Έλενα Ακρίτα: Η τοποθέτησή της για την επίθεση στη Λένα Κιτσοπούλου και την Επίδαυρο
- 17 ΙΟΥΛ 2023
Όπως ήταν αναμενόμενο, η σύγχρονη, ελεύθερη διασκευή της Λένας Κιτσοπούλου στους αριστοφανικούς Σφήκες, προκάλεσε. Η Κιτσοπούλου έχει κατοχυρώσει προ πολλού τον τίτλο της ως αιρετική επιβεβαιωνοντάς το σε κάθε καλλιτεχνική της έκφραση, είτε σκηνοθετικά, είτε συγγραφικά, είτε ερμηνευτικά και προφανώς δεν θα παρέκκλινε της πορείας της ούτε στη νέα της παράσταση.
Οι Σφήκες ανέβηκαν την Παρασκευή και το Σάββατο 14&15 Ιουλίου στην Επίδαυρο, σε μια συμπαραγωγή του Εθνικού με το ΚΘΒΕ και το θέατρο πήρε φωτιά, όχι τόσο λόγω καύσωνα, όσο λόγω του θεάματος που είχε ετοιμάσει η σκηνοθέτρια και πρωταγωνίστρια της παράστασης προς το κοινό. Οι αντιδράσεις και τα γιουχαΐσματα μεταφέρθηκαν από τις κερκίδες, στα social media και το σαββατοκύριακο ακολούθησε «εχθροπραξία» στο ρινγκ του twitter, με πολύ έντονες κριτικές. Για όλα αυτά, τοποθετήθηκε η Έλενα Ακρίτα, αισθητά πιο ψύχραιμα από τον μέσο χρήστη του πληκτρολογίου- που επιμένει να καταδικάζει τη Λένα Κιτσοπούλου σαν να μην έχει ιδέα για το ποια είναι καλλιτεχνικά-.
Παρακάτω, μερικά χαρακτηριστικά στιγμιότυπα από την αμφιλεγόμενη παράσταση:
Η ανάρτηση της Έλενας Ακρίτα για τις παραστάσεις στην Επίδαυρο και τη Λένα Κιτσοπούλου
Η Έλενα Ακρίτα ξεκινάει με ένα disclaimer: «Δε βλέπω Κιτσοπουλου, δεν την αντέχω. Δυο παραστάσεις της έχω δει, μού φτάνουν και μού περισσεύουν» και συνεχίζει την τοποθέτησή της ως εξής: «Όμως η Επιδαυρος θα υπάρχει και μετά απ’ αυτή. Όπως υπήρξε και πριν. Τότε που επί δεκαετίες, λιωναμε τις σπαντριγιες μας για να δούμε την κάθε βαρετή, στομφώδη, χυδαία, μεγαλόστομη αηδία που ανέβαζαν οι κλίκες βολεμένων δημιουργών, θιασαρχών, ημετερων, μεταφραστών-κριτικών, παραγωγών ό,τι να ‘ναι, βαριεστημένων κορυφαίων του Χορού, ηθοποιών-δημοσίων υπαλλήλων του Εθνικού και τηλεαστερων με πρόσφατο σουξέ στη φαρέτρα τους. Και κάτι νούμερα (ξεχασμένα σήμερα πια) που νόμιζαν ότι τη σκηνοθεσία τούς την υπαγόρευε ο Αισχύλος στ’ αυτί.
Ηταν η Επίδαυρος των ολίγων και εκλεκτών #not που διαχρονικά λυμαίνονταν το Αρχαίο Θέατρο σαν να ήταν το αμπέλι του παππού τους. Κι επιβίωσε. Τους έγραψε όλους κι επιβίωσε. Ως θεατές έχουμε βαρεθεί, έχουμε σιχαθεί, έχουμε εξαγριωθεί, έχουμε δει ξεπέτες, έχουμε φύγει τρέχοντας από παραστάσεις όπου οι αρχαίοι συγγραφείς κατακρεουργούντο με τις πλέον σαδιστικές μεθόδους».
Κλείνοντας, η Έλενα Ακρίτα, υπερασπίστηκε όχι μόνο τη σπουδαιότητα του Αρχαίου Θεάτρου της Επιδαύρου πάνω από κάθε καλή ή κακή παράσταση, αλλά και το δικαίωμα στην ελεύθερη καλλιτεχνική έκφραση, ακόμα κι όταν αυτή δεν είναι συμβατή με το προσωπικό μας γούστο: Όμως η Επιδαυρος είναι πάντα εκεί. Και θα είναι πάντα εκεί. Και πριν την Κιτσοπουλου και μετά την κάθε Κιτσοπουλου. Συνεπως…. Βάλτε το μαχαίρι στο θηκάρι. Και ήρεμα λίγο, εχουμε και καύσωνα….»
