Hillary Clinton: Μία γυναίκα υποψήφια για την προεδρία των ΗΠΑ

Η αλήθεια πως ο Ηillary ανέβηκε στο βουνό το 1953, ενώ η Hillary είχε γεννηθεί έξι χρόνια νωρίτερα, στις 26 Οκτωβρίου 1947. Η ιστορία – σύμφωνα με τον εκπρόσωπο της νέας υποψήφιας προέδρου των ΗΠΑ – ήταν ένα ”παραμύθι της μητέρας της”,  ένα ”ωραίο ψέμα” που είχε σκοπό ”να εμπνεύσει την μικρή να στοχεύει ψηλά και να κάνει μεγάλα σχέδια”. Φαίνεται πως τα κατάφερε.

H Hillary Rodham Clinton υπήρξε πάντα ένας ασυνήθιστα ικανός άνθρωπος – μια γυναίκα στο κυνήγι της υπεροχής. Ήταν το πρώτο παιδί του Hugh και της Dorothy Rodham, (ενός μικρο-βιομήχανου υφασμάτων και μιας νοικοκυράς) δυο συντηρητικών Ρεπουμπλικάνων και πιστών Μεθοδιστών που είχαν άλλα δυό αγόρια και που έμαθαν στην κόρη τους τρία πράγματα: να μισεί τους κομμουνιστές, να προσφέρει στο σύνολο και να πιστεύει πως –αν και γυναίκα –  μπορεί να καταφέρει τα πάντα.

 

Εργατική και μεθοδική, μια ”καθαρόαιμη” Σκορπιός με ασυνήθιστη ευφυΐα και ατσαλένια θέληση, η Hillary υπήρξε εξαιρετική μαθήτρια, με διακρίσεις στα γράμματα και στα σπορ. Στα 14 της ήθελε, λένε, να γίνει ολυμπιακή αθλήτρια ή αστροναύτης. Έστειλε μάλιστα και σχετικό γράμμα στην NASA, η οποία, δυστυχώς της απάντησε πως δεν δέχεται γυναίκες στις τάξεις της. (σ.σ. Πιθανότατα, άλλος ένας αστικός μύθος, ή ένα ψέμα, δική της κατασκευής για κάθε μιντιακή χρήση, προκειμένου να φανεί ως μια απλή, συμπαθητική γυναίκα στο κυνήγι του American dream).

Μόνο που η Hillary δεν ήταν ποτέ ούτε το ένα, ούτε το άλλο. Ανήσυχη και πολιτικά ενεργή, ήδη από την εφηβεία της σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στο Wellesley College, όπου και συμμετείχε ενεργά στις ειρηνιστικές διαμαρτυρίες για το Βιετνάμ και στον αγώνα κατά των φυλετικών διακρίσεων. Η ίδια μάλιστα, το 1969, εκφώνησε έναν εμπνευσμένο αντιπολεμικό λόγο αποφοίτησης, κάνοντας το κοινό να την χειροκροτεί όρθιο επί επτά  λεπτά και το περιοδικό Life να δημοσιεύσει το πορτραίτο της, αποκαλώντας την ”τολμηρή φωνή της γενιάς της”.

Στη Nομική Σχολή του Yale, όπου έκανε το μεταπτυχιακό της (σ.σ. ήταν μια από τις, μόλις, 27 γυναίκες που κατάφεραν να γίνουν δεκτές εκείνη τη χρονιά) γνώρισε το 1971, τον μέλλοντα σύζυγό της, Bill Clinton.

 

Tον πλησίασε η ίδια, στη βιβλιοθήκη, μετά από σύντομο φλερτ και του είπε ξεκάθαρα, χωρίς αναστολές: ”Κοίτα, αν πρόκειται να με κοιτάς και να σε κοιτάζω κι εγώ, τότε το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε είναι να γνωριστούμε. Με λένε Hillary Rodham. Εσένα;”

Γάμος, καριέρα, οικογένεια

Ήταν ένας στιγμιαίος έρωτας που θα γινόταν ένα φλογερό ειδύλλιο και 4 χρόνια αργότερα, ένας γάμος-συμβόλαιο. Βάζοντας στην άκρη, μια πολλά υποσχόμενη καριέρα νομικού ή πολιτικού, στην Ουάσιγκτον, η Hillary  έκανε ένα βήμα πίσω  και προτίμησε να ακολουθήσει τον Βill στο Αρκάνσας. Παντρεύτηκαν στις 11 Οκτωβρίου 1975 μετά από δική του επιμονή, σε μια σεμνή τελετή, με λίγους φίλους,  στο σαλόνι του μικρού σπιτιού τους στο Fayetteville. 

Εκείνη, ωστόσο δήλωσε αποφασισμένη να κρατήσει το επίθετο, την ταυτότητά της και μια ξέχωρη επαγγελματική σταδιοδρομία. Συνέχισε να δουλεύει ως δικηγόρος, να αρθογραφεί, να συγγράφει, να διδάσκει, κάνοντας παράλληλα σημαντική pro bono δουλειά για τα άπορα και κακοποιημένα παιδιά, ακόμα και μετά την εκλογή του Bill στη θέση του κυβερνήτη της Πολιτείας, το 1978.

 

Λέγεται μάλιστα, ως το 1993 που ο Bill Clinton εξελέγη Πρόεδρος των ΗΠΑ, οι δικές της ετήσιες αποδοχές ήταν ψηλότερες από τις δικές του.

Γέννησε μια κόρη, την Chelsea Victoria, το 1980. Υπήρξε πρόεδρος ή μέλος πολυάριθμων σωματείων, συμβουλίων επιτροπών παιδικών νοσοκομείων κ.λπ. Μπήκε δυό φορές στη λίστα του περιοδικού National Law με τις ”δικηγόρους με τη μεγαλύτερη επιρροή στις ΗΠΑ”.

Έγινε το ”τρένο” που τράβηξε την καμπάνια του Bill Clinton για το προεδρικό χρίσμα των Δημοκρατικών, το 1992- όταν ο άντρας της υποσχέθηκε ”δύο Προέδρους των ΗΠΑ, στην τιμή του ενός’. Και είδε το πρόσωπό της, ξανά, στο εξώφυλλο δεκάδων εφημερίδων και περιοδικών, κάτω από τον τίτλο ”Η λαίδη Μάκβεθ του Λιτλ Ροκ”.

Η γυναίκα των ρεκόρ

Οι περισσότεροι, σήμερα, την χαρακτηρίζουν ”polarizing”, δηλαδή πρόσωπο που διχάζει το κοινό, που έχει ένθερμους φίλους και φανατικούς εχθρούς – παλιότερα, ένα 46% των Αμερικανών δήλωνε πως δεν θα την ψήφιζε ποτέ, ό,τι πρόγραμμα και αν είχε, κόντρα σε οποιονδήποτε αντίπαλο.

Ανεξάρτητα από κάθε προσωπική κρίση είναι, ωστόσο, μια γυναίκα που κατέχει ορισμένες ασυνήθιστες ”πρωτιές”. Το 1993, ήταν η πρώτη, ως τότε, Πρώτη Κυρία των ΗΠΑ με μεταπτυχιακό τίτλο σπουδών και προσωπική καριέρα. Επίσης, είναι η πρώτη πρώην First Lady που κατάφερε να γίνει γερουσιαστής της Νέας Υόρκης, (το 2000 και το 2006) και υπουργός Εξωτερικών.

Και τέλος, η πρώτη που επιχειρεί για δεύτερη φορά (σ.σ. αφού υπήρξε υποψήφια για την προεδρία και το 2008) να σπάσει αυτό που οι Αμερικανοί  αποκαλούν ”γυάλινη οροφή” και να φτάσει στον ουρανό, να γίνει η πρώτη Γυναίκα Πρόεδρος των ΗΠΑ.

Όλα αυτά, επειδή βεβαίως, είναι η Hillary. Δηλαδή μια εργατική, μεθοδική, έξυπνη, φιλόδοξη, αποφασιστική και αδίστακτη γυναίκα – σύμφωνα με τους εχθρούς της – που ξέρει το πολιτικό παιχνίδι καλύτερα και από την παλάμη της.

 

Πιθανότατα, η μόνη γυναίκα που θα μπορούσε να μετατρέψει μια ιστορία ιδιωτικού εξευτελισμού και δημόσιας ταπείνωσης, όπως το σκάνδαλο Lewinsky, σε μια νίκη αξιοπρέπειας κι ένα πολιτικό κεφάλαιο, που τώρα, πλέον, καταφέρνει να κεφαλοποιεί.

Η ίδια, βέβαια, στο μικρό βιογραφικό της, που έχει αναρτήσει στον λογαριασμό της στο Τwitter, επιγράφεται απλώς ως ”Σύζυγος, μητέρα, γιαγιά, υπέρμαχος των δικαιωμάτων των γυναικών και των παιδιών, Πρώτη Κυρία, Γερουσιαστής, Υπουργός Εξωτερικών, hair – icon και pantsuits aficionado (σ.σ. μια χαριτωμένη αναφορά στα δεκάδες διαφορετικά χτενίσμάτα της και την εμμονή της με τα γυναικεία κοστούμια), υποψήφια για το χρίσμα των προεδρικών εκλογών του 2016”.

Θα μπορούσε να προσθέσει: φριχτή μαγείρισσα, (σ.σ. της αρέσει να ρίχνει καυτερές σάλτσες σε όλα τα φαγητά, ακόμα και τις σαλάτες), μια διανοούμενη που έχει γράψει επτά βιβλία, (εκ των οποίων, το ένα, η best seller αυτοβιογραφία της) και έχουν γραφτεί για κείνη περισσότερα από πενήντα, που βρίσκει ”ενδιαφέρουσα πνευματική άσκηση” το να κάνει συζητήσεις με φανταστικά πρόσωπα, όπως π.χ. η Eleanor Roosevelt και που πάντα την εκνεύριζε η αδυναμία του άντρα της να παίρνει ”σκληρές αποφάσεις, με κόστος”.

Τα μειονεκτήματά της

Τα μειονεκτήματά της; Η ακαμψία και η ισχυρογνωμοσύνη της. Το ότι είναι η Hillary Clinton – ό,τι και αν σημαίνει αυτό, καλό ή κακό. (σ.σ. Εν προκειμένω, μάλλον το δεύτερο,αφού είναι αργά πια να επανεφεύρει την περσόνα της ή να πει κάτι καινούργιο ή να ξεφορτωθεί το απόβαρο των σκανδάλων της διακυβέρνησης Clinton).

Το ότι ψήφισε υπέρ της εισβολής των Αμερικανών στο Ιράκ, το 2003. Το ότι έχει μια ”σκληρή” φιλελεύθερη ατζέντα, σε θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αμβλώσεων, γάμων των ομοφυλοφίλων κ.λπ. Το ότι θεωρήθηκε υπεύθυνη για τα ελλιπή μέτρα ασφαλείας στην αμερικάνικη πρεσβεία της Βεγγάζης, το 2012, που κόστισαν τη ζωή του Αμερικανού πρέσβη και τριών ακόμα Λίβυων υπαλλήλων, μετά από μια αιφνιδιαστική επίθεση. 

 

Επίσης, η πρόσφατη εμπλοκή της σε μια μάλλον  επιλήψιμη ιστορία απόπειρα απόκρυψης στοιχείων όταν ως υπουργός  Εξωτερικών αποδείχτηκε ότι χρησιμοποιούσε τον προσωπικό της λογαριασμό για e- mails που αφορούσαν την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ, θέτοντας σε κίνδυνο το απόρρητο και παραβιάζοντας την Ομοσπονδιακή Νομοθεσία. 

Και τέλος, το γεγονός πως είναι γυναίκα. Mια γυναίκα που κυνηγάει μια θέση, η οποία για τους περισσότερους  Αμερικανούς είναι αντρικό προνόμιο και προσωποποιείται από μια ισχυρή πατρική και προστατευτική φιγούρα. Σαν του Lincoln ή του Roosevelt.

Θα τα καταφέρει – εκείνη, μια γυναίκα – να γίνει η 45η Πρόεδρος των ΗΠΑ; Πολλές Αμερικανίδες πιστεύουν πως ”ήρθε η ώρα”. Η δική τους ώρα, που θα είναι η ώρα της Hillary Rodham Clinton. Μιας γυναίκας, που από παιδί είχε μάθει να κοιτάζει ψηλά. Προς την κορυφή.