Για την Κλέλια Ρένεση «φταίμε κι εμείς» για τη 12χρονη στον Κολωνό
- 10 ΟΚΤ 2022
Μία 12χρονη γνώρισε τη φρίκη στα χέρια 53χρονου στον Κολωνό. Ο 53χρονος την βίαζε συστηματικά απειλώντας την μέσα στην επιχείρησή του και παράλληλα την εξέδιδε σε άλλους άντρες. «Απ’ ότι μπορώ να θυμηθώ οι άνδρες που συνάντησα ήταν περίπου 10. Τα ραντεβού τα κανόνιζε ο… Με πήγαιναν σε δωμάτια και στα αυτοκίνητά τους. Δεν ξέρω πού ακριβώς βρισκόμασταν», φέρεται να κατέθεσε η 12χρονη στις αρχές. Είναι μία ακόμα υπόθεση παιδεραστίας που βλέπει το φως της δημοσιότητας σοκάροντας την κοινή γνώμη. Η Κλέλια Ρένεση ήταν ένα από τα δημόσια πρόσωπα που μίλησε με μία ανάρτησή της για την υπόθεση. Κι εκείνη είναι ένα μέλος της κοινωνίας μας, αυτής που οφείλει πια κατά την ίδια να πάψει να «πέφτει από τα σύννεφα» και να αναγνωρίσει τις δικές της ευθύνες.
«Εκατοντάδες τα post για τη 12χρονη… Όλοι εισαγγελείς». Με αυτή τη φράση ξεκινά το post που δημοσίευσε η Κλέλια Ρένεση για τη 12χρονη στον Κολωνό, μέσα από το οποίο θέλησε να μιλήσει για τη συλλογική ευθύνη μας απέναντι σε τέτοια φαινόμενα. «Όλοι περιμένουν δικαιοσύνη. Βρίζουν τον άντρα – τέρας, τη μάνα για αμέλεια, τη δικαιοσύνη που φοβούνται πως για άλλη μια φορά θα ‘ναι απούσα», συνέχισε.
«Από κανέναν δεν διάβασα την πιο σοβαρή μέριμνα. Πού ήταν η κοινότητα, πού ήταν η γειτονιά; Όταν αυτό το τέρας εκμεταλλευόταν και κάτι άλλο. Την αδιαφορία μίας ολόκληρης κοινότητας. Και βέβαια ποιος να νοιάστει για 7 παιδιά μίας καθάριστριας; Ποιος να τα φέρει σπίτι του να παίξουν με τα παιδιά του; Ποιος να ‘χει το νου του αν ζουν σωστά και με αξιοπρέπεια;», αναρωτιέται έπειτα η Κλέλια Ρένεση, αναδεικνύοντας την ταξική διάσταση της υπόθεσης για τη 12χρονη στον Κολωνό. Μία διάσταση, που οφείλει να μην περάσει απαρατήρητη από κανέναν, απ’ όσους θέλουν να κάνουν την αυτοκριτική τους για τη στάση τους στην κοινότητα.
«Είναι πολύ εύκολο να τα κοιτάμε όλα σαν ταινία, σαν κάτι που δεν μας αφορά άμεσα. Και ακόμα πιο εύκολο να δικάζουμε τους πάντες και τα πάντα ως άξιοι δικαστές της ανημπόριας μας. Να γεμίζουμε χολή για όλο αυτό, χωρίς ποτέ να σκεφτούμε πως αν η κοινωνία που έχουμε φτιάξει ως πολίτες ήταν πιο ενεργή, αποβράσματα σαν αυτόν δεν θα είχαν τρόπο να ξεμυτίσουν, όχι να διαπράξουν τέτοια ανείπωτη ύβρη», σημείωσε η ηθοποιός.
«Φταίμε κι εμείς όλοι που το παιδί αυτό βασανίστηκε με αυτόν τον φριχτό τρόπο», έγραψε η Κλέλια Ρένεση και εξήγησε τη σκέψη της. «Φταίμε που δεν νοιαζόμαστε, φταίμε που υπακούμε στο σπίτι – δουλειά- υποχρεώσεις κι αύριο μέρα είναι. Φταίμε που κοιτάμε μόνο κι έχουμε πάψει να βλέπουμε. Τα παιδιά έπαψαν να είναι “τα παιδιά του χωριού, τα παιδιά μας” κι έγιναν “τα παιδιά σου να κοιτάξεις εσύ κι άσε εμένα τι κάνω”».
Βέβαια, η εποχή που τα παιδιά ήταν τα «παιδιά του χωριού» για την ανατροφή των οποίων και την ελευθερία τους όλο το χωριό είχε λόγο, έκρυβε άλλους κινδύνους. Αυτό, όμως δεν μειώνει την αξία της συλλογικότητας στην οποία αναφέρεται η Κλέλια Ρένεση στη δημοσίευσή της.
«Βρε δεν την θέλω αυτήν την παρεούλα που λέγεται παρεάκι υποκρισίας, αυτονάρκωσης και αυτοΰπνωσης, με ηρωικές δόσεις πληκτρολογίου», έγραψε τέλος η Κλέλια Ρένεση παραθέτοντας για το κλείσιμο τους στίχους του Θανάση Παπακωνσταντίνου στο τραγούδι Περσεφόνη: «Βγάλτα πέρα μονάχη σου, όπως κάναμε όλοι μας, γ@@@ το πορτοφόλι μας».
