Δίκη Φιλιππίδη- Ο ηθοποιός απολογείται: «Δεν είμαι βιαστής. Δεν έχω κανέναν λόγο να είμαι»

Εδώ και 11 μήνες δικάζεται ο Πέτρος Φιλιππίδης για βιασμό κατ’ εξακολούθηση και δύο απόπειρες βιασμού. Μετά από καταθέσεις που συνδιαμορφώνουν και ξεκαθαρίζουν το τοπίο γύρω από τη συμπεριφορά του ηθοποιού και σκηνοθέτη απέναντι στις γυναίκες συναδέλφους του, έφτασε η μέρα που θα απαντήσει ο ίδιος και θα απολογηθεί ενώπιον του δικαστηρίου για τις κατηγορίες που τον βαραίνουν.

Ακολουθούν αποσπάσματα από την απολογία του Πέτρου Φιλιππίδη, η οποία και βρίσκεσαι σε εξέλιξη. Το άρθρο θα ανανεώνεται με ό,τι νεότερο.

Δίκη Φιλιππίδη – Ο ηθοποιός απολογείται:

«Μου είναι πάρα πολύ δύσκολο, δεν περίμενα ποτέ να βρεθώ σε αυτή τη θέση. Στα 60 μου χρόνια, άδικα. Με λένε Πέτρο φιλιππίδη κι ό,τι έχει μείνει από αυτό. Γεννήθηκα 31 Δεκεμβρίου 1962. Η μητέρα μου με έγραψε 2 Ιανουαρίου για να κερδίσω χρονιά. Εγώ θα μιλήσω για τη ζωή μου, όσο κι αν φαίνεται αστεία σε κάποιους. Θα μιλήσω από την καρδιά μου.

Μιλώντας για το ήθος, τη θέση και τον χαρακτήρα μου δεν ξέρω αν μιλάω για μένα. Έχω κατηγορηθεί για τέτοια πράγματα που όχι απλά σιχαινόμουν. Δεν είμαι πολύ καλός στα λόγια, πάντα είχα έναν ρόλο.

Μεγάλωσα στο κέντρο της Αθήνας. Όσο σκέφτομαι τη ζωή μου τα τελευταία δύο χρόνια και κάθε μέρα έκανα απολογία. Δεν περίμενα ότι θα είναι τόσο δύσκολο, όχι γιατί θα πω ψέματα, αλλά δεν περίμενα να βρεθώ σε αυτή τη θέση. Καταστράφηκα, η ζωή μου, η δουλειά μου. Εξαιτίας αυτής της κατάστασης, καταστράφηκε και η υγεία μου.

Η ζωή μου ήταν πάντα γυναίκες

Μεγάλωσα σε περιοχή με μπουρδέλα – μετά συγχωρήσεως, στη Σοφοκλέους. Μεγάλωσα μέσα σε αυτές τις γυναίκες. Τις χαιρετούσα τους μιλούσα είχα βαθιά εκτίμηση αγάπη και θαυμασμό. Όχι μόνο γι’ αυτές, αλλά για όλες τις γυναίκες.

Πήγα σε επτά απο τα μικτά γυμνάσια της Αθήνας. Απο πολύ μικρός, έμαθα να θαυμάζω να σέβομαι και να αγαπώ τις γυναίκες. Σεβόμουν τη μάνα μου, που ήταν εργαζόμενη σε οικογενειακή επιχείρηση (φούρνο- ζαχαροπλαστείο). Τις παραγγελίες στα μπουρδέλα εγώ τις πήγαινα.

Δεν έγινα αυτό που με κατηγορούν, το ακριβώς αντίθετο. Εγώ προετοιμαζόμουν να μπω στην ιατρική. Ο πατέρας μου εργαζόταν σε κλινική. Πάλι γυναίκες εκεί και σκληρά εργαζόμενες και δούλεψα και στην κλινική. Γνωρίζω καλά τον γυναικείο πόνο.

Είχε ξεκινήσει μία διαδικασία μύησής μου στο θέατρο από μία φιλόλογο (την ανέφερε). Είχε διακρίνει ας πούμε το ταλέντο μου, εξαιτίας του ότι ήμουν ένα παιδί πολύ χαρούμενο, προσφιλές, ανοιχτό. Πώς από αυτό το είχε διακρίνει, ο Θεός και η ψυχή της. Μου έστειλε μάλιστα πριν από λίγες μέρες ένα μήνυμα συμπαράστασης και στήριξης.

Επίσης έβλεπα ότι πιθανόν να μην τα κατάφερνα με τις εξετάσεις. Δεν ήμουν και ο καλύτερος μαθητής. Τέλειωσα το γυμνάσιο το 1980. Ήμουν πολύ ενεργός μαθητής σε ό,τι αφορά τις κινητοποιήσεις. Δεν ήμουν παιδί του πολυτεχνείου αλλά έζησα τις μέρες του ως παιδί. Είμαι άνθρωπος που πάλεψε για τα δικαιώματα όχι μόνο των γυναικών, αλλά των εργαζομένων, των φοιτητών, όλων των ανθρωπων. Κατέβαινα σε πορείες, έχω φάει πολύ ξύλο.

Έδωσα εξετάσεις στο Θέατρο Τέχνης- είχα επαφή από πολύ μικρός, με πήγαινε η μητέρα μου στο θέατρο. Δεν μπήκα τότε, δεν ήμουν καλός και δικαίως δεν μπήκα. Σκέφτηκα να τα παρατήσω, αλλά μου είπαν δικοί μου άνθρωποι δεν έγινε και τίποτα θα ξαναπροσπαθήσεις. Για να μην κάθομαι, γράφτηκα στη σχολή Σταυράκου να σπουδάσω σκηνοθεσία. Ασχολήθηκα με μπάντες, ήμουν παιδικός φίλος του Χρήστου Θηβαίου. Σπούδασα στο Ωδείο Αθηνών, δεν πήρα πτυχίο. Μπήκα στο Θέατρο Τέχνης το 1983. Είχα δώσει εξετάσεις και γράφτηκα στο Λαϊκό Πειραματικό Θέατρο του Τριβιζά έναν χρόνο πριν. Εκεί προετοιμάστηκα για να δώσω εξετάσεις.

Πέρασα και στο Εθνικό και στο Τέχνης. Επέλεξα το Τέχνης γιατί ήθελα να συναντήσω αυτόν τον άνθρωπο, τον Κάρολο Κουν. Στις αρχές πήγαινα και στις δυο. Στο Εθνικό επέμεναν πολύ να μείνω, αλλά ήξερα ότι ήθελα να σπουδάσω στο Τέχνης. Μας έκανε μάθημα ο Κάρολος Κουν. Θα σας πω ένα περιστατικό για να καταλάβετε τι είναι για μένα το θέατρο και τι μπορώ να κάνω και τι όχι στη ζωή μου. Γιατί ήρθαν εδω άνθρωποι και μίλησαν για μένα χωρίς να με έχουν δει ποτέ. Με είπαν μαλάκα, βιαστή – δεν είμαι βιαστής, δεν έχω κανέναν λόγο να είμαι. Με είπαν ελεεινό και τρισάθλιο. Τη θυμάμαι εκείνη την κυρία. Μία κυρία που δεν είχα δει ποτέ μου, που είπε ότι αυτό που είχε ακούσει – γιατι σε αυτή την περίπτωση ο άερας είναι λαλίστατος, όλα έχουν ακουστεί στον αέρα- και είπε ότι είχε ακούσει στον χώρο ότι είμαι ελεεινός και τρισάθλιος. Έλεγε αυτη η κυρία ότι πήγαινε προσκεκλημένη στο θέατρο για να δει τη φίλη της και τη μητέρα της. Ήμουν σε αυτό το θέατρο 17 χρόνια. Αλλά αυτά τα χρόνια δούλευα πολύ σκληρά έκανα εμπορικές επιτυχίες και καλλιτεχνικές.»

«Δεν είμαι πια ηθοποιός»

«Δεν αμφισβητεί κανείς ότι είστε ταλαντούχος ηθοποιός»

«Δεν είμαι πια και δεν είμαι ηθοποιός. Δεν θέλω να έχω καμία σχέση με αυτόν τον χώρο. Ούτε ως θεατής δεν θέλω να περάσω. Αυτό ήθελαν το κατάφεραν. Δεν με πειράζει καθόλου. Με πειράζει που με λένε βιαστή.

Συγκινήθηκε όταν σκέφτηκε την πρώτη του παράσταση όπου τον κάλεσε ο ίδιος ο Κουν, λέγοντάς του ότι είναι αγαπημένο του παιδί, σπουδαίο ταλέντο και ηθοποιός. «Μου έδωσε τον πρώτο μου ρόλο στην Επίδαυρο, σχετικά μικρό. Έκανα τον ποιητή. Όλα τα καλά που έχετε ακούσει γι αυτόν, είναι αλήθεια.»

Συνεχίζει περιγραφή πρώτης παράστασης της ζωής του στην Επίδαυρο. «Δεν περιγράφεται αυτο που έγινε», λέει. «Είπα μέσα μου “αυτό ειναι το θέατρο, αυτό είναι το απόλυτο.” Κι ο κόσμος να παραληρεί απο το χειροκρότημα. Και βγήκε στη σκηνή ο Κουν κι αυτό που σας περιγράφω πολλαπλασιάστηκε επί 10. Και τότε είπα εγω θέλω να πεθάνω και να κάνω αυτό. Να έχω αυτή τη σχέση με τον κόσμο. Αυτόν τον αλληλοθαυμασμό.

Δεν έχω κανέναν λόγο να βιάσω. Κανέναν. Η μάνα μου πέθανε απο καρκίνο. Ξέρω πώς είναι ο γυναικείος πόνος. Εγω την πήγαινα για θεραπείες.

Ο θαυμασμός και η αγάπη του κόσμου ήταν τεράστια. Οι εκδηλώσεις θαυμασμού του κόσμου άγγιζαν μέχρι και τον ερωτισμό. Είμαι τόσο χορτάτος απο αγάπη, απο θαυμασμό, απο έρωτα. Είμαι χορτάτος. Δεν έχω καμία αναγκη να κάνω τέτοια πράγματα. Δεν ξέρω πόσες φορές πρέπει να το πω. Δεν είχα κανένα κίνητρο να κάνω αυτό το πράγμα.

Για τη ζωή μου δεν ξέρω τι άλλο να πω. Έχω δουλέψει με πάρα πολλούς ανθρωπους, περίπου 800 – 400 περίπου ήταν γυναίκες. Δεν ακούστηκε ποτέ κάτι για τέτοια πράγματα. Με έχουν κατηγορήσει για οξύθυμο, αλλά όχι δεν είναι οξύθυμος. Όχι περισσότερο από κάποιον αλλο που θέλει να είναι καλός στη δουλειά του. Έχω τσακωθεί, και για το παρκάρισμα έχω τσακωθεί και στο θέατρο, αλλά όχι με τον τρόπο που εννοούν κάποιοι. Γιατι θέλω το καλύτερο».

«Θυμάμαι αμυδρά την πρώτη καταγγέλλουσα να πηγαινοέρχεται στα καμαρίνια»

«Γιατι πρέπει να φύγουμε απο τη μέση εμείς. Εκνευρίζονται όταν λέμε ότι είναι οργανωμένο, τι να κάνουμε που είναι. Εγω βλέπω ότι ούτε εδώ μέσα τους βγαίνει σε αυτή τη διαδικασία τους βγαίνει. Και πώς να τους βγει, ήρθε η πρώτη καταγγέλλουσα και είπε εδώ 10 διαφορετικές εκδοχές της γνωριμίας μας, του βιασμού κλπ. Είπε ότι το ξέχασε. Να μου έχει συμβεί εμένα αυτό και να το έχω ξεχάσει;

Ο κύριος Μπιμπίλας έρχεται και διαψεύδει τη μητέρα της καταγγέλουσας -που είχε πει ότι την πήρα στη δουλειά για να γνωρίσει μέσω εκείνης τον Μπάση.

Έτσι την πήρα ως χάρη στον κύριο Μπάση. Είπε ότι την πρώτη χρονιά της επεδείκνυα τα γεννητικά μου όργανα. Και αυτή η γυναίκα έρχεται και μου συστήνει την κόρη της να την αναλάβω να μπει στη σχολή. Έτσι την γνώρισα. Για να τη βοηθήσω να μπει σε μία σχολη.

Τη θυμάμαι αμυδρά στο θέατρο να πηγαινοέρχεται στα καμαρίνια. Μίλησα με τον κύριο Γράψα, τον παρακάλεσα αν μπορεί να κάνει κάτι και με τα δίδακτρα, ξεκίνησαν τα μαθήματα. Εγώ εκανα γύρω στα 4 μαθήματα στη σχολή. Πιθανόν το ενδιαφέρον μου να παρεξηγήθηκε απο την πρώτη καταγγέλουσα. Πολύ γρήγορα άρχισε να γίνεται πιεστική για τη σχέση μας. Μου ζητούσε στο μάθημα να τη σηκώνω να κάνει κομμάτια εκείνη. Εμένα δεν μου άρεσε αυτο, προσπαθούσα ευγενικά να της λέω να μην το κάνει. Την απέφευγα. Μιλούσα με τα άλλα παιδιά. Άρχισαν έπειτα να αυξάνονται οι επισκέψεις στο θέατρο. Σχεδόν κάθε μέρα ήταν στο θέατρο Μουσούρη.

Τον Γενάρη είχα ένα ατύχημα, έκλεισε το θέατρο.

Την έβλεπα συχνά στο θέατρο γιατι εμφανιζόταν και σε εμένα συχνότερα στο θέατρο. Είχε μία ενοχλητική παρουσία. Ήταν εκεί και δεν είχε κανέναν λόγο να είναι εκεί. Και σε συναδέλφους απαντούσε με προκλητικότητα ότι είχε κάθε δικαίωμα να έρχεται να βλέπει τη μητέρα της. Κάποια στιγμή διαμαρτυρήθηκα, το είπα ευγενικά και είπα ότι δεν ήθελα να έρχονται ξένοι άνθρωποι στο θέατρο. Μετά υπήρξε διακοπή λόγω ατυχήματος που είχα. Σταμάτησαν και τα γυρίσματα της σειράς Αν Υπήρχες Θα Σε Χώριζα, το 2008.

Ήμουν σπίτι έκανα φυσιοθεραπείες. Ερχόταν ο θίασος να με δει, ερχόταν και η μητέρα της, δεν θυμάμαι αν είχε έρθει και η πρώτη καταγγέλουσα. Κάποια στιγμή τέλειωναν τα επεισόδια που είχαν ήδη γυριστεί για τη σειρά. Όταν μου έγινε πρόταση, χάρηκα πολύ και είπα ότι θα ήθελα να ξέρω με ποιους θα παίζω. Μου είπε η κυρία Ακρίτα ότι έχει κλείσει Μουτάφη – Τουμασάτου. Της είπα ότι δεν με ενδιέφερε μάλλον, γιατί είχα μία κακή συνεργασία στο παρελθόν με την κυρία Τουμασάτου. Αργούσε, έφευγε απο το θέατρο στις διπλές παραστάσεις, δεν ανταποκρινόταν στον ρόλο τις μισές φορες. Μου είπε η κυρία Ακρίτα “σε παρακαλώ”, είπα ότι δεν θέλω να συνεργαστώ με αυτόν τον άνθρωπο. Μου είπε ότι θα μιλούσε μαζί της για να μου ζητήσει συγγνώμη.

Ήρθε είδε την παράσταση, μου ζήτησε συγγνώμη, τα βρήκαμε. Έκανα πολύ μεγάλο λάθος. Γιατι η κυρία Τουμασάτου δεν ανταποδίδει. Βγήκε και μίλησε σε μία συνένευυξη. Τι δουλειά είχε να μιλήσει για μένα να πει ότι δεν την ενδιαφέρουν οι παράπλευρες απώλειες, η γυναίκα μου, ο γιος μου; Θα μου πείτε “εδώ δεν σε ενδιαφέρει εσένα η γυναίκα σου”, κάνετε λάθος.

Είμαι άπιστος, ήμουν. Βιαστής δεν είμαι.

Τι δουλειά εχουν όλοι αυτοί να μιλάνε για μένα; Δεν έχω βρίσει ποτέ ηθοποιό.

Ο γιος μου βγήκε πέρσι στη δουλειά πέρσι κι όλοι μίλησαν γι’ αυτόν. Και δούλεψε γκαρσόνι για να ζήσει και μου έστελνε κι εμένα 10 ευρώ στη φυλακή για να τρώω κάτι παραπάνω. Η φυλακή είναι πολύ δύσκολο πραγμα. Οι μόνοι άνθρωποι που με βοηθούσαν ψυχολογικά, ήταν εκείνοι που ήταν μέσα στην κλούβα. Γιατί ήξεραν πού πάω.

Η φυλακή είναι ό,τι σου σταματάει το μυαλό. Σταματάει η ζωή σου, τελειώνεις. Είσαι στο τέλος.

Η γυναίκα αυτή στην οποία ήμουν άπιστος και την κατηγορούσαν ως συνένοχο, ερχόταν το πρωί στην Τρίπολη να μου φέρει αυτά τα 10 ευρώ του γιου μου, γιατί δεν έχουμε να φάμε. Με κατέστρεψαν. Δεν έχω καμία προοπτική σε αυτή τη δουλειά. Σας είπα δεν είμαι ηθοποιός πια. Με δανεικό αυτοκίνητο ήρθα εγώ. Που είχα 5 αυτοκίνητα. Στην τρίτη καταγγέλλουσα πήγα με δυο για να διαλέξω. Με όσα και να πήγα δεν βίασα.

Οι άνθρωποι αυτοι που μιλούν για μένα και λένε όσα λένε τόσο απλα, δολοφονούν έναν ανθρωπο τόσο απλά, ενώ ξέρουν ότι όλα αυτά δεν έχουν συμβεί.

Δεν τους ενδιαφέρουν οι παράπλευρες απώλειες. Έρχεται η κυρία Παπούλια εδώ, που εγώ την έκανα πρωταγωνίστρια και είχαμε μία άριστη σχεση και μέχρι το 2019 μιλούσαμε για δουλειά κι έρχεται και λέει “δεν είχα κανένα πρόβλημα μαζί του”, αλλά αυτό που όλοι έρχονται και σε όλους έχω δείξει τα γεννητικά μου όργανα. Και είπε ότι είμαι ένας αληταράς. Κι όλο το θέμα ήταν με την ΑΚΜΗ. Εμένα με είχαν καλέσει στην ΑΚΜΗ να είμαι υπέυθυνος για ένα τμήμα υποκριτικής. Δεν ήξερα για την κυρία Παπούλια και τους έλεγα γιατί δεν έχω ενημερωθεί. Της είπαν κάτι που δεν έχει συμβεί.

Όλοι εδώ εχουν έρθει και λένε κάτι που δεν έχει συμβεί.

Επιστρέφει στο 2008.

«Με πήρε ο Πέτρος Μπούτος να μου πει ότι δεν έχουμε επεισόδια και πρέπει να αρχίσουν τα γυρίσματα. Ζήτησα να κάνει υπομονή. Λίγες μέρες μετά με πήρε ο κύριος Ξενόπουλος. Μου ειπε ότι θα αντικατασταθώ. Θύμωσα πάρα πολύ, προσπάθησα να σηκωθώ απο το κρεβάτι, έπεσα και ξανάσπασα το πόδι. Γύρισα στις 25 μέρες στο γύρισμα. Αυτή είναι η σχέση μου με το κανάλι και με κάθε κανάλι.

Επιστρέφω στο θέατρο και παίξαμε μέχρι τον Ιούνιο.

Δεν έχω βιάσει ποτέ καμία γυναίκα.

Δεν έχω φερθεί ποτέ ασχημα σε γυναίκα. Προσπάθησαν να με βγάλουν ανώμαλο, ότι επιδεικνύομαι. Δεν έχουν συμβεί πουέ αυτά τα πράγματα μου τρελαίνει το μυαλό. Ζω μια τρέλα δύο χρόνια. Ξέρετε τι εκδηλώσεις θαυμασμού έχω απο ανθρώπους; Όχι μόνο εγώ, πολλοί ηθοποιοί. Εμένα, τον Μπέζο, τον Παπαδόπουλο, τον Στάνκογλου. Ξέρετε τι γίνεται στα καμαρίνια; Θα κάτσουμε να βιάσουμε; Είναι πέρα απο κάθε λογική. Δεν είμαι ανώμαλος, δεν είμαι βιαστής.

Στο mega δεν παίζουν τις δουλειές μου. Παίζουν όμως εμένα και με αποκαλούν βιαστή. Ο Τύπος δεν με έχει απλά ξεσκίσει, πρέπει να βρεθεί άλλη λεξη για να το περιγράψει. Δεν αντέχω αλλο. Η υγεία μου είναι κλονισμένη.

Ζητώ συγγνώμη για την άργητα, βασανίζομαι πάρα πολύ. Δεν μου είναι καθόλου εύκολο. Εγω είμαι άδικα εδώ.

Διαβάζω τις καταγγελίες. Δεν το περίμενα ποτέ ότι θα κάνει (σ.σ. η πρώτη καταγγέλουσα) αυτό το πράγμα. Μέχρι το 2020 ερχόταν να με συναντήσει. Δεν το χωράει το μυαλό μου.

Βγαίνει η πρώτη καταγγελία, έρχεται στα χέρια μου, τα βλέπω, είναι τραγικά κι απ ό,τι μου λένε δεν είναι ποινικά κολάσιμα. Μετά έρχεται ο εισαγγελέας. Ακούγεται από δημοσιογραφικούς κύκλους για βιασμό. Ακούω συγκεκριμένο δημοσιογράφο να λέει αυτη τη λέξη. Είπα αποκλείεται γιατί δεν υπάρχει. Μετά έρχεται η κατάθεση στο εισαγγελέα και γίνεται βιασμός. Ήθελα να πεθάνω.

Και μετά ερχεται η ανακρίτρια και ακούω οτι υπάρχει κι αλλος βιασμός τον οποίο δεν θυμόταν. Εγω δεν ξέρω νομικούς όρους. Ξέρω ότι δεν τα έχω κάνει. Μιλάω με τον τότε δικηγόρο μου, απολογούμαι στην ανακρίτρια και προφυλακίζομαι. Εκεί σταματάει το μυαλό μου.

Άκουσα ότι δεν έχω φέρει καμία απόδειξη. Ενώ οι καταγγέλλουσες είναι απόλυτα οργανωμένες. Εθελόντριες είναι οι κυρίες. Δεν τις πήρα στη δουλειά, επειδή δεν προέκυψε. Κι εμένα με έχουν απορρίψει. Οργανώθηκε αυτό το πράγμα σε συγκεκριμένο δικηγορικό γραφείο απο δικηγόρο-μάνατζερ, όπως μου έχει πει ο ίδιος στο τηλέφωνο. Κατηγόρησαν τον Κιμούλη, τον Σπυρόπουλο, δεν τους βγήκε όμως. Οπότε σου λέει φέρε έναν που να έχει πρόβλημα με τη ζωή του.

Το ξαναλέω, ήμουν άπιστος. Αλλα δεν είμαι ανώμαλος, δεν είμαι μία διπλή προσωπικότητα.

Δεν είμαι ανώμαλος, δεν είμαι βιαστής. Εγω στάθηκα δίπλα στους ανθρωπους, σε όλους. Εγώ δεν ξεχωρίζω φύλα, τώρα τα ξεχωρίζουμε. Καταλαβαίνω γιατι γίνεται όλο αυτό. Καταλαβαίνω την καταπίεση, δεν είμαι ηλίθιος. Αλλα δεν είμαι βιαστής. Δεν θα μπορούσα να πάω με μία γυναίκα που δεν θα ήθελε να πάει μαζί μου. Το θεωρώ υποτιμητικό για εκείνη.

Στα καμαρίνια έρχονται άγνωστοι και μας αγκαλιάζουν, μας χαιδεύουν, μας ζητάνε να τους φιλήσουμε. Αυτό δεν σημαίνει ότι είμαστε παραβατικοί.»