Αυτές οι γυναίκες “βαράνε”

Τα κορίτσια που γνώρισα ξέρουν πολύ καλά τι κάνουν. Η κάθε μία ειδικεύεται στο δικό της στιλ και λατρεύει τη δουλειά της όσο τίποτα. Με διαφορετικά backgrounds, ξεχωριστές ιστορίες, άλλου είδους τρέλα, όλες έχουν έναν λόγο να σε κάνουν να ξαπλώσεις και να τους προσφέρεις μερικά εκατοστά από το δέρμα σου για ένα κομμάτι από την τέχνη τους.

Ελπίδα

 

Αυτό το κορίτσι είναι το πιο τρελό από τα έξι τους. Τη διακρίνει η μανία με τον χρόνο και το πόσο άβολα νιώθει μπροστά από τον φακό. Στα 26 της, έχει δουλέψει ήδη 3 χρόνια σε studios και τώρα την έχει δει λίγο αλλιώς.

Το tattoo για μένα δε θα ξαναείναι ποτέ να βαράω 12 ώρες σερί σε στούντιο. Θα κάνω 1 με 2 τατού το πολύ. Θέλω να προσφέρω την απόλυτη προσοχή μου και να αποκτώ μια τελείως διαφορετική σχέση με τον πελάτη. Να τον γνωρίζω. Είναι πολύ βαθύ και πολύ πιο προσωπικό από το έλα-κάτσε-σήκω, τον στιγματίζω για μια ζωή τον άλλον. Δεν είναι τόσο απλό.

Ο λόγος που η Ελπίδα άλλαξε το πώς δούλευε μέχρι πρότινος ήταν ένα περιστατικό: ”Ένα βράδυ που ήμουν έξω ήρθε και με χαιρέτησε μια κοπέλα πολύ εγκάρδια κι εγώ δεν τη θυμόμουν καθόλου. Και ήταν μια κοπέλα στην οποία είχα κάνει tattoo. Ίσως το σκέφτομαι παραπάνω απ’όσο πρέπει αλλά έτσι είμαι εγώ.

Όταν είσαι σ’ ένα στούντιο, έχεις αφιερωθεί πρώτα σ’ αυτό και μετά στο τατουάζ. Δε σου μένει καθόλου χρόνος για τίποτ’ άλλο. Όσο μεγαλώνω δε μου κάνει καθόλου αυτό. Πρέπει να βρίσκεις χρόνο για τον εαυτό σου, να κάνεις πράγματα που θα σε εξελίξουν. Έτσι πιστεύω πως γίνεσαι καλύτερος καλλιτέχνης. Εδώ και 3 μήνες που έχω φύγει από το στούντιο είμαι άλλος άνθρωπος. Πλέον η μέρα μου είναι 7 ώρες tattoo και 5 ώρες σχέδιο για την Καλών Τεχνών”.

 

H Eλπίδα ήρθε από τον Βόλο και σπούδασε 2 χρόνια σχέδιο μόδας. Ταυτόχρονα χτυπούσε πόρτες και της πήρε περίπου 4 χρόνια να καταφέρει να δουλέψει σε tattoo studio. Από τότε μπορείς να ξεχωρισεις τα σχέδιά της, επειδή συνδυάζει τη γεωμετρία με τον ρεαλισμό. Η αλήθεια είναι ότι δεν πρόκειται για κάτι που βλέπεις πολύ συχνά.

Θέλει να είσαι σίγουρη για τον εαυτό σου για να σε εμπιστευτεί ο πελάτης. Είτε πρόκειται για μια πεταλουδίτσα, είτε για ένα μανίκι.

”Ακόμα κι όταν πρόκειται να κάνεις ένα αστεράκι πρέπει να κάνεις το καλύτερο του κόσμου. Αν όμως δε μου αρέσει με τίποτα το σχέδιο που μου ζητούν, αρνούμαι, δε μπορώ να το βαρέσω. Πώς να κάνω ένα σχέδιο που δε μου αρέσει; Δε θα βγει καλό. Είναι ζωγραφική. Δεν το κάνεις για τα λεφτά.”

Για περισσότερη… Ελπίδα στη ζωή σου, επικοινώνησε εδώ.

Ρέα

 

Η Ρέα κουβαλάει την περισσότερη εμπειρία στην τέχνη του τατουάζ από τις υπόλοιπες γυναίκες του αφιερώματος. Έχοντας 14 χρόνια στο χώρο και πλεόν το δικό της tattoo studio, είναι και η μόνη γυναίκα απ’ όσες γνώρισα που διδάσκει την τέχνη του τατουάζ. Έχει τελειώσει την σχολή Καλών Τεχνών και απέχει από τα tattoo conventions γιατί προτιμά τα δυαδικά συστήματα. ”Για μένα το τατουάζ είναι κάτι πολύ προσωπικό, πρέπει να γίνεται πριβέ, είναι μια ιεροτελεστία”.

Αγαπώ οτιδήποτε ζωγραφικό, από μια προσωπογραφία, μέχρι μια κατσαρίδα. Ένας εντομολόγος μου είχε ζητήσει να του κάνω μια κατσαρίδα στο μπούτι!

Aυτό που της φαίνεται παράξενο – και σ’ εμένα δηλαδή – είναι ότι ακόμα υπάρχουν άνθρωποι που επιλέγουν να κάνουν το όνομα του συντρόφου τους τατουάζ. ”Το κάνουν ακόμα και το σβήνουν ακόμα. Πιστεύω πως το βαράνε επειδή ξέρουν ότι μπορεί να καλυφθεί, αλλά και πάλι το θεωρώ παράλογο”.

Η Ρέα είχε πραγματικά πολλές ιστορίες να πει. Από τη μία λόγω των χρόνων δουλειάς, αλλά από την άλλη γιατί αυτό είναι πολύ βασικό όταν είσαι ”τατουατζού”. Να μπορείς να ψυχαναλύσεις τον πελάτη. Να δεις τι ακριβώς θέλει.

Εμείς ως γυναίκες, αναλύουμε τα πάντα περισσότερο. Μέσα στο πλαίσιο της δουλειάς, είναι να κάνεις τον άλλον να απεικονίσει καλύτερα αυτό που νιώθει, γεγονός που απαιτεί ψυχανάλυση. Αυτό είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα και προνόμιο των γυναικών, οπότε είναι ίσως πιο εύκολο για τον άλλον να σε εμπιστευτεί.

Μέσω της Ρέας πήρα και μια γεύση του τι γινόταν παλιότερα στα tattoo studios. Τότε που ακόμα δεν ήταν τόσο διαδεδομένα. Δεν έβλεπες ένα σχεδόν δίπλα σε κάθε περίπτερο. Μου μιλάει για την περίοδο που δούλευε στο μαγαζί του Στηβ Ντούζου, στα 21 της. ”Θυμάμαι ένας πελάτης είχε πει ”Τι; Αυτό το κοριτσάκι θα μου κάνει τατουάζ;”. Όμως έχει αλλάξει αυτό. Οι άντρες δε μας βλέπουν πια υποτιμητικά”.

 

Επικρατεί περισσότερο το ότι επειδή είμαστε γυναίκες θα πιάσουμε το όλο θέμα λίγο πιο συναισθηματικά. Οι γυναίκες πελάτισσες ψάχνουν συνήθως γυναίκα να τους βαρέσει τατουάζ και ζητούν όμορφα πράγματα, όχι καφρίλες.

”Επιλέγουν περισσότερο σχέδια που συμβολίζουν κάτι, έχουν πάντα ένα πίσω κείμενο στο μυαλό τους. Οι άντρες θα βαρέσουν κάτι που αγαπούν πολύ, ενώ γενικά δε θα τους νοιάξει η καλαισθησία και το αν θα τους κολακεύει. Είναι πιο απλοί από τη φύση τους.”

Όταν η Ρέα μιλάει για τη δουλειά της είναι ενθουσιασμένη σαν να ξεκίνησε χτες. Μου εξηγεί ότι πλέον ανεβαίνει πολύ και το ημιμόνιμο τατουάζ σαν μακιγιάζ στις γυναίκες και ότι συνεχώς γίνονται νέα πράγματα στον χώρο. “Όπως και να ‘χει, αυτή η δουλειά από την τεχνική της μέχρι την επικοινωνία της θέλει πάρα πολλή υπομονή. Θέλω αυτός που θα φύγει από το μαγαζί μου, να γουστάρει πραγματικά με ό,τι έχει κάνει πάνω του. Να του αρέσει που θα το κουβαλάει”.

Δεν αλλάζει κάποιος εύκολα τον τατουατζή του. Είναι δεσμός αίματος. Σε κουβαλάει πάνω του. Πεθαίνεις μαζί του, κοιμάσαι μαζί του, κουβαλάει κάτι δικό σου για πάντα.

Η Ρέα ψυχαναλύει και βαράει τατουάζ στο Scripta Manent Tattoo Studio, (Αρκαδίας 2 και Κηφισίας, Αμπελόκηποι). Παράλληλα είναι και ηθοποιός και ετοιμάζει μια ταινία στην οποία θα παίξει την… τατουατζού, σε σκηνοθεσία Γιάννη Σακαρίδη. Μαζί της οι Γιάννης Στάνκογλου, Θέμις Μπαζάκα, Μάκης Παπαδημητρίου, Βασίλης Κουκαλάνι, Ξένια Ντάνια.

Νάταλι

 

Η Νάταλι είναι η μικρότερη σ΄αυτό το αφιέρωμα. Είναι μόλις 22 χρονών και ασχολείται ήδη επαγγελματικά 3 χρόνια με το τατουάζ. Ήθελε να φύγει έξω για να σπουδάσει interior design, αλλά μάλλον ο Γιάννης (Dr. Pepper) την ευγνωμονεί που δεν το έκανε και βρίσκεται στην ομάδα του. ”Ξεκίνησα να βαράω για πλάκα με ψευτομοτεράκια που είχαν αγοράσει οι φίλοι μου, αλλά ο Γιάννης ήταν ουσιαστικά ο δάσκαλός μου. Μου τα έδειξε όλα από την αρχή”.

Υπάρχει κοινό που ζητάει αποκλειστικά γυναίκα να τους βαρέσει τατού. Ειδικά οι κοπέλες που θέλουν να κάνουν κάτι σε πιο απόκρυφο σημείο ή μεγαλύτερες γυναίκες ανακουφίζονται μόλις μαθαίνουν ότι θα τις αναλάβω εγώ.

Το στιλ της Νάταλι είναι τα πιο γραμμικά και minimal tattoo, αλλά και τα ρεαλιστικά με χρώμα. Μου εξηγεί πως όταν ασχολείται με ένα σχέδιο πάνω από μισή ώρα, συχνά μπλοκάρει. Τότε είναι ιδιαίτερα πολύτιμοι οι συνεργάτες της. ”Όταν κολλάς και δεν ξέρεις πού να το πας, βοηθάει να έχεις κάποιον δίπλα σου. Όλοι ζητάμε τη γνώμη των άλλων στο μαγαζί”.

Η Νάταλι είναι ψηλή, εντυπωσιακή, έχει πολλά τατουάζ και χιούμορ. Μέχρι βέβαια να της ζητήσεις να σου κάνει κάτι σχετικό με πτηνό. ”Έχω βαρεθεί να μου ζητούν σχέδια που γίνονται πουλάκια, άπειρο με πουλάκια, φούσκες που γίνονται πουλάκια. Προσπαθώ να τους πείσω να το αλλάξουμε να το κάνουν λίγο διαφορετικό. Αν κάνεις το ίδιο πράγμα 60 φορές, ναι μεν το κάνεις πιο εύκολα, αλλά το βαριέσαι”.

Προφανώς αυτό που βλέπεις πολύ, αυτό θα σου αρέσει, αλλά άσε λίγο και τον καλλιτέχνη να δημιουργήσει. Μην κολλάς στη φωτογραφία που βλέπεις. Πλέον και το κοινό έχει αρχίσει να βαριέται και ζητάει κάτι διαφορετικό. Ζητούν τη γνώμη μου. Βλέπουν αυτό που σχεδιάζω έχοντας σαν βάση την αρχική τους ιδέα και τους αρέσει πολύ. Αλλάζουν και πλέον διαλέγουν αυτό που δεν έχουν ξαναδεί.

 

Η μεγάλη αγάπη της γι’ αυτή τη δουλειά όμως πηγάζει από τους ίδιους τους ανθρώπους που γίνονται ο καμβάς της. Μου μιλάει για μια μαμά από την Ιταλία, που της ζήτησε τατουάζ στη γροθιά, όταν είχε πάει στη Νάπολη. ”Δουλεύει σπίτι, ασχολείται με το νοικοκυριό, τα κάνει όλα. Είχε ήδη ένα μανίκι από άλλους καλλιτέχνες. Μ’ αρέσουν αυτοί οι άνθρωποι. Αυτό σε κάνει κατά κύριο λόγο να κολλάς μ’ αυτή τη δουλειά. Οι άνθρωποι που έρχονται που νιώθουν άνετα με το σώμα τους και δεν κομπλάρουν, δεν κρύβονται. Αυτοί που γουστάρουν που κουβαλάνε πάνω τους κάτι δικό σου”.

Έχω κατεβάσει μανίκια σε 65χρονο που μου λέει ότι νιώθει πολύ μεγάλος, αλλά στην πραγματικότητα δεν υπάρχει ηλικία στο tattoo. Δίπλα ακριβώς έκανε τατουάζ και ο γιος του. Ήθελαν από πιο μικροί να τα κάνουν, αλλά δε μπορούσαν λόγω δουλειάς ή προκαταλήψεων. Πλέον σήμερα, από τη στιγμή που βγήκε στην τηλεόραση έχει απενοχοποιηθεί.

Τη Νάταλι θα τη βρεις στο Dr. Pepper Tattoo στην Αγία Βαρβάρα, Μ. Αλεξάνδρου 111.

Γεωργία

 

Δεν είναι πολύ εύκολο να πας για καφέ με την Γεωργία και να μη σε κοιτάξει όλο το μαγαζί. Ο λόγος; Γελάει με το ρουθούνισμα της Sandra Bullock στο “Μiss με το ζόρι”. Και γελάει ΠΟΛΥ. Ήπιαμε δε θα το κρύψω. Λίγο το κρασί, λίγο η παρέα, ο πάγος έσπασε γρήγορα.

”Όταν πήγαινα λύκειο, με το που γυρνούσα από το σχολείο, έτρωγα και έφευγα αμέσως για να πάω στους Αμπελόκηπους στο Ironbrush, ώστε να κάθομαι να βλέπω να βαράνε tattoo και να μάθω πώς γίνεται. Μόλις τελείωσα το σχολείο, αμέσως ξεκίνησα να δουλεύω εκεί σαν βοηθός. Ακόμα κι όταν έβρισκα λίγο ελεύθερο χρόνο, πάλι σχεδίαζα. Δε σταματούσα ποτέ”.

Μου αρέσει περισσότερο το dotwork, το linework, η γεωμετρία, και οι μαυρίλες. Το χρώμα δεν το αγάπησα ποτέ τόσο. Δεν το κάνω με ευχαρίστηση.

Αν και λίγα χρόνια στο χώρο, έχει τύχει να ακούσει καχύποπτα σχόλια από πελάτες.

Κακά τα ψέματα, όποια δουλειά κι αν την κάνει γυναίκα, θα ακούσεις κάτι υποτιμητικό. ”Εγώ έχω ακούσει “Τι αυτή θα το κάνει; Πόσο χρονών είναι; Τι; Η κοπελίτσα;”, αλλά το βρίσκω λογικό. Δυσπιστία υπάρχει και στον δικό μας κλάδο, αλλά κυρίως από μεγαλύτερες ηλικίες, ή από πιο περίεργους ανθρώπους. Δε με ενοχλεί, ούτε με προσβάλλει. Τους δείχνω απλά τη δουλειά μου και σταματά εκεί αυτή η συζήτηση”.

Όταν ο πελάτης χαμογελάει, σε ευχαριστεί κι εσύ ξέρεις ότι χαίρεται που θα σε κουβαλάει για το υπόλοιπο της ζωής του, είναι ένα από τα πιο όμορφα κομμάτια σ’ αυτή τη δουλειά.

”Το πιο δύσκολο κομμάτι είναι η μονιμότητα και το να καταφέρεις να μπεις στην ψυχοσύνθεση του άλλου. Να καταλάβεις τι ακριβώς θέλει να του κάνεις. Είναι πολύ αγχωτικό να ξέρεις ότι αυτό που κάνεις θα μείνει στον άλλον για πάντα και πρέπει να το αποδόσεις στο 100% αυτού που έχει στο μυαλό του. Πρέπει να σκεφτείς όπως σκέφτεται ο άλλος και παράλληλα πολλαπλασίασε το επί όσους πελάτες μπορεί να μπουν σε μια μέρα στο μαγαζί”.

 

”Θυμάμαι πολύ έντονα έναν κύριο που είχε χάσει το μωράκι του και ήθελε να κάνουμε ένα μωρό που το πλαισιώνουν φτερά αγγέλου. Η ιστορία ήταν πολύ συγκινητική και την ώρα που το χτυπούσα δε μπορούσα να δω τι έκανα από τα δάκρυα και του ζήτησα να σταματήσουμε για ένα διάλειμμα, γιατί δε γινόταν να συνεχίσω έτσι. Δε θέλω να μου ξανατύχει κάτι τέτοιο.”

Είμαι πολύ αγχωτική. Θέλω να είναι όλα στην εντέλεια. Για τους πελάτες αυτό είναι καλό, αλλά για μένα όχι.

Όταν συζητήσαμε για τους γονείς της και μου είπε πως ο πατέρας της σιχαίνεται τα τατουάζ απόρησα πώς δέχεται το επάγγελμα της κόρης του. Η τηλεόραση όπως μου είπε η Γεωργία, έχει παίξει σπουδαίο ρόλο.

Ανοίγεις την τηλεόραση και βλέπεις 300 τύπους με μανίκια. Αυτό είναι βασικό για να απενοχοποιηθεί το τατουάζ. Ο μπαμπάς μου είναι 50 χρονών, δεν του αρέσουν τα tattoo και βλέπει τηλεόραση και λέει ”ο Σκαρμούτσος ο φίλος μου, μη μιλάτε, θέλω ν ακούσω τι λέει”.

H μητέρα της ήταν πιο εύκολη υπόθεση αν και ούτε αυτή το δέχτηκε πολύ εύκολα. Πλέον όμως μοιράζει ακόμα και κάρτες λέγοντας ”η κόρη μου είναι τατουατζού”. ”Το μόνο που μου έχει ζητήσει είναι να μην κάνω tattoo στη μούρη”.

Η μαμά μου ήρθε στο 1ο μου convention να με δει. Τότε ήταν και η πρώτη φορά που μου είπε ότι είναι εντάξει με αυτό που κάνω.

Τη Γεωργία θα τη βρεις να ρουθουνίζει, να μιλάει για παϊδάκια και να σχεδιάζει μαυρίλες στο Southwest Tattoo στο Μαρούσι, Περικλέους 3 & Παναγή Τσαλδάρη.

Αγγελιάννα

 

Η Αγγελιάννα κατέληξε στον χώρο του τατουάζ, έχοντας ξεκινήσει με σπουδές εσωτερικής διακόσμησης στο ΤΕΙ Αθήνας. Το πρώτο της tattoo της το έκανε ένας συμφοιτητής στο σπίτι του και κάπου εκεί αναρωτήθηκε γιατί να μην μπορεί και η ίδια να το κάνει; Εργάζεται επαγγελματικά δύο χρόνια και τα τατουάζ της ξεχωρίζουν για έναν βασικό λόγο. Είναι πολύ… ελληνικά!

Θέλει να έχεις χιούμορ για να κάνεις ένα τατού σαν αυτά που σχεδιάζω εγώ. Μερικά είναι λίγο τραβηγμένα, χρησιμοποιώ εκφράσεις, παροιμίες και ιδιωματισμούς της γλώσσας μας, αλλά υπάρχει κόσμος που πλέον έρχεται ακριβώς επειδή θέλει κάτι τέτοιο από μένα.

”Μου αρέσει να χρησιμοποιώ ελληνικά στα τατουάζ μου. Με εκνευρίζει που αν δεις σε κάποιο tattoo ελληνικά, αυτό δείχνει αμέσως μια συγκεκριμένη πολιτικοποιημένη κατάσταση. Οπότε κάνω λίγο πιο περίεργα ελληνικά γράμματα, ώστε να μην ελληνίζουν τόσο.”

Θέλει θράσος να ξεκινήσεις να βαράς σε δέρμα. Εγώ για να τα καταφέρω, ξεκίνησα κι από δικούς μου ανθρώπους. Τον έχω γεμίσει ολόκληρο τον μπαμπά μου, δεν έχει άλλο χώρο. Οι άντρες στα 50 νομίζουν πως είναι 15 και είναι ωραίο αυτό. Ο καθένας όπως νιώθει.

”Είναι καλό να είσαι γυναίκα σ’ αυτό το χώρο. Οι γυναίκες σε εμπιστεύονται περισσότερο. Καμια φορά νιώθω ότι κάνω νύχια μαζί τους και είναι πολύ ωραίο αυτό. Βλέπεις ότι τελικά όλοι έχουν τα ίδια προβλήματα. Περισσότερο στις γυναίκες υπερισχύει το συναισθηματικό πρόβλημα, παρά το οικονομικό.Έχει τύχει άντρας να ζητήσει κοπέλα, αλλά δεν έχει συμβεί να πει ότι θέλει να τον αναλάβει κάποιος άλλος εκτός από μένα.”

 

”Παίζει πολύ σημαντικό ρόλο να μπαίνεις σ’ ένα μαγαζί και να μην έχει μόνο άντρες. Όταν ήμουν πιο μικρή ντρεπόμουν να μπω σ’ ένα μαγαζί και να ρωτήσω πόσο έχει το piercing στη γλώσσα, ενώ δούλευαν μόνο άντρες. Η παρουσία μιας γυναίκας στο χώρο, κάνει το στούντιο πιο προσιτό και σε τέτοιο κόσμο μικρής ή μεγαλύτερης ηλικίας.”

Μου αρέσει πολύ όταν μου λένε πως το τατουάζ βγήκε καλύτερο απ’ αυτό που περίμεναν και με αγκαλιάζουν.

”Eίναι φυσιολογικό να κοιτάνε έναν άνθρωπο με πολλά τατουάζ. Το αδιάκριτο βλέμμα είναι που ενοχλεί. Πάντα σε νοιάζει και το τι θα πουν οι άλλοι. Όσο και να μη σε ενδιαφέρει, θα υπάρξει φορά που θα ενοχληθείς. Με το τι θα σου πουν, πώς σε κοιτάζουν. Έχω νιώσει άσχημα με συγγενείς που μου λένε “Κοριτσάκι μου μην κάνεις άλλο”.”

Η Αγγελιάννα αν και δεν είναι αυτό που θα λέγαμε ένα ροζ κοριτσάκι που αγαπά τη Barbie, μου εξηγεί ότι δε μπορεί να σκεφτεί σκοτεινά, τερατοειδή και αίματα. ”Πιστεύω πως μια γυναίκα μπορεί να προσφέρει κάτι πιο ανάλαφρο, κάτι πιο θηλυκό όταν χρειάζεται.

Ένας άντρας μπορεί να μην καταλαβαίνει ακριβώς αυτό το κάτι πιο ρομαντικό που ίσως τύχει να ζητήσει γυναίκα πελάτισσα. Η γυναίκα θα ταιριάξει περισσότερο το τατουάζ στο κορμί σαν κόσμημα.

Ζήτα ό,τι θες από την Αγγελιάννα – ειδικά αν είναι ελληνικό – στο Dildo Tattoo Studio, Νεφέλης 10 στο Παλαιό Φάληρο.

Ρόζα

 

Η Ρόζα σπούδαζε οδοντιατρική, όταν αποφάσισε πως δεν θα της ταίριαζε το επάγγελμα αυτό. Σχεδίαζε από μικρό παιδί, αλλά δεν είχε σκεφτεί ποτέ ότι μπορεί να το έκανε όντως καλά. Μόλις όμως ο Γιάννης (Sake), είδε κάτι δικό της, της είπε πως πρέπει να δοκιμάσει να μπει στον χώρο του tattoo.

Θέλει συνέχεια βελτίωση, πρέπει να δοκιμάζεις πράγματα. Άλλες φορές πετυχαίνει, άλλες όχι, αλλά αυτό είναι ούτως ή άλλως κομμάτι της εξέλιξης του καλλιτέχνη.

Όταν πρωτοκοίταξα τα σχέδια της Ρόζας ενθουσιάστηκα με τα χρώματα και την απόδοση του σχεδίου. Ήταν σαν να τα είχε ζωγραφίσει σε χαρτί. Βέβαια κοιτάζοντας λίγο πιο προσεκτικά, έβλεπες και τον άνθρωπο που το είχε. Το χρώμα και ο ρεαλισμός είναι το αντικείμενο το οποίο έχει απογειώσει το κορίτσι αυτό μέσα σε μόλις 4 χρόνια δουλειάς. Ιδιαίτερη αδυναμία όμως έχει στα πορτραίτα και τα τριαντάφυλλα.

Νιώθω πως το ότι είμαι γυναίκα με έχει βοηθήσει σ’ αυτή τη δουλειά. Και οι κοπέλες που έρχονται νιώθουν πιο άνετα μαζί μου απ’ ότι αν τις αναλάβει ένας άντρας γεμάτος tattoo. 

 

Moυ λέει πως το πιο δύσκολο κομμάτι αυτής της δουλειάς είναι να βρεις τον τρόπο να προσαρμόζεσαι στον κάθε πελάτη. ”Δεν είναι όλοι χαρούμενοι ή ίδιοι με σένα. Πρέπει να κάνεις τον άλλον να σε εμπιστευτεί ώστε να σε αφήσει να κάνεις πάνω του κάτι που θα έχει για όλη του τη ζωή.” Η ατμόσφαιρα του μαγαζιού όμως κάνει τη Ρόζα να ξεχνάει κάθε δυσκολία. ”Είμαστε όλοι φίλοι και είναι η οικογένειά μου. Ξυπνάω το πρωί και δε χαίρομαι μόνο που θα έρθω να κάνω ωραία σχέδια, αλλά και επειδή θα δω τους φίλους μου”.

Όταν τη ρώτησα πώς την αντιμετωπίζει ο κόσμος και αν οι άντρες κομπλάρουν ή φοβούνται από τα πολλά της τατουάζ, η Ρόζα γέλασε και μου είπε αμέσως ”Είμαι κοντή, δεν τρομάζω κανέναν”.

Μου αρέσει να βλέπω παντού ανθρώπους με τατού. Έχει γίνει ένα με την καθημερινότητά μας και δεν είναι όπως παλιότερα που δήλωναν πως ανήκεις σε κάποια συγκεκριμένη κοινωνική τάξη.

H Ρόζα ανήκει στο Sake Tattoo Crew, Κολοκοτρώνη 9 και Γκίνη, στο Xαλάνδρι.

Πορτραίτα: Φραντζέσκα Γιαϊτζόγλου – Watkinson