είχα μεγαλώσει στο Λος Άντζελες. Ως τότε το επίκεντρό μου ήταν ο εαυτός μου, η καριέρα μου, η ζωή μου – ξέρεις καμιά φορά έχουμε τόσα πολλά και επιθυμούμε κι άλλα και δεν καταλαβαίνουμε πως θα ‘πρεπε να είμαστε ευγνώμονες για τη ζωή μας. Εγώ, έκανα πράγματα επικίνδυνα – όπως οι περισσότεροι τινέιτζερς- πράγματα που μου έκαναν κακό, γιατί… απλά, θεωρείς τη ζωή σου δεδομένη.

 

Και ξαφνικά βλέπεις αυτούς τους ανθρώπους που στ’ αλήθεια παλεύουν να επιβιώσουν και τους βαραίνει τόσος πόνος και τόση απώλεια και πράγματα που ούτε να φανταστείς δεν μπορείς. Και μπαμ, αλλάζει ο τρόπος που βλέπεις τη ζωή σου, καταλαβαίνεις πόσο προστατευμένος ή κακομαθημένος υπήρξες. Και ξαφνικά νιώθεις ευγνωμοσύνη, απίστευτη ευγνωμοσύνη. Θυμάμαι, πήρα τηλέφωνο τη μητέρα μου, μόνο για να της πω πόσο την αγαπώ. Και ήμουν ευγνώμων γιατί ήξερα πού ήταν και γιατί ήξερα που ήταν και ο αδελφός μου. Στο αεροπλάνο της επιστροφής για το σπίτι ήξερα, πως με κάποιο τρόπο, έπρεπε να αφιερώσω ένα κομμάτι της ζωής μου για να κάνω κάτι γι’ αυτούς τους ανθρώπους”

Καταργεί τα στερεότυπα, δεν είναι απλώς μητέρα, ή εργαζόμενη, ή σταρ, ή ανθρωπίστρια – τα καταφέρνει να είναι όλα αυτά ταυτόχρονα

Κι αυτό μας φέρνει σε κάτι άλλο, εξίσου σημαντικό: η Aντζελίνα τολμάει και δρα. Όταν οι περισσότεροι σταρ του Χόλιγουντ απλώς ”υιοθετούν” σκοπούς (το AIDS, τον καρκίνο, το Αλτσχάιμερ, τα ”πράσινα” αυτοκίνητα κ.λπ). η Tζολί ”αποβιβάζεται”  on the spot: στην Ειδομένη, Καμπότζη, την Ταϋλάνδη, το Εκουαδόρ, την Αιθιοπία, την Τανζανία, τη Σιέρρα Λεόνε, το Πακιστάν, την Κόστα Ρίκα, το Σουδάν, σε 40 ανθρωπιστικές αποστολές σε περισσότερα από 30 κράτη. (σ.σ. από χθες και στην Ελλάδα, που μπήκε, πια, και με τη βούλα στο κλαμπ των τριτοκοσμικών χωρών… )

Μιλάει στην σύνοδο υπουργών της G8 για τους βιασμούς των γυναικών στις εμπόλεμες ζώνες. Επισκέπτεται στρατόπεδα προσφύγων, ορφανοτροφεία, νοσοκομεία, καταυλισμούς,  αγκαλιάζει γυναίκες, χαϊδεύει σεισμοπαθείς, ιδρύει σχολεία, υιοθετεί ορφανά του AIDS . Παράλληλα αξιοποιεί την πρόσβαση που έχει στα μέσα ενημέρωσης λόγω της παγκόσμιας αναγνωρισιμότητάς για να προωθήσει την ατζέντας ανθρωπιστικής βοήθειας του ΟΗΕ.

 

Δημοσιογράφοι και bloggers λένε πως πίσω απ’όλα αυτά, βρίσκεται η σκιά της μητέρας της Τζολί  H όμορφη Μαρσελίν Μπερτράν η οποία ως γνωστόν πέθανε το 2007 από καρκίνο των ωοθηκών είχε επίσης να επιδείξει σημαντικό φιλανθρωπικό έργο. Η Aντζελίνα ακολουθεί τα χνάρια της: από το 2001 και μετά έχει δωρίσει -η ίδια, προσωπικά – περισσότερα από 5 εκατ. δολάρια στον ΟΗΕ, (και μαζί με τον Μπραντ, περισσότερα από 30 εκατομμύρια συνολικά, σε διάφορα ιδρύματα) έχει διοριστεί Πρέσβειρα Καλής Θελήσεως και Ειδική Απεσταλμένη του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες, χρηματοδοτεί σχολεία κι επιπλέον έχει ιδρύσει το Jolie-Pitt Foundation, αφιερωμένο στην προώθηση των φιλανθρωπικών της σκοπών. Για την ανθρωπιστική δράση της έχει τιμηθεί με δεκάδες βραβεία – μεταξύ αυτών και ένα, από την Αμερικάνικη Ακαδημία Κινηματογράφου.

”Κατά βάθος, μέσα μου είμαι – και θα είμαι πάντα- εκείνο το πανκιό με τατουάζ. Ακόμα δεν μπορώ να καταλάβω πως μου επιτρέπουν την είσοδο σε ορισμένα κτίρια με υψηλά standards ασφαλείας”, δήλωσε η ίδια, σε μια συνέντευξη στην αμερικάνικη Vogue.

”Το ότι μπορείς να είσαι χρήσιμος σ’αυτό τον κόσμο, χωρίς να έχεις καμιά καταπληκτική παιδεία ή τους τέλειους βαθμούς, μου φαίνεται τόσο παράξενο. Αλλά κατάλαβα πως αν μιλάς μέσα από την καρδιά σου και νοιάζεσαι στ’αλήθεια για κάτι, έχεις αξία. Αν στ’αλήθεια νοιάζεσαι αυτό αρκεί”.