Η ερωτική Μοnica Bellucci έγινε 51. Πόσο;

Who is Who

Γεννήθηκε στις 30 Σεπτεμβρίου 1964 στην Città  Di Castello, στην Ούμπρια – κόρη της Maria Gustinelli, ζωγράφου και νοικοκυράς, και του Luigi Bellucci που ήταν ιδιοκτήτης μιας εταιρίας μεταφορών. Ήταν ντροπαλό, συνεσταλμένο παιδί.

Οι γονείς της τη χάϊδευαν,την κανάκευαν,της ήταν αφοσιωμένοι. ”O πατέρας μου με λάτρευε, με κακομάθαινε, δεν έπαυε να μου επαναλαμβάνει πως είμαι το ωραιότερο κορίτσι στον κόσμο. Ίσως γι’αυτό μεγάλωσα με τόση αυτοπεποίθηση”.

Στ’αλήθεια, όμως, χρειαζόταν κάποιον για να της λέει πως ήταν όμορφη; Όχι. Το ήξερε καλά. Πάντα το ήξερε. Το ήξερε σίγουρα τότε που στάθηκε μπροστά σε ένα φακό, στα 16 της, (σ.σ. δεν είχε ακόμα τελειώσει το Liceo Classico) ποζάροντας σαν μοντέλο για κάποιο τοπικό περιοδικό και ο φακός καταβρόχθισε λαίμαργα τα μάτια, τα χείλη, τα ζυγωματικά, τις γραμμές της τέλειας, απόκοσμης ομορφιάς της.

 

Στα 18, πέρασε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου της Περούτζια, – (σ.σ. η δικηγορία ήταν μια διέξοδος και το εισιτήριό της για να φύγει από την Oύμπρια) συνέχισε όμως το modelling που της επέτρεπε να πληρώνει τα δίδακτρά της.

Και τα υπόλοιπα, όπως λένε είναι ιστορία. Tο Μιλάνο, οι πασαρέλες, το συμβόλαιο με το Elite Model Management. Τα εξώφυλλα στο Elle, στη Vogue στα μεγαλύτερα περιοδικά μόδας, οι μεγάλες διαφημιστικές καμπάνιες για λογαριασμό γνωστών οίκω, ο Richard Avedon οι λεζάντες που τη βάφτιζαν ”γυναίκα σύμβολο της μεσογειακής ομορφιάς”.

Η υποκριτική, ήταν ο επόμενος σταθμός. Η γνωριμία με τον Ιταλό σκηνοθέτη και παραγωγό Dino Risi  της εξασφάλισε τον πρώτο της ρόλο στην τηλενουβέλα του ”Vita Coi Figli” (1990). Μετά, ήρθε ο Coppola και ο Tornatore – πέντε, δέκα, πενήντα σενάρια, και στη μέση πάντα εκείνη: γυναίκα, πόρνη, Λολίτα, Μαγδαληνή, μάνα, Μαλένα, Περσεφόνη, Κλεοπάτρα, νύφη του Δράκουλα, Αφροδίτη. Θεά.

Και πρόσφατα, Bond Girl, στην νέα ταινία του πράκτορα 007, Spectre, που θα βγει στις αίθουσες το Νοέμβριο. Η La Bellucci, ξέρει καλά ότι μπορεί να αστειεύεται με αυτό. 

”Δεν μπορώ να πω πως είμαι κορίτσι του James Bond καθώς είμαι αρκετά ώριμη για να λέγομαι έτσι. Θα έλεγα Βοnd Lady ή Βond Woman. Είμαι όμως περήφανη γι’αυτή τη θέση γιατί ο Βοnd είναι ο πιο υπέροχος άντρας. Και ξέρετε γιατί; Γιατί δεν υφίσταται”

Μοnica Bellucci – Vincent Cassel: Η ωραία και το τέρας

Αλλά για κείνη, υπήρξε ένας άντρας για πολλά χρόνια. Η ”Αφροδίτη της Umbria” και ο Vincent Cassel  πρωτοσυναντήθηκαν το 1996, στα γυρίσματα του φιλμ ”L’Appartement”, (το ρομαντικό δράμα του Gilles Mimouni με την οποία η Bellucci έκανε το ντεμπούτο της στη Γαλλία, κερδίζοντας μια υποψηφιότητα για βραβείο Cesar)  και, όχι, δεν ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά. Ούτε βεγγαλικά, καμπανάκια ή σπίθες. 

 

”Νομίζω πως περισσότερο ήμασταν περίεργοι ο ένας για τον άλλο”, θα δήλωνε αργότερα η Monica περιγράφοντας βραχνά, με τις βλεφαρίδες της χαμηλωμένες, ένα μυστήριο αίσθημα δυνατής έλξης και έντονης απώθησης – περισσότερο απώθησης, για την ακρίβεια – που τελικά, αποδείχτηκε έρωτας.

Ο Vincent ήταν πιο αποκαλυπτικός. ”Μέχρι τότε είχα ήδη αποφασίσει πως δεν ήμουν το είδος του ηθοποιού που βγαίνει με τις συμπρωταγωνίστριές του. Πίστευα μάλιστα πως το όλο πράγμα ήταν μια καταστροφή, πως ο σκηνοθέτης είχε προσλάβει την Monica επειδή ήταν μοντέλο. Δεν υπήρξε έλξη, με  το που κοιταχτήκαμε – απίθανο, το ξέρω – όμως τελικά τη γοήτευσα”.

”Ο Vincent είναι για μένα το Παρίσι”

Και ίσως – σε πείσμα όλων των κλισέ για τις ωραίες και τα ”τέρατα” – να έγινε ακριβώς έτσι. ”Ο Vincent είναι για μένα το Παρίσι” συνήθιζε να αστειεύεται η Bellucci. Ένας άντρας- πόλη- όχι πολύ όμορφος, σίγουρα όμως γοητευτικός και περιπετειώδης, εκθαμβωτικός στο μεγαλείο του και βαθιά ερωτικός στα μικρά, σκοτεινά στενάκια του. Φυσικά, ο έρωτάς τους δεν είχε καμιά λογική. Συνήθως, δεν έχει. Της έκανε πρόταση γάμου, ένα βράδυ καθ’οδόν προς το αεροδρόμιο.

 

”Ήταν μια από τις πιο ρομαντικές στιγμές της ζωής μου”, θα ‘λέγε εκείνη, το 2007, σε μια συνέντευξη. ”Σταμάτησε το αυτοκίνητο στη μέση του δρόμου και μου έδωσε ένα δαχτυλίδι. “Θα λείψεις για τρείς μήνες”, είπε, “γι’αυτό ήθελα να σου κάνω ένα δώρο”. Mετά έμεινε για μια στιγμή τελείως ακίνητος και ξαφνικά έβαλε τα γέλια. “Aστειεύομαι, στην πραγματικότητα ήθελα να σου ζητήσω να με παντρευτείς”.

Ήταν αδύνατο να του πεις ”όχι”

Στις 3 Αυγούστου του 1999, ο Vincent Cassel και η Μοnica Βelluci αντάλλαξαν γαμήλιους όρκους, στο Monte Carlo, σε μια μικρή τελετή, για λίγους φίλους. (Για την Monica, ήταν ο δεύτερος γάμος, μιας και είχε παντρευτεί το 1990 με τον Ιταλό φωτογράφο Claudio Carlos Basso από τον οποίο πήρε διαζύγιο το 1994). Το 2004 απέκτησαν την πρώτη κόρη τους, την Deva και το 2010, τη δεύτερη, τη Leonie.

Έζησαν ”μαζί” 14 χρόνια – αν και το δικό τους ”μαζί”, ήταν ασυνήθιστο, εξαιρετικό, αυστηρά οριοθετημένο από τους ίδιους. Περνούσαν μεγάλα διαστήματα χωριστά, εκείνη στη Ρώμη ή στο Λος Άντζελες, εκείνος στο Παρίσι, ή στο Ρίο, στη Βραζιλία. Σε άλλες χώρες, σε άλλα σπίτια, σε διαφορετικά πλατό. Και ύστερα, ξαφνικά ξαναβρίσκονταν –  όχι σαν σύζυγοι, αλλά σαν εραστές. ”Είμαστε δυό κόσμοι διαφορετικοί”, έλεγε εκείνη. ”Δεν ξέρω τους φίλους του, δε γνωρίζει τους δικούς μου. Δεν ζούμε την ίδια ζωή. Κατά καιρούς, ένας από τους δυό μας, βγαίνει από τον κόσμο του και ξαναβρισκόμαστε. Από τότε που γνωριστήκαμε ήταν έτσι, συνέχεια ταξίδια, γυρίσματα. Αυτή είναι η ιστορία της ζωής μας. Το παραμύθι μας”.

Η ρωγμή στο παραμύθι

Δύσκολο παραμύθι. Τα τελευταία χρόνια, οι φήμες έκαναν λόγο για ”βαθύ ρήγμα” στις σχέσεις τους, για καυγάδες και διαρκείς απιστίες του Vincent. Η λέξη ”διαζύγιο” ακουγόταν όλο και συχνότερα. Τον Απρίλιο του 2013 ο Cassel δήλωνε στο Closer

”Εγώ και η γυναίκα μου είμαστε πολύ διαφορετικά ζώα. Ίσως αυτό να είναι και το κλειδί στη σχέση μας, μετά από 18 χρόνια που είμαστε μαζί. Ποτέ δεν ζητάμε την έγκριση των άλλων ή τη γνώμη τους”.

Στις επόμενες δηλώσεις τους, στις 26 Αυγούστου του 2013, η Bellucci και ο Cassel  επιβεβαίωναν – μέσω των εκπροσώπων τους –  το τέλος του γάμου τους. Aκόμα και τα παραμύθια, κάποτε τελειώνουν.

 

Η Monica και οι άλλοι

Μετα το χωρισμό της Bellucci, οι φήμες οργίασαν. Kάποια έντυπα την ήθελαν ζευγάρι με τον πάμπλουτο 57χρονο επιχειρηματία Telman Ismailov, τον πολυεκατομμυριούχο πρόεδρο του ΑSTGroup, που δραστηριοποιείται στο Αζερμπαϊτζάν. Άλλα, επέμεναν πως διατηρούσε δεσμό με τον Philip Garel, τον Γάλλο σκηνοθέτη της ταινίας της ”Un ete brulant”.

To περασμένο καλοκαίρι, έγινε λόγος για ένα ”φλογερό ειδύλλιο” με τον συμπρωταγωνιστή της στο Spectre, Daniel Craig . Η Monica δεν διέψευσε τίποτα, δεν επιβεβαίωσε γραμμή.

Αρκέστηκε να σχολιάσει πως η επιλογή του Sam Mendes – να διαλέξει  εκείνη, στα 50 της, για να παίξει μια Bond Woman – ήταν ”επαναστατική”. ”Ζούμε  – είπε-  σε έναν ανδροκρατούμενο κόσμο.

Οι άντρες κατέχουν την εξουσία σε όλα τα επίπεδα. Στη δημοσιογραφία, στην ηθοποιία, στη σκηνοθεσία, στις τράπεζες, στην οικονομία, στα σχολεία. Όλοι οι νόμοι θεσπίζονται από άντρες. Θεωρούν πως όταν οι γυναίκες δεν μπορούν να δημιουργήσουν πια είναι μεγάλες. Αυτό δεν είναι αλήθεια γιατί ακόμα και τότε οι γυναίκες είναι καταπληκτικές”.

Αντιμέτωπη με το χρόνο

Ξέρει φυσικά, πως και η δική της ομορφιά θα φθαρεί. ”Ακόμα κι εάν λέτε πως είμαι όμορφη, δεν είμαι 20 χρονών αλλά 50. Είναι η στιγμή εκείνη που καλείσαι να έρθεις αντιμέτωπη με το χρόνο, κι είμαι έτοιμη γι’ αυτό”

Εξηγεί, πως ”η ομορφιά ζωντανεύει όταν κατοικείται”, πως τα΄χει καλά με τον εαυτό της, (όχι γιατί είναι όμορφη, αλλά γιατί αγαπά και την αγαπούν), πως ο έρωτας την ισορροπεί, πως οι κόρες της είναι η προτεραιότητα και η μεγαλύτερη ευλογία της ζωής της, πως σιχαίνεται το Χόλιγουντ γιατί εκεί οι άνθρωποι είναι εμμονικοί με την νεότητα, πως της αρέσει να τρώει και ποτέ δεν επιθύμησε να είναι αδύνατη.

Όχι ότι έχει σημασία – ξέρει πως στο τέλος, ο κόσμος προτιμά σκεφτεί γι’αυτήν ό,τι θέλει. Γι’αυτό, στον πρόλογο του πρόσφατου Monica Bellucci Book, (ενός exclusive photo album, αφιερωμένου σε κείνη), γράφει : ”…Είμαι σαν τη μούσα, που απολαμβάνει να βλέπει έναν καλλιτέχνη να την απαθανατίζει και που ζει μόνο μέσα από τους ανθρώπους που περιγράφουν τη μορφή, τη φόρμα της…”.

Που σημαίνει πως η αληθινή Monica πατάει γερά στη γη. Το όνειρο, η ”La Bellucci” υπάρχει μόνο στο μυαλό μας.

 

Πηγή Φωτογραφιών: Getty Images